Ραντεβού στην Πλάκα κάτω από την Ακρόπολη, σε περιμένω σε ένα στρογγυλό τραπεζάκι, στις τέσσερις και δέκα στο γνωστό μέρος. Μην αργήσεις…
Φορώ το ίδιο δερμάτινο σακάκι που φορούσα στην Fontana di Trevi, ακούγοντας το ακορντεόν και έχοντας έναν κλόουν για παρέα να μου θυμίζουν τη γνωριμία μας και το ουράνιο τόξο.
Σα να ‘ρθε άνοιξη νομίζω… Ένα σπουργίτι στρογγυλοκάθισε στην θέση σου και τραγουδάει για να ‘ρθεις. Τέσσερις και πέντε, τέσσερις και δέκα… Έχει αρχίσει να συννεφιάζει.
Το σπουργιτάκι έφυγε, ο σερβιτόρος δεν έχει ρέστα. Ακόμη κι ο κλόουν σταμάτησε να γελάει. Πέντε παρά πέντε… Πέφτει βροχή. Η ζωγραφιά σου μια μουτζούρα, τα χρώματα κλαίνε.
Το ξέρω δεν θα ‘ρθεις…
Το ποίημα διακρίθηκε με έπαινο στον Δ’ Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό Καισάρειος Δαπόντες – 2015
Το ποίημα αυτό, της Σοφίας Κιόρογλου, δημοσιεύεται στη Ματιά με την άδεια της ποιήτριας για την οποία και την ευχαριστούμε πολύ!