Το στόμα μου από εσένα έχει διψάσει,
δε θες νερό να γίνεις να σε αγγίξω,
από ανάγκη θα μείνω ακόμα μια φορά,
γιατί η καρδιά μου δείχνει να το αξίζω.
Τη φυλακή σου διαλέγω για να μείνω,
με τ’ όνομα σου μόνος να θυμάμαι,
ας βγάλω ρίζες από την σιγή,
και όλοι μαζί να αποζητάμε.
Έτσι όπως γύρισε σε εμένα να μιλήσει,
με ένα φως να προσπαθεί να έρθει πίσω,
στην ασχήμια φεύγουμε μακριά,
μην προσπαθείς. Δεν θα σε πείσω!
Υ.Γ.
Είναι μάλλον αποτυχημένο να προσπαθείς να εξελιχθείς και να βελτιώνεις τον εαυτό σου ενώ ο κύκλος γνωριμιών σου αποτελείτε από ανθρώπους που έχουν πρόθεση να σε καταστρέφουν. Κάνεις την επιλογή σου καθημερινά, υποσυνείδητα χωρίς να το καταλαβαίνεις, ώσπου έχεις χαθεί πια, και προσπαθείς να θυμηθείς ποιος είσαι, σκέφτεσαι, επεξεργάζεσαι, πρέπει να είσαι μόνος μάλλον, δε σε καταλαβαίνει κανένας, γνωρίζεις όμως ότι υπάρχουν και άλλοι σαν εσένα παρόλο που δεν το λένε.
Παρ’ όλη την προσπάθεια σου, το πρόβλημα σου δεν λύνεται, δεν το αντιμετωπίζεις σωστά. Βλέπεις αυτό που θες να δεις, βιαστικά! Όμως αυτό δεν είναι η πραγματικότητα, δεν λύθηκε το πρόβλημα σου επειδή κάνεις πως το ξέχασες.
Το πρόβλημα μου δεν ήταν άνθρωπος, αλλά έκανε χρήση ναρκωτικών. Προσπαθώ να μπω στην θέση και των δυο μας.