Οι δρόμοι αλλάξανε -πώς να το πω;-
κατεύθυνση. Και οι κάτοικοι περνάνε
μπροστά μας… Σα να λείπουμε… Σα να ναι
υπόλειμμα από χτες (βέβαια νωπό,
μα δίχως βάσιμο και απτό σκοπό)
η παρουσία μας. Όλοι μας σφαλάνε
την πόρτα. Ούτε καπνό δε μας πουλάνε.
Μα ακόμα κι έτσι -ω, ναι – την αγαπώ
την πόλη που σε καθεμιά της άκρη
βρυσούλες τρέχουν (ίσως κι ένα δάκρυ).
Και κάποιες βλέπεις πού και πού κουρτίνες
δειλά ν ανοίγουν. Τάχα εμάς ακόμα
φοβάστε ή τον εχθρό; Κι ευθύς εκείνες
αντίς γι απάντηση σφαλούν το στόμα.
Παναγιώτης Κανελλόπουλος
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.