Χρόνια τώρα συγκεντρώνω σε ταβέρνα τους παλιούς συμμαθητές μου,
μερικές φορές προσκάλεσα και ήλθαν κι οι παλιοί καθηγητές μου.
Τη συνάντηση την οργανώνω με τον Πέτρο Μάη και τον Κώστα τον Γκυρτή
κι οι αναμνήσεις απ το Γυμνάσιο της Ηλιούπολης ζωντανεύουνε τη νύχτα αυτή.
Έρχονται στη συνάντηση, κάθε χρονιά, ο Κουρέτσης και ο Φραγκιουδάκης,
ενώ ποτέ δεν έχουνε απουσιάσει ο Μάης κι ο Γιαννόπουλος ο Αντωνάκης.
Έρχεται κι ο Στούμπος, ο Κυριακούλης, ο Κουτσόπουλος, ο Ηλίας Αυγουστής
κι αραιά ο Κούβαρης, ο Αλεξίου, ο Σταθόπουλος, ο Ασσαριώτης και ο Σεφτελής.
Να κι ο Μαργέλης, ο Νίκος Αυγουστής, ο Γκίκας κι ο Ευαγγελόπουλος,
ενώ πίσω τους μπαίνουν ο Παπαγεωργίου, ο Παπαδάκης κι ο Παπασταθόπουλος.
Δούμας, Κρέμαστος, Αργύρης, Γκυρτής, Αρλαπάνος εισβάλλουνε ομαδικά,
Φάρος, Αντώνακας, Ζαβιτσιάνος, Σιφναίος, Μπαναλόπουλος ακολουθούν μετά.
Κάποια ώρα καταφθάνουν όλοι οι συμμαθητές, οι πρακτικοί κι οι κλασικοί,
το φαγοπότι αρχίζουνε και τα ποτήρια τους τσουγκρίζουν με χαρά εδώ κι εκεί.
Κι ύστερα πρόταση για αναμέτρηση σ’ αγώνα ποδοσφαίρου κάνουνε οι κλασικοί,
που οι πρακτικοί αμέσως και με ενθουσιασμό μεγάλο την κάνουνε αποδεκτή.
Οι πρακτικοί ποντάρουνε στην άμυνά τους, που ισχυρίζονται ότι ήταν πάντα δυνατή,
με αίλουρο Ζαρζούρα και στυλοβάτες Ζαβιτσιάνο, Θεοφίλου, Κρίσπη κι Αυγουστή.
Μα οι κλασικοί έχουν στο κέντρο Ζώγαλη, Ζώρη, Φραγκιουδάκη και Γιαννόπουλο,
που οι πρακτικοί θα τους μαρκάρουν με Μαργέλη, Φάρο, Γκυρτή κι Ευαγγελόπουλο.
Οι πρακτικοί την τακτική του παιχνιδιού να καταστρώσουν αμέσως προσπαθούνε
και στην επίθεση τους Δούμα, Αργύρη κι Αρλαπάνο κοιτάνε να εκμεταλλευτούνε.
Μα οι κλασικοί καθόλου δε φοβούνται, γιατί έχουνε μάνατζερ τον Γιάννη Αλεξίου
και προκαλούν τους πρακτικούς να βάλουνε, δωδέκατο παίκτη, τον Παπαγεωργίου.
Μες στην ταβέρνα πίνουν όλοι τώρα με κέφι το κρασί, που τους έχει διεγείρει
και φωνάζουνε με ενθουσιασμό στον Νίκο Ζώρη και στον Γιάννη τον Αργύρη,
τις κιθάρες τους να πιάσουνε για να τραγουδήσουν όλοι τα τραγούδια τα παλιά
και για μια φορά ακόμα να θυμηθούνε τα ωραία τους τα χρόνια, τα μαθητικά.
Και τελειώνουνε την όμορφη αυτή βραδιά με πολλά πειράγματα και με αστεία,
καθώς δίνουνε ραντεβού στο γήπεδο για τη μεγάλη ποδοσφαιρική μονομαχία.
Καλά να είμαστε όλοι μας ρε παιδιά, να μαζευόμαστε οι συμμαθητές κάθε φορά
και το ρολόι του χρόνου να γυρνάμε τούτη τη νύχτα πίσω στα χρόνια τα παλιά…
Νίκος Ζώρης, Φεβρουάριος 2012
Το ποίημα του λογοτέχνη Νίκου Ζώρη “Αντάμωση με τους παλιούς συμμαθητές μου” είναι αφιερωμένο στους συμμαθητές του από το Γυμνάσιο Αρρένων Ηλιούπολης Αττικής (της σχολικής περιόδου 1967-1973), που συναντήθηκαν στις 4 Φεβρουαρίου 2012 για 12η φορά από τότε που αποφοίτησαν.