Ανέμελος Νεκρός
Κρατώ στην παλάμη το μυαλό μου
Εντός του υποφώσκουν ο κόσμος και ο βίος μου:
(…βρίσκομαι αποκλεισμένος στη “Μεγάλη Βρετάνια”
Στην κορνίζα της οροφής,
Κουρνιάζουν αγγελούδια με γούνινα μάτια
Στο πλακόστρωτο έρπει ο παραπληγικός Σόϊμπλε
Ράμφη του τρυπούν εκ των ένδον το πρόσωπο
Όρνεα μέσα του του καταβροχθίζουν τους οφθαλμούς
Διακοπή ρεύματος…
Βυθίζω τα χέρια στο σώμα της μαγείρισσας
Της αναδεύω με λαγνεία τα σπλάγχνα
Χώνει τα δάκτυλα και πιάνει την καρδιά μου
-«Δεν μ’ αγαπάς» διαπιστώνει, «να γαμήσεις θέλεις»…)
Κλειδώνω την φαιά ουσία σ’ ένα συρτάρι
Το άδειο μου κρανίο,
Είναι το πανδοχείο των ανέμων.
Το ποίημα αυτό μας το έστειλε ο Larry Cool, τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ! Δείτε το blog του Larry «LARRY COOL» κάνοντας κλικ εδώ!