Πύργος ολοστρόγγυλος, κανόνια φορτωμένος...
...της Γεωργίας Ποτουρίδου
Ο ήλιος το κάνει, ο ήλιος το θρέφει κι όταν σμίγει με τη μάνα του πεθαίνει...
Μου αφαιρείς και μεγαλώνω, μου προσθέτεις και μικραίνω...
Ένα ταψάκι βούτυρο όλο το κόσμο αλείφει...
Σπίτι, σπιτάκι χαμηλό παράθυρα γεμάτο, τρέχει γυρίζει σαν τρελό κι όπου το θέλεις νάτο...
Ρίχνω ξύλα ζωηρεύει, ρίχνω το νερό πεθαίνει...