Η παραγωγός εταιρία Μάριο Φίλμς γυρίζει την ταινία Το μυστήριο του Μινώταυρου. Στο Γαλαξίδι, που ποτέ δεν είχε Μινώταυρους -ούτε καν μυστήριο. Ο Ρενέ Ναούμ, ο σκηνοθέτης, κουβάλησε μέσα σ’ ένα σενάριο και το Μινώταυρο και το μυστήριο. Εκείνος διάλεξε αυτό το ονειρικό τοπίο. Μόλις το πρωτοαντίκρισε, ξετρελάθηκε. Τόση ομορφιά! Καταπράσινα δέντρα να κατρακυλάνε ως τις όχθες τις θάλασσας, κι απέναντι τα παλιά αρχοντικά. Όμως εκείνο που τον μέθυσε κυριολεκτικά ήταν τα τόσα χρώματα. Τα πορτοπαράθυρα των σπιτιών βαμμένα άλλα πράσινα, άλλα πορτοκαλιά, άλλα μελιά κι άλλα μπλε με άσπρες μπορντούρες -σαν πίνακες-, άλλα καφεδιά κι άλλα κίτρινα ή και βιολετιά. Όπως είχε ορμηνέψει τους νοικοκυραίους να τα βάψουν, πριν από χρόνια, ο μεγάλος ζωγράφος, ο Γαλαξιδιώτης, Σπύρος Βασιλείου, ο μπαρμπα-Σπύρος.
…
Τριάντα πέντε άτομα κουβαλήθηκαν από την Αθήνα στην όμορφη πόλη του κόλπου της Ιτέας, για να γυρίσουν αυτή την ταινία. Ανάμεσα σε αυτούς η κυρία Ψαροπούλη, ηθοποιός με αξιόλογη καριέρα, και ο μικρός Πέτρος, ένα δωδεκάχρονο αγόρι χωρίς την επαγγελματική ταυτότητα του ηθοποιού. Ο Πέτρος στην ταινία ενσαρκώνει τον εγγονό μιας γηραιάς τυφλής κυρίας την οποία υποδύεται η Ψαροπούλη.
Τον “νεογέννητο” ηθοποιό λόγω χαρακτήρα, ταλέντου και ηλικίας, τον αγαπάνε όλοι. Ή πιο σωστά, σχεδόν όλοι. Η μεγάλη μας βεντέτα δεν τρέφει στάλα θετικών συναισθημάτων για το μικρό συνάδελφό της! Γιατί δεν τον συμπαθεί; Η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι τα αρνητικά της αισθήματα τα προκαλεί η ζήλια. Ζηλεύει τα νιάτα του, το ταλέντο του ακόμα και το γεγονός ότι ο Πέτρος είναι στην αυγή, στην αρχή της καριέρας του, ενώ εκείνη βρίσκεται στην δύση της δικής της, στο τέλος.
…
Στο σενάριο του Μινώταυρου η γιαγιά λατρεύει τον εγγονό της, τον Ορέστη, κι ο εγγονός θαυμάζει τη σοφή γιαγιά του. Στην πραγματικότητα, η Ψαροπούλη γιαγιά ζηλεύει τον Πέτρο κι ο Πέτρος δεν υποφέρει την γιαγιά Ψαροπούλη. Πως να γίνει, για να σμίξουν οι δυο τους; Κρίμα κι άδικο, χωρίς λόγο κι αιτία, αυτή η αντιδικία.
…
Η ζωή -εκτός αλλά και εντός των λογοτεχνικών βιβλίων- είναι γεμάτη εκπλήξεις. Μέχρι να τελειώσει το γύρισμα των σκηνών της ταινίας θα συμβούν πολλά. Κάποια από αυτά θα επηρεάσουν και την σχέση του δίδυμου Ψαροπούλη-Πέτρος. Όλα αυτά όμως, θα τα μάθετε όταν διαβάσετε το «Ζουμ», της Ζωρζ Σαρή. Ένα εφηβικό μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε το Μάιο του 1994 από τις εκδόσεις Πατάκη.
Σε αυτό της το βιβλίο, η ταλαντούχα Ζωρζ Σαρή, μας ξεναγεί στον χώρο του κινηματογράφου. Μας παίρνει από το χέρι και προσεκτικά μας τριγυρίζει ανάμεσα στους ηθοποιούς και στους τεχνικούς, κατά την διάρκεια των γυρισμάτων μιας ταινίας. Ταυτόχρονα -προς τέρψη των αναγνωστών της- κυλά μια δεύτερη ιστορία που λαμβάνει χώρα στο Γαλαξείδι και μεταξύ άλλων περιλαμβάνει τρεις αρχαιοκάπηλους και έναν εφοπλιστή.
Το «Ζουμ», της Ζωρζ Σαρή, είναι ένα ευχάριστο στην ανάγνωση μυθιστόρημα. Τα σκίτσα, δε, της Ελπίδας Θωμοπούλου, που συνοδεύουν το κείμενο, κάνουν την ανάγνωσή του ακόμα πιο απολαυστική! Είναι ένα βιβλίο που θα το ευχαριστηθούν οι έφηβοι αναγνώστες αλλά και όλοι όσοι το διαβάσουν ανεξάρτητα από την ηλικία τους. Αναζητήστε το!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Ένα φιλμ μυστηρίου γυρίζεται στο Γαλαξίδι. Πρωταγωνιστές ο δωδεκάχρονος Πέτρος και η μεγάλη ηθοποιός Ψαροπούλη. Μέσα στο φιλμ “γιαγιά” και “εγγονός” ζούνε μονοιασμένοι. Έξω, στην αληθινή ζωή, η γριά ηθοποιός ζηλεύει τον Πέτρο και ο Πέτρος δε χωνεύει τη γριά.
Συγκρούονται. Οι άλλοι ηθοποιοί και το συνεργείο παρακολουθούν με αγωνία τη διαμάχη τους. Πώς να τελειώσουν ομαλά τα γυρίσματα του φιλμ, αν δε συμφιλιωθούν οι δυο πρωταγωνιστές;
Στη συμφιλίωση αυτή ίσως βοηθήσει ένα άλλο μυστήριο: το κεφάλι της αρχαίας Κόρης…