Ήταν άλλη μια από τις μέρες που δεν περίμενα τίποτα. Μια μέρα που θα μπορούσε να είναι η κάθε μου μέρα. Ο ίδιος ουρανός, πότε γκρίζος και πότε δειλά γαλάζιος. Ο ίδιος αχνός ήλιος, που δεν άντεχαν τα μάτια μου να δουν το φως του, τα ίδια πυκνά σύννεφα να παίζουν με τη φαντασία μου σαν πλαστελίνη σε χέρια μικρού παιδιού. Το ίδιο σπίτι με το ίδιο στενάχωρο μπαλκόνι, γεμάτο πάντα από γλάστρες με μισοξεραμένα γεράνια, στην ίδια μικρή γειτονιά. Και οι ίδιοι άνθρωποι, μέσα κι έξω από αυτό το ίδιο σπίτι. Απελπιστικά ίδιοι άνθρωποι. Κάθε πρωινό σαν αυτό ξεκινούσε μια ίδια μέρα που θα τελείωνε μ’ ένα ίδιο βράδυ και μια ίδια νύχτα.
…
Μπορεί όμως να μην ήταν κι έτσι. Βλέπεις, υπάρχουν και μέρες εντελώς διαφορετικές από τις άλλες. Μέρες που σηματοδοτούν σημαντικές εξελίξεις στην ζωή ενός ανθρώπου, με αρχή τα αναπάντεχα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα.
Έτσι, με μια τέτοια ημέρα, αντίθετα σε όλα τα σημάδια και τα προγνωστικά, ξεκινά η ουσιώδης ζωή ενός λογοτεχνικού ήρωα…
Έτσι ξεκινά ο χώρος δράσης αυτού του ήρωα, η νουβέλα «Βόλτα στο φεγγάρι» του Δημήτρη Νίκου. Του πρώτου βιβλίου του νεαρού -αλλά διόλου άγουρου- συγγραφέα που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη του 2010 από τις εκδόσεις Ίαμβος…
Έτσι ξεκινά και το δικό μας -σύντομο μεν αλλά γεμάτο εμπειρίες- ταξίδι στα μονοπάτια που δημιουργήθηκαν στο μυαλό ενός σύγχρονου λογοτέχνη και αποτυπώθηκαν κατόπιν εντέχνως στο χαρτί.
Την νουβέλα «Βόλτα στο φεγγάρι» του Δημήτρη Νίκου, θα την αναγνωρίσετε αμέσως μόλις την συναντήσετε σε κάποιο βιβλιοπωλείο από το εξαιρετικό της εξώφυλλο. Πρόκειται για τον πίνακα του Γερμανού ζωγράφου Κάσπαρ Ντάβιντ Φρίντριχ, «Δύο άνδρες ατενίζουν το φεγγάρι» (Two men contemplating the Moon). Στον επίλογο του βιβλίου του, ο συγγραφέας -μιλώντας για τον πίνακα αυτό- αναφέρει:
…
Σ’ αυτό το θαυμάσιο έργο, ο Φρίντριχ συνδυάζει φυσικό και ανθρώπινο συμβολισμό και μας χαρίζει μια δημιουργία που επιδέχεται ποικίλων ερμηνειών και αναγνώσεων.
…
Αυτό ακριβώς συμβαίνει -κατά την γνώμη μου- και με το έργο του κ. Νίκου. Εκείνος χάραξε την διαδρομή αλλά το τοπίο και η εμπειρία είναι όχι μόνο μοναδική για κάθε αναγνώστη αλλά και ξεχωριστή για κάθε επανάληψη της ανάγνωσης από τον ίδιο άνθρωπο. Το διαπίστωσα καθώς διάβασα για δεύτερη -και τρίτη- φορά τις σελίδες που διαδραματίζονται στο σκοτεινό αλσύλλιο με τον μυστηριώδη ξεναγό-σχολιαστή των όσων συμβαίνουν εκεί! Η επανάληψη οφείλεται αποκλειστικά στο πόσο μου άρεσαν οι συγκεκριμένες σελίδες. Το φαινόμενο παρατηρείται αναμφίβολα σε ολόκληρο το περιεχόμενο του βιβλίου.
Εν κατακλείδι, αν ψάχνετε ένα ανάγνωσμα που θα θέσει σε κίνηση πολλά γρανάζια του μυαλού κάνοντας το να παράγει έργο, τότε η νουβέλα του Δημήτρη Νίκου «Βόλτα στο φεγγάρι» είναι μια πολύ καλή και τίμια επιλογή! Η απόφαση, έτσι κι αλλιώς, είναι δική σας!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Απώλεια και εξομολόγηση.
Αναμνήσεις που ξεκλειδώνουν το ερμάρι των πιο πολύτιμων εικόνων της ψυχής. Σκέψεις, διηγήσεις και όνειρα που συνδέουν με μια λεπτή -σχεδόν διάφανη- κλωστή, τη φαντασία και την αλληγορία, με την πραγματικότητα. Μικρά και μεγαλύτερα κομμάτια από τις υποστάσεις του εαυτού και του είναι, που όλα μαζί συνθέτουν το πολύχρωμο βιτρό μιας ζωής. Υποστάσεις ίδιες, μα ταυτόχρονα τόσο διαφορετικές, ξένες, αλλά την ίδια στιγμή δικές μας.
Γράφει και εξομολογείται σ’ αυτό που τον πήρε απ’ το χέρι και του άλλαξε τη ζωή, στη δύναμη που μετέβαλλε τη ροπή των πραγμάτων. Αφήνεται να παρασυρθεί και να παρασύρει σε διαδρομές δαιδαλώδεις, που πρέπει να περπατιούνται αργά, προσεκτικά.
Εξομολόγηση με αφορμή μια απώλεια, που γίνεται παρουσία ισχυρή, ξανά και για πάντα.