Εκδόσεις Κέδρος, 2017
Σελ. 358
Ο Ιωάννης Π.Α. Ιωαννίδης κατέχει την έδρα C. F. Rehnborg στην πρόληψη νοσημάτων στο πανεπιστήμιο Stanford όπου είναι τακτικός καθηγητής στην ιατρική σχολή και τιμητικά καθηγητής στη σχολή ανθρωπιστικών και θετικών επιστημών. Έχει διατελέσει επίσης καθηγητής στα πανεπιστήμια Ιωαννίνων, Harvard, Tufts και Imperial College. Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1965 και έχει ζήσει σε πολύ διαφορετικά μέρη. Το περιοδικό The Atlantic τον χαρακτήρισε το 2010 ως τον πλέον τολμηρό διανοητή-επιστήμονα. Τα δύο τελευταία βιβλία του, «Η Τοκάτα για την κόρη με το καμένο πρόσωπο» και «Οι Παραλλαγές πάνω στην τέχνη της φυγής και ένα απονενοημένο ριτσερκάρ», συμπεριλήφθηκαν στη βραχεία λίστα των ετήσιων βραβείων του περιοδικού Αναγνώστη.
Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια σύνθετη προσπάθεια που αποτυπώνεται σε διακόσια σαράντα κείμενα τεσσάρων τύπων. Οι αποκαλούμενες «Παραλογές» είναι εκατόν εξήντα έξι κείμενα τα οποία παραπέμπουν στο παράλογο αλλά και στο συνώνυμο είδος της ελληνικής παράδοσης, συνειρμοί και αφηγήματα τραγουδιών που μοιάζουν με παραμύθια συνδυάζοντας τα εξωπραγματικά στοιχεία με το πραγματικό, όπως για παράδειγμα το δημοτικό τραγούδι «Το Γιοφύρι της Άρτας» ή «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού». Το παράλογο είναι παντοδύναμο, πανταχού παρόν και γύρω μας και μέσα μας. Ακολουθούν οι «Κατασκευές», εικοσιένα κείμενα: κείμενα που περιέχουν αριθμούς, δεδομένα και στοιχεία και περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τους επτακόσιους δέκα τέσσερις σημαντικότερους Έλληνες επιστήμονες. Ο τρίτος τύπος κειμένων του βιβλίου είναι «Νεκρολογίες επιστημόνων» και αφορά τριάντα δύο από τους επτακόσιους δέκα τέσσερις σημαντικούς Έλληνες επιστήμονες που έχουν πλέον αποβιώσει. Ο τέταρτος και πιο ποιητικός τύπος κειμένων του βιβλίου περιστρέφεται γύρω από την από τον μύθο της αρπαγής της Περσεφόνης.
[grbk https://www.greekbooks.gr/ioannis-p-a-ioannidis.person%5D
Το βιβλίο αυτό είναι ένας συνθετικός κόσμος γεμάτος δεδομένα, συνειρμούς και πειραματική γραφή. Και το κύριο καταστάλαγμά του που δικαιολογεί και τον τίτλο του είναι ότι μιλούμε για μια πραγματεία σχετικά με την έκτη φήμη, κατά μία ερμηνεία την υστεροφημία και τον τρόπο που τη διαχειριζόμαστε. Η Ελλάδα δεν έχει δυστυχώς καταφέρει να διαχειριστεί τη φήμη της, τις δυνατότητές της και θα ήταν καλό να αρχίσει να το πράττει.
Δημοσιεύουμε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο:
Παραλογή 24: Παραινετικός λόγος.
«Σταμάτα να γράφεις! Αυτά τα ποιήματά σου, τα έργα σου (δεν ξέρω καλά καλά ούτε πώς θέλεις να ονοματίσεις αυτούς τους σφηκωτήρες της κόμης των Μαινάδων που διαμελίσανε τον Πενθέα), ταιριάζουν περισσότερο σε μνημεία πεσόντων. Η πατρίς ευγνωμονούσα τα τέκνα της. Η πατρίς σκυλεύουσα τα τέκνα της. Οι σκυλόμορφοι σκυλεύοντες. Οι σκυλόμορφοι. Οι κυνόμορφοι. Οι κοινοί. Η κοινή. Η κοινή που χρησιμοποιήθηκε ευρέως στα πέρατα του μεσογειακού κόσμου, της εξελληνισμένης οικουμένης. Συνέχισε να γράφεις!» Αυτή ήταν η παραίνεση που του έδωσε.
Αρπαγή της Περσεφόνης 7: Περσεφόνη της Ουψάλα.
«Είδες Εβρίδες. Είδες Εβρίδες. Δεν ξέρω που είσαι, αλλά ομοιοκαταληκτεί. Φωτισόν με την οθόνη του κινητού. Ωραία. Τώρα έχει αποθέματα η πρόσοψη του σπιτιού. Σε σκέφτομαι στην Ουψάλα. Διαθέτεις πολύ υλικό. Να μας επισκέπτεσαι συχνά. Να προσκυνάς, αλλά να ξέρεις πώς. Να μην προσκυνάς το πιάνο. Να προσδένονται στον σαγηνευτικό λαιμό σου αντικείμενα, να επιπλέουν, μην τα βυθίσεις. Να μην είσαι αδιάκριτη όταν σκέφτομαι τους ώμους σου. Να περιμένεις. Να ξέρεις τι είναι σχοινί, τι είναι σκόνη και τι είναι κλωστή. Να προσδένεσαι. Θα το αναλάβω».
Παραλογή 85: Δούναι και λαβείν (business as usual).
«Το γυμνό σώμα ανήκε στο μπαλκόνι
έπρεπε να εκτεθεί εκεί στη σφήνα του ανατέλλοντος ηλίου
η θάλασσα ήταν ο μόνος δυνητικός θεατής
αλλά ούτε καν παρακολουθούσε τι γινότανε
η καμπάνα σήμανε το καθημερινό μνημόσυνο της κωμόπολης επτάκις
οι διωγμένοι είχανε τεράστιες περιουσίες απουσίας
γι’ αυτό μοιράσανε τα υπάρχοντά τους προκαταβολικά
οι διώκτες κάνουν ηλιοθεραπεία
οι προύχοντες οδηγούν προκλητικές Λαμποργκίνι
οι δωσίλογοι βουρτσίζουν τα δόντια τους
οι φονιάδες πίνουν αργά αργά το καφεδάκι τους
οι σπιούνοι αναστενάζουν «έχει ο Θεός»
οι δολοφόνοι αγκαλιάζουν τα εγγονάκια τους
τους χωράει όλους ο τόπος
εκτός από το 87% που εκπροσωπεί το γυμνό σώμα».
Παραλογή 131: Θεώρημα: όλοι οι τίτλοι ταιριάζουν σε όλα τα κείμενα και όλα τα κείμενα ταιριάζουν σε όλους τους τίτλους.
«Το παραπάνω είναι τίτλος, αλλά θα μπορούσε να είναι και κείμενο, ενώ αυτό εδώ είναι κείμενο, αλλά θα μπορούσε να είναι και τίτλος».
Παραλογή 157: Αιφνίδια συνειδητοποίηση και χειραφέτηση.
«Αιφνίδια ένα βράδυ του πέρασε από το μυαλό πως δεν είναι ευτυχισμένος. Άκου τώρα, αν είναι δυνατόν! Απίστευτο, σκέφτηκε, πώς του ήρθε αυτό; Προσπάθησε να βρει εξήγηση για την εμφάνιση αυτής της αδικαιολόγητης και τελείως παροδικής σκέψης. Έψαχνε πολλή ώρα να βρει αν του λείπει κάτι. Στέγη, τροφή, δουλειά, αναγνώριση, αγάπη, τα είχε όλα. Ύστερα από πολλή ώρα μόνο το θυμήθηκε: όντως, είχε ξεκληριστεί».
[grbk https://www.greekbooks.gr/ioannis-p-a-ioannidis.person%5D