Η ιστορία μας ξεκινά στα μέσα του 13ου αιώνα μ.Χ., στο Άιφελ. Όχι στον πύργο του Άιφελ στο Παρίσι, άλλωστε θα πρέπει να περάσουν ακόμα πέντε αιώνες για να κατασκευαστεί το ύψους 300+ μέτρων μεταλλικό σύμβολο της γαλλικής πρωτεύουσας. Το Άιφελ (Eifel) στο οποίο αναφέρομαι είναι μια εκπάγλου φυσικής ομορφιάς ορεινή περιοχή της Γερμανίας η οποία απλώνεται μεταξύ του Ρήνου και των συνόρων της χώρας με το Λουξεμβούργο.
Εκεί, σε ένα ύψωμα βρίσκεται ένα μοναστήρι Βενεδικτίνων στο οποίο είναι δόκιμος μοναχός ο Έλβιν. Μέλος της πρωταγωνιστικής ομάδας του Κάι Μέιερ στο μυθιστόρημα του «Το βιβλίο του Παραδείσου». Ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε τον Μάρτη του 2007 από τις εκδόσεις Κονιδάρη σε μετάφραση της Ιωάννας Λεμπέση-Μουζακίτη.
Σε αυτό το μοναστήρι πίστευε ο δεκαεξάχρονος δόκιμος ότι θα περνούσε όλη του την ζωή, αλλά τα θεϊκά σχέδια είχαν προδιαγράψει για εκείνον άλλη πορεία. Μια πορεία που ξεκίνησε με την άφιξη στη μονή ενός ετερόκλητου ζεύγους υπό καταδίωξη… της Φάβολα, μιας νεαρής δόκιμης μοναχής, και του Αλβέρτου φον Λαουνίγκεν, γνωστού και ως Μέγα Αλβέρτου, μάγιστρου και επαρχιακού διοικητή του τάγματος των Δομινικανών. Το ποιοι καταδίωκαν τον Μέγα Αλβέρτο και την Φάβολα, το φανέρωσε ο ίδιος ο μάγιστρος στον ηγούμενο της μονής…
…
«Μη με βασανίζετε άλλο, Αλβέρτο. Ποιος καταδιώκει το κορίτσι κι εσάς;»
«Οι άντρες του αρχιεπισκόπου»
«Του αρχιεπισκόπου της Κολωνίας; Του Κόνραντ φον Χοχστάντεν; Δεν μπορεί να μιλάτε σοβαρά!»
«Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, ούτε ο τόπος για αστεία, σεβάσμιε ηγούμενε. Και το όνομα του Κόνραντ φον Χοχστάντεν δεν θα προκαλούσε το γέλιο κανενός μας σε καμία περίπτωση. Δεν συμφωνείτε;»
…
Είμαι σε αποστολή του Κυρίου» είπε ο μάγιστρος με έμφαση. «Από σας ζητάω να με εμπιστευτείτε, λίγο φαγητό και ένα ζεστό κρεββάτι για δύο νύχτες. Μετά το κορίτσι κι εγώ θα συνεχίσουμε το δρόμο μας»
…
Όσο για τον λόγο της καταδίωξης…
…
«Τι είναι αυτό;» ρώτησε κατάπληκτος.
Η Φάβολα δεν γύρισε να τον κοιτάξει. Στα χείλη της πλανιόταν ένα τρυφερό, σχεδόν ευτυχισμένο χαμόγελο.
«Η Λουμίνα» είπε. «Το φως».
Για μια στιγμή αναρωτήθηκε μήπως τον κορόιδευε.
Όμως, όχι, κατέληξε απορημένος. Το εννοεί. Πιστεύει στ’ αλήθεια πως οι μοναχές δολοφονήθηκαν για χάρη αυτού του πράγματος. Πως για χάρη του έτρεχε να ξεφύγει από τους διώκτες της. Ο Αλβέρτος της έβαλε άραγε αυτή τη σκέψη στο μυαλό;
Έσκυψε το κεφάλι. Στα μάτια του φαινόταν ολοκάθαρα η αμφιβολία του.
Στην πραγματικότητα ήταν ένα φυτό.
…
Γύρισε και κοίταξε τον Έλβιν με ένα βλέμμα γεμάτο ειλικρίνεια. «Είμαι η φύλακας της. Η φύλακας της Λουμίνα».
…
«Η Λουμίνα» είπε «είναι το μοναδικό φυτό που επέζησε από το Κήπο της Εδέμ».
…
Απίστευτο! Από τον Κήπο του Θεού, όπου δημιουργήθηκαν και έζησαν οι πρωτόπλαστοι πριν τον διωγμό, έχει επιβιώσει ένα φυτό και μαζί με αυτό και η ελπίδα να ξαναδημιουργηθεί η Εδέμ. Ο Αλβέρτος είναι πεπεισμένος ότι αυτό πρέπει να γίνει σε κάποιο ιερό μέρος στην Μέση Ανατολή. Αυτός είναι ο προορισμός του με την Φάβολα. Για να το πετύχει όμως χρειάζεται την βοήθεια ενός ανθρώπου που βρίσκεται στο Άιφελ. Όχι του Έλβιν, αυτός θα μπει από σπόντα στην ιστορία αν και θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Ο άνθρωπος που αναζητά ο Αλβέρτος είναι ένας πρώην ιππότης, ο Κόραξ φον Βίλτενμπουργκ, ο οποίος όμως αρνείται πεισματικά να εγκαταλείψει την ζωή που έχει δημιουργήσει μαζί με την κόρη του στα ειρηνικά βουνά της Γερμανίας.
Τελικά όμως θα αναγκαστεί να ακολουθήσει και έτσι η συντροφιά των πέντε -Αλβέρτος, Φάβολα, Έλβιν, Κόραξ και Λιμπούζε η κόρη του τελευταίου- ξεκινούν με προορισμό ένα συγκεκριμένο σημείο της αραβικής χερσονήσου όπου θα φυτέψουν την Λουμίνα, για να δημιουργηθεί ξανά ο Παράδεισος των γραφών. Οι περιπέτειες τους απίστευτες γιατί όχι μόνο τους κυνηγούν οι αδίστακτοι μισθοφόροι του Αρχιεπισκόπου, αλλά και γιατί ο προορισμός τους είναι σε μια περιοχή που βράζει εξαιτίας της άφιξης των μογγολικών ορδών που προσπαθούν να υποτάξουν όλον τον τότε γνωστό μουσουλμανικό κόσμο.
Το «Το βιβλίο του Παραδείσου» του Κάι Μέιερ, είναι ένα εξαίσιο μυθιστόρημα που καταλαμβάνει σχεδόν οκτακόσιες πυκνογραμμένες σελίδες. Χορταστικό από όλες τις απόψεις! Μοναδικοί χαρακτήρες, μπλέκονται σε απίστευτες περιπέτειες και όλα αυτά ενταγμένα μέσα σε ένα ιστορικό πλαίσιο που του δίνει κατά ένα ποσοστό το χαρακτήρα ιστορικού μυθιστορήματος. Ο κόσμος του 13ου αιώνα, εκπληκτικός! Ιππότες, στρατοί, μοναχοί, ιερείς, προσκυνητές, ληστές, βασιλιάδες και ένα κοινωνικό – αξιακό σύστημα τόσο, μα τόσο διαφορετικό από το σημερινό!
Ο ταλαντούχος Γερμανός συγγραφέας καθηλώνει τον αναγνώστη στο εξώφυλλο και τον απελευθερώνει στο οπισθόφυλλο. Οι περιγραφές του, μοναδικές! Η πλοκή, εκπληκτική! Οι ήρωες του, καλύπτουν πλήρως όλη την γκάμα της τότε κοινωνίας έτσι ώστε από την μία σου μεταφέρουν όλο το κλίμα του 13ου αιώνα και από την άλλη σου επιτρέπουν να βρεις ανάμεσα τους τον δικό σου ήρωα με τον οποίο ταυτίζεσαι και αγωνιάς καθ’ όλη την διάρκεια της ανάγνωσης.
Ο Κάι Μέιερ έγραψε ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ. Άλλες φορές είχε ένα άρωμα από το «Το όνομα του Ρόδου» του Ουμπέρτο Έκο και άλλες από το «Ο άρχοντας των δακτυλιδιών» του Τόλκιν. Ο συνδυασμός αυτών των δύο «αρωμάτων» είναι για μένα ότι πιο μεθυστικό μπορεί να υπάρξει σε ανάγνωσμα. Πιστεύοντας ότι το ίδιο θα είναι και για εσάς, σας το συστήνω ανεπιφύλακτα, ειδικά στους άρρενες αναγνώστες! Καλή ανάγνωση!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Η ελπίδα δεν έχει χαθεί ακόμη. Το μέλλον των ανθρώπων βρίσκεται στα χέρια της δόκιμης μοναχής Φάβολα, που προστατεύει το τελευταίο φυτό του Κήπου της Εδέμ, αφού με αυτό -και μόνο με αυτό- μπορεί να φτιαχτεί ένας καινούργιος Παράδεισος. Όμως αδίστακτοι εκκλησιαστικοί ταγοί θέλουν να πάρουν οι ίδιοι τη δύναμη που δίνει η αιώνια ζωή -με οποιοδήποτε τίμημα.
Ένα επικό ταξίδι στις απαρχές της Δημιουργίας. Ένας συναρπαστικός αγώνας δρόμου με τον χρόνο. Ο τελευταίος αγώνας για τον επίγειο παράδεισο ξεκίνησε.