Αν και τα πρόσωπα που θα μας απασχολήσουν είναι ο Λουκάς και ο Φίλιππος, θεωρώ ότι είναι δόκιμο να σας συστήσω πρώτα τις οικογένειες τους. Οικογένεια πρώτη: πατέρας ο Λεωνίδας Φάραγκος -εργοδηγός στο επάγγελμα- μητέρα η Ελένη και παιδιά ο Σωκράτης και ο Λουκάς. Τόπος κατοικίας τους το κέντρο της Αθήνας, και από τότε που ο Λουκάς πήγε στην δευτέρα δημοτικού, το Παλαιό Φάληρο. Οικογένεια δεύτερη: πατέρας ο Άρης Ρολάνης -βιβλιοπώλης στο επάγγελμα- μητέρα η Κατερίνα και παιδιά ο Φίλιππος και η Αμαλία. Τόπος κατοικίας το Παλαιό Φάληρο.
Όπως ήδη σας ανέφερα παραπάνω, όταν ο Λουκάς τελείωσε την πρώτη δημοτικού η οικογένεια του μετακόμισε στο Παλαιό Φάληρο. Τα δύο παιδιά -ο Λουκάς και ο Φίλιππος- γνωρίστηκαν το Σεπτέμβρη του 1973, την πρώτη μέρα που άνοιξαν τα σχολεία και εκείνα πήγαιναν στην δευτέρα τάξη. Από εκείνη την ημέρα, κάθισαν στο ίδιο θρανίο και έγιναν αχώριστοι φίλοι! Έτσι αλά μπρατσέτα βάδιζαν πλέον στο σχολειό, στα παιχνίδια, στη ζωή…
…
Οι δυο τους χώριζαν μόνο τα καλοκαίρια. Ο Φίλιππος ακολουθούσε τη μητέρα του στη Κάλυμνο, όπου ξημεροβραδιαζόταν με τα ξαδέρφια του στις παραλίες, και συγκεκριμένα στις Μυρτιές ή στο Καντούνι, ανάλογα με τον καιρό.
…
Ο Λουκάς είχε το δικό του βασίλειο. Τους τρεις μήνες των διακοπών τους περνούσαν στη Βουλιαγμένη, στις παράγκες που νοίκιαζαν.
…
…να όμως που ένα καλοκαίρι τα έφερε έτσι η τύχη και πέρασαν τον ένα από τους τρεις μήνες του, μαζί. Ήταν τότε που σε μία υποθαλάσσια εξερεύνηση, βρήκαν το ενωμένο κοχύλι…
…
Εκείνη τη στιγμή ο Λουκάς χώρισε στα δύο μέρη του το ενωμένο κοχύλι κι έδωσε το ένα από τα δίδυμα αδερφάκια στον Φίλιππο.
«Αυτό θα είναι το πολύτιμο μυστικό μας… Θα έχει καθένας μας από ένα, που θα συμβολίζει τη συνεργασία και τη φιλία μας!»
…
«Όμως…» είπε ο Φίλιππος σκεπτικός, «δε θα σκουριάσει ποτέ αυτό το κοχύλι; Αν χαλάσει, δε θα πρέπει να το πετάξουμε;»
Ο Λουκάς τον κοίταξε για λίγο μισοκλείνοντας τα μάτια και βάζοντας το χέρι του σαν σκίαστρο γιατί ήταν κόντρα στον ήλιο. Έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα στοχασμού κούνησε αρνητικά το κεφάλι του λέγοντας:
«Όχι, όχι! Τα κοχύλια είναι αιώνια, όπως τα κόκαλα!»
Το ίδιο θα είναι και η φιλία μας, είπαν και οι δύο από μέσα τους. Εκείνη τη στιγμή δε φαντάζονταν πόσες φορές στη ζωή τους θα έσφιγγαν αυτό το κοχύλι στην παλάμη τους…
…
Όσα δεν μπορούσαν εκείνη την στιγμή να φανταστούν τα δύο παιδιά, θα τα γνωρίσουμε εμείς -ζώντας τα μαζί τους- στο βιβλίο του Γιώργου Μαυρωτά, «Το θεώρημα της επτάδας». Ένα μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 2010 από τις εκδόσεις Πατάκη και αποτελεί το παρθενικό ταξίδι του συγγραφέα στην θάλασσα της συγγραφής.
Μέσα στις 441 σελίδες του βιβλίου θα παρακολουθήσουμε τον Λουκά να κάνει τα πρώτα του βήματα στον χώρο του αθλητισμού -στην αρχή ως αθλητής κολύμβησης και κατόπιν στις πισίνες του πόλο- και τον Φίλιππο στις πρώτες προσπάθειες του στον ακαδημαϊκό στίβο με εφαλτήριο την σχολή Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Αλλά δεν θα μείνουμε εκεί. Θα τους δούμε να μεγαλώνουν, να ωριμάζουν, να αγωνίζονται και να διακρίνονται ο καθένας στο δικό του “άθλημα” και στο τέλος να δημιουργούν την δική τους οικογένεια κλείνοντας ένα πολυετή και άκρως ενδιαφέροντα κύκλο στην ζωή τους καθώς μπαίνουν σε έναν νέο με άλλους ρόλους και διαφορετικές απαιτήσεις.
Όπως λέει και στον πρόλογο του, ο Γιώργος Μαυρωτάς, έχει περάσει στο χαρτί κυρίως προσωπικές του εμπειρίες από τον αθλητικό και τον ακαδημαϊκό χώρο. Αυτός είναι και ο λόγος που οι σελίδες του «Το θεώρημα της επτάδας», είναι πλημμυρισμένες από το πόλο, το άθλημα στο οποίο διακρίθηκε επί μακρά σειρά ετών ο συγγραφέας. Το μυθιστόρημα του όμως βρίθει και από ηθογραφικά στοιχεία που θα “ταξιδέψουν” κυρίως τους αναγνώστες που ηλικιακά βρίσκονται στα δεύτερα -άντα του βίου τους. Τέλος οι σκέψεις – μηνύματα που εμπεριέχονται στο δημιούργημα του κ. Μαυρωτά γύρω από διάφορα σύγχρονα θέματα δίνουν ένα ακόμα λόγο για να επιλέξετε για εσάς και τα παιδιά σας το εν λόγω ανάγνωσμα. Ιδιαιτέρως οι φίλαθλοι στων οποίων τα ενδιαφέροντα περιλαμβάνεται και η υδατοσφαίριση, θα το λατρέψουν! Καλή ανάγνωση!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Ο Λουκάς και ο Φίλιππος είναι δύο φίλοι που γεννήθηκαν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’60. Γειτονόπουλα και συμμαθητές, που στην πορεία της ζωής τους ακολούθησαν παράλληλους δρόμους. Ο πρώτος στον αθλητισμό, και συγκεκριμένα στο πόλο, και ο δεύτερος στο πανεπιστήμιο. Ο Λουκάς μέσα από μια πορεία γεμάτη αγωνιστικές και εξωαγωνιστικές περιπέτειες, κωμικές και τραγικές, παίρνει μαθήματα, ανακαλύπτει αξίες και ζει συγκινήσεις, τέτοιες, που μόνο ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει. Ο Φίλιππος μέσα από τη δική του πορεία στο πανεπιστήμιο και την συναναστροφή του με τον Λουκά θα διαπιστώσει πόσα κοινά τους ενώνουν. Ο πρωταθλητισμός με το σώμα και ο πρωταθλητισμός με το πνεύμα ακολουθούν παρόμοιες τροχιές και κάθε τόσο συναντιούνται. Οι δύο φίλοι μεγαλώνουν, εξελίσσονται, ερωτεύονται, ωριμάζουν και στις κρίσιμες στιγμές καταφεύγουν πάντα στο δικό τους επτασφράγιστο μυστικό.
Περιλαμβάνοντας πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα, τόσο από τον χώρο της πισίνας όσο και του πανεπιστημίου, στο βιβλίο αναμειγνύεται με χιούμορ η μυθοπλασία με την πραγματικότητα, κλείνοντας πολλές φορές το μάτι στον αναγνώστη. Μια ματιά από μέσα σε αθέατα γεγονότα και καταστάσεις που δίνουν έμφαση στην ανθρώπινη διάσταση και συνήθως δε βρίσκουν τον δρόμο τους στις εφημερίδες και στην τηλεόραση,.
Υ.Γ. Οι μαθηματικές σχέσεις του εξωφύλλου δεν είναι απλές εξισώσεις. Πριν τις προσπεράσετε βιαστικά, ρίξτε τους άλλη μια ματιά, διαβάζοντας πίσω από τα μαθηματικά σύμβολα. Κρύβουν μέσα τους την πεμπτουσία του βιβλίου…