Μια συλλογή τριάντα τριών διηγημάτων κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2013 από τις εκδόσεις Ιβίσκος. Τίτλος της «Το τέλος μιας τέλειας μέρας», και ηθικός αυτουργός ο συγγραφέας Δημήτρης Τερζής.
Ας τους ρίξουμε όμως μια γρήγορη ματιά:
1. Ο Σίσυφος τ’ απομεσήμερο
Ο μηχανικός Σίσυφος αγκομαχώντας προσπαθεί να προσφέρει μια στάλα δροσιάς στους ιδιοκτήτες του, ένα μεσημέρι καλοκαιριού που όλη η πόλη κοχλάζει από την ζέστη και την άπνοια, όταν στο διπλανό διαμέρισμα…
2. Γκουπ
…
Η Αλεξάνδρα έκανε μόνη διακοπές. Η Αλεξάνδρα σπάνια έβγαινε από το δωμάτιο. Η Αλεξάνδρα δεν πήγαινε στην παραλία και δεν έκανε μπάνιο στη θάλασσα. Η Αλεξάνδρα κάθε χρόνο ερχόταν σε αυτό το μικρό ξενοδοχείο του νησιού για 21 μέρες, όσες και η άδεια της, πάντα την ίδια ημερομηνία. Η Αλεξάνδρα παρέμενε άγνωστη στους ιδιοκτήτες και εκείνοι στην ίδια. Τα χαμόγελα και οι κουβέντες ανάμεσα τους για διαδικαστικά θέματα είχαν ημερομηνία λήξης, και μάλιστα σύντομη. Την 22η μέρα η απουσία της Αλεξάνδρας από το ξενοδοχείο είχε κιόλας ξεχαστεί.
…
Διακοπές προκαθορισμένες και εξελισσόμενες βάση ενός ανιαρού σχεδίου. Φέτος όμως, κάτι διαφορετικό συνέβη… αιτία το ζευγάρι στο διπλανό δωμάτιο…
3. Χρυσός σε μαύρο σάλι
Το χρονικό μιας περίεργης -στις παρυφές του τραυματικής- εμπειρίας που βίωσε η απεγνωσμένη γυναίκα στο κατάστημα αγοράς χρυσού.
4. Οι στάχτες
…
Κάθεται σε ένα μικρό σκαμνάκι και σγαρλίζει τη φωτιά στο τζάκι. Μια ιδέα φωτιάς είναι μόνο, ένα μικρό κούτσουρο που έχει καρβουνιάσει και που και που πετάει καμιά σπίθα σαν έρχεται σε επαφή με τη μαντεμένια βέργα που κρατάει στο χέρι της η γυναίκα. Τα υπόλοιπα περιεχόμενα του τζακιού δεν είναι άλλα από τη ζεστή στάχτη από τη φωτιά της νύχτας που κράτησε έξω το κρύο του Δεκέμβρη.
…
Είναι η γριά Ευφροσύνη που σκαλίζει τις στάχτες του τζακιού, καθισμένη στις στάχτες της ζωής της, φιλοσοφώντας για το σήμερα έτσι όπως το έφτιαξαν-κατάντησαν οι νεότεροι της.
5. Ελευθερία
Σε ένα γάμο από συνοικέσιο, χωρίς αγάπη χωρίς έρωτα, έχασε η Ελευθερία την ελευθερία της σε νεαρή ηλικία, ακολουθώντας το θέλημα της μητέρας της. Η μικρή -αλλά σεβαστή για τα δεδομένα του χωριού- περιουσία της, έσβησε από το χάρτη το «αλαφροΐσκιωτη» που της είχαν κολλήσει καθώς και την άσχημη εξωτερική της εμφάνιση. Και το όνομα αυτού Θοδωρής, Θεού δώρο αλλά όχι για την Ελευθερία…
6. Γκρι
…
Το μεγάλο θέμα της Βέρας ήταν ότι πίστευε πως τίποτα και κανείς απ’ όλα όσα πλαισίωναν τη ζωή της δεν ήταν πραγματικά αυτό που έδειχναν. Βαθιά της πεποίθηση, την οποία υπερασπιζόταν με έναν περίεργο φονταμενταλισμό, ήταν πως κάθε τι έχει διαφορετική υπόσταση, χαρακτήρα και χρησιμότητα (αν είχε χρησιμότητα) από αυτήν που παρουσίαζε, και πως στόχος της ήταν να τον ανακαλύψει. Για τη Βέρα, το Καλό ήταν μόνιμα πεσμένο στο πεδίο της μάχης, την ώρα που το Κακό φυσούσε τους παιάνες της νίκης του με φόντο ολοπόρφυρα φλάμπουρα.
…
7. ZZ-LL
Όνειρο ή πραγματικότητα; Αποτέλεσμα των χημικών ουσιών ή του πόνου της μοναξιάς και της φυγής του αγαπημένου προσώπου;
8. Έρημος
Τέσσερις ημέρες στο νοσοκομείο ήταν υπέρ αρκετές για την ιδιοσυγκρασία του. Υπογραφή του χαρτιού για έξοδο με δική του ευθύνη και δρόμο από εκεί μέσα με συνοπτικές διαδικασίες… μα βγήκε σε μια πόλη, όπως θα περίμενε κάποιος, ή σε μια έρημο;
9. hEaT
Ή αλλιώς, το χρονικό ενός καυτού σουρεαλιστικού πρωινού σε μια γωνιά της πόλης.
10. Ανάσα
…
Η σκιά αφήνει το κρεβάτι πλησιάζοντας εκείνη που στοιχειώνει το παράθυρο, σαν μια κηλίδα που έσπασε σε δυο μικρότερες και που τώρα ξαναβρίσκουν η μια την άλλη. Με κινήσεις κοφτές, προμελετημένες, γίνονται ένα, και για κάποιο ελάχιστο του χρόνου οι τοίχοι του δωματίου που φωτίζονται απαλά μετατρέπονται σε ένα οργιαστικό θέατρο σκιών. Τους ήχους του πόθου τους αποκεφαλίζουν τα χέρια τους πριν βγουν από τα στόματα και ντροπιάσουν το θείο.
…
11. Το τέλος μια τέλειας μέρας
Μια Παρασκευή που έκλεισε με ένα σοβαρό κόψιμο από κονσέρβα στον παράμεσο της. Η τελευταία μέρα της βδομάδας που η Ηρώ έμαθε ότι έχασε την δουλειά της και ότι σε δύο μήνες θα χάσει και την μητέρα της. Η Παρασκευή που κύλησε και τελείωσε διαφορετικά από κάθε προηγούμενη…
12. DLV
Η κατάληξη ενός σαββατοκυριακάτικου μαραθώνιου έρωτα -με την υποβοήθηση ουσιών- δεν είναι πάντα ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη…
13. Επτά
Έξι μέρες. Έξι περιστατικά. Έξι εικόνες. Έξι μέρες και μια Κυριακή… επτά!
14. Σταρ
…
«Είμαι η Θάλεια Μακρή», λέει στην κοπέλα. Ο τόνος της ακούγεται ικανοποιητικός στα αυτιά της, ευθύς και συγκεκριμένος, όπως την δίδαξε ο δάσκαλος να το κάνει, κάπου, κάπως, κάποτε, με απέριττο συναίσθημα και δωρική χροιά.
«Καλώς ήλθατε. Είμαι η Έλενα. Πρέπει να συμπληρώσουμε αυτή τη φόρμα…»
«Είμαι η Θάλεια Μακρή», ξαναλέει δυνατότερα αυτή τη φορά, με περίσσια αυστηρότητα, σφίγγοντας τα χείλη της, δίνοντας τους το πορφυρό του πόνου. Η Επίδαυρος σιωπηλή την παρατηρεί να απαγγέλλει. «Έχετε το όνομα μου στο συνέδριο, δύο καθηγητές Πανεπιστημίου θα μιλήσουν για την παράσταση που έδωσα το 1976 και που…»
…
15. Stranger
Ο έρωτας της Αννέτας για τον Γιώργο, του Γιώργου για την Αννέτα, είναι αυτό που λέμε κεραυνοβόλος. Η σχέση τους πήγαινε από το καλό στο καλύτερο, μέχρι που αποφάσισαν να συζήσουν… τότε άρχισε μια αντίστροφη πορεία που, παραδόξως, τους οδήγησε μπροστά.
16. Τριάντα λεπτά
…
Τον τελευταίο χρόνο η Φλώρα κρατάει λεπτομερέστατο ημερολόγιο αναφορικά με τις σεξουαλικές συνευρέσεις τους, ώσπου παρατήρησε κάτι αξιοπερίεργο. Χρονικά, οι σεξουαλικές τους περιπτύξεις μέσα στο μήνα δεν ξεπερνούσαν ποτέ τα τριάντα λεπτά. Για να είμαστε ακριβείς, τη μία φορά μπορεί να τελείωναν σε πέντε λεπτά, την επόμενη σε επτά λεπτά, την άλλη σε τέσσερα λεπτά, ωστόσο στο σύνολό τους οι ερωτικές δραστηριότητες τους δεν ξεπερνούσαν ποτέ τα τριάντα λεπτά!
…
17. La vie en rose
Το καλύτερο ναρκωτικό είναι η ζωή. Συμπέρασμα και μότο για την Έρση που η ζωή της έχει για χρώμα το απαλό ροζ. Είναι όμως όντως έτσι ή όλο αυτό είναι απλά ένα όνειρο;
18. Θάψε με
…
Η Δώρα από το θάνατο των γονιών της και έπειτα, είχε μπει στη διαδικασία να θάβει πράγματα. Ήταν κάτι που το έκανε καλά. Για την ακρίβεια, ήταν πλέον το μοναδικό πράγμα που ήξερε να κάνει καλά. Αντιδράσεις, συναισθήματα, σκέψεις, κινήσεις, όλα είχαν αποκτήσει τη δική τους θέση στο νεκροταφείο του μυαλού της. Επιβίωναν μόνο οι νεκροθάφτες και οι φύλακες, όλα εκείνα τα στοιχεία δηλαδή που απαιτούνταν προκειμένου η Δώρα να κινείται στον κόσμο. Χωρίς πολυτέλειες, σε βασικό επίπεδο πάντα.
…
19. Αν Μπάνκροφτ
Η Κασσιανή, εδώ και καιρό μόνη, μία ταινία έχει μόνιμα στο dvd player. Μια ταινία με την Anne Bancroft, που υποδύεται μια γηραιά κυρία η οποία έζησε πολλά, αλλά έχασε ακόμα περισσότερα… όπως περίπου και η Κασσιανή.
20. Η πόλη των ξένων
Η πόλη με τις νερατζιές, η πόλη που εκείνη κινείται στις σκιές της, η πόλη των ξένων…
21. Ραστώνη
… Οι φουσκάλες του καφέ στο τραπεζάκι πλάι μου έσκαγαν η μία μετά από την άλλη, δεν ήταν πολλές, τρεις μόνο. Καφέ δεν είχα πιει ακόμα. Το τσιγάρο μισόκαιγε στο τασάκι, και λίγο μετά είδε και απόειδε κι έσβησε κι εκείνο. Ήταν λες και όλα γύρω μου αργοπέθαιναν περιμένοντας κάτι να συμβεί. Το σίγουρο ήταν πως δεν επρόκειτο να πεθάνουν οριστικά αν αυτό το κάτι δεν συνέβαινε.
…
22. Αμμόκαστρο
Η παρουσία του μικρού παιδιού στην πλατεία, κέντρισε την περιέργεια του καθημερινού θαμώνα αυτού του μικρού κομματιού πράσινου στην πόλη… όταν όμως η περιέργεια έγινε γνώση ήρθε η σειρά της θλίψης να ανέβει στην σκηνή.
23. Όλα θα πάνε καλά!
…
Από μικρό κορίτσι έως σήμερα που το κοντέρ της μετρούσε 41, η Χριστίνα ζούσε σε δύο παράλληλες πραγματικότητες. Σε εκείνη του «τα πράγματα είναι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ έτσι» και σε εκείνη του «στη χώρα των θαυμάτων είναι ΑΛΛΙΩΣ».
…
24. Η τελευταία μέρα
Τα τελευταία τρία χρόνια η μάχη με την επάρατη νόσο έχει γίνει η καθημερινότητα της. Κομμάτι αυτής της καθημερινότητας είναι και η εισαγωγή, σε τακτά διαστήματα, στο νοσοκομείο…
25. Είμαι καλά, μαμά
Η Τζένη στα δεκαέξι της γνώρισε την πιο αποτρόπαια μορφή της σεξουαλικής πράξης. Εκείνη όμως την στιγμή που χρειαζόταν στήριξη από τους γονείς της, εκείνοι αναλώνονταν για άλλη μια φορά σε έναν ομηρικό καυγά με μια -το πιθανότερο- ανούσια αφορμή…
26. Pixel lover
…
Το χέρι πήγαινε δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω το ποντίκι με μια εντυπωσιακή οικειότητα. Θα μπορούσε να είναι η προέκταση του καρπού. Δεν υπήρχε παλάμη, ούτε δάχτυλα, μετά τον καρπό ακολουθούσε ένα κομμάτι πλαστικό που άφηνε σε τακτά χρονικά διαστήματα μια κόκκινη λάμψη στο σκοτάδι. Η καρδιά χτυπούσε κανονικά. Το ποντίκι ζούσε για να εξυπηρετεί τα ψηφιακά όνειρα του χεριού, του μυαλού, για να επικοινωνεί με τους μελλοντικούς εραστές που έκαναν ουρά για ένα χαμόγελο… όχι χαμόγελο, ένα απλό κλικ από την Ντενίζ.
…
27. Μπελ Αιρ
Ένα σπίτι στην άκρη της ακτής, κλειστό για πολλά χρόνια, όρθιο όμως ακόμα σε πείσμα του χρόνου και των καιρικών συνθηκών, γίνεται το καταφύγιο των διακοπών για τον Κ και τον Μ.
28. Ανάδρομος Πλούτωνας
Ή αλλιώς, το χρονικό ενός ξεγυρισμένου hangover από το χθεσινοβραδυνό μεθύσι…
29. Ώχρα
…
Είναι κάποιες μέρες που κρατάνε ξυράφι και μαστίγιο. Ραπίζουν το δέρμα και χαρακώνουν την ψυχή. Είναι οι μέρες που ο άνεμος φυσάει βοριάς, που ο καφές είναι νερόπλυμα, που η γροθιά σου δεν είναι το χέρι σου αλλά το στομάχι σου. Και σκάβει. Τραβάει τα σωθικά σου έξω, μα αυτά είναι καλά δεμένα και διαμαρτύρονται με πόνο. Η γροθιά συνεχίζει να γυρίζει σαν μυλόπετρα που πάνω της έχεις απιθώσει τις μέρες του καημού και τις αλέθει. Αφήνει ίχνη ώχρας. Το χρώμα της ζωής σου ξεπλυμένο πάνω στην πέτρα.
…
30. Δεκαεννιά
Ο Θωμάς έχει υπόνοιες ότι η γυναίκα του τον απατά με τον Βασίλη. Όταν οι υπόνοιες γίνονται βεβαιότητα, βρίσκονται και οι τρεις, αργά ένα βράδυ, σε μια ερημιά, με τον Θωμά να κρατά στο χέρι ένα πιστόλι…
31. Μέχρι το φάρο
Το αρχαιότερο επάγγελμα τα παλιότερα χρόνια -όχι πολύ μακριά από τις μέρες μας- είχε μια κάπως διαφορετική θέση στον κοινωνικό ιστό από εκείνη που κατέχει σήμερα.
32. Τα φιλόξενα σπίτια
Η Εριφύλη στο ημερολόγιο της αποτυπώνει σκέψεις που έχουν γεννηθεί από το εσωτερικό ζύμωμα φράσεων που διαβάζει στα αγαπημένα της βιβλία.
33. Τρεις γυναίκες
…
Στο δωμάτιο βρίσκονται τέσσερις γυναίκες. Οι τρεις μας ενδιαφέρουν. Τη δική τους ιστορία θα πούμε. Και πάλι όχι ολόκληρη. Μια υποψία της μόνο. Τρεις ζωές δεν μπορούν να περιοριστούν σε μια ιστορία. Κι αν το κάνουν, η ιστορία θα είναι μεγάλη. Πολύ μεγάλη.
…
Αυτά, εν ολίγης, είναι τα τριάντα τρία λογοτεχνικά σφηνάκια που έχει ετοιμάσει και σερβίρει ο Δημήτρης Τερζής στο «Το τέλος μιας τέλειας μέρας». Μπορείτε να τα γευθείτε με την σειρά ή ανακατεμένα. Το καθένα εξάλλου έχει την δική του γεύση… Καλή ανάγνωση!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Τριάντα τρεις ιστορίες ανθρώπων που φτάνουν στο τέλος μιας τέλειας μέρας, έχοντας ερωτευτεί, δοκιμαστεί, προδοθεί, με το ανικανοποίητο να κυριαρχεί στη ζωή τους και τις φαντασιώσεις να υποκαθιστούν την πραγματικότητα.
– Ένα ζευγάρι που δοκιμάζει τις αντοχές του στην Αυγουστιάτικη ζέστη.
– Η απρόβλεπτη συνάντηση μιας υπαλλήλου sex shop μ’ έναν ιδιόρρυθμο μεσήλικα που γυρεύει το Θεό.
– 112 κιλά οδηγούν μια νέα γυναίκα στο δρόμο των φαντασιώσεων και του ψυχιάτρου.
– Μια λησμονημένη σταρ του θεάτρου αρνείται ως άλλη Μπλανς Ντιμπουά τη σκληρή πραγματικότητα και εμμένει στα φαντάσματα του ένδοξου παρελθόντος της.
– Ένας φιλήσυχος οικογενειάρχης θάβει το κρυφό παρελθόν του ανάμεσα στις λαμαρίνες μιας κόκκινης Μπελ Αιρ.
– Η προδομένη καρδιά μιας γυναίκας την παρασύρει στην εκδίκηση υπό τους ήχους του Besame Mucho.