Υπόθεση βιβλίου
Καλοκαίρι, στο κέντρο της πολύβουης Αθήνας που πυρώνει από τη κάμα του ήλιου. Ο Γιάγκος σέρνει τα βήματά του. Με καπέλο και γυαλιά να κρύβουν τα χαρακτηριστικά του, στις μπερδεμένες του σκέψεις κυριαρχεί μία: πως θα δικαιολογήσει την παρουσία του εκεί αν τυχόν και τον δει κάποιος γνωστός.
Κέντρο απεξάρτησης. Η διευθύντρια τον υποδέχεται θερμά, με κατανόηση, για να εισπράξει την οργισμένη άρνησή του να ακούσει την αλήθεια. Την αλήθεια για τον γιο του. Για τον εθισμό του γιου του.
…
“Άι παράτα μας! Το παιδί μου δεν έχει τίποτα! Τ’ ακούς; Περνάει μια φάση” έκλεισε δυνατά την πόρτα πίσω του. “Που θα μου κάνεις μάθημα εσύ! Ξερόλα…”.
Ο Γιάγκος περπατούσε ώρες. Κοίταξε γύρω του για να δει που βρισκόταν. Ήταν τόσο πολύ, τόσο πολύ και ακόμα τόσο πολύ στενοχωρημένος. Η στενοχώρια του πέρναγε τ’ άστρα, τους κομήτες και το σύμπαν και δεν έβρισκε μέρος να σταματήσει. Ήταν συντετριμμένος. Οι τύψεις, οι ενοχές, ο πόνος είχαν τυλιχτεί γύρω από τον λαιμό του και τον έσφιγγαν σαν ένας τεράστιος βόας. Που είχε κάνει λάθος; Που είχαν κάνει λάθος; Γιατί σε αυτούς; Αυτά δεν ήταν για αυτούς, ήταν για άλλους”.
…
Και φεύγει. Μόνος περπατά κάνοντας σκέψεις στη σειρά. Τα νιάτα του, η σχολή, οι αγώνες, η Δανάη και ο έρωτάς τους, ο στρατός, η επαγγελματική τους αποκατάσταση, ο γάμος τους. Και η πιο φωτεινή στιγμή, η γέννηση του Παναγιώτη τους, του κανακάρη τους, του μονάκριβου παιδιού τους.
Τώρα, χρόνια μετά, στα τάρταρα της απελπισίας έχουν βρεθεί.
…
Η γυναίκα του, η Δανάη, σαν μάνα το είχε καταλάβει και προσπαθούσε να του το πει. Αλλά εκείνος δεν άκουγε. “Δεν έχει τίποτα, η ηλικία φταίει” της έλεγε. Όμως, κατά βάθος το ήξερε από την αρχή. Τα ανέκφραστα μάτια του, το γερμένο κεφάλι, το αργό περπάτημα. Ήταν φορές που δεν γυρνούσε στο σπίτι και, όταν γυρνούσε, ήταν για να ζητήσει λεφτά και να ξαναφύγει.
“Άσ’ το παιδί να χαρεί τη ζωή του” έλεγε στη Δανάη που τον εκλιπαρούσε να την ακούσει. “Αν δεν γλεντήσει τώρα, τότε πότε θα το κάνει;”
…
Μια μητέρα που σηκώνει όλο το βάρος του εθισμού του παιδιού τους. Ένας πατέρας που αποφεύγει την αλήθεια, που κρύβεται, φεύγει, αγνοεί επιδεικτικά “συμπτώματα” και γεγονότα, που προσπαθεί να αποποιηθεί τις ευθύνες. Και από την άλλη, ένας γιος παραδομένος στα ναρκωτικά, αναζητά την δόση του… την Ευτύχω.
…
“Φύγε, δεν σε χρειάζομαι” ξέσπαγε σε λυγμούς άλλες φορές. Μα ύστερα την έψαχνε σαν το νερό στην έρημο, σαν το ουράνιο τόξο μετά τη βροχή. Γιατί νόμιζε πως νόμιζε πως νόμιζε πως η “Ευτύχω” ήταν η λύση στο σταυρόλεξο της ζωής του.
…
Μια ζωή αφόρητη, με τον θάνατο να την περιτριγυρίζει κάθε στιγμή, με τους συνοδοιπόρους να ζουν στον ίδιο εφιάλτη, με την αξιοπρέπεια να έχει από καιρό χαθεί και την παραβατική συμπεριφορά να γίνεται καθημερινότητα μαζί με την αναζήτηση της δόσης. Με το ψέμα για σύντροφο, με την ζητιανιά για επάγγελμα και τις κλοπές για εξτραδάκι πορεύεται ο ήρωας του βιβλίου αυτού.
Άραγε θα βρει χείρα βοηθείας για να γίνει ένας πραγματικός ήρωας της ζωής;
[grbk https://www.greekbooks.gr/books/to-perasma-ton-aggelon.html%5D
Κριτική και εντυπώσεις
Ναρκωτικά. Εθισμός. Δύο λέξεις γνωστές σε όλους. Δύο λέξεις που κρύβουν πόνο, εξαθλίωση, δυστυχία και θάνατο. Δύο λέξεις που περικλείουν έναν κόσμο τόσο κοντά αλλά και τόσο μακρυά από όλους εμάς που δεν έχουμε υποβάλει τον εαυτό μας και τους οικείους μας στη βάσανο αυτής της θανατηφόρος έξις.
Τι να πει κανείς για τους χρήστες, τα μεγάλα θύματα των ναρκωτικών; Τι να πει κανείς και για τους ανθρώπους που ζουν με ένα χρήστη, κάτι που τους καθιστά εξίσου θύματα αυτής της μάστιγας; Πως να περιγράψει κάποιος τις καθημερινές τραγικές καταστάσεις που βιώνουν όσοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έρχονται σε επαφή με τα ναρκωτικά;
Αν και έχουν χρησιμοποιηθεί χιλιάδες σελίδες χαρτιού και πολλά κιλά μελάνι, ελαχιστότατα αναγνώσματα που απευθύνονται σε προεφηβική ή εφηβική ηλικία την οποία μάλιστα και αφορούν άμεσα, αγγίζουν τόσο εύστοχα το θέμα των ναρκωτικών, όσο το νέο βιβλίο της Φώτως Σκορδά, «Το πέρασμα των αγγέλων»! Ας μη γελιόμαστε, ένας ενήλικος δεν είναι τόσο εύκολο θύμα όσο ένας νεαρός ανήλικος που δεν έχει ενημερωθεί, δεν έχει συζητήσει, δεν έχει ακούσει καν για το συγκεκριμένο θέμα το οποίο μάλιστα αποφεύγει η πλειονότητα των γονιών.
Όχι, δεν είναι ένα απολαυστικό-διασκεδαστικό ανάγνωσμα. Είναι μια σκληρή δέσμη φωτός που χώνεται στα σκοτάδια της εξάρτησης από ουσίες και επιτρέπει στον κάθε νεαρό αναγνώστη να καταλάβει κάποια πράγματα, να προβληματιστεί πάνω σε αυτά και να έχει μια ιδέα για τον οδυνηρό δρόμο του χαμού που ίσως κάποιοι του παρουσιάζουν με τα καλύτερα χρώματα.
Ο κόσμος των ναρκωτικών -με εξαίρεση τους εμπόρους του θανάτου- είναι γεμάτος θύματα… γεμάτος μάρτυρες! Κάνεις από εμάς δεν έχει το δικαίωμα να κλείνει μάτια και αυτιά, γυρνώντας ταυτόχρονα την πλάτη. Στον πόλεμο για να σωθούν όσοι περισσότεροι από την κόλαση αυτή θα πρέπει να στρατευτούμε όλοι μας, μηδενός εξαιρουμένου.
Ένα βιβλίο με σπάνιο και δύσκολο “θέμα” που σίγουρα αξίζει την προσοχή σας!
Οπισθόφυλλο:
Τη δόση του την είχε ονομάσει «Ευτύχω» και της μιλούσε σαν να ήταν η πιο όμορφη γυναίκα στο σύμπαν. «Σας παρακαλώ, δώστε μου κάτι» έλεγε, όταν άπλωνε το χέρι του ζητιανεύοντας. «Όχι για μένα, για την Ευτύχω». Αλλά, λένε, πως η αγάπη από το μίσος είναι μια ανάσα δρόμος. Όσο την αγαπούσε, άλλο τόσο τη μισούσε. Γρήγορα η «Ευτύχω» έγινε «Δυστύχω»…
Όλοι οι άνθρωποι είμαστε άγγελοι. Κάποιες φορές, στο πέρασμά μας από τη γη, χάνουμε τα βήματά μας και βαδίζουμε σε δρόμους με πολύ πόνο. Τότε χρειαζόμαστε κάποιον άλλον άγγελο να μας δείξει τον δρόμο και να μας βοηθήσει να πετάξουμε πάλι ψηλά…
[grbk https://www.greekbooks.gr/books/to-perasma-ton-aggelon.html%5D
Ταυτότητα βιβλίου
Τίτλος βιβλίου
Το πέρασμα των αγγέλων
Συγγραφέας
Φώτω Σκορδά
Εκδοτικός οίκος
Εκδόσεις Ελληνοεκδοτική
Ημερομηνία έκδοσης
Ιανουάριος 2021
Αριθμός σελίδων
57
ISBN
978-960-563-393-6
Συντάκτης άρθρου
Ολυμπία Κατσένη