Εκδόσεις Ψυχογιός, 2017
Σελ. 489
Η δεκαεπτάχρονη Αμάντα Μαρτίν μαζί με τον παππού της, τον Μπλέικ Τζάκσον (είναι ο παίχτης Κέιμπλ, ο υπηρέτης της αρχηγού του παιχνιδιού) και άλλους τέσσερις παίχτες –εφήβους από όλο τον κόσμο παίζουν μέσω Internet το παιχνίδι «Ripper».
Το «Ripper» είναι ένα παιχνίδι διανοητικό, ένα παιχνίδι ρόλων, εμπνευσμένο από ένα από τα μυστήρια της ιστορίας των εγκλημάτων, εκείνο του Τζακ του Αντεροβγάλτη, του θρυλικού δολοφόνου γυναικών, που δρούσε στις φτωχογειτονιές του Λονδίνου το 1888. Υπάρχουν πάνω από εκατό θεωρίες όσον αφορά την ταυτότητα του Αντεροβγάλτη, κάποιοι μάλιστα υποπτεύονται ότι ήταν μέλος της βασιλικής οικογένειας. Αρχηγός του παιχνιδιού είναι η Αμάντα Μαρτίν, που της αρέσουν οι αστυνομικές ιστορίες, κυρίως τα σκανδιναβικά μυθιστορήματα με τα φριχτά εγκλήματα, μελετά με κάθε λεπτομέρεια φριχτές δολοφονίες, λες και σκοπεύει να τις διαπράξει και η ίδια, διάβασε τους τέσσερις τόμους του «Λυκόφωτος» και τους τρεις του «Millennium», την γοητεύει το έγκλημα και η δικαιοσύνη, έχει πάει πολλές φορές στη σκηνή κάποιου εγκλήματος μαζί με τον πατέρα της που είναι αστυνομικός και είναι γεννημένη για ντετέκτιβ, ερευνήτρια, αστυνομικός, ή στη χειρότερη περίπτωση, εγκληματίας…
[grbk https://www.greekbooks.gr/allende-isabel-aliente-izabel.person%5D
Τα σημερινά παιδιά βλέπουν τόση βία στο Ιντερνέτ, που τίποτα δεν τα τρομάζει… Η Αμάντα θέλει να σπουδάσει στο ΜΙΤ. Είναι έξυπνη, έχει αναλυτικό μυαλό και τις αρέσουν οι διανοητικές προκλήσεις. Σαν αρχηγός ενημερώνει τους άλλους παίχτες για την αστυνομική έρευνα από τον πατέρα της, επιθεωρητή της αστυνομίας και την βοηθό του την Πέτρα Χορ. Στόχος των παιχτών του «Ripper» είναι να διαλευκάνουν κάποια σημερινά αληθινά εγκλήματα στο Σαν Φρανσίσκο και όχι φανταστικά εγκλήματα κατά τον 19ο αιώνα. Οι παίχτες επικοινωνούσαν μέσω ενός ιδιωτικού τσατ στο Ιντερνέτ και με βιντεοκλήσεις. Οι άλλοι παίχτες του διανοητικού παιχνιδιού είναι: Η ανορεξική πιτσιρίκα Άμπαθα, που βλέπει πνεύματα, βλέπει το μέλλον και έχει τηλεπαθητικές επαφές, ο σερ Έντμοντ Πάντιγκτον, ο Σέρλοκ Χολμς, η Εσμεράλδα και η Τζέζαμπελ (η Ντενίζ Ουέστ που εκπροσωπεί τον Ράιαν Μίλερ).
O Ράιαν Μίλερ είναι ένας γεροδεμένος άντρας που πρόσφατα επέστρεψε από την φρίκη του πολέμου στο Αφγανιστάν. Ήταν στην ομάδα πεζοναυτών SEAL Ομάδα 6, αυτή που είχε βρει και είχε σκοτώσει τον Μπιν Λάντεν στο Πακιστάν. Τώρα επέστρεψε στην Καλιφόρνια. Είναι ένας ακρωτηριασμένος άνθρωπος, έχει ένα πόδι, το έχασε πατώντας μια νάρκη, φοράει ένα προσθετικό μέλος και βασανίζεται από το σύνδρομο του πολέμου, που το παθαίνουν οι περισσότεροι Αμερικανοί στρατιώτες, που επιστρέφουν από τα πολεμικά μέτωπα του Ιράκ, του Πακιστάν και του Αφγανιστάν. Οι νύχτες του ήταν σκέτο μαρτύριο από την αϋπνία αν δεν έπαιρνε ναρκωτικά ή αν δεν έπινε ποτά, ή από τους φριχτούς εφιάλτες όταν έπαιρνε τα ναρκωτικά. Τα χάπια τον άφηναν σε μια αγωνιώδη κατάσταση, όπου έβλεπε τον εαυτό του παγιδευμένο στο τρίπτυχο του «Κήπου των απολαύσεων» του Ιερώνυμου Μπος, έβλεπε να ζευγαρώνει με ζώα και να φτύνει σκορπιούς… Έχει πάντα μαζί του, τον εκπαιδευμένο στρατιωτικό σκύλο του, τον Ατίλα. Ο καλύτερος φίλος του είναι ο Ουρουγουανός Πέδρο Αλαρκόν, που δούλευε Καθηγητής στο Τμήμα Τεχνητής Νοημοσύνης του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, επρόκειτο για μια ιδιοφυία. Τώρα στο Σαν Φρανσίσκο βρίσκει λύση στα ψυχολογικά προβλήματα που τον βασανίζουν και ανακουφίζεται από την αρνητική ενέργεια με τους μαγνήτες και την αρωματοθεραπεία, στην Κλινική Ολιστικής Ιατρικής, από την Ιντιάνα Τζάκσον, την πολύ όμορφη θεραπεύτρια, που τον άγγιζε με τα χέρια της και του έκανε μασάζ και ρέικι, στη θεραπευτική συνεδρία τους, του έκανε και διαλογισμό και επίσης η Ιντιάνα είχε ένα ραντάρ νυχτερίδας, που της επέτρεπε να εντοπίζει στα τυφλά το σημείο και την ένταση του πόνου των ασθενών της.
Η Ιντιάνα Τζάκσον είναι η μητέρα της Αμάντα και ήταν χωρισμένη εδώ και 15 χρόνια από τον επιθεωρητή της αστυνομίας Μπομπ Μαρτίν. Η Ιντιάνα είχε ερωτικές σχέσεις τέσσερα χρόνια τώρα με τον Άλαν Κέλερ, αλλά όταν χάλασε και αυτή τη σχέση, για λίγο καιρό ερωτεύτηκε τον ασθενή της, τον πεζοναύτη Ράιαν Μίλερ. Την Ιντιάνα επισκέπτεται για θεραπεία με βότανα και μαγνήτες και ο Γκάρι Μπράνσγουικ, όπως και η Κάρολ Άντεργουότερ, που πάσχει από καρκίνο. Η Σελέστε Ρόκο που δουλεύει και αυτή στην ίδια κλινική, είναι διάσημη αστρολόγος της Καλιφόρνιας και έχει προβλέψει από την τηλεόραση, ότι επίκειται λουτρό αίματος στον Σαν Φρανσίσκο!! Η πρόβλεψή της βγαίνει αληθινή, όταν αρχίζουν οι δολοφονίες… οκτώ πολιτών του Σαν Φρανσίσκο.
Οι παίχτες του «Ripper» ήταν ο εγκέφαλος της επιχείρησης να βρούνε τον δολοφόνο ή τους δολοφόνους και ο Ράιαν Μίλερ το χέρι που θα εκτελούσε τους δολοφόνους. Οι παίχτες άρχισαν να αναλύουν τα εγκλήματα του Σαν Φρανσίσκο. Πέντε μυξιάρικα συναγωνίζονταν τον τεράστιο ερευνητικό μηχανισμό της αστυνομίας… Οι πέντε πιτσιρικάδες διέθεταν φαντασία και έπαιζαν με απόλυτη ελευθερία, μόνο και μόνο για την προσωπική τους διασκέδαση. Ήταν πέντε παιδιά και ένας παππούς, που διασκέδαζαν με ένα παιχνίδι ρόλων. Κάθε καινούργιο έγκλημα, είναι μια πρόκληση για τους παίχτες του «Ripper».
Σε όλα τα θύματα, ο δολοφόνος ή οι δολοφόνοι είχαν δώσει φάρμακα που αποδυναμώνουν εντελώς τη βούληση και προκαλούν αμνησία. Το πρώτο θύμα ήταν ο Εντ Στέιτον, που δολοφονήθηκε με χαριστική βολή και μετά σοδομίστηκε με ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ, ο άλλος ήταν ο Άλαν Κέλερ που του έδωσε ο δολοφόνος να πιει κυάνιο και μετά του έριξε μια σαΐτα στην καρδιά, στα οπίσθια του ζεύγους Κονστάντ ο δολοφόνος είχε σημαδέψει με το καμινέτο τα γράμματα Α και Φ, αφού προηγουμένως τους είχε κάνει θανατηφόρα ένεση με ηρωίνη, οι Σάρον και Τζο Φάρκας είχαν πιεί τζιν με ναρκωτικό Xanax που είχε ρίξει ο δολοφόνος και μετά άνοιξε την βαλβίδα του γκαζιού στο τρέιλερ, που ζούσαν και πέθαναν από ασφυξία, ο Ρίτσαρντ Άστον, ο Ψυχίατρος εκτελέστηκε με ηλεκτροπληξία, από τα απανωτά ηλεκτροσόκ του τέιζερ (ένα αστυνομικό πιστόλι που ρίχνει ηλεκτρικό ρεύμα, για να καθηλώσει τον αντίπαλο προσωρινά) και του χάραξαν με ένα νυστέρι μια σβάστικα στο στήθος (ένα αγκυλωτό σταυρό) και η δικαστής ανηλίκων Ρέιτσελ Ρόουζεν, η γνωστή ως «Χασάπισσα», στραγγαλίστηκε με μια πετονιά και τη βρήκαν κρεμασμένη από έναν ανεμιστήρα.
Μια κοινωνική λειτουργός η Αντζελίκ Λάρσον βοήθησε να διαλευκάνουν την υπόθεση των δολοφονιών και να πλησιάσουν τους δολοφόνους. Τα παιδιά που συνεργάζονται στο παιχνίδι “Ripper” ανακαλύπτουν πριν από την αστυνομία και πριν από τον επιθεωρητή αστυνόμο Μπομπ Μαρτίν, πατέρα της Αμάντα, του Τμήματος Ανθρωποκτονιών της Αστυνομίας του Σαν Φρανσίσκο, ότι όλες οι δολοφονίες γίνονται από το ίδιο άτομο, ότι όλες σχετίζονται μεταξύ τους και ότι όλες γίνονται βράδυ και μάλιστα όταν είχε πανσέληνο. Ο επιθεωρητής της Αστυνομίας Μπομπ Μάρτιν δεν πιστεύει ότι υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ των θυμάτων, όπως τον ειδοποίησε η κόρη του μαζί με τους άλλους παίχτες. Ίσως τα παιδιά διαλευκάνουν την υπόθεση πριν από την αστυνομία…
Τα παιδιά ανακαλύπτουν επίσης ότι σε κάθε δολοφονία ο κατά συρροή δολοφόνος αφήνει και κάποια σημάδια (ένα λούτρινο λυκάκι, ένα σέρβικο ποτό με το όνομα «Λύκος του Χιονιού», το βιβλίο «Ο λύκος της στέπας» του Έρμαν Έσε, το λογότυπο στο ρόπαλο του μπέιζμπολ αντιστοιχούσε στους «Κόκκινους Λύκους» του Πανεπιστημίου του Αρκάνσας), από αυτά τα παιδιά συμπεραίνουν ότι αυτή είναι η υπογραφή του δολοφόνου και ότι έχει υιοθετήσει το σύμβολο του λύκου, για αυτό τον αποκαλούν «Λύκο» (Φάρκας στα Ουγγρικά επίσης σημαίνει λύκος). Ο Λύκος το ότι άφηνε ένα στοιχείο για την ταυτότητά του έδειχνε ότι ήταν πολύ αλαζόνας και τόσο σίγουρος για τον εαυτό του, που νιώθει να παίζει με την αστυνομία. Δεν βασάνιζε τα θύματα εν ζωή, αλλά βεβήλωνε τα πτώματά τους. Η πρόθεση του δολοφόνου δεν ήταν να βασανίσει τα θύματα, αλλά να αφήσει ένα μήνυμα. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα των παιχτών του «Ripper», ο Λύκος πρέπει να ήταν ένας τύπος παράλογος, τρελαμένος, ένας ψυχοπαθής ιδιαίτερης ευφυίας, μεθοδικός και ανελέητος, ένας περίπλοκος και διαβολικός εγκληματίας, που αγαπά τις τελετουργίες και δρα μόνος του, χωρίς συνεργούς. Το οπλοστάσιό του περιλαμβάνει ένα τέιζερ, ναρκωτικά, δηλητήρια και βέλη. Η εκδίκηση ήταν το κίνητρο όλων των δολοφονιών. Προσπαθούσε να αποδώσει μόνος του δικαιοσύνη. Σχεδίαζε πλήρως και με κάθε λεπτομέρεια την καθεμιά από τις δολοφονίες, βρίσκοντας φάρμακα, όπλα και τον τρόπο εκτέλεσης, που δεν άφηνε καθόλου ίχνη. Σκοπός του είναι να τιμωρήσει κάποια άτομα και να παραδειγματίσει κι άλλα διεστραμμένα άτομα σαν κι αυτούς, διότι όλοι οι δολοφονημένοι βαρύνονται με κάτι. Σχέδιό του, οι φόνοι να γίνουν ειδήσεις στα ΜΜΕ έτσι που να τρομάξουν όλοι όσοι έχουν λερωμένη τη συνείδησή τους…
Ποιες ήταν οι πεποιθήσεις του Λύκου και τι εικόνα να είχε ο ίδιος για τον εαυτό του, ένιωθε θύμα ή δήμιος; Ποια είναι η ιστορία του Λύκου; Τι σχέση έχουν οι λυκάνθρωποι, οι ανθρωπόλυκοι και οι πανσέληνοι; Γιατί σε κάθε δολοφονία άφηνε την υπογραφή του και ένα μήνυμα, δηλαδή άφηνε ένα κλειδί πίσω του, για να ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας; Θα τον έπιαναν τον αιμοδιψή ψυχοπαθή; Γιατί ο δολοφόνος κακοποιούσε τα θύματά του, όπως ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης; Γιατί βεβήλωνε τα πτώματά τους; Ποιο ήταν το παιχνίδι του Αντεροβγάλτη; Για να τον πιάσουν μήπως έπρεπε να σκέφτονται όπως εκείνος; Μήπως όλα τα θύματα είχαν κάτι κοινό μεταξύ τους; Γιατί όλα τα εγκλήματα παρουσιάζουν κοινά στοιχεία ως προς τον τρόπο που διαπράχθηκαν, κι ας δείχνουν διαφορετικά με μια πρώτη ματιά; Το κακό το ενσαρκώνει ένας εγκληματίας, που αψηφά τη Δικαιοσύνη, τελικά θα τιμωρηθεί και θα θριαμβεύσει το Καλό;
Όταν ο Ράιαν Μίλερ αποφασίζει να δράσει μόνος του, θα μπει στο… στόμα του Λύκου, για να σώσει την…
Γράφηκε ότι από το βιβλίο της Ιζαμπέλ Αλλιέντε ο μόνος που βγαίνει νικητής είναι ο θάνατος. Λάθος. Είναι η ζωή. Γιατί, τι άλλο από ζωή είναι αυτό που κάνουν σε καθημερινή βάση οι αστυνομικοί και οι παίχτες του «Ripper»;
Ένα ασθματικό θρίλερ που αποδεικνύεται σκέτη… μαγεία. Διαβάστε το.
Η ΙΖΑΜΠΕΛ ΑΛΙΕΝΤΕ γεννήθηκε το 1942 στο Περού και μεγάλωσε στη Χιλή. Είναι ανιψιά του Σαλβαδόρ Αλιέντε, προέδρου της Χιλής την περίοδο 1970-1973. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε 35 γλώσσες και έχουν πουλήσει πάνω από 65 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως. Μέσα από αυτά έχει στόχο να ψυχαγωγεί αλλά και να επιμορφώνει τους αναγνώστες της, συνδέοντας τις ιστορίες της με σημαντικά ιστορικά γεγονότα. Η ίδια χαρακτηρίζει το έργο της «ρεαλιστική λογοτεχνία», επηρεασμένη τόσο από την απίστευτη παιδική της ηλικία, όσο κι από τους μαγικούς ανθρώπους και τα γεγονότα που πυροδότησαν τη φαντασία της. Εκτός από το συγγραφικό της έργο, ασχολείται ενεργά με την προάσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Μετά τον θάνατο της κόρης της το 1992, ίδρυσε στη μνήμη της ένα ίδρυμα αφιερωμένο στην προστασία και χειραφέτηση των γυναικών και των παιδιών σε όλο τον κόσμο. Από το 1987 ζει μαζί με τον δεύτερο σύζυγό της και την οικογένειά τους στην Καλιφόρνια, αλλά, όπως δηλώνει, βρίσκεται πάντα με το ένα πόδι στην Καλιφόρνια και με το άλλο στη Χιλή. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορεί επίσης το μυθιστόρημά της «Ο ΙΑΠΩΝΑΣ ΕΡΑΣΤΗΣ».
[grbk https://www.greekbooks.gr/allende-isabel-aliente-izabel.person%5D