Εκδόσεις Πάπυρος, 2017
Σελ. 262
Σαμοθράκη. Το νησί των Καβείρων. Καλοκαίρι.
Ο Αυγερινός έλαμπε στον νυχτερινό θόλο και δέσποζε στο στερέωμα με το επιβλητικό του φως. Εκείνη την ώρα, ο νησιώτικος όγκος που στο χάρτη μοιάζει με μεγάλη αχιβάδα στα κύματα, χρωματιζόταν απαλά από τις πρώτες δειλές ακτίνες του ηλίου.
Ξαφνικά, ένας τρομακτικός θόρυβος τάραξε την απόκοσμη γαλήνη του αρχιπελάγους και έκανε ένα σμήνος πουλιών να πετάξουν πάνω από τα δέντρα, προς το νότο. Από ένα μικρό απόμερο σπίτι βγήκε τρέχοντας μια ανθρώπινη φιγούρα, που λίγες στιγμές μετά, χάθηκε ανάμεσα στις πυκνόφυτες φυλλωσιές.
Κι ύστερα πάλι σιωπή…
Μια παρέα νέων πέρασε μπροστά από το παραλιακό σπίτι όπου είχε ακουστεί ο ήχος. Πρόσεξαν την ανοιχτή πόρτα και διέκριναν στο πάτωμα κάποιες κόκκινες κηλίδες. Άναψαν το φως και εμβρόντητοι αντίκρισαν μια γυναίκα που κείτονταν αιμόφυρτη. Η ανοιχτή πληγή στο λαιμό από σφαίρα, που σχημάτιζε πορφυρά ρυάκια, φανέρωνε πως είχε πυροβοληθεί λίγη ώρα πριν. Ειδοποιήσανε την αστυνομία. Ο αστυνόμος Αχιλλέας Αλιφέρης άρχισε την έρευνα να εξιχνιάσει αυτό το έγκλημα. Η κοπέλα που δολοφονήθηκε ανακάλυψε ο αστυνόμος ότι ήταν η αρχαιολόγος Μυρτώ Βρεττού.
Στο νεκροταφείο που θα γινόταν η ταφή, τον πλησίασε μια νεαρή κοπέλα, ψηλή, γύρω στα είκοσι οκτώ, με καλοσμιλεμένο κορμί και πρόσωπο υπέροχο, σχεδόν αγγελικό. Του συστήθηκε ότι ήταν προσωπική φίλη της Μυρτώς, ήταν και αυτή αρχαιολόγος και το όνομά της ήταν Άλκηστη Μενδρινού. Οι πληροφορίες που έδωσε η Άλκηστη στον αστυνόμο Αλιφέρη ήταν πολύ λίγες. Δεν τον βοήθησαν καθόλου στο έργο του. Δεν υπήρχαν ύποπτοι. Η κοινωνία της Σαμοθράκης ήταν μικρή και η Μυρτώ ήταν αρκετά εσωστρεφής.
Η Άλκηστη γνώρισε στην Σαμοθράκη, τον αστρονόμο Μάρκο Συνοδινό και τον αδελφό του Ορφέα. Εκείνες τις ημέρες έφθασε στο νησί με το πολυτελές ιστιοφόρο του Vellerofonte (ο Βελλεροφόντης στην αρχαιότητα ήταν ήρωας, που πάνω στον φτερωτό Πήγασο, σκότωσε το φοβερό θηρίο τη Χίμαιρα) και ο Ολλανδός Φίλιπ βαν ντερ Φόρτε, που ίσως έκανε κάποιες επενδύσεις στο νησί. Σύντομα ο Φόρτε γνωρίστηκε με τον Μάρκο και την Άλκηστη.
Η Άλκηστη με την παρέα του Μάρκου επισκέφτηκε το Ιερό, όπου γινόταν οι Καβείριες τελετές και ανέβηκε στις Βάθρες και έφτασαν ως τον καταρράκτη του Φονιά.
Ο αστυνόμος Αλιφέρης συνέχιζε την έρευνά του για τον δολοφόνο. Δεν δολοφονείται έτσι απλά ένας άνθρωπος σε μια κοινότητα τριών χιλιάδων ατόμων. Όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Ούτε πρόκειται για ληστεία. Άρα κάτι άλλο συμβαίνει. Ένας ύποπτος ήταν ο Ορφέας ο οποίος στο παρελθόν είχε σχέση με την Μυρτώ. Ανακάλυψε ο αστυνόμος επίσης ότι η Μυρτώ είχε και κάποια σχέση με ένα άγνωστο, που γνώρισε στην Αλεξανδρούπολη. Λίγους μήνες προτού δολοφονηθεί πολλοί είχαν παρατηρήσει κάποια μεταστροφή στη συμπεριφορά και τη διάθεσή της. Άρχισε να χάνεται, ταξίδευε συχνά εκτός Σαμοθράκης, φαινόταν δύσθυμη και απόμακρη. Ο αστυνόμος μαζί με την Άλκηστη ανακαλύπτουν και ένα παλιό σημειωματάριο της Μυρτώς, στο οποίο αναφέρει ότι ήταν μοναχική, απρόσιτη, ένιωθε εσωτερική μοναξιά και ήταν δυστυχισμένη. Έγραφε ότι συνδέθηκε ερωτικά με κάποιον Αλγερινό. Κάτι την βασάνιζε, κάτι την πίεζε, αλλά δεν το ανέφερε.
Ο Αχιλλέας προβληματιζόταν περισσότερο από ποτέ για τα στοιχεία που είχε στη διάθεσή του. Στεκόταν αδύνατο να εξακριβώσει την ταυτότητα του μυστηριώδους άνδρα. Επίσης έμαθε ότι η Μυρτώ τον τελευταίο καιρό κυκλοφορούσε μοναχή της, νυχτιάτικα στο Ιερό και την είχαν δει κατάκοπη και με λασπωμένα ρούχα, στον Πύργο του Φονιά. Τριγυρνούσε αλαφιασμένη σαν κάτι να έψαχνε. Τι ήταν αυτό;
Για να ανακαλύψει τον δολοφόνο της Μυρτώ Βρεττού, προσπαθούσε με δικές της έρευνες η δημοσιογράφος Ανδρομάχη Θεοτοκά, από την Ξάνθη.
Τα δραματικά γεγονότα στιγμάτισαν ολοκληρωτικά τόσες ζωές. Όλους τους ήρωες του μυθιστορήματος θα αλλάξει αυτό το Καλοκαίρι στη Σαμοθράκη. Οι μεγάλες απουσίες είναι βαθιές πληγές, που αλλάζουν τις ανθρώπινες συντεταγμένες. Ο καθένας θα χαράξει μια καινούργια πορεία. Η πορεία προς τη λύση του μυστηρίου είναι συνάμα για τους πρωταγωνιστές και ένα ταξίδι αυτογνωσίας…
Ποιοι λόγοι οδήγησαν τον δολοφόνο να σκοτώσει την Μυρτώ Βρεττού;
Θα βρεθεί ο δολοφόνος;
Τελικά τα όνειρα ήταν χιμαιρικά και οι χίμαιρες δεν πιάνονται ποτέ. Όσο κι αν δίνουν την εντύπωση μιας κατάβασης προς τα ανθρώπινα, εντέλει απομακρύνονται, σκορπίζουν και χάνονται. Ανεξάρτητες και περήφανες συνεχίζουν το ταξίδι τους στο άπειρο του κόσμου…
Ένα βιβλίο για την μοναξιά, τις αναμνήσεις, τα οράματα, τους εφιάλτες, τα παθιασμένα όνειρα, τις ενοχές, τον έρωτα, την φιλία, τον θάνατο, τις ύπουλες χίμαιρες, τα Καβείρια μυστήρια, το Νεφέλωμα της Χίμαιρας.
Ιδιόμορφο, ιδιαίτερο, σίγουρα ασυνήθιστο μυθιστόρημα. Με ανατροπές σε δεδομένες παραδοχές, βαθιές τομές που αιμορραγούν πάνω σε συναισθήματα, που άλλοτε παρηγορούν κι άλλοτε απελπίζουν, με χαρακτήρες που αποφεύγουν τον άπλετο φωτισμό.
Μια λυρική και ευαίσθητη ματιά πάνω στο θέμα της απώλειας. Μια αστυνομική ιστορία, που συνδυάζεται με την εμβάθυνση στους χαρακτήρες, με την εικονοπλαστική δεινότητα της Αναστασίας Ρίζου, που θα ανάψει όλα τα φώτα των αναγνωστικών σας προσδοκιών!
Η Αναστασία Ρίζου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτη του τμήματος Κοινωνιολογίας και του ΠΜΣ Πολιτιστικής Διαχείρισης του Παντείου Πανεπιστημίου. Εργάζεται στον πολιτιστικό κλάδο και κατά περιόδους έχει συνεργαστεί με οργανισμούς όπως το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Το 2016 έγραψε το σενάριο και σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους «Η Άλλη». Ασχολείται με τη συγγραφή, τον κινηματογράφο και τη μουσική. «Το Νεφέλωμα της Χίμαιρας» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
Τραχανάς Κώστας