Σε ένα μακρινό μέλλον οι χώρες όλης της γης έχουν ενωθεί σε μια ομοσπονδία που ονομάζεται Ενωμένες Πολιτείες της Γης. Η εξέλιξη της τεχνολογίας αλλά και των ηθών που επικρατούν έχει φέρει πολύ μεγάλες αλλαγές στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Για παράδειγμα το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί στα 120 χρόνια ενώ η μονογαμία αποτελεί πλέον όνειδος και όχι ηθική υποχρέωση. Υπάρχουν βέβαια και πολλά πράγματα που έχουν μείνει εντελώς ίδια, αλλά γι’ αυτά θα μιλήσουμε λίγο αργότερα. Και αυτά τα θαυμαστά συμβαίνουν σε όλη τη γη; Σε όλη, εκτός από μια μικρή χώρα -την Κουρκουτία- που αντιστέκεται σε αυτές τις αλλαγές και έχει διατηρήσει έναν τρόπο ζωής ίδιο με αυτόν των ημερών μας.
Στις Ενωμένες Πολιτείες Γης η ενηλικίωση έρχεται στα 12, μια ημέρα σταθμός όπου επιλέγεται το επάγγελμα που θα ακολουθήσει ο κάθε δωδεκάχρονος στην υπόλοιπη ζωή του. Και το ότι το επιλέγουν τότε δεν σημαίνει ότι θα το ακολουθήσουνε μετά την ενηλικίωσή τους ή μετά τις σπουδές τους, αλλά ακριβώς την επόμενη ημέρα. Ναι, καλά καταλάβατε. Πηγαίνουν στις καινούριες τους δουλειές, και ξεκινούν να εργάζονται στο επάγγελμα που κληρώθηκαν. Μπορεί να είναι μόλις δώδεκα ετών όμως στο χρόνο και τον τόπο που διαδραματίζεται το μυθιστόρημα «Το μικρό κομμάτι της γης που έμεινε απ’ έξω» του Ζαφείρη Βάλβη αυτή είναι η στιγμή που οι πολίτες του νέου ενιαίου πλέον κράτους θεωρούνται ενήλικες.
Ένας από αυτούς, ο Τζέησον ένα πράγμα ονειρεύεται, να γίνει ένας διακεκριμένος επιστήμονας και πιο συγκεκριμένα να γίνει αστροφυσικός. Οι γονείς του πάλι, κρίνουν ότι θα ‘ναι καλύτερο να ασκεί ένα “προνομιακό επάγγελμα με κοινωνικό στάτους και προσωπική προβολή” και το καλύτερο που είχαν να κάνουν ήταν να βάλουν το όνομα του στην κληρωτίδα έτσι ώστε -εάν είναι τυχερός και κληρωθεί- να έχει το δικαίωμα άσκησης του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, πράγμα που τον κάνει να κατέβει στα τάρταρα της δυστυχίας.
Αντιθέτως η Μαίρη, ένα συνομήλικό του κορίτσι, χαρούμενο πανηγυρίζει την κλήρωσή της να ασκήσει το επάγγελμα του χρηματοοικονομικού αναλυτή…
…
Δεν είχε καταλάβει τι ακριβώς θα έκανε στη ζωή της, αλλά αυτό δεν ήταν κάτι που την απασχολούσε στην παρούσα φάση. Εκείνο που την ενδιέφερε ήταν να σβήσει τα κεράκια της τούρτας των δωδέκατων γενεθλίων της πριν φύγει ο πατέρας της.
“Κάνε μια ευχή”, είπε η μητέρα της.
“Να ερωτευτώ αληθινά”, απάντησε και φύσηξε όσο πιο δυνατά μπορούσε.
Οι γονείς πάγωσαν, δεν περίμεναν τέτοια απάντηση. Ο έρωτας ήταν κάτι αποπροσανατολιστικό τόσο για την καριέρα της, όσο και για την τήρηση ενός εκ των σημαντικότερων νόμων των Ενωμένων Πολιτειών Γης, ο οποίος ήταν σαφής: “απαγορεύεται η μονογαμία κάθε είδους, μόνιμη ή περιστασιακή”.
…
Τα χρόνια περνούν και μετά μια δεκαετία στα εικοσιδύο τους πλέον οι δύο ήρωές μας είναι πετυχημένοι και δημοφιλείς στον τομέα τους. Όταν κάποια στιγμή διασταυρώνουν τα ξίφη τους ασκώντας το επάγγελμά τους, έρχονται κοντά και σχεδόν αυτόματα ερωτεύονται. Τι μπορούν όμως να κάνουν δύο ερωτευμένοι νέοι σε έναν τόπο όπου ο έρωτας ανήκει μόνο στο παρελθόν; Μα, να καταφύγουν στην Κουρκουτία!
Στην Κουρκουτία, στην οποία ζει ένας σχεδόν συνομήλικός τους νέος, ο Άλαν, ο οποίος όντας ανήσυχο πνεύμα από μικρός έχει πια στα δεκαοχτώ του συνειδητοποιήσει ότι η χώρα του, η Κουρκουτία, δεν τον χωράει πια.
…
Κατά την άποψή του, η Κουρκουτία έπρεπε να αλλάξει, έπρεπε να συγκλίνει προς την εξέλιξη. Για εκείνον η απομόνωση στην οποία είχε περιέλθει η χώρα του δεν ήταν τίποτε παραπάνω από το αποτέλεσμα μιας ηττοπαθούς νοοτροπίας συνταξιούχων, η οποία οδηγούσε τη χώρα στην απαξίωση και στην γελοιότητα.
…
Έτσι ο Άλαν αποφασίζει αντί να μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες της Γης, να μείνει στην πατρίδα του και να αλλάξει εκεί τις συνθήκες ζωής των κατοίκων της.
Θα καταφέρει ο Τζέησον και η Μαίρη να ζήσουν ελεύθεροι στην Κουρκουτία τον έρωτά τους; Θα μπορέσει ο Άλαν να αλλάξει το μέλλον της χώρας του και ταυτόχρονα και το δικό του; Και ποιό ρόλο θα παίξει ο δόκτορας Παγίδης και η πρωτοποριακή του εφεύρεση σε όλα αυτά; Τις απαντήσεις στα προηγούμενα ερωτήματα, δοσμένες πάντα με το εκλεπτυσμένο χιούμορ του συγγραφέα, θα βρείτε όταν διαβάσετε το “Το μικρό κομμάτι της γης που έμεινε απ’ έξω” που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κονιδάρη, στη σειρά Συγγραφικά Μονοπάτια, τον Οκτώβριο του 2011.
Με όπλο του το χιούμορ και την υπερβολή ο ταλαντούχος συγγραφέας καταφέρνει μέσα από ένα μυθιστόρημα που εξελίσσεται στο απώτερο μέλλον, να καυτηριάσει τα κακώς κείμενα του δικού μας κόσμου. Το γεγονός ότι το ζοφερό αυτό μέλλον έχει περισσότερα κοινά παρά διαφορές με το παρόν, είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει και να μας ωθήσει σε διορθωτικές δράσεις από όπου, όπως και όσο μπορεί ο καθένας μας. Αυτή θαρρώ και είναι η ευχή του συγγραφέα αυτού του εξαίσιου μυθιστορήματος. Ευχαριστούμε κύριε Βάλβη για το… σκούντημα.
Το γεγονός ότι ο συγγραφέας θα σας κάνει να σκεφτείτε πολλά πράγματα δεν συνεπάγεται ότι θα σας οδηγήσει εκεί από έναν καταθλιπτικό δρόμο. Το γλαφυρό αλλά σε καμία περίπτωση ανάλαφρο στυλ της γραφής του, μεταφέρει με μοναδικό τρόπο μηνύματα προς τον αναγνώστη που θα απολαύσει κάθε στιγμή τις ώρες που θα περάσει με το βιβλίο αυτό. Όχι απλά διαβάστε το, με την πρώτη ευκαιρία, αλλά σπεύσατε να το αγοράσετε και σήμερα αν είναι δυνατόν. Τέτοια αναγνώσματα τις ημέρες που ζούμε είναι ωφέλημα από πολλές και διαφορετικές απόψεις.
Ολυμπία Κατσένη