Υπόθεση βιβλίου
Η Θάλεια, μια πολύ ντροπαλή μαθήτρια της 3ης Γυμνασίου είναι ένα κορίτσι χαμηλών τόνων που στο σχολείο βαριέται… βαριέται απελπιστικά και αμετάκλητα όλα τα μαθήματα.
…
Άσε που σε μερικά -τα βασικότερα, τώρα που το σκέφτομαι- δεν καταλαβαίνω γρι. Μαθηματικά, Φυσική, Αρχαία. Κάποτε, κάπου, κάτι δεν κατάλαβα. Και φυσικά ντράπηκα να ρωτήσω. Είπα μέσα μου: άσ’ το, θα ψάξω και θα το βρω στο σπίτι, λες και θα είχε παραπέσει πίσω από κανέναν καναπέ. Ε, λοιπόν, μπορείς να βάλεις στοίχημα ότι δεν το βρήκα. Συνέβη όμως κάτι άλλο, σαν κόλπο ταχυδακτυλουργού ένα πράγμα. Αυτό που δεν κατάλαβα στην αρχή -ούτε που θυμάμαι πια τι ήταν- θρονιάστηκε μέσα στο μυαλό μου κι έφραξε το δρόμο στο επόμενο, που ήταν συνέχεια εκείνου του προηγούμενου. Και πάλι δε ρώτησα. Και πάλι ντράπηκα. Τώρα πια δεν έχω καμία απορία. Για τον απλούστατο λόγο ότι έτσι κι αλλιώς δεν καταλαβαίνω τίποτα. Σαν να μιλάει ο καθηγητής Κινέζικα.
…
Κι όσο δεν την ενδιαφέρουν τα μαθήματα, τόσο και περισσότερο έχει κερδίσει την προσοχή της ο συμμαθητής της ο Κωνσταντίνος. Όχι πως έχει κάνει και κάτι γι αυτό. Καλά καλά ούτε που της έχει μιλήσει. Μονόπλευρο φαίνεται μέχρι τώρα το ενδιαφέρον της. Μέχρι τη μέρα που στην 6η βαρετή ώρα, την ώρα της ιστορίας συγκεκριμένα, ο Κωνσταντίνος, μουρμουρίζοντάς της κάτι που εκείνη δεν καταφέρνει να ακούσει, κάνει ένα… ιστορικό βήμα και της στέλνει ένα σημείωμα για ραντεβού στο πάρκο!
…
Τελευταία φανάρια. Διασχίζω το οδόστρωμα μπροστά από τα σταματημένα αυτοκίνητα με τις φιγούρες των οδηγών σαν φαντάσματα πίσω από τα τζάμια, περνάω απέναντι και δρασκελίζω την είσοδο του πάρκου. Μοιάζει ξαφνικά σαν να βρέθηκα σ’ έναν άλλο κόσμο, σαν να χτύπησε τα δάχτυλά του ένας ταχυδακτυλουργός κι η πόλη πίσω από τον ώμο μου μεμιάς εξαφανίστηκε. Βαθιά ησυχία απλώνεται στις σκιές κάτω από τις φυλλωσιές κι η φασαρία των δρόμων γίνεται ένα μακρινό μουρμούρισμα που σκοντάφτει στα ψηλά σύδεντρα και δεν μπορεί να περάσει εδώ μέσα. Το μόνο που ακούγεται είναι το φευγαλέο θρόισμα των φύλλων στους πράσινους θόλους που σχηματίζουν ψηλά από πάνω τα πυκνοπλεγμένα κλαδιά και το τρίξιμο των αθλητικών μου στο χαλικόστρωτο δρομάκι.
…
Ο Κωνσταντίνος βρίσκεται ήδη εκεί. Η Θάλεια τον παρατηρεί κρυμμένη πίσω από τα δέντρα ενώ εκείνος αμέριμνος ακούει μουσική. Ναι, είναι ό,τι πιο όμορφο έχουν αντικρίσει τα μάτια της. Με το που φανερώνεται μπροστά του, βλέπει τις δύο “μπροστινές” της στο θρανίο, την Ζέτα και την Υβόννη να εμφανίζονται από το απέναντι δρομάκι του κήπου. Μα τι δουλειά έχουν αυτές εδώ;
…
«Δώσε μου το σημείωμα, κλέφτρα!» λέει απότομα η Υβόννη.
Σ’ εμένα το είπε αυτό;
Την κοιτάζω σαν χαμένη. Στέκει ακίνητη μπροστά μου, έχει απλώσει το χέρι με την παλάμη ανοιχτή και περιμένει.
…
Ωχ, ωχ! Οι σκέψεις της μετά το πρώτο σοκ αρχίζουν να κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση. Το: “θα το πληρώσεις αυτό” της Υβόννης ακούγεται δυνατά πίσω από την πλάτη της ενώ η Θάλεια ένα μόνο πια θέλει, να βρεθεί μόνη και κλειδωμένη στο δωμάτιό της. Και μετά; Τι θα γίνει μετά; Αυτές οι σκέψεις την κάνουν να παγώνει από τρόμο.
…
Είναι δυνατόν η Ζέτα να μην το πει στην Ελίνα από το Γ1 που είναι κολλητές; Άσε η Υβόννη που είναι η φίρμα της τάξης και όλες εκεί μέσα ψοφάνε να βρίσκονται στην παρέα της. Πανηγύρι θα γίνει μόλις τους τα πει. Τσίρκο. Κι εγώ θα είμαι η μαϊμού που θα της πετάνε φυστίκια. Κάτι πρέπει να κάνω, να προλάβω. Να σταματήσω τα χειρότερα. Πως όμως;
…
Η Μάρα, η κολλητή της, βλέπει πιο ψύχραιμα τα πράγματα.
…
Μια παρεξήγηση ήτανε… Σε λίγες μέρες θα το ‘χουνε ξεχάσει.
…
Από την επόμενη μέρα φαίνεται καθαρά πως η Υβόννη δεν σκοπεύει να αφήσει την Θάλεια να πει οτιδήποτε ώστε να λυθεί η παρεξήγηση. Απολαμβάνει, βλέπετε, τόσο πολύ να είναι στο κέντρο του ενδιαφέροντος…
Αναπάντεχα, το όνομα της Θάλειας βρίσκεται γραμμένο στη λίστα των μαθητών που θέλουν να λάβουν μέρος στην οντισιόν για ένα θεατρικό που θα κάνει το σχολείο τους με σενάριο βασισμένο στο “Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ”.
Τι το περίεργο; Χμ, το όνομά της δεν το έγραψε η ίδια στην λίστα, γιατί να το κάνει άλλωστε; Όταν πήγαινε στο Δημοτικό σχολείο σε μια γιορτή που είχε να πει ένα ποίημα, τα είχε θαλασσώσει! Κάποια συνωμοσία της Υβόννης και της Ζέτας μυρίζεται… Αυτών των δύο; Ή όλης της τάξης εκτός της Μάρας;
Τη Δευτέρα τα πράγματα είναι χειρότερα… Τα νέα έχουν διαδοθεί σε όλες τις τάξεις και η Θάλεια…
…
Κι έτσι σιγά σιγά μαθαίνω. Πως να τους αποφεύγω. Τις μεγάλες παρέες, που σταματάνε να μιλάνε όταν με βλέπουν. Τις μικρές παρέες, που αλλάζουν θέμα όταν πλησιάζω και νομίζουν ότι εντάξει, τα μπάλωσαν και δεν κατάλαβα τίποτα. Εκείνα τα μικρά της πρώτης που με ρώτησαν -εμένα την ίδια!- ποια είναι αυτή η Θάλεια που πήγε σε λάθος ραντεβού. Διασχίζω τους διαδρόμους και το προαύλιο του σχολείου κάνοντας αδέξια ζικ ζακ, προσπαθώντας να αποφύγω τους πάντες. Την ντροπή που νιώθω όμως δεν μπορώ να την αποφύγω όσα σλάλομ και να κάνω, την κουβαλάω παντού μαζί μου όπως κουβαλάω στην τσέπη το κινητό. Ακόμα και αν ρωτήσει ο καθηγητής το πιο εύκολο πράγμα, πόσο κάνει ένα κι ένα ας πούμε, θα είμαι το μοναδικό παιδί στην ιστορία του σχολείου που δεν θα σηκώσει το χέρι του. Φοβάμαι τα βλέματα που θα γυρίσουν απάνω μου, έστω και για άσχετο λόγο.
…
Αγαπημένο της στέκι στο σχολείο γίνεται η πίσω αυλή. Κάθεται μόνη κάτω από την σκιά του μεγάλου πλάτανου. Εκεί ακριβώς την βρίσκει και η Μάρα που της φέρνει καταπληκτικά νέα! Βγήκαν τα αποτελέσματα από την οντισιόν και η Θάλεια πήρε ρόλο και μάλιστα τον πρωταγωνιστικό!
Καταπληκτικά νέα για την Θάλεια αλλά δυστυχώς ερεθιστικά για την Ζέτα, την Υβόννη και τις παρέες τους. Θα καταφέρει η Θάλεια να σταματήσει το μπούλινγκ που της κάνουν; Θα σταματήσει να είναι το “λουζεράκι” της τάξης ή μάλλον του σχολείου;
Αγοράστε το προεφηβικό μυθιστόρημα «Το λουζεράκι», της Ελένης Τασοπούλου, κάνοντας κλικ εδώ!
Κριτική και εντυπώσεις
Το προεφηβικό μυθιστόρημα «Το λουζεράκι», της Ελένης Τασοπούλου, μπορείς μόνο να το αγαπήσεις! Μπορείς επίσης να το θαυμάσεις, να χωθείς και να χαθείς μέσα του, να νιώσεις τις χαρές, τα άγχη και τις αγωνίες, τα καρδιοχτύπια και τις απογοητεύσεις τους φόβους και τους θριάμβους του.
Είναι ένα βιβλίο δροσάτο, γραμμένο από μια συγγραφέα που έχει άμεση επαφή με τα παιδιά, που συνέχισε να θυμάται τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια, που δεν κρύφτηκε ποτέ πίσω από την σοβαροφάνεια της ηλικίας της, και αυτά όλα φαίνονται ξεκάθαρα στο κείμενο. Δεν γνωρίζω την συγγραφέα του -κυρία Ελένη Τασοπούλου– την οποία θα ήθελα πολύ να ευχαριστήσω για τις ώρες ανάγνωσης και να συγχαρώ για το έξοχο βιβλίο της.
Εξαιρετικά περιγραφικό, συναισθηματικό, σκληρό και τρυφερό όπως ακριβώς είναι και η εφηβεία. Ρέει, κελαρύζει στα αυτιά του αναγνώστη, τον παίρνει από τον χέρι και τον κάνει θεατή της ζωής μιας έφηβης -της Θάλειας- που προβληματίζεται, υποφέρει, ανέχεται, πολεμά, πλαταίνει τον τρόπο σκέψης της και προχωρά με ανθρώπινες δυνάμεις και αδυναμίες. Και όλα αυτά χωρίς να πάψει ούτε στιγμή να ονειρεύεται το μέλλον της.
Η ηρωίδα του βιβλίου, η Θάλεια, το λουζεράκι όπως την έλεγαν οι συμμαθητές της, είναι μια κοπέλα ευφυής, συναισθηματική, ντροπαλή και άτολμη. Οι επιδόσεις της στο Γυμνάσιο έχουν πάρει την κατιούσα και αυτή αφήνεται. Οι γονείς της την αγαπούν βαθιά και το νιώθει, παραμερίζουν τις δικές τους ανάγκες ασυζητητί για εκείνη, και ενδιαφέρονται ουσιαστικά γι’ αυτήν. Η γιαγιά της -που δεν ζει πια- είναι ουσιαστικά γερά παρούσα στο μυαλό και στην καρδιά της νεαρής ηρωίδας μας. Μια γιαγιά που συνήθως λείπει από τις σημερινές οικογένειες, μια γιαγιά που διαβάζοντας κανείς το βιβλίο καταλαβαίνει αμέσως πόσο αναγκαία είναι για κάθε παιδί, πόσο πολύτιμος θησαυρός, πόσα ψυχικά αγαθά δίνει.
Η φιλία, το μπούλινγκ, η σχολική ζωή, οι σχέσεις γονιών-παιδιών και ιδιαιτέρως η σχέση μητέρας-κόρης είναι μερικά μόνο από όλα όσα φωτίζονται, θίγονται και αναλύονται μέσα στο εξαίσιο Λουζεράκι της Ελένης Τασοπούλου!
Το διάβασα απνευστί με όλη τη λαχτάρα και τη χαρά του αναγνώστη που βουτάει στις θύμησες της εφηβικής ηλικίας. Και πόσο θα ήθελα να υπήρχαν τέτοια βιβλία και τέτοιοι συγγραφείς όταν βρισκόμουν σ’ αυτήν! Ει, εσείς μαμάδες, φροντίστε να φτάσει “Το λουζεράκι” στα χέρια της κόρης σας, και στην πρώτη ευκαιρία ρίξτε του κι εσείς μια ματιά, θα το αγαπήσετε βαθιά!
Οπισθόφυλλο:
Η Θάλεια, μαθήτρια της Γ΄ Γυμνασίου, είναι ένα κορίτσι που περνά σχεδόν απαρατήρητο. Δεν έχει σπουδαίες επιδόσεις στο σχολείο, ούτε και πολλά ενδιαφέροντα. Είναι ένα ήσυχο, ντροπαλό, ίσως και δειλό παιδί χωρίς αυτοπεποίθηση και με ελάχιστους φίλους. Ώσπου μια παρεξήγηση θα τη φέρει ξαφνικά στο προσκήνιο και θα την κάνει στόχο πειραγμάτων και ειρωνείας των συμμαθητών της, κάποιοι από τους οποίους θα της φερθούν πολύ σκληρά, γεγονός που σιγά σιγά την οδηγεί στην απομόνωση και στο περιθώριο. Θα μπορέσει άραγε να νικήσει το φόβο και τη δειλία της και να αντιμετωπίσει όσους τη θεωρούν αδύναμη – και κυρίως τον ίδιο της τον εαυτό; Και τι ρόλο θα παίξει η σχολική θεατρική παράσταση σ’ αυτό;
Το λουζεράκι είναι μια ιστορία ενηλικίωσης, μια γλυκόπικρη και συνάμα τρυφερή ματιά στην εφηβεία και τη νέα πραγματικότητα που τη συνοδεύει, με διλήμματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε και επιλογές που ίσως καθορίσουν όλη μας τη ζωή.
Αγοράστε το προεφηβικό μυθιστόρημα «Το λουζεράκι», της Ελένης Τασοπούλου, κάνοντας κλικ εδώ!
Ταυτότητα βιβλίου
Τίτλος βιβλίου
Το λουζεράκι
Συγγραφέας
Ελένη Τασοπούλου
Εκδοτικός οίκος
Εκδόσεις Καστανιώτη
Ημερομηνία έκδοσης
Μάρτιος 2019
Αριθμός σελίδων
143
ISBN
978-960-03-6567-2
Συντάκτης άρθρου
Ολυμπία Κατσένη