Σμύρνη 1908.
Ο Χαρίλαος και η Ευτέρπη Κεσίσογλου κατέχουν εξέχουσα θέση στην κοινωνία της πόλης. Τόσο λόγω της διόλου ευκαταφρόνητης περιουσίας τους όσο και λόγω της ενεργούς ενασχόλησης του Χαρίλαου με τα κοινά της πόλης. Εκείνη την χρονιά, ο Θεός, τους έστειλε για μία ακόμη φορά την ευλογία Του. Στο Ελληνικό Νοσοκομείο, στον Άγιο Χαράλαμπο, μετά από πολλές ώρες αγωνίας και ταλαιπωρίας ήρθε στον κόσμο η μοναχοκόρη του ζεύγους…
…
«Να σας ζήσει, αφέντη!» μουρμούρισε η Αϊσέ και του απίθωσε το μωρό στα χέρια.
«Αγόρι;»
«Κορίτσι, αφέντη. Λυπάμαι…» μουρμούρισε η Αϊσέ και χαμήλωσε το βλέμμα για να μην προκαλέσει την οργή του νέου πατέρα. Η αντίδραση του όμως την τρόμαξε ακόμα περισσότερο.
«Θυγατέρα! Δοξασμένο το όνομα Σου, Κύριε. Θα της δώκω το όνομα της μακαρίτισσας της μάνας μου. Αργυρώ. Και θα την κάνω την πρώτη κυρά της Σμύρνης. Αχ, βρε! Σμιχτοφρύδα σαν τη μάνα σου, φωνακλού σαν τον πατέρα σου. Ναι, σίγουρα εσύ θα διαφεντέψεις μια μέρα τη Σμύρνη».
…
Έτσι ήρθε στον κόσμο η Αργυρώ. Με τους πόνους της μάνας, την αγωνία του πατέρα και ένα περίεργο σημάδι ψηλά στον ώμο…
…
Απροσδιόριστο: έμοιαζε με φύλλο συκιάς, με πλατανόφυλλο, ή μ’ ένα τεράστιο χέρι που το είχε αδράξει απ’ τον ώμο και του είχε αφήσει το αποτύπωμα του.
…
Στο Παρίσι της Ανατολής, την πολυπολιτισμική Σμύρνη, πέρασε η μοσχαναθρεμμένη Αργυρώ τα παιδικά της χρόνια. Κάτω από τις φτερούγες των γονιών της και παρέα με τον Σερίφ, τον σύντροφο της στα παιχνίδια και στις παιδικές σκανταλιές. Το σημάδι στον ώμο της είχε σχεδόν ξεχαστεί έως την άνοιξη του 1919. Τότε της θύμισε την παρουσία του με μια έντονη φαγούρα. Όπως θα διαπίστωνε στο μέλλον, όταν επρόκειτο κάτι πολύ σοβαρό να συμβεί το σημάδι ζωντάνευε και την καλούσε σε δράση.
Εκείνη την πρώτη φορά, την ειδοποίησε για κάτι συνταρακτικό αλλά χαρμόσυνο. Την αποβίβαση του ελληνικού στρατού στα μικρασιατικά παράλια, τον Μάη του 1919. Τρία χρόνια αργότερα όμως, η προειδοποίηση ήταν για τις πιο σκληρές στιγμές της ζωής της. Το Σεπτέμβρη του 1922 η Σμύρνη παραδόθηκε στις φλόγες και στο τουρκικό μαχαίρι. Στην καταστροφή εκείνη χάθηκαν όνειρα, ελπίδες, μια πατρίδα και πολλές πολλές ζωές… μεταξύ των οποίων και αυτές του Χαρίλαου και της Ευτέρπης Κεσίσογλου. Η στράτα της ξενιτιάς είχε ανοίξει πλέον για την δεκατετράχρονη Αργυρώ. Πίσω στην καμμένη πατρίδα της, έμειναν ο Σερίφ -χάρη σε αυτόν γλύτωσε την ζωή της- και τα ανέμελα χρόνια της αθωότητας.
Πρώτος σταθμός της η Θεσσαλονίκη, όπου βρήκε εργασία ως υπηρέτρια σε ένα πλουσιόσπιτο. Σε αυτό το σπίτι, ένα βράδυ, ξαναζωντάνεψε το σημάδι… στιγμές αργότερα υπέστη τον βιασμό από τον μεγαλοδικηγόρο εργοδότη της. Η ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη που ακολούθησε την ανάγκασε να πάρει σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον της. Το παιδί έμεινε στο άκληρο ζευγάρι των εργοδοτών της και εκείνη ξεκίνησε για τον δεύτερο σταθμό του δύσκολου δρόμου της, την Αθήνα.
Στην πρωτεύουσα έπιασε δουλειά στο «σπίτι» της Μαντάμ Ρόζας, στην οδό Σταδίου…
…
Η Αργυρώ ήταν καλή μαθήτρια. Το έμαθε γρήγορα το μάθημα της, και ακολουθώντας τις συμβουλές της μαντάμ Ρόζας είχε αποκτήσει, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, φανατικούς πελάτες, που ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν όσο όσο για λίγες στιγμές στο κρεβάτι της.
…
Εκτός όμως από καλή μαθήτρια, η Αργυρώ ήταν και ιδιαιτέρως έξυπνη. Δεν είχε σκοπό να περάσει την υπόλοιπη ζωή της ασκώντας το αρχαιότερο επάγγελμα. Με την πρώτη καλή ευκαιρία γύρισε σελίδα και πήρε ξανά τον δρόμο της ξενιτιάς με πιο μακρινό προορισμό, αυτή την φορά. Άφησε πίσω τη μαντάμ Ρόζα, τα έντεκα κορίτσια της και την κυρά Χαρίκλεια την λεκανατζού, και έφυγε για το Παρίσι.
Το τι αντιμετώπισε εκεί αλλά και στον επόμενο σταθμό της την Νέα Υόρκη θα το μάθετε με το καλό, όταν διαβάσετε το «Το κόκκινο σημάδι», της Σοφίας Βόικου. Ένα εξαίσιο μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε τον Μάρτη του 2009 από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Αξίζει σε να σημειώσουμε ότι οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στο βιβλίο προέρχονται από την προσωπική συλλογή της συγγραφέως.
Το πρώτο που λάτρεψα στο μυθιστόρημα αυτό της κυρίας Βόικου είναι ο τρόπος που γράφει. Το ταλέντο της δίνει με μοναδικό τρόπο ζωή στους ήρωες και στα όσα βιώνουν ενώ παράλληλα η ανάγνωση κυλά τόσο αβίαστα, τόσο ομαλά και τόσο γοργά που θυμίζει πλεύση ιστιοφόρου σκάφους σε γαλήνια θάλασσα.
Η πλοκή της ιστορίας είναι άξια συγχαρητηρίων. Οι χαρακτήρες αντιμετωπίζουν διάφορες καταστάσεις σε πολλούς διαφορετικούς και ενδιαφέροντες τόπους. Οι ανατροπές δεν λείπουν, όπως δεν λείπουν και οι γεμάτες ένταση σκηνές που σε φορτίζουν συναισθηματικά και ανεβάζουν την αγωνία στο ζενίθ.
Τα ηθογραφικά στοιχεία πολυπληθή, καλύπτουν το πρώτο μισό του 20ου αιώνα στην Σμύρνη, την Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, το Παρίσι και την Νέα Υόρκη. Θα πάρετε, διαβάζοντας το «Το κόκκινο σημάδι» της Σοφίας Βόικου, μια καλή γεύση από αυτές τις πόλεις σε καιρούς που η σκοτεινιά τους, τους έκανε να ξεχωρίζουν στην Ιστορία του ανθρωπίνου γένους.
Για το τέλος άφησα τον σχολιασμό της κεντρικής ηρωίδας. Της Αργυρώς και μετέπειτα Εύας Κασίς. Πρόκειται για μια μοναδική περσόνα, παράδειγμα θάρρους, αντοχής και εξυπνάδας. Οι δύσκολες καταστάσεις που αναγκαστικά αντιμετώπισε, διαμόρφωσαν και χάλκευσαν τον χαρακτήρα της. Μετέτρεψαν το ανέμελο κορίτσι της Σμύρνης σε μια δυναμική κοσμοπολίτισσα γυναίκα.
Μια νέα λαμπρή μυθιστορηματική ηρωίδα γεννήθηκε. Η σμυρνιά Αργυρώ, από την πένα της Σοφίας Βόικου. Είμαι σίγουρος ότι θα κατακτήσει τις καρδιές χιλιάδων αναγνωστών και αναγνωστριών. Κάτι τέτοιο άλλωστε έκανε με αξιοθαύμαστη επιτυχία και στις σελίδες του βιβλίου. Το ότι θα ενθουσιαστείτε με την ανάγνωση του «Το κόκκινο σημάδι» είναι σίγουρο όσο ο θάνατος και οι φόροι, όπως λένε οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι. Βέβαιο είναι επίσης ότι θα το εντάξετε στην λίστα με τα πιο ενδιαφέροντα μυθιστορήματα που έχετε διαβάσει. Γι’ αυτό, μην αργείτε… τρέξτε να συναντήσετε την Αργυρώ και την πένα της Σοφίας Βόικου. Το όνομα και των δύο θα ακουστεί -δικαίως- σε πολλές συζητήσεις βιβλιόφιλων στο άμεσο μέλλον. Δεν επιτρέπεται να μην έχετε άποψη επί του φαινομένου! Καλή ανάγνωση! 🙂
[grbk https://www.greekbooks.gr/books/logotehnia/to-kokkino-simadi.product%5DΑπό το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Το κόκκινο σημάδι που έχει η Αργυρώ στο κορμί της από γεννησιμιού της είναι ένας οιωνός. Στο εξής θα καθορίζει τα βήματά της και θα χαράζει την πορεία της στη ζωή. Από την καταστροφή της Σμύρνης και την απώλεια των γονιών της θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη και θα ζήσει την προσφυγιά, για να καταλήξει σε οίκο ανοχής στην Αθήνα. Η γνωριμία της με τον κόμη Φαμπιέν ντε Φοντέν θα την οδηγήσει στο Παρίσι του Μεσοπολέμου, όπου θα γίνει η μούσα όλων των μεγάλων καλλιτεχνών της εποχής: Πάμπλο Πικάσο, Σαλβαδόρ Νταλί, Αντρέ Μπρετόν, Χένρι Μίλερ. Ακόμα και ο φλεγματικός Τζέιμς Τζόις θα υποκύψει στη γοητεία της. Θα ακολουθήσει η μεταπολεμική Νέα Υόρκη όπου η Αργυρώ, ως διάσημη γκαλερίστα, θα αναδείξει τους καλλιτέχνες που θα σφραγίσουν το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα.
Το κόκκινο σημάδι θα συνεχίσει να της στέλνει μηνύματα. Μια πρόσκληση εγκαινίων, μια χαμένη φωτογραφία, μια απρόσμενη συνάντηση, και η Αργυρώ θα ’ρθει αντιμέτωπη με κομμάτια της ύπαρξής της που και η ίδια αγνοούσε.