Ο Θοδωρής, μαθητής της Β’ Γυμνασίου πια, έχει κάθε λόγο να πιστεύει πως ο εφιάλτης του μπορεί να λάβει τέλος. Έχει αλλάξει σχολείο, έχει μεγαλώσει και ελπίζει πως η ζωή του μπορεί να γίνει λιγότερο εφιαλτική τις ώρες του σχολείου. Ιδέα δεν έχει τι είναι αυτό πάνω του, που κάνει τους άλλους -όχι όλους τους άλλους, τους νταήδες μόνο- να τον βάζουν στο στόχαστρο, να του κάνουν την ζωή του δύσκολη και την κάθε του μέρα πιο δύσκολη και πιο οδυνηρή από την προηγούμενη.
Ότι κι αν είναι αυτό πάντως, δυστυχώς ο Θοδωρής φαίνεται να το κουβαλάει μαζί του. Δεν περνούν λίγες μέρες στο καινούργιο του ιδιωτικό σχολείο και μια πολύ οικεία σε αυτόν ιστορία, με γνωστές, αναμενόμενες ακολουθίες ξεκινά. Στις πρώτες κιόλας μέρες των μαθημάτων αρχίζουν οι ενοχλήσεις, οι απειλές, και οι εκφοβισμοί. Η ιστορία αρχίζει να επαναλαμβάνεται…
…
Ο Άρης μου κοπάνησε το χέρι και μου έπεσε το τοστ. Ο Γόλιος το πάτησε.
“Τι κρίμα, δε θα φάει το παιδί το τοστάκι που του έφτιαξε στο σπίτι η μαμάκα”, είπε κι όλοι άρχισαν να γελάνε. “Θα το πεις στη μαμά και στον μπαμπά που έρχονται κάθε μεσημέρι να σε πάρουν; Τι ωραία οικογένεια που είστε, ποπό, ζηλεύω… μες στη χαζομάρα”.
Τα άλλα παιδιά περνούσαν λίγα βήματα πιο κει χωρίς να δίνουν σημασία -έχουν συνηθίσει τον Γόλιο και την παρέα του. Ή κανείς δεν θέλει πάρε δώσε μαζί τους.
…
Ο Νίκος Γόλιος είναι το αλάνι της παρέας. Μιας παρέας όπου είναι αρχηγός -ή έτσι νομίζει- σφιχτοδεμένης χωρίς μυστικά μεταξύ τους και με κοινή πορεία πλεύσης. Νιώθει πολύ κουλ, πιστεύει πως σε αυτό συμβάλουν τα πανάκριβα ρούχα που φοράει και ο ακριβός τρόπος ζωής που έχουν καθιερώσει οι γονείς του. Τα μαθήματα στο σχολείο δεν τον απασχολούν, αδιαφορεί γι αυτά. Τι να το κάνεις το σχολείο άλλωστε όταν μπορείς να μάθεις τόσα για τη ζωή στα γυμναστήρια, στο ίντερνετ, στις βόλτες, ακόμη και στα χαμπουργκεράδικα; Νομίζει μάλιστα πως ήδη έχει πιάσει για τα καλά το νόημα της ζωής…
…
Χα, χα, ναι, όντως είμαι κωλόπαιδο, αλλά αρέσω τι να κάνω; Ειδικά τα κορίτσια θέλουν τον άλλον να είναι κωλόπαιδο. Να σου μιλάνε και να τις φτύνεις, κι αν τελικά τους πεις κι ένα “γειά”, να νομίζουν πως σου έχουν την υποχρέωση. Σου λένε, δεν μπορεί, αυτό το κωλόπαιδο θα έχει φοβερή ψυχή, οι καταστάσεις τον έκαναν έτσι. Και θέλουν ν’ αποδείξουν πως είσαι ψυχούλα κατά βάθος. Και προσπαθούν να σε αλλάξουν, να σου βγάλουν, και καλά, τον καλύτερό σου εαυτό.
…
Στον Νίκο πάντως, απ’ ότι φαίνεται, αλλά και όπως παραδέχεται ο ίδιος, δεν υπάρχει κάτι καλύτερο εντός του από αυτό που δείχνει εκτός του. Τουλάχιστον προς το παρόν. Όσο για τον Θοδωρή; Ο Θοδωρής ζει μέσα στον φόβο. Κάθε του μέρα στο σχολείο και μια μάχη που αδυνατεί να δώσει. Το πατημένο τοστ είναι απλά η αρχή. Έτσι δόθηκαν οι… συστάσεις. Θα ακολουθήσουν οι προσβολές που γράφουν πάνω στα βιβλία και στα τετράδια, ο εκφοβισμός του μέσα στις σχολικές τουαλέτες, η κλοπή του κινητού του. Με αυτό το κινητό θα σπείρουν ζιζάνια στις σχέσεις του με του συμμαθητές του, στέλνοντας μηνύματα που έχουν, φυσικά, τον Θοδωρή σαν αποστολέα. Όμως το προχώρησαν κι άλλο. Στην τάξη, στον δρόμο, στο διάλειμμα, στα αποδυτήρια. Έρχεται και ο εκβιασμός. Θα βγει στο facebook η φωτογραφία που του έβγαλαν -παρά την θέλησή του φυσικά- στην τουαλέτα; Τα βίντεο από το σχολικό αποκριάτικο πάρτυ;
Ο Νίκος δεν δρα μόνος. Αγέλη και συμμάχους του έχει τον Άρη, τον Σταμάτη και τον Πάνο. Σύμμαχοί του και όλοι όσοι βλέπουν και σιωπούν. Σύμμαχός του ακόμη και ο καθηγητής της γυμναστικής που πολύ φυσιολογικά του φαίνονται όλα αυτά…
Θα καταφέρει ο Θοδωρής να βρει δύναμη; Θα βρεθεί κάποιος επιτέλους να βάλει φρένο σε αυτή τη κατάσταση; Θα σταματήσουν οι “καλοί” να σιωπούν;
«Το ημερολόγιο ενός δειλού» είναι ένα βιβλίο εκρηκτικό. Η δύναμή του οφείλεται τόσο στην εξαιρετική πένα του συγγραφέα του, Βασίλη Παπαθεοδώρου, όσο και στο φυσικό ταλέντο του να αντιλαμβάνεται και να περιγράφει ρεαλιστικά, συναισθήματα, σκέψεις και αντιδράσεις παιδιών και εφήβων. Στο «Το ημερολόγιο ενός δειλού» νιώθεις τον εγκλωβισμό, τον πόνο, την πίκρα και τον βαθύ φόβο του Θοδωρή. Βλέπεις, ζεις, θυμάσαι, αναγνωρίζεις τις συμπεριφορές των ηρώων του. Δεν μένει όμως μόνο σε αυτά· σου δείχνει τον σωστό δρόμο, σου δίνει λύσεις. Είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο που μιλά σφαιρικά για το bullying που όλο και αυξάνεται στα σχολεία του σήμερα. Πως ξεκινά, πως συνεχίζει, με τι θρέφεται, πως σκέφτεται ο θύτης και πως το θύμα, και κυρίως, το πως σταματά. Είναι ένα βιβλίο που πρέπει, επιβάλλεται να διαβαστεί από παιδιά, από γονείς και οπωσδήποτε από δασκάλους και καθηγητές. Διαβάστε το, χαρίστε το. Ένα πραγματικά πολύτιμο δώρο.
[ebookz https://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-5836-0%5D
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Ο Νίκος και ο Θοδωρής. Ο θύτης και το θύμα. Το χτες και το σήμερα. Με φόντο ένα ιδιωτικό σχολείο ξετυλίγονται δυο προσωπικές αφηγήσεις νίκης και ήττας, χαράς και απόγνωσης, που διασταυρώνονται καθημερινά σε μια βάναυση ιστορία κακοποίησης, σ’ ένα διαρκή βασανισμό. Το bullying. Συμμαθητές και φίλοι, οικογένειες και καθηγητές γίνονται αργά ή γρήγορα μάρτυρες ακραίων συμπεριφορών. Ποιος θα αντιδράσει, πότε και πώς; Υπάρχει τρόπος διαφυγής από αυτή την κατάσταση; Και ποιοι τελικά ευθύνονται για τη διαιώνισή της;
Το νεανικό μυθιστόρημα του Βασίλη Παπαθεοδώρου Το ημερολόγιο ενός δειλού σκιαγραφεί με τον πιο παραστατικό τρόπο καθημερινές καταστάσεις τις οποίες βιώνουν όλο και περισσότερα παιδιά. Πρόκειται για μια κατάδυση στην ψυχολογία των εφήβων, μια εξερεύνηση των πιο σκοτεινών πτυχών του μυαλού τους και των συμπεριφορών τους. Ένα μυθιστόρημα γραμμένο με χιούμορ και πίκρα, που περιγράφει όνειρα και προδοσία, φιλίες κι εγκατάλειψη, αποδοχή και περιθωριοποίηση. Ένα βιβλίο που μιλά για όσα όλοι μας έχουμε νιώσει και σκεφτεί, αλλά ντρεπόμαστε να τα ομολογήσουμε.
Ολυμπία Κατσένη