Το πάρκο της γειτονιάς δεν ήταν και τίποτα το σπουδαίο. Ίσα που δικαίωνε την ονομασία “πάρκο”, δηλαδή. Δύο πεύκα στο μπόι σχεδόν των δεκάχρονων παιδιών που διασκέδαζαν παίζοντας κάτω από το λιγοστό τους ίσκιο, ένα λυγερόκορμο κυπαρίσσι, κάπως μακάβριο μα ιδανικό για την περήφανη πρασινάδα του, και δυο ελιές στην άκρη της μικρής έκτασης. Αυτά που υπήρχαν σε αφθονία ήταν κάμποσα σκόρπια αγριόχορτα μόνο και χώμα, ζεστό χώμα, καταδικασμένο να χτυπιέται αλύπητα από το μεσημεριάτικο ήλιο του Ιουλίου, λες και ήταν ποτέ δυνατό το χώμα να ιδρώσει ή να μαυρίσει -όπως κάνουν οι τουρίστριες- ή να κάνει ντους και να δροσιστεί.
…
Σε αυτό το μικρό παρκάκι της γειτονιάς τους, στην όμορφη Κύπρο, ο Υάκινθος, ο Κλείτος, ο Τζίμης, η Βασιλική και η Μαρίκα παίζουν καθημερινά τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού. Μια ιδέα του Υάκινθου, θα αλλάξει για πάντα την μονοτονία της καθημερινότητάς τους. Λοιπόν ο Υάκινθος σκέφτηκε να φτιάξουν ένα χωριό -το δικό τους παιδικό χωριό- μέσα στο πάρκο της γειτονιάς! Ένα χωριό εμπνευσμένο από μια εκδρομή…
…
Είχε στο μυαλό του το συνοικισμό της Χοιροκοιτίας, εκεί που τους πήγαν εκπαιδευτική εκδρομή με το σχολείο. Του είχε κάνει μεγάλη εντύπωση ο τρόπος που ζούσαν οι άνθρωποι τα παλιά χρόνια· ο όμορφος τρόπος που ζούσαν έτσι μαζεμένοι και μονοιασμένοι, χωρίς να χρειάζονται θορυβώδη αυτοκίνητα για τις μετακινήσεις τους και χωρίς να στρογγυλοκάθονται πάνω από το τηλέφωνο μιλώντας με τις ώρες δίχως να βλέπουν ο ένας το πρόσωπο του άλλου.
…
Τα παιδιά κατενθουσιασμένα με το σχέδιο αυτό, πέφτουν με τα μούτρα στη δουλειά! Πρώτα από όλα ο καθαρισμός του χώρου. Τα αγριόχορτα ξεριζώνονται, το χώμα στρώνεται, παλιά σεντόνια κατάσχονται από τα σπίτια τους, ξύλα, βέργες, καλάμια μαζεύονται για να βοηθήσουν στο εγχείρημα! Πέντε αντίσκηνα στολίζουν τώρα το όμορφο χωριουδάκι τους που σιγά σιγά δημιουργείται με ιδρώτα, χαμόγελα, αγάπη και πολλή πολλή χαρά.
Και μη νομίζετε πως του λείπει κάτι. Απ’ όλα έχει αυτό το χωριουδάκι! Έχει μέχρι και υπουργείο! Μάλιστα! Το Υπουργείο Γενικών Θεμάτων που θα ασχολείται με… όλα τα θέματα που θα προκύπτουν. Και τι υπουργείο θα ήταν χωρίς υπουργό; Μετά από ψηφοφορία (ναι, καλά διαβάσατε) ο Κλείτος ορίζεται υπουργός και ο Υάκινθος πρόεδρος του χωριού. Μια από τις πρώτες αποφάσεις που λαμβάνονται είναι να φτιαχτεί ένας φράχτης γύρω από το χωριό. Και ο φράχτης φτιάχνεται με πολλή δουλειά και κόπο και μάλιστα είναι και χάρμα οφθαλμών! Να και μία είσοδος με μια κόκκινη κορδέλα εγκαινίων να την τυλίγει! Ναι! τα παιδιά αποφάσισαν να βαφτίσουν το χωριό τους και να καλέσουν και τους μεγάλους για να το εγκαινιάσουν και να το χαρούν κι αυτοί. Οι μεγάλοι κατενθουσιάζονται, χαίρονται και θυμούνται τα δικά τους παιδικά παιχνίδια. Το χωριό ονομάζεται επισήμως Δασοχώρι και τα παιδιά φουσκώνουν σαν παγόνια από περηφάνια. Εν μέσω των εορτασμών νέα έργα ανακοινώνονται. Το Δασοχώρι θα αποκτήσει δρόμους, νοσοκομείο και αγορά! Έτσι λοιπόν δρόμοι χαράζονται, τιμοκατάλογος και καταναλωτικά αγαθά γεμίζουν την αγορά και ένα μίνι φαρμακείο τακτοποιείται μέσα στο νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες. Η λεωφόρος Ανεξαρτησίας και η οδός Περιθάλψεως, η οδός Πεύκων και η οδός Αγοραπωλησίας διατρέχουν το Δασοχώρι και όλοι ευτυχισμένοι χαίρονται το κατα-δικό τους έργο.
Δυστυχώς όμως ένα άσχημο νέο έρχεται να ταράξει την χαρά τους. Η Βασιλική και η Μαρίκα μετακομίζουν στη Λευκωσία! Τόσο μακριά από το όμορφο Δασοχώρι και τους φίλους τους! Αποχαιρετισμοί και υποσχέσεις για αλληλογραφία και οπωσδήποτε επίσκεψη το επόμενο καλοκαίρι δίνονται και το Δασοχώρι τους, μένει με τρεις μόνο κατοίκους. Μα… γίνεται χωριό με τρεις κατοίκους; Ο πρόεδρος λοιπόν αποφασίζει να αναζητήσει στις γύρω γειτονιές συνομήλικά τους παιδιά που θα ήθελαν να γίνουν κάτοικοι Δασοχωρίου. Και η αναζήτηση αρχίζει!
Στις πρώτες κιόλας στιγμές της αναζήτησης ο Πάνος σώζει τον Υάκινθο από την επίθεση της συμμορίας του Μάκη και δέχεται μετά χαράς να γίνει κάτοικος του χωριού τους. Ο Μάκης όμως δεν έχει πει ακόμη την τελευταία του κουβέντα… και όλες οι προηγούμενες είναι απειλητικές για τα παιδιά και το Δασοχώρι. Άραγε θα καταφέρουν να βρουν λύση και να σώσουν το πολύτιμο έργο τους;
Την συνέχεια θα την διαβάσετε στο «Το Χωριό των Σεντονιών» του Κυριάκου Μαργαρίτη που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2001 από τις εκδόσεις Ψυχογιός -στη σειρά βιβλίων Λωτός για παιδιά από 9 ετών και άνω- με εικονογράφηση της Φλοράνς Χρηστάκη. Το παιδικό αυτό βιβλίο έχει τιμηθεί με το Α’ βραβείο παιδικού μυθιστορήματος του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού Νεανικού Βιβλίου.
«Το Χωριό των Σεντονιών» είναι γεμάτο με καλοκαίρι, ήλιο, ζέστη, περιπέτειες και παιδικά παιχνίδια, έντονα συναισθήματα και ανησυχίες. Διαβάστε το και νιώστε το καλοκαίρι να σας γεμίζει. Θα είναι σαν να ακούτε τα τζιτζίκια και το αγέρι της θάλασσας να έρχεται από μακριά και μάλιστα οποιαδήποτε εποχή. Αρκεί να το πάρετε στα χέρια σας και να το διαβάσετε.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Τρία αγόρια και δυο κορίτσια αποφασίζουν να φτιάξουν ένα χωριό στο πάρκο της γειτονιάς τους. Στήνουν τα σπίτια τους, κάνουν εκλογές, μοιράζονται τις υποχρεώσεις, με λίγα λόγια δημιουργούν το δικό τους χώρο. Όμως σε κάποιους δεν αρέσει η προσπάθειά τους. Μια συμμορία προσπαθεί να καταστρέψει το χωριό τους. Τα παιδιά το υπερασπίζονται γενναία, ο πόλεμος ξεσπά. Τι θα γίνει, άραγε; Ποιος θα νικήσει; Τι είναι αυτό που χωρίζει ή ενώνει τον Πάνο, τον Τζίμη, τον Υάκινθο, τον Κλείτο, τη Μαρίκα, το Μάκη, τη Βασιλική; Είναι σίγουρο ότι τελικά δεν μπορούνε να κάνουνε χωριό μαζί;
Ένα βιβλίο γεμάτο περιπέτεια και δυνατά συναισθήματα!
Ολυμπία Κατσένη