Όταν είδα πρώτη φορά το βιβλίο αυτό με τράβηξαν πρώτα από όλα -πριν ακόμη και από την με έντονα χρώματα ζωγραφιά του σκληρού εξωφύλλου- οι λέξεις στο πάνω πάνω μέρος του. «Μαγικές ιστορίες – Έλληνες συγγραφείς». Αληθινά, υπάρχει καλύτερος συνδυασμός; Η περιέργεια μου λοιπόν με ώθησε να μάθω περισσότερα γι αυτό το αγόρι που ζωγράφιζε Καλικάντζαρους. Πως αλλιώς; Διαβάζοντας το ομώνυμο: «Το αγόρι που ζωγράφιζε καλικάντζαρους», του Χρήστου Μπουλώτη…
Ο μικρός Μάρκος βοηθά την μητέρα του να ξεστολίσει το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Βλέπετε είναι παραμονή των Φώτων. Η μητέρα μονολογεί και ο Μάρκος -όπως κάθε παιδί της ηλικίας του- βαριέται. Μέχρι που ακούει την λέξη “καλικάντζαρος”. Είναι γνωστή η αδυναμία του σε ότι παράξενο γεννάει η φαντασία του ανθρώπου. Στο άκουσμά της αρχίζει να “τρέχει” όλα τα δεδομένα που είχε μέσα στο κεφαλάκι του και περιείχαν την λέξη καλικάντζαρος. Κάθε μικρή, έστω, αναφορά της λέξης υποδαυλίζει την περιέργειά του. Το, δε, “θα σου πω το βράδυ” που καταφέρνει να αποσπάσει από τους γονείς του, διόλου δεν τον ηρεμεί. Θέλει να τα μάθει όλα και θέλει να τα μάθει τώρα! Βοηθός του η παλιά εγκυκλοπαίδεια που όμως είναι γραμμένη στην καθαρεύουσα και ο μικρός Μάρκος ίσα που καταλαβαίνει μέσες άκρες τι λέει. Το πείσμα του όμως είναι μεγαλύτερο των δυσκολιών ανάγνωσης και έτσι χάνεται μέσα στις σελίδες της ρουφώντας κάθε λέξη της. Όσο διαβάζει, το ενδιαφέρον του γι αυτά τα παράξενα πλάσματα γίνεται συμπάθεια, ίσως ακόμη και θαυμασμός…
…
γιατί ήδη το πυρακτωμένο του μυαλουδάκι άρχισε να συναρμολογεί ένα θεότρελο σχέδιο: Θα έβγαινε κρυφά στον δρόμο να ζωγραφίσει Καλικάντζαρους παντού, όσο πιο πολλούς πρόφταινε, και θα τους έδινε από πάνω και ανθρώπινα ονόματα, Γιάννης, Μήτσος, Κωστάκης, ναι, να ξαφνιάζονταν το πρωί οι άνθρωποι. Με περηφάνια κι αυτοπεποίθηση πήρε την απόφαση να ονομάσει την αποστολή του “Ζωγραφιστοί Καλικάντζαροι την πόλη κυριεύουν”.
…
Όπως καταλαβαίνετε η επιχείρηση ξεκινά αμέσως μετά την λήψη της απόφασης! Ντύνεται ζεστά, και αφήνει το ζεστό του δωμάτιο για να ζωγραφίσει τους δρόμους της κρύας πόλης που κοιμάται. Και οι καλικάντζαροι αρχίζουν να παίρνουν μορφή μα και όνομα μέσα από τις πολύχρωμες ζωγραφιές του μικρού Μάρκου. Ένα τόσο μεγαλεπήβολο σχέδιο βέβαια καλό θα ήταν να είχε και μερικά χέρια ακόμη να βοηθούν για την πραγματοποίησή του. Και τα χέρια της γριάς ρακοσυλλέκτριας, της Ρίνας, με τα χάρτινα πουλιά στο καπέλο είναι ότι πρέπει μιας και κατενθουσιάζεται με την ιδέα.
…
Τι πράγματα απίστευτα συμβαίνουν μες στη νύχτα, όταν κοιμάται έτσι βαθιά η πόλη!
…
Και πάνω που οι μπογιές κοντεύουν να σωθούν να σου ο ζωγράφος, ο Βλαδίμηρος, που του αρέσει το κόκκινο και το μαύρο χρώμα, και να ζωγραφίζει γάτες και σκουπίδια, μα πιο πολύ γάτες μες στα σκουπίδια. Έτσι η δουλειά συνεχίζεται -αν όχι ένας ζωγράφος τότε ποιός είναι καταλληλότερος να φτιάξει ζωγραφιστούς Καλικάντζαρους; Μήπως ο συγγραφέας Αστέριος Σκοτεινός που…
…
Κόβει μανιωδώς τίτλους, χράτσα χρουτς, κι ύστερα με τις λέξεις που έχουν μέσα τους βάσανα κι αναστεναγμούς κι απανθρωπιά κάθεται και φτιάχνει όμορφες φράσεις. Μάστορας αξεπέραστος στο λόγο ο Αστέριος Σκοτεινός! Το σακούλι στον ώμο του το βλέπεις, ε… Είναι γεμάτο με κακές ειδήσεις. Ως το πρωί, όμως, με τις ίδιες λέξεις, θα έχει κάνει θαύματα, αγγέλους.
…
Ναι, έτσι πρέπει να είναι, κάνει θαύματα ο Αστέριος. Όμως το έχει έγνοια πως ακόμη δεν έχει καταφέρει να αλλάξει το τέλος στο γνωστό παραμύθι “το κοριτσάκι με τα σπίρτα”. Λέτε να το καταφέρει κι αυτό; Η συντροφιά όμως δεν θα ήταν πλήρης αν έλειπε ο Βασίλειος Μπλούκης, ο συλλέκτης παλιών παιχνιδιών! Όμως να που κι ένα άλλο πρόσωπο ξεπηδά μέσα από τις γωνιές της νυχτερινής Αθήνας! Η ποδηλάτισσα με το κόκκινο φόρεμα. Τι ρόλο θα παίξει στην επιχείρηση “Ζωγραφιστοί Καλικάντζαροι την πόλη κυριεύουν”; Όταν διαβάσετε το «Το αγόρι που ζωγράφιζε καλικάντζαρους» θα το μάθετε, μαζί με πολλά πολλά άλλα ενδιαφέροντα και θαυμαστά!
Το «Το αγόρι που ζωγράφιζε καλικάντζαρους» είναι ένα βιβλίο μοναδικό που σε μεταφέρει στη σκοτεινή κρύα πόλη γεμίζοντας όμως την καρδιά σου με αγάπη, συντροφικότητα, και φαντασία. Είναι ένα παραμύθι μαγικό γεμάτο, όμως, με αλήθειες…
…
Ύστερα έπεσε ο Αστέριος Σκοτεινός σε βαθιά περισυλλογή κόβοντας λέξεις, χράτσα χρουτς, απ’ τις κακές ειδήσεις των εφημερίδων, ώσπου ανήγγειλε βαθυστόχαστα τη φράση που είχε καταφέρει να συναρμολογήσει εκεί μπροστά τους: “Φοβάμαι όσους δεν διαβάζουν παραμύθια!” Την ξανάπε δυο-τρεις φορές εξηγώντας ότι δεν ήταν δική του, κάπου την είχε διαβάσει παλιά, και να που τώρα ξεπήδησε μέσα από τις κακές ειδήσεις.
“Ταρατατζούμ, τα παραμύθια, πράγματι, κρύβουν αληθινή αλήθεια”, μουρμούρισε η γριά ρακοσυλλέκτρια.
“Είναι γεμάτη παραμύθια η ζωή μας”, πρόσθεσε ο Βλαδίμηρος.
…
…αλήθειες που έχει εντάξει μέσα του ο Χρήστος Μπουλώτης -ο συγγραφέας του- και έχει πλαισιώσει με όμορφες ζωγραφιές ο Βασίλης Παπατσαρούχας. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγκυρα και είναι ένα από τα καλύτερα δώρα που μπορείτε να κάνετε τώρα που πλησιάζουν οι γιορτές των Χριστουγέννων, στα παιδιά αλλά και σε όσους μεγάλους αισθάνονται ακόμα ότι μέσα τους υπάρχει ένας μικρός μπαγασάκος που διψά για μαγικές ιστορίες και μάλιστα καμωμένες εκπληκτικά από έναν Έλληνα συγγραφέα!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Στην πιο παράξενη νύχτα της Αθήνας ένα μικρό αγόρι ξεκινάει κρυφά να δέσει την πραγματικότητα με τη φαντασία και τις επιθυμίες του. Μέσα σε λίγες ώρες θα ζήσει μια απίστευτη, γλυκιά περιπέτεια που θα του μείνει αξέχαστη σ’ όλη του τη ζωή. Συντροφιά με τη Ρίνα, τη γριά ρακοσυλλέκτρια, με τον ζωγράφο Βλαδίμηρο, με τον συλλέκτη παλιών παιχνιδιών και με τον συγγραφέα Αστέριο Σκοτεινό θα φτάσει το μικρό αγόρι μέχρι τα έγκατα της πόλης, για να λύσει, επιτέλους, εκεί κάτω το μυστήριο της παράξενης νύχτας.
Ολυμπία Κατσένη