Εκδόσεις Λιβάνη, 2016
Σελ. 405
Οι χαρακτήρες του μυθιστορήματος είναι η Σούζη, η Εύα, ο Νίκος, ο Χελωνάνθρωπος, ο Boy, η Μανταλένα, η Ερσίλια, ο Αλέν, η Ευγενία, ο Τόνι, ο πρόεδρος και η Λώρα.
Τα πάντα στη ζωή είναι θέμα χημείας. Η ζωή μας είναι σύνολο αλληλεπιδράσεων. Είναι γεμάτη μείγματα, καλώς αναμειγμένα ή κακώς αναμειγμένα, γεμάτα ζυμώσεις, γεμάτη αντιδράσεις. Όλοι μας είμαστε χημικά στοιχεία που μπερδεύονται με άλλα, μέσα σε περίπλοκα διαλύματα, με άλλοτε άλλο αποτέλεσμα. Πόσο φταίει αυτός που ήταν προϊόν μιας οικογενειακής αντίδρασης, που ήταν το προϊόν μιας άλλης αντίδρασης; Ίσως καθόλου. Πόσο φταίει ο Νίκος; Καθόλου, καθόλου. Τυχαίο προϊόν της ζωής ήταν η αρρώστια του. Πόσο φταίει ο Χελωνάνθρωπος για όσα τους έκανε, ένα παιδί που μεγάλωσε χωρίς πατέρα, χωρίς όρια, με μια μάνα μαστουρωμένη διαρκώς, που τον καλούσε στο κρεβάτι για να παίρνει τη θέση του πατέρα που έλειπε; Πόσο φταίει η Μανταλένα που γινόταν μπαλάκι ανάμεσα στους χωρισμένους γονείς της, ο μεταφορέας των ύβρεων και της πίκρας τους; Κι ο Boy πόσο φταίει για όσα έκανε, όταν ήταν προϊόν ενός πατέρα που άφηνε την μάνα του αιμόφυρτη από το ξύλο; Η Σεσίλια τι φταίει που βρέθηκε αναμειγμένη με τους άλλους τυχαία, τυχαιότατα; Τι φταίει αυτή; Εγώ, η Εύα, τι φταίω που αγάπησα τον Χελωνάνθρωπο; Δεν ήταν αγάπη αυτό που ένιωθα. Αυτό είναι ο έρωτας, να σου δίνουν και να σου κλέβουν αυτό που θέλεις. Ήταν καλός στο να πουλάει έρωτα ο Χελωνάνθρωπος. Τις ξελόγιασε, τις κορόιδεψε όλες ο άτιμος. Αλλά τι έφταιγε, τι έφταιγε; Αυτή ήταν η φύση του, προϊόν κάποιας ζύμωσης, τυχαίο προϊόν κάποιας χημικής αντίδρασης.
Δεν αντέχονται οι ενοχές. Πώς άντεξα τόσα χρόνια; Πώς μπορούσα να τον αγαπάω, αν σε είχε σκοτώσει Ερσίλια; Δεν γινόταν, δεν μπορούσε. Δεν γινόταν να τον έχω, δεν γινόταν να τον αγαπάω, μπορούσα μόνο να τον μισώ μόνο. Αν δεν επιτρέπεται να νιώσουμε αγάπη για τον αγαπημένο, τότε νιώθουμε μίσος. Είναι σχέση και αυτό, είναι σχέση με τον αγαπημένο, το ίδιο δυνατή με μια σχέση αγάπης. Αφού δεν μπορώ να σε αγαπώ, θα σε μισώ, Χελανάνθρωπε. Και θα έρθει η στιγμή να τον τιμωρήσω. Και είδες Ερσίλια το είπα και το έκανα, τον θυσίασα για σένα όπως παλιά θυσίασα εσένα και τον Νίκο σε αυτόν. Τι έφταιγε ο Νίκος; Τι έφταιγε και του έκανα αυτό κι εσύ, κυρίως, τι έφταιγες; Για πάντα κάποιος άλλος την πληρώνει για μένα. Για την Έρση ο Νίκος. Για τον Νίκο η Σούζυ. Για τον Χελωνάνθρωπο ο πρόεδρος. Ποτέ εγώ, ποτέ. Πότε λοιπόν θα εξιλεωθώ; Πότε θα λυτρωθώ; Πόσο κακή είμαι…
Τι έφταιγα που έζησα τέτοιο πάθος για αυτόν; Να αξιωθώ να νιώσω τόση αγάπη, μόνο και μόνο για να πάει χαμένη. Μέσα στο δηλητήριο ήταν αυτή η αγάπη. Αλλά μόνο από τα στρεβλά βγαίνει το πάθος. Από τα περίεργα, από τα ανώμαλα… Όσο πιο βρομερή η κοπριά, τόσο πιο μοσχομυριστό το λουλούδι. Όσο πιο παχιά είναι η κοπριά, τόσο πιο πολύ ψηλώνει το λουλούδι. Έτσι είμαστε οι άνθρωποι, όλοι παλιάνθρωποι, αλλά καμιά φορά γεννάμε μέσα μας φίνα πράγματα, πράγματα πολύτιμα, γεννάνε ομορφιές οι καρδιές μας, για δευτερόλεπτα, και τότε γινόμαστε καλύτεροι κι από τον Θεό. Κι αμέσως ξαναπέφτουμε στη λάσπη μας. Τι φταίμε όμως; Κανείς δεν φταίει, κι όλοι μαζί φταίμε. Κάνουμε ό,τι μπορούμε οι άνθρωποι κάθε στιγμή. Και στραβά και καλά και κακά και καμιά φορά και ωραία και ιδανικά.
Βλέπεις λοιπόν Ερσίλια, πόσο αθώος είναι; Δεν έχει ακόμη μάθει πως οι κακοί δε φωσφορίζουν στο σκοτάδι. Πρέπει να τον προστατέψεις από την αλήθεια. Αν τον αγαπάς θα το κάνεις. Μην του πεις ποτέ τι έγινε εκείνη τη νύχτα, είναι μόνο δικό μας αυτό το μυστικό. Είναι έγκλημα να ταράζουμε την ευτυχία των αθώων, για αυτό μην του πεις, μην του το πεις ποτέ. Μη του πεις ποτέ την αλήθεια…
Πρόκειται για αριστούργημα. Διαβάστε το.
Η Γιώτα Στεφάνου γεννήθηκε στη Λάρισα, σπούδασε ιατρική στη Θεσσαλονίκη και ζει στην Αθήνα, όπου ασκεί την Παιδιατρική. Έχει γράψει τρία βιβλία: «Ο έρωτας που κυλάει δεν χορταριάζει», «Η κυνηγός» και «Ο κάμπος με τις Κούκλες».
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Τριάντα χρόνια πριν, ένα έγκλημα συγκλονίζει μια μικρή επαρχιακή πόλη και μια οικογένεια διαλύεται κάτω από το βάρος των κατηγοριών. Η Ευσταθία αλλάζει όνομα, αλλάζει πατρίδα και ρίχνει πέτρες λήθης πίσω της. Τώρα πια ως Εύα, πρώην πετυχημένο στέλεχος εταιρειών, καλείται να γυρίσει στα πάτρια εδάφη, προκειμένου να φροντίσει τη θετή μητέρα και τον ψυχικά ασταθή αδελφό της. Η επιστροφή την αναγκάζει να ψηλαφήσει τις παλιές πληγές και να αναβιώσει την προδοσία ενός ανθρώπου που την πλήγωσε ανεπανόρθωτα. Το παρελθόν, πιο ζωντανό από ποτέ, την παγιδεύει ξανά σε έναν λαβύρινθο μυστικών και ψεμάτων. Όλα μοιάζουν αποκαρδιωτικά και αναπόδραστα. Για να ξεφύγει, πρέπει να ανακαλύψει την αλήθεια… Ένα παιχνίδι ίντριγκας, ψευδαίσθησης και αυταπάτης, όπου η σκληράδα των ηρώων συγκρούεται με την ανάγκη τους για αγάπη.