Εδώ και τρεις εβδομάδες -αν το βιολογικό του ρολόι δεν τον απατά- ο Τόμας βρίσκεται σε πλήρη απομόνωση…
…
Του είχαν πάρει το ρολόι, τον τάιζαν ακριβώς το ίδιο φαγητό τρεις φορές την ημέρα -ένα κομμάτι χοιρομέρι, πουρέ, ωμά καρότα, μια φέτα ψωμί, νερό- δεν του έλεγαν ούτε μια κουβέντα και δεν επέτρεπαν σε κανέναν άλλο να μπει μέσα στο δωμάτιο. Ούτε βιβλία, ούτε ταινίες, ούτε παιχνίδια.
Πλήρης απομόνωση. Για περισσότερες από τρεις εβδομάδες, αν και είχε αρχίσει να χάνει την αίσθηση του χρόνου, η οποία βασιζόταν απλώς στο ένστικτο του.
…
Μόνος του. Μέσα σε ένα άχρωμο δωμάτιο επενδυμένο με μαλακό υλικό -οι μόνες εξαιρέσεις ήταν μια μικρή, κρυμμένη σχεδόν, τουαλέτα από ανοξείδωτο ατσάλι στη γωνία, κι ένα παλιό ξύλινο γραφείο, η ύπαρξη του οποίου δεν είχε κανένα νόημα για τον Τόμας. Μόνος του μέσα σε μια ανυπόφορη σιωπή, με απεριόριστο χρόνο να σκεφτεί την αρρώστια που είχε ριζώσει μέσα του: την Έκλαμψη, εκείνο τον σιωπηρό, ανατριχιαστικό ιό ο οποίος σιγά-σιγά στερούσε την ανθρωπιά από οποιονδήποτε.
…
Είχε όμως πράγματι μολυνθεί ή ήταν κι αυτό άλλο ένα “παιχνίδι” του ΚΑΚΙΑ; Οι φίλοι του; Βρίσκονταν στην ίδια κατάσταση με εκείνον; Χειρότερα; Καλύτερα; Η Τερέζα; Ερωτήματα βασανιστικά που γίνονταν γεννήτορες μιας ολοένα αυξανόμενης οργής, που κατέκλυζε κάθε πόρο της ύπαρξης του.
Και να, που είκοσι έξι ημέρες μετά τον εγκλεισμό του στο λευκό δωμάτιο, η πόρτα ανοίγει! Στο κατώφλι της εμφανίζεται ένας παλιός γνωστός του… ο Ποντικομούρης. Την προηγούμενη φορά που τον είχε δει ήταν λίγο πριν ξεκινήσει η περιπέτεια στην «Καμένη Γη». Άραγε τώρα ποιών νέων είναι κομιστής ο μυστηριώδης εκπρόσωπος του ΚΑΚΙΑ; Οι πιθανότητες βέβαια είναι συντριπτικά περισσότερες στην πλευρά της ζυγαριάς όπου βρίσκονται τα άσχημα νέα, και αυτό είναι κάτι που το ξέρει πολύ καλά ο ήρωας μας!
Πιστεύω ότι ήδη έχετε αντιληφθεί ποιος είναι ο Τόμας και σε τι ακριβώς αναφέρομαι. Φυσικά είναι ο αγαπημένος μας λογοτεχνικός ήρωας των βιβλίων του Τζέιμς Ντάσνερ. Το τρίτο και τελευταίο βιβλίο της σειράς -που ξεκινά με τα παραπάνω- είναι πλέον (από τον Μάρτη του 2012) στα βιβλιοπωλεία υπό τον τίτλο «Θεραπεία θανάτου». Την μετάφραση στα ελληνικά υπογράφει η Καλλιόπη Αναστασοπούλου ενώ φέρει όπως και τα προηγούμενα την σφραγίδα των εκδόσεων Πλατύπους. Ας επιστρέψουμε όμως στον επίλογο του «Τεστ», και στα όσα διαδραματίζονται στις πρώτες του σελίδες.
Είχαμε αφήσει τον Τόμας στον χώρο απομόνωσης του, με την μέχρι πρότινος ερμητικά κλειστή πόρτα να έχει ανοίξει και να έχει εισέλθει στο δωμάτιο ο Ποντικομούρης (κατά κόσμον Υποδιευθυντής Τζάνσον). Αν και ο Τόμας δεν μπορεί να πιστέψει ούτε λέξη από όσα του λέει ο άντρας με το λευκό κουστούμι που στέκεται απέναντι του, θα ήθελε να είναι αλήθεια αυτό που μόλις του ανέφερε…
…
Ο επισκέπτης του σηκώθηκε όρθιος, τέντωσε τις ζάρες του παντελονιού του και ίσιωσε το πανωφόρι του. Ύστερα, έσφιξε τις παλάμες του πίσω από την πλάτη του. «Ο ιός της Έκλαμψης ζει σε κάθε σημείο του σώματος σου αλλά δεν σε επηρεάζει ούτε θα σε επηρεάσει ποτέ. Ανήκεις σε μια εξαιρετικά σπάνια ομάδα ανθρώπων. Έχεις ανοσία στην Έκλαμψη».
Ο Τόμας κατάπιε χωρίς να πει κουβέντα.
«Στον έξω κόσμο, στους δρόμους, αποκαλούν τους ανθρώπους σαν και σένα Ανοσίτες», συνέχισε ο Πιντικομούρης. «Και σας μισούν πάρα μα πάρα πολύ».
…
Άραγε λέει αλήθεια; Γι αυτό δεν έχει παρατηρήσει τα συμπτώματα της Έκλαμψης πάνω του; Τα συμπτώματα που θα έπρεπε εδώ και μέρες να έχουν κάνει την εμφάνιση τους; Και αυτό που του είπε, ότι τους μισούν οι υπόλοιποι, πόσο περισσότερο επικίνδυνη μπορεί να κάνει την διαβίωση του σε ένα κόσμο που έτσι κι αλλιώς μοιάζει με εφιάλτη;
Η συζήτηση με τον Τζάνσον, σηματοδότησε την λήξη της απομόνωσης αλλά δεν ξεκαθάρισε καθόλου το θολό τοπίο στο μυαλό του Τόμας. Αντιθέτως, πρόσθεσε και νέους προβληματισμούς. Όπως αυτόν που δημιούργησε η ανακοίνωση -από τον Ποντικομούρη- ότι θα επιστραφούν οι αναμνήσεις σε όσους επιβίωσαν από τις δοκιμασίες. Όλες οι αναμνήσεις της ζωής τους ή έτσι τουλάχιστον ισχυρίζεται εκείνος.
Μετά όμως από όσα πέρασαν, θέλουν να γίνει κάτι τέτοιο ή προτιμούν να συνεχίσουν την ζωή τους με τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στον εγκέφαλο τους; Ο ήρωας μας τείνει προς την δεύτερη επιλογή… να συνεχίσει όπως είναι! Αλλά όπως ξέρουμε καλά τόσο εκείνος όσο κι εμείς (οι φανατικοί αναγνώστες του Ντάσνερ), τα θέλω των ατόμων έχουν πολύ μικρή αξία στον κόσμο που κυριαρχεί το χάος και το ΚΑΚΙΑ!
Το «Θεραπεία θανάτου» αποτελεί το κρεσέντο της τριλογίας. Ο συγγραφέας τοποθετεί -σε αντίθεση με τα δύο προηγούμενα βιβλία- το θέατρο επιχειρήσεων σε μία πόλη που κατοικείται από φυσιολογικούς ανθρώπους. Όταν σε αυτή την πόλη -που μοιάζει αρκετά με τον φυσικό χώρο του αναγνώστη- επικρατεί το απόλυτο χάος, τότε η αδρεναλίνη δεν έχει παρά να σκαρφαλώσει σε δυσθεώρητα ύψη!
Καλοδουλεμένο, υπέροχα γραμμένο, γεμάτο αγωνία και διάσπαρτο με ανατροπές, θα σας καθηλώσει από τις πρώτες κιόλας σελίδες του. Θα σας κάνει να λατρέψετε τους ήρωες που αγαπάτε ήδη -από τα δύο πρώτα βιβλία της σειράς- και να μισήσετε εκείνους που αντιπαθείτε! Μπορεί για κάποιες μέρες μετά την ανάγνωση του να κοιτάτε με αγωνία τα στενά σοκάκια των δρόμων που διαβαίνετε στην πόλη σας, αλλά αυτή είναι η μαγεία ενός εξαιρετικού μυθιστορήματος. Φέρνει το φανταστικό στο πραγματικό, και αυτό όχι μόνο τις στιγμές που κρατάτε στα χέρια σας το βιβλίο. Καλή ανάγνωση!
Από το αυτί του βιβλίου μεταφέρουμε:
Ο Τόμας ξέρει πως δεν μπορεί να εμπιστευτεί το ΚΑΚΙΑ. Όμως εκείνοι ισχυρίζονται πως τα ψέματα έχουν τελειώσει. Πως έχουν συγκεντρώσει όλα όσα ήταν δυνατόν από τις Δοκιμασίες, και πως τώρα πρέπει να στηριχθούν στους Γκλέιντερ, με τις μνήμες τους πλήρως αποκατεστημένες, για να βοηθήσουν με την τελική αποστολή του ΚΑΚΙΑ. Από τους Γκλέιντερ εξαρτάται η ολοκλήρωση του προσχεδίου για τη θεραπεία της Έκλαμψης, με ένα τελικό εθελοντικό τεστ.
Αυτό που το ΚΑΚΙΑ δεν γνωρίζει είναι πως έχει συμβεί κάτι που καμία Δοκιμασία και καμία Μεταβλητή δεν θα μπορούσε να έχει προβλέψει. Ο Τόμας έχει θυμηθεί πολύ περισσότερα από όσα νομίζουν. Και ξέρει πως δεν μπορεί να πιστέψει ούτε μία λέξη από όσα λέει το ΚΑΚΙΑ.
Η ώρα για τα ψέματα έχει τελειώσει. Όμως η αλήθεια είναι πιο επικίνδυνη από ό,τι θα μπορούσε να φανταστεί ποτέ ο Τόμας.
Θα επιβιώσει κανείς από τη Θεραπεία Θανάτου;