«Ο δράκος της αυτού μεγαλειότητας», της Ναόμι Νόβικ – His majesty’s dragon – Naomi Novik
Αρχές του 19ου αιώνα. Ναπολεόντειοι πόλεμοι. Η Ευρώπη θυμίζει καζάνι που βράζει. Τις θάλασσες οργώνουν πολεμικά πλοία -αυτά τα ξύλινα που με τα πανιά τους θυμίζουν γλάρους αλλά με τα κανόνια τους αστακούς- δίνοντας μικρές ή μεγαλύτερες ναυμαχίες με αυτά των αντιπάλων κρατών. Ενόσω οι φρεγάτες και οι γαλέρες είναι οι κυρίαρχοι του νερού, στον ουρανό δεσπόζουν οι δράκοι. Eκπληκτικής ομορφιάς και δύναμης πλάσματα που έχουν εξημερωθεί από τους ανθρώπους και αποτελούν την από αέρος ασπίδα των κρατών.
Σε όσους άνοιξε ήδη η όρεξη για διάβασμα -και θέλουν να το αγοράσουν- να πω ότι το βιβλίο όπου διαδραματίζονται όλα αυτά έχει τον τίτλο «Ο δράκος της αυτού μεγαλειότητας» και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη τον Ιούνη του 2008. Πρόκειται δε για το πρώτο βιβλίο της τετραλογίας «Τεμεραίρ» που έχει γράψει η ταλαντούχα -και μόλις το 2006 εμφανιζόμενη στη λογοτεχνία- Αμερικανίδα συγγραφέας Ναόμι Νόβικ. Η επιτυχία της τετραλογίας θεωρείται δεδομένη μιας και έχει μεταφραστεί ήδη σε 23 γλώσσες -την ελληνική μετάφραση έχει κάνει η Αργυρώ Πιπίνη- ενώ φημολογείται ότι θα μεταφερθεί στον κινηματογράφο από τον σκηνοθέτη του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», Πίτερ Τζάκσον.
Ας πάρουμε όμως μια μικρή γεύση από την αρχή της ιστορίας που εμπνεύστηκε η κυρία Νόβικ…
Ατλαντικός ωκεανός. Ο πλοίαρχος του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού, Γουίλ Λόρενς, και καπετάνιος της φρεγάτας Ριλάιαντ, μαζί με τους άντρες του, καταλαμβάνει μια γαλλική φρεγάτα, την Αμιτιέ. Στο αμπάρι της Αμιτιέ, σε ένα ειδικά διαμορφωμένο χώρο, βρέθηκε ένα αυγό. Ένα καλά προφυλαγμένο αυγό… δράκου!!!
Οι αξιωματικοί και το πλήρωμα του αγγλικού πολεμικού πλοίου πανηγυρίζουν μιας και ένα τέτοιο εύρημα θα τους αποφέρει σημαντικά κέρδη. Ένα αυγό δράκου αξίζει τουλάχιστον χίλιες φορές το βάρος του σε χρυσάφι! Οι πιο ευσυνείδητοι δε από αυτούς πανηγυρίζουν γιατί με το πολύτιμο εύρημα τους θα βοηθήσουν πολύ το Εναέριο Στρατιωτικό Σώμα της Αγγλίας, το οποίο δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση. Ένας δράκος καλής ράτσας -όπως φαίνεται από τα χαρακτηριστικά του αυγού, ότι θα είναι αυτός που θα γεννηθεί- είναι εξαιρετικά χρήσιμος μιας και οι Γάλλοι -με τους οποίους η Αγγλία βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση- υπερέχουν τόσο αριθμητικά όσο και ποιοτικά στις αντίστοιχες εναέριες πολεμικές τους μονάδες.
Ο αποκτηθείσας θησαυρός μεταφέρεται στην αγγλική φρεγάτα και τα δύο πλοία ξεκινούν την τριών εβδομάδων πορεία πλεύσης για την Μαδέρα όπου είναι ο προορισμός τους. Σύντομα, όμως, ανακαλύπτουν ότι το αυγό είναι έτοιμο να εκκολαφθεί και αυτό είναι κάτι που τους στεναχωρεί όλους πρώτον γιατί μειώνονται έτσι τα εύρετρα και δεύτερον γιατί είναι πιθανόν κάποιος από το πλήρωμα να αναγκαστεί να γίνει πλοηγός του νεογέννητου δράκου. Και αυτό γιατί ο πλοηγός αναλαμβάνει μια σημαντική και εξουθενωτική εργασία μιας και η φροντίδα του δράκου του είναι μια δουλειά σχεδόν αποκλειστικής 24ωρης ενασχόλησης. Δεν μπορεί να έχει μια φυσιολογική ζωή γιατί οι δράκοι μπορεί να είναι όμορφα και δυνατά πλάσματα αλλά ταυτόχρονα είναι ιδιότροπα και πολλές φορές επικίνδυνα.
Έτσι αποφάσισαν να γίνει μια κλήρωση ανάμεσα σε όσους δεν είχαν οικογένεια, από την οποία θα επιλεγόταν εκείνος που θα αναλάμβανε-δοκίμαζε (την επιλογή στην ουσία την έκανε ο δράκος και όχι ο άνθρωπος) να εξημερώσει τον νεογέννητο δράκο. Ο κλήρος έτυχε στον Τζόναθαν Κάρβερ, ένα νεαρό αξιωματικό.
Και να που ήρθε η στιγμή που βγήκε ο δράκος από το αυγό του…
…
Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και λαμπερή, και ίσως η ζέστη και το φως να έδωσαν δύναμη στο νεογνό που ήταν τόσον καιρό κλεισμένο στο αυγό του. Τα ραγίσματα άρχισαν να γίνονται μεγαλύτερα τη στιγμή σχεδόν που το ακούμπησαν στο μαξιλάρι. Ψηλά στα ξάρτια δημιουργήθηκε μεγάλη αναστάτωση και σούσουρο, πράγμα στο οποίο ο Λόρενς προτίμησε να μη δώσει σημασία, ενώ το πρώτο ίχνος κίνησης μέσα στο αυγό συνοδεύτηκε από κραυγές έκπληξης: το μυτερό άκρο μιας φτερούγας τρύπησε ένα σημείο του κελύφους, ενώ αρπακτικά νύχια έγδαραν το αυγό και ξεπρόβαλαν από μια άλλη ρωγμή.
…
Κι εκεί ανάμεσα στα θρύψαλα φάνηκε ο μικρός δράκος, ο οποίος τινάχτηκε ζωηρά πάνω στο μαξιλάρι.
…
Το χρώμα του ήταν μαύρο, βαθύ κι ολοκάθαρο από το ρύγχος ως τα νύχια και από το πλήρωμα ακούστηκαν επιφωνήματα θαυμασμού καθώς ξεδίπλωσε σαν βεντάλια τις δύο φαρδιές εξασπόνδυλες φτερούγες του, που είχαν έξι κεράτινες μπαλένες η καθεμιά, και των οποίων οι άκρες ήταν διάστικτες με κηλίδες σε χρώμα γκρίζο και βαθύ μπλε ιριδίζον.
…
Αντί όμως για τον Κάρβερ, ο δράκος διάλεξε τον Γουίλ Λόρενς τον πλοίαρχο, σφραγίζοντας αυτή την επιλογή με το να επιτρέψει στον Λόρενς να του διαλέξει όνομα. Κι εκείνος τον ονόμασε «Τεμεραίρ». Το γεγονός ότι ο νεαρός Τεμεραίρ επέτρεψε στον Λόρενς να τον εξημερώσει έγινε η αρχή μιας στροφής 180 μοιρών στη ζωή του πλοιάρχου. Ανατράπηκαν όλα τα όνειρα που έκανε για να παντρευτεί και να δημιουργήσει οικογένεια και σπιτικό. Την θέση αυτών των ονείρων στην καρδιά του, άρχισε πολύ σύντομα να παίρνει η σχέση του με τον δράκο…
…
Πολλοί δράκοι γοητεύονταν εκ γενετής από τα κοσμήματα και τους πολύτιμους λίθους. «Πολύ φοβάμαι πως δεν είμαι αρκετά πλούσιος σύντροφος για σένα. Δεν είμαι σε θέση να σου προσφέρω ένα σωρό χρυσάφι για να κοιμάσαι».
«Προτιμώ να έχω εσένα παρά ένα σωρό χρυσάφι, ακόμα κι αν είναι πολύ άνετο κρεβάτι» είπε ο Τεμεραίρ. «Δε με πειράζει να κοιμάμαι στο κατάστρωμα».
…
Και περισσότερο δέθηκαν με τις πρώτες δυσκολίες, τα πρώτα εμπόδια, που δεν τα συνάντησαν στο πεδίο της μάχης όπως θα ήταν φυσικό. Τις πρώτες τρικλοποδιές τις δέχτηκαν από συμπατριώτες του Λόρενς, Άγγλους. Εμπόδια πριν καλά καλά αρχίσει η εκπαίδευση τους η οποία λόγω των συνθηκών προμηνυόταν απίστευτα σκληρή. Σχεδόν τόσο σκληρή όσο και η μάχες που θα έδιναν μαζί στο μέλλον.
Αν και το «Ο δράκος της αυτού μεγαλειότητας» εντάσσεται στην κατηγορία της Φανταστικής Λογοτεχνίας, διαφέρει από τα υπόλοιπα του είδους του καθώς βασίζεται και περιγράφει πραγματικά ιστορικά γεγονότα στα οποία βέβαια έχουν προστεθεί οι πινελιές του φανταστικού -η ύπαρξη των δράκων και των πλοηγών τους. Αυτό είναι κάτι που δεν έχω ξανασυναντήσει σε βιβλίο και ομολογώ ότι με γοήτευσε πάρα πολύ.
Είναι ένα ανάγνωσμα που σχεδόν σε κάθε του σελίδα σου δημιουργεί ζωντανές εικόνες, έντονα συναισθήματα και αγωνία για το τι θα συμβεί αμέσως μετά. Τόσο οι περιγραφές όσο και οι χαρακτήρες των ηρώων της Ναόμι Νόβικ σου δίνουν μια καλή γεύση από την ζωή στις αρχές του 19ου αιώνα και ιδιαίτερα στις τάξεις του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού.
Οι δράκοι που αποτελούν μεγάλο μέρος του βιβλίου και των ηρώων του, διαφέρουν από αυτούς που έχουμε συναντήσει σε άλλα βιβλία του είδους τόσο στο ότι δεν έχουν μαγικές ικανότητες -η συντριπτική τουλάχιστον πλειοψηφία τους- όσο και στο ότι ο χαρακτήρας τους είναι πολύ κοντά στην ανθρώπινη φύση, αν εξαιρέσεις βέβαια μερικές μικρές ιδιοτροπίες τους.
Τόσο η ενδιαφέρουσα πλοκή όσο και η ρέουσα γλώσσα που χρησιμοποιεί η συγγραφέας έκαναν τις σελίδες του «Ο δράκος της αυτού μεγαλειότητας» να φεύγουν η μία μετά την άλλη σε απίστευτα γρήγορο ρυθμό. Έτσι φτάνεις στο τέλος του βιβλίου πιο γρήγορα απ’ ότι νόμιζες. Το γεγονός βέβαια ότι πρόκειται για τετραλογία είναι παρήγορο μιας και άλλα τρία βιβλία με τις περιπέτειες του σμηναγού -πλέον- Λόρενς και του απίστευτου Τεμεραίρ σε περιμένουν να τα διαβάσεις.
Ξεκίνησα την ανάγνωση την Παρασκευή το βράδυ πιστεύοντας ότι θα περάσω μαζί του ολόκληρο το Σαββατοκύριακο. Τώρα είναι Κυριακή πρωί, το έχω ήδη ξεκοκαλίσει και περιμένω με αγωνία να έρθει το πρωί της Δευτέρας για να μπω στο πρώτο βιβλιοπωλείο και να πάρω τα επόμενα βιβλία της σειράς. Λάτρεις των ιστορικών και φανταστικών μυθιστορημάτων… follow me!!!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Την εποχή των ναπολεόντειων πολέμων, ένα πλοίο του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού καταλαμβάνει μια γαλλική φρεγάτα και βρίσκει στα αμπάρια της έναν απρόσμενο θησαυρό: το αυγό ενός δράκου που δεν έχει ακόμα εκκολαφθεί! Λίγες μέρες αργότερα το αυγό θα σπάσει και θα έρθει στη ζωή ο ακαταμάχητος δράκος Τεμεραίρ, ο οποίος συνδέεται με τον πλοίαρχο Λόρενς.
Ο Λόρενς μετατάσσεται στο εναέριο σώμα ως πλοηγός του Τεμεραίρ και θα αναγκαστεί να περάσει μια εντατική και σκληρή εκπαίδευση μέχρι τη στιγμή που θα έρθει αντιμέτωπος με τις γαλλικές εναέριες δυνάμεις δράκων, σε μια από τις εντυπωσιακότερες σκηνές αερομαχίας που έχετε διαβάσει ποτέ.
Μια ευφάνταστη και πρωτότυπη περιπέτεια φαντασίας που ανανεώνει το είδος, καθώς τα τεράστια μυθικά όντα εντάσσονται σε ένα ακριβές ιστορικό πλαίσιο, ενώ, παράλληλα, ξαφνιάζουν με την ευαισθησία και τις ανησυχίες τους. Ακαταμάχητο!
«Διαβάζοντας το βιβλίο, το έβλεπα να ζωντανεύει στο μυαλό μου. Είναι καλογραμμένο και, εκτός από τη φρεσκάδα, την πρωτοτυπία και το γρήγορο ρυθμό του, διαθέτει υπέροχους, πραγματικά συγκινητικούς χαρακτήρες. Το “Τεμεραίρ” είναι φτιαγμένο από δύο μυθιστορηματικά είδη που εγώ, προσωπικά, αγαπώ ιδιαίτερα: το ιστορικό έπος και τη φαντασία. Ανυπομονώ, λοιπόν, να δω στην οθόνη εναέριους σχηματισμούς δράκων να πολεμούν στους ναπολεόντειους πολέμους. Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος για τον οποίο μ’ αρέσει ο κινηματογράφος».
Peter Jackson – σκηνοθέτης του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών»
«Ουράνιος θρόνος», της Ναόμι Νόβικ – Throne of Jade by Naomi Novik
Λίγα λόγια, εν είδει περίληψης, για το προηγούμενο και πρώτο βιβλίο, «Ο δράκος της αυτού μεγαλειότητας», της τετραλογίας που έγραψε η Ναόμι Νόβικ:
Βρισκόμαστε χρονικά στην περίοδο των ναπολεόντειων πολέμων. Ο πλοίαρχος, Γουίλ Λόρενς, και οι άντρες της αγγλικής φρεγάτας Ριλάιαντ, συλλαμβάνουν την γαλλική φρεγάτα Αμιτιέ, στο αμπάρι της οποίας βρίσκουν το αυγό ενός δράκου. Ο δράκος εκκολάπτεται εν όσο είναι εν πλω και επιλέγει ως πλοηγό του τον Λόρενς, ο οποίος αναγκαστικά εγκαταλείπει τις τάξεις του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού και γίνεται σμηναγός στο Εναέριο Στρατιωτικό Σώμα της Αγγλίας. Άνθρωπος και δράκος εκπαιδεύονται ταχύτατα και αναλαμβάνουν ενεργό δράση με αποκορύφωμα την μάχη στο Ντόβερ. Εκεί στα τέλη του βιβλίου ανακαλύπτουν ότι ο Τεμεραίρ -έτσι ονόμασε τον δράκο του ο Λόρενς- ανήκει στην σπανιότατη ράτσα των Ουράνιων Δράκων και αυτό είναι κάτι που μόνο προβλήματα μπορεί να τους δημιουργήσει…
Αυτά έγιναν στο πρώτο βιβλίο. Να δούμε όμως την συνέχεια στο δεύτερο μέλος της τετραλογίας «Τεμεραίρ» που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2008 από τις εκδόσεις Πατάκη σε μια μετάφραση που συνυπογράφουν η Αργυρώ Πιπίνη και η Νίκη Προδρομίδου. Τίτλος του: «Throne of Jade» ή επί το ελληνικότερον «Ουράνιος θρόνος».
Οι Κινέζοι έχουν ανακαλύψει ότι το αυγό που προόριζαν για τον Βοναπάρτη, έχει πέσει σε αγγλικά χέρια και μάλιστα έχει εκκολαφθεί. Ο Αυτοκράτορας της μακρινής αυτής χώρας στέλνει τον ίδιο του τον αδελφό στην Αγγλία, τον πρίγκιπα Γιονγκσίνγκ, με σκοπό να πάρει τον Ουράνιο δράκο από τους Βρετανούς και να τον φέρει στον τόπο καταγωγής του. Η διπλωματική αποστολή είναι πρωτοφανής τόσο σε σπουδαιότητα -των επικεφαλής προσώπων- όσο και σε πλήθος. Τον πρίγκιπα Γιονγκσίνγκ συνοδεύουν: 2 διπλωματικοί απεσταλμένοι, 1 ποιητής-ζωγράφος, 1 διερμηνέας, 3 γιατροί με τους βοηθούς τους, 2 μάγειροι με τους δικούς τους βοηθούς, 15 στρατιώτες, 12 βαλέδες και 12 υπηρέτες γενικών καθηκόντων. Η δε γκαρνταρόμπα του πρίγκιπα βρισκόταν σε είκοσι(!) μπαούλα με κλειδαριές και μεντεσέδες φτιαγμένους από ατόφιο χρυσάφι.
Οι Κινέζοι, όπως αναμενόταν, απαίτησαν ο Τεμεραίρ να φύγει για την Κίνα. Προκειμένου να μην ξεσπάσει πόλεμος ανάμεσα στις δύο χώρες, οι ανώτεροι του Λόρενς τον διέταξαν να εγκαταλείψει τον Τεμεραίρ με την υπόσχεση να του δοθεί κάποιος άλλος δράκος στο μέλλον. Ο Λόρενς όμως είχε διαφορετική άποψη…
…
«Ίσως δεν έγινα σαφής, σμηναγέ, δε σας απηύθυνα παράκληση, σας έδωσα διαταγή και είστε υποχρεωμένος να την εκτελέσετε».
«Προτιμώ την αγχόνη» είπε ξερά ο Λόρενς, χωρίς να τον νοιάζει πια που μιλούσε κατ’ αυτόν τον τρόπο στον πρώτο λόρδο της διοίκησης του στόλου. Αν ήταν ακόμα αξιωματικός του ναυτικού, αυτή η ανυπακοή θα σήμαινε το τέλος της καριέρας του, αλλά, και τώρα που ήταν πλοηγός, οι προοπτικές δεν ήταν πολύ καλύτερες. Ωστόσο, αν είχαν σκοπό να στείλουν τον Τεμεραίρ πίσω στην Κίνα, η καριέρα του στο εναέριο σώμα είχε τελειώσει, δε θα δεχόταν ποτέ να χρεωθεί άλλο δράκο.
…
Ευτυχώς όμως για τον πλοηγό, την ίδια άποψη με αυτόν είχε και ο δράκος του. Αν και είχαν απομακρύνει τον έναν από τον άλλο, με μια κίνηση ΜΑΤ (κατά τον σκακιστικό όρο) του Τεμεραίρ ξανασυναντήθηκαν και μάλιστα έλαβαν μέρος σε μία ακόμα μάχη ενάντια των Γαλλικών εναερίων δυνάμεων…
…
«…Τεμεραίρ» φώναξε ο Λόρενς μέσα απ’ τον τηλεβόα «τη βλέπεις τη Flamme-de-Gloire; Είναι αυτή που βρίσκεται χαμηλά, στα δεξιά του σχηματισμού, κι έχει ένα νύχι λειψό. Δεν βλέπει απ’ το δεξί της μάτι».
«Τη βλέπω» είπε ανυπόμονα ο Τεμεραίρ, γυρίζοντας ελαφρώς το κεφάλι του, «Θα της επιτεθούμε;»
«Βασικό μας μέλημα είναι να κρατήσουμε τη φωτιά της μακριά απ’ τα πλοία μας. Μην τη χάσεις απ’ τα μάτια σου» είπε ο Λόρενς, κι ο Τεμεραίρ κούνησε καταφατικά το κεφάλι του, ισιώνοντας ξανά το κορμί του.
…
Μετά την μάχη αυτή, αποφασίστηκε τελικά να ταξιδέψει το δίδυμο σμηναγός-δράκος στην Κίνα. Θα τους συνόδευαν, δε, το πλήρωμα του Τεμεραίρ, η κινεζική διπλωματική αποστολή καθώς και ένας διπλωματικός ακόλουθος της Αγγλίας. Για το οκτάμηνο ταξίδι θα χρησιμοποιούνταν το ωκεανοπόρο μεταγωγικό Αλλίτζιανς. Ένα ειδικά κατασκευασμένο -τεράστιο για τα δεδομένα της εποχής- πλοίο το οποίο είχε την δυνατότητα να μεταφέρει δράκους σε απομακρυσμένα σημεία του πλανήτη. Οι νέες περιπέτειες των αγαπημένων μας ηρώων, φυσικά, επί των σελίδων του βιβλίου «Ουράνιος θρόνος»…
Όσα με εντυπωσίασαν -και με έκαναν να λατρέψω- το πρώτο βιβλίο της Ναόμι Νόβικ τα συνάντησα και στο δεύτερο. Οι περιγραφές της γλαφυρότατες, οι εικόνες ολοζώντανες, το ενδιαφέρον αμείωτο από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα και η γλώσσα της συγγραφέως τέτοια που δεν αντιλαμβάνεσαι το απίστευτα γρήγορο ρυθμό με τον οποίο κυλά η ανάγνωση.
Μπορώ να πω ότι μου άρεσε περισσότερο από το πρώτο μέλος της τετραλογίας τόσο γιατί οι μάχες στις οποίες πρωταγωνίστησε το αγαπημένο μου δίδυμο ήταν ρεαλιστικότερες και πιο συνταρακτικές όσο και γιατί η πλοκή ήταν πιο πλούσια και πιο περίτεχνα πλεγμένη. Φαίνεται ότι η πένα της κυρίας Νόβικ ωριμάζει και αυτό είναι κάτι που μόνο ευχάριστα νέα μπορεί να φέρει σε εμάς τους αναγνώστες.
Η σχέση του πλοηγού Λόρενς με τον δράκο Τεμεραίρ κατέχει σημαντικό ρόλο και σε αυτό το βιβλίο και μάλιστα εδώ γίνεται πιο ουσιαστική και πιο ισχυρή μιας και περνάει από δοκιμασίες που δεν θα ήταν δυνατόν να συναντήσουν στην Βρετανία. Έτσι αυτοί οι δυο κατεργάρηδες για άλλη μια φορά μας κλέβουν την καρδιά αφού προηγουμένως την έχουν κάνει να χτυπά δυνατά από την αγωνία. Εγώ, έχω ήδη δίπλα μου το τρίτο βιβλίο της σειράς, «Ο πόλεμος του μπαρουτιού» και ετοιμάζομαι να τους ξανασυναντήσω στις νέες τους περιπέτειες. Εσείς;
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Όταν οι Βρετανοί κατέλαβαν ένα γαλλικό πλοίο μαζί με το πολύτιμο φορτίο του -ένα αυγό δράκου- ο καπετάνιος Γουίλ Λόρενς του βρετανικού πλοίου Ριλάιαντ έγινε απροσδόκητα κύριος και πλοηγός ενός σπάνιου δράκου αριστοκρατικής καταγωγής, τον οποίο ονόμασε Τεμεραίρ. Ο πλοηγός και ο δράκος, ως νεοσύλλεκτοι στο Βρετανικό Εναέριο Σώμα, απέδειξαν τη γενναιότητα τους σε δύσκολες μάχες ενάντια στις δυνάμεις εισβολής του Βοναπάρτη.
Η Κίνα όμως έχει ήδη ανακαλύψει ότι το σπάνιο δώρο που προόριζε για το Ναπολέοντα Βοναπάρτη έχει πέσει σε βρετανικά χέρια και μια κινέζικη διπλωματική αντιπροσωπεία έρχεται στη Βρετανία αποφασισμένη να πάρει πίσω αυτό το ξεχωριστό πλάσμα. Αλλά ο Λόρενς αρνείται να συνεργαστεί. Αντιμετωπίζοντας την απειλή της αγχόνης εξαιτίας της ανυπακοής του, δεν έχει άλλη επιλογή από το να συνοδέψει τον Τεμεραίρ στην Άπω Ανατολή -ένα μακρύ ταξίδι γεμάτο κινδύνους, δολοπλοκίες και τον ανείπωτο τρόμο της αβύσσου. Ωστόσο, όταν οι δυο τους φτάνουν στην αυλή του Κινέζου αυτοκράτορα, τους περιμένουν ακόμα πιο φρικτές ανακαλύψεις και σκοτεινές απειλές.
«Ο πόλεμος του μπαρουτιού», της Ναόμι Νόβικ – Black powder war by Naomi Novik
Λίγα λόγια, εν είδει περίληψης, για το προηγούμενο και δεύτερο βιβλίο, «Ουράνιος θρόνος», του έπους που έγραψε η Ναόμι Νόβικ:
Ο σμηναγός Γουίλ Λόρενς και ο Ουράνιος δράκος του Τεμεραίρ έχουν υποχρεωθεί να αποχωριστεί ο ένας τον άλλο μετά από την άφιξη μιας Κινεζικής διπλωματικής αποστολής, η οποία απαιτεί ο δράκος να απομακρυνθεί από τον Λόρενς και να επιστρέψει στον τόπο καταγωγής του. Αυτό όμως είναι κάτι που το αγαπημένο μας δίδυμο δεν δέχεται σε καμία περίπτωση. Τελικά αποφασίζεται να μεταβούν και οι δύο στην χώρα της Άπω Ανατολής και να διευθετηθεί το θέμα εκεί, από τον Κινέζο αυτοκράτορα. Το μακρύ ταξίδι -οκτώ μήνες αναμενόταν να χρειαστούν- αρχίσει και ήδη από τις πρώτες μέρες σημαντικά προβλήματα κάνουν την εμφάνιση τους. Τελικά μετά από πολλές περιπέτειες φτάνουν στην Κίνα όπου μετά από ακόμα περισσότερες δυσκολίες -από αυτές του ταξιδιού- ο Λόρεν και ο Τεμεραίρ παίρνουν την έγκριση και την άδεια του αυτοκράτορα να μείνουν μαζί και είναι μάλιστα ελεύθεροι να επιστρέψουν στην Αγγλία.
Αυτά συνέβησαν στο δεύτερο βιβλίο. Να δούμε όμως την συνέχεια στο τρίτο μέλος της σειράς «Τεμεραίρ» που κυκλοφόρησε τον Φλεβάρη του 2009 από τις εκδόσεις Πατάκη σε μια μετάφραση που συνυπογράφουν η Αργυρώ Πιπίνη και η Νίκη Προδρομίδου. Τίτλος του: «Black powder war» ή στα ελληνικά «Ο πόλεμος του μπαρουτιού».
Στην αρχή του τρίτου βιβλίου της Ναόμι Νόβικ, συναντάμε τον αδελφό του αυτοκράτορα, που σκοτώθηκε όταν ο δράκος του η Λιεν τσακώνονταν με τον Τεμεραίρ, να εναποτίθεται στα σπλάχνα της κινεζικής γης χωρίς τις τιμές που αρμόζουν σε ένα πρίγκιπα. Στην λιτή -εξαιτίας των πράξεων και των συνωμοσιών που εξύφανε ο Γιονγκσίνγκ όσο βρισκόταν εν ζωή- ταφή παρευρέθησαν μόνο η Λιεν -λογικό- και ο Γάλλος πρόξενος Ντε Γκιν -περίεργο και άκρως ανησυχητικό-, που όπως φαίνεται κάτι “μαγειρεύουν” πίσω από την πλάτη του Ουράνιου θρόνου.
Το ταξίδι της επιστροφής στην Αγγλία για τον σμηναγό Λόρενς και τον δράκο Τεμεραίρ έχει ξεκινήσει. Το Πεκίνο πια βρίσκεται στις αναμνήσεις τους και εκείνοι -με την συνοδεία τους- έχουν αράξει στο Μακάο, πάνω στο ωκεανοπόρο μεταγωγικό Αλλίτζιανς, περιμένοντας ούριο άνεμο για να ξανοιχτούν στον ωκεανό. Εκεί τους βρίσκει ένας παράξενος αγγελιαφόρος και τους παραδίδει ένα μήνυμα -από τους ανωτέρους τους στην Αγγλία- που αλλάζει άρδην τα σχέδια τους…
…
Σας διατάσσουμε δια του παρόντος να μεταβείτε άμεσα στην Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να παραλάβετε από εκεί, και συγκεκριμένα από την υπηρεσία του Αβραάμ Μάντεν, στην υπηρεσία της Α.Μ. Σελίμ του Γ, τρία αυγά, τα οποία, έπειτα από συμφωνία, πέρασαν στην κατοχή του Σώματος της Αυτού Μεγαλειότητας, να τα προφυλάξετε από τα στοιχεία της φύσης με τη δέουσα φροντίδα για την περίοδο της εκκόλαψης τους και να τα παραδώσετε κατευθείαν στην επιμέλεια των αξιωματικών που τα έχουν χρεωθεί και οι οποίοι σας περιμένουν στη βάση του Ντάνμπαρ.
…
Οι διαταγές λένε να παρουσιαστούν στην Κωνσταντινούπολη άμεσα. Το άμεσα βέβαια πρέπει να τοποθετηθεί εντός εισαγωγικών, γιατί για να φτάσει το πλοίο στον νέο προορισμό τους, θα χρειαστεί κάποιους μήνες. Υπάρχει βέβαια και ο δρόμος τις ξηράς… ο δρόμος του μεταξιού… που είναι αρκετά πιο σύντομος. Όμως αυτός ο δρόμος κρύβει ποικίλους κινδύνους που πρέπει να σκεφτούν πολύ καλά πριν πάρουν την απόφαση να τον ακολουθήσουν. Τελικά το καθήκον υπερισχύει των πιθανών δυσκολιών και ο δρόμος του μεταξιού γίνεται η διαδρομή που θα τους οδηγήσει πιο σύντομα στην εκτέλεση των διαταγών που έχουν λάβει.
…
Περνούσαν πόλεις και χωριά το ένα μετά το άλλο κι έβλεπαν τα παιδιά στο έδαφος να κυνηγούν τη γοργή σκιά του Τεμεραίρ κουνώντας τα χέρια τους και φωνάζοντας με ψιλές φωνές που έφταναν στ’ αυτιά τους αχνές και συγκεχυμένες, ώσπου τα προσπερνούσαν και τα άφηναν πίσω τους. Προσπερνούσαν ποτάμια που ελίσσονταν μέσα στη γη και σκοτεινά βουνά που υψώνονταν στ’ αριστερά τους, καταπράσινα απ’ τα βρύα και ζωσμένα από διστακτικά σύννεφα που αδυνατούσαν να ξεκολλήσουν απ’ τις κορυφές τους. Οι δράκοι που συναντούσαν στο δρόμο τους τους απέφευγαν, κατεβαίνοντας σε χαμηλότερο ύψος, για ν’ ανοίξουν σεβάσμια δρόμο στον Τεμεραίρ.
…
Έτσι κυλούσε το ταξίδι τους τις πρώτες ημέρες. Ειδυλλιακά! Όμως, φευ, οι περιπέτειες φαίνεται ότι είναι γραμμένες στα κιτάπια της μοίρας τόσο του σμηναγού Λόρενς όσο και του Ουράνιου δράκου Τεμεραίρ. Θα καταφέρουν άραγε να φέρουν σε πέρας την αποστολή που τους ανατέθηκε ή αυτή την φορά τα εμπόδια θα είναι τόσο μεγάλα ώστε και ένα τόσο γενναίο δίδυμο, όπως αυτό των ηρώων μας, δεν θα μπορέσει να τα ξεπεράσει;
Μετά το πέρας της ανάγνωσης και του τρίτου βιβλίου του έπους, της Ναόμι Νόβικ «Τεμεραίρ» επιβεβαιώθηκε αυτό που είχα διαπιστώσει και στο δεύτερο. Η πένα της συγγραφέως ωριμάζει, με αποτέλεσμα το κάθε βιβλίο της να είναι καλύτερο από τα προηγούμενα. Χαράς ευαγγέλια για εμάς τους αναγνώστες.
Στο πρώτο –Ο δράκος της αυτού μεγαλειότητας– μας έβαλε στον κόσμο που έπλασε με την φαντασία της χρησιμοποιώντας ως “φόντο” στο έργο της την Αγγλία και ως χρόνο – ιστορικό υπόβαθρο, τους Ναπολεόντειους πολέμους. Στο δεύτερο –Ουράνιος θρόνος– ο χρόνος παρέμεινε ο ίδιος αλλά αυτή την φορά η ταλαντούχα συγγραφέας ξεδίπλωσε το ταλέντο της με φόντο ένα υπερπόντιο ταξίδι στα πέρατα του κόσμου. Σε αυτό –Ο πόλεμος του μπαρουτιού– χρησιμοποίησε ως καμβά για τις λογοτεχνικές πινελιές της, ένα ταξίδι από την ξηρά -από τον δρόμο του μεταξιού- καθώς και την εν βρασμό ευρωπαϊκή ήπειρο, πάντα στην ίδια χρονική περίοδο με τα προηγούμενα δύο.
Η πλοκή του «Ο πόλεμος του μπαρουτιού» ιδιαιτέρως ευφάνταστη με πολλές ανατροπές σε καθηλώνει από τις πρώτες σελίδες. Οι περιγραφές της κυρίας Νόβικ -όπως και στα προηγούμενα βιβλία της- γλαφυρότατες, οι εικόνες ξεπηδούν από το βιβλίο ολοζώντανες, και η γλώσσα της τέτοια που η ανάγνωση ρέει φέρνοντας το τέλος του βιβλίου πολύ πιο σύντομα απ’ ότι θα επιθυμούσαμε, όντας μαγεμένοι από τις περιπέτειες του αγαπημένου μας Τεμεραίρ και του πλοηγού του Γουίλ Λόρενς.
Το έπος της Ναόμι Νόβικ αποδεικνύεται μία από τις καλύτερες σειρές μυθιστορημάτων που κυκλοφορούν αυτή την στιγμή στα βιβλιοπωλεία, εντός και εκτός συνόρων. Αν δεν το έχετε κάνει ήδη, διαβάστε τα τρία μέλη του που έχουν ήδη εκδοθεί, και είμαι σίγουρος ότι θα σας κατακτήσουν τόσο αυτά όσο και -περισσότερο ίσως- αυτός ο μπαγασάκος ο Τεμεραίρ. Είναι απίστευτη μούρη!
Πριν σας αφήσω, να σας γράψω – πω και το εξής ευχάριστο: Στο επίσημο site του έπους (https://www.temeraire.org) αναφέρει ότι έχουν γραφτεί όχι τέσσερα (τετραλογία είχε ανακοινωθεί στην αρχή) αλλά έξι (!!!) βιβλία… οπότε… αναμένουμε να κυκλοφορήσουν τα υπόλοιπα και στα Ελληνικά για να τα απολαύσουμε! Σύντομα ελπίζω!!!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Ο σμηναγός Γουίλ Λόρενς του Εναέριου Σώματος της Αυτού Μεγαλειότητας και ο σπάνιος δράκος του, ο Τεμεραίρ, μετά τη μοιραία περιπέτειά τους στην Κίνα, συναντούν ένα μυστηριώδη απεσταλμένο από τη Βρετανία, που τους φέρνει νέες, επείγουσες διαταγές. Τρία πολύτιμα αυγά δράκων έχουν αγοραστεί από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και ο Λόρενς με τον Τεμεραίρ πρέπει να πάνε στην Κωνσταντινούπολη για να συνοδεύσουν το πολύτιμο φορτίο μέχρι την Αγγλία. Δεν πρέπει να χάσουν λεπτό αν θέλουν να φτάσουν τα αυγά στην πατρίδα πριν εκκολαφθούν. Ωστόσο, η αποστολή τους μπαίνει πολύ συχνά σε κίνδυνο εξαιτίας των διαβολικών μηχανορραφιών της Λιεν, του κινεζικού δράκου που θεωρεί τον Τεμεραίρ υπεύθυνο για τον θάνατο του κυρίου της και συμμαχεί με τον Ναπολέοντα για να πάρει εκδίκηση. Αργότερα, ο Λόρενς, ο Τεμεραίρ και οι άντρες του πληρώματός του έρχονται αντιμέτωποι με μια συνταρακτική, αναπάντεχη προδοσία και αναγκάζονται να επιχειρήσουν μια τολμηρή επίθεση. Όμως, πόσες ελπίδες έχουν να τα καταφέρουν ενάντια στις πολυπληθείς δυνάμεις του αδυσώπητου στρατού του Βοναπάρτη;
«Η αυτοκρατορία του ελεφαντόδοντου», της Ναόμι Νόβικ – «Empire of ivory», by Naomi Novik
Δύο χρόνια και κάτι, πέρασαν από τότε που είχα ταξιδέψει με τον Σμηναγό Γουίλ Λόρενς και τον Ουράνιο δράκο του Τεμεραίρ ως την Κίνα στο «Ο πόλεμος του μπαρουτιού», το τρίτο βιβλίο του έπους της Ναόμι Νόβικ. Μέσα σε αυτό το διάστημα διάβασα πάρα πολλά βιβλία με αποτέλεσμα να ξεχάσω πόσο είχα λατρέψει την γραφή της ταλαντούχας Αμερικανίδας συγγραφέως. Ευτυχώς, για όλους εμάς τους λάτρεις της φανταστικής λογοτεχνίας, έφτασε -το Μάιο του 2011- το τέταρτο μέλος της σειράς με τίτλο «Η αυτοκρατορία του ελεφαντόδοντου», φυσικά από τις Εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση της Αργυρώς Πιπίνη.
Θα θυμάστε ίσως ότι στο τέλος του «Ο πόλεμος του μπαρουτιού», είχαμε αφήσει το λατρεμένο μας δίδυμο να μεταφέρει -με την βοήθεια του κοπαδιού τον άγριων δράκων που είχαν στρατολογήσει- Πρώσους στρατιώτες στα παράλια της Σκωτίας μετά την επεισοδιακή απόδραση από το Ντάντσιχ. Δίνοντας δύσκολες εναέριες μάχες με τους γαλλικούς δράκους που τους καταδίωκαν κατάφεραν επιτέλους να φτάσουν στο Ντάνμπορ σώζοντας εκατοντάδες ζωές των συμμάχων τους. Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στην περίοδο των Ναπολέοντιων Πολέμων όπου οι Άγγλοι έχουν συνάψει συμμαχία με τους Πρώσους κάτω από την πίεση που ασκεί η γαλλική απειλή.
Η υποδοχή όμως που τους γίνεται καθώς και οι εντολές που φτάνουν από τον Εδιμβούργο, δεν είναι ακριβώς αυτό που θα περίμενε κάποιος…
…
«Δε με πειράζει να κοιμηθώ στο δρόμο, αλήθεια, Λόρενς. Είναι στεγνά και είμαι βέβαιος ότι το πρωί θα είναι και πολύ ενδιαφέρουσα η περιοχή» είπε ο Τεμεραίρ για να τον παρηγορήσει, αν και το κεφάλι του ήταν σφηνωμένο σε ένα δρομάκι και η ουρά του σε ένα άλλο.
Αλλά πείραζε το Λόρενς. Δεν ήταν αυτή η υποδοχή που ένιωθε ότι δικαιωματικά τους άξιζε μετά από ένα δύσκολο χρόνο μακριά από την πατρίδα και έχοντας διασχίσει πάνω απ’ το μισό κόσμο πριν γυρίσουν και πάλι πίσω. Ήταν άλλο πράγμα να αντιμετωπίζουν άσχημες συνθήκες ενώ βρίσκονταν σε κάποια εκστρατεία, όπου δε θα μπορούσε κανείς να ελπίζει σε τίποτα καλύτερο και θα ήταν ευγνώμων και μ’ ένα στάβλο για αγελάδες ως κατάλυμα. Αλλά να τους πετάξουν σαν να ‘ταν μπαγκάζια πάνω στις κρύες πέτρες που ήταν λερωμένες και μαύρες από τη βρομιά ολόκληρων ετών, αυτό ήταν άλλο. Θα μπορούσαν τουλάχιστον να παραχωρήσουν στους δράκους τη χρήση των βοσκότοπων έξω από την πόλη.
…
Βέβαια όλοι εμείς που έχουμε διαβάσει τα προηγούμενα τρία βιβλία [Ο δράκος της αυτού μεγαλειότητας (Ιούλιος 2008), Ουράνιος θρόνος (Σεπτέμβριος 2008) και «Ο πόλεμος του μπαρουτιού» (Φεβρουάριος 2009)] γνωρίζουμε ήδη τις σκληρές συνθήκες κάτω από τις οποίες κάνει το καθήκον του το στρατιωτικό εναέριο σώμα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, αλλά αυτό παραπάει…
Μήπως, όμως, αυτή την φορά δεν πρόκειται για κάποιες εντολές ενός ηλιθίου στην διοίκηση και υπάρχει όντως κάποιος σοβαρός λόγος που δεν επέτρεψαν στον Τεμεραίρ και τους άγριους δράκους να προσγειωθούν στο άνετο στρατόπεδο, αναγκάζοντας τους να περάσουν το βράδυ στους δρόμους γύρω από το κάστρο;
…
«Είναι κάποιο είδος φυματίωσης» είπε ο Λέντον, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, στο προαύλιο του στρατοπέδου. Ο Βικτοριάτους και άλλοι δώδεκα μεγάλοι δράκοι κείτονται απομονωμένοι ο ένας από τον άλλον, με διαχωριστικά ανάμεσα τους, φτιαγμένα από τους παλιούς ανεμοφράχτες, σωριασμένα κλαδιά και πέτρες πράσινες από τον κισσό.
«Πόσο εξαπλωμένη…» ρώτησε ο Λόρενς.
«Παντού» είπε ο Λέντον. «Παντού. Ντόβερ, Πόρτσμουθ, Μίντλσμπορο. Στα εκκολαπτήρια στην Ουαλία και στο Χάλιφαξ. Στο Γιβραλτάρ. Όπου πήγαιναν αγγελιαφόροι».
…
Μάλιστα. Έτσι εξηγείται! Η ύπαρξη αυτών των υπέροχων πλασμάτων βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο. Η χώρα χάνει την εναέρια ασπίδα της και οι σμηναγοί έχουν πέσει σε κατάθλιψη εξαιτίας της απελπιστικής θέσης των δράκων τους. Η κατάσταση δε, φτάνει στο ναδίρ όταν ο Τεμεραίρ έρχεται -χωρίς την θέληση του- σε επαφή με κάποια από τα άρρωστα μέλη του είδους του. Όμως, εκεί στο πυκνό σκοτάδι της στενοχώριας ξεπροβάλει μια λαμπερή ακτίνα… ο φίλος μας παρουσιάζει ανοσία στην ασθένεια. Μετά από ενδελεχή ανάλυση και σκέψη οι αξιωματικοί της Αυτού Μεγαλειότητας καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η ανοσία αποκτήθηκε όταν κατά την διάρκεια του ταξιδιού προς την Κίνα, και ενώ βρίσκονταν στην Νότιο Αφρική, είχε ασθενήσει ελαφρά και κάτι που έφαγε στο Κέιπ Τάουν τον θεράπευσε.
Οι αποφάσεις παίρνονται άμεσα. Δεν υπάρχει ούτε λεπτό για καθυστέρηση. Οι απαραίτητες εντολές εκ των άνωθεν δίνονται και έξι άρρωστοι δράκοι μαζί με τον Τεμεραίρ επιβιβάζονται στο μεταγωγικό Αλλίτζιανς το οποίο στρέφει την πλώρη του προς το νότιο άκρο της Μαύρης Ηπείρου. Η ανεύρεση της θαυματουργής τροφής είναι από μόνη της ένας τεράστιος άθλος. Σε αυτόν όμως, η Ναόμι Νόβικ, έχει προσθέσει και πολλούς άλλους μπελάδες που θα κληθεί ο ατρόμητος Τεμεραίρ και ο σμηναγός Λόρενς να αντιμετωπίσουν, με την βοήθεια βέβαια των συμπολεμιστών τους αλλά και μερικών νέων συμμάχων. Αναλυτικά, φυσικά, επί των σελίδων του «Η αυτοκρατορία του ελεφαντόδοντου».
Μετά από την ανάγνωση του τέταρτου βιβλίου αυτού του μαγευτικού έπους, ευπειθώς δηλώνω μαγεμένος με το έργο της κυρίας Νόβικ. Έχει καταφέρει να συνδυάσει τόσο καλά το ιστορικό μυθιστόρημα με το μυθιστόρημα φαντασίας, δημιουργώντας ένα υβρίδιο που κλέβει καρδιές! Η πλοκή της όπως και στα προηγούμενα εκτός από ευφάνταστη είναι και δουλεμένη μέχρι την πιο μικρή της λεπτομέρεια. Οι ήρωές της που έχουμε γνωρίσει από τα προηγούμενα βιβλία ωριμάζουν και εξελίσσονται με το πέρασμα του χρόνου -στο έπος- ενώ οι νέοι που εμφανίζονται κεντρίζουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη και αποκτούν φανατικούς υπερασπιστές ή δεινούς πολέμιους μέσα στους λάτρεις των βιβλίων της συγγραφέως.
Η μυστηριώδης Αφρική αποτελεί το σκηνικό του τέταρτου αυτού βιβλίου! Το τι θα περάσουν σε αυτήν οι ήρωες μας ούτε που μπορείτε να το φανταστείτε. Με το ταλέντο δε της Νόβικ να δημιουργεί εικόνες που ξεπηδούν από τις σελίδες, έχετε να ζήσετε πολλά… πάρα, μα πάρα πολλά! Λοιπόν… μην καθυστερείτε… το «Η αυτοκρατορία του ελεφαντόδοντου» είναι η τέταρτη πύλη στον συγκλονιστικό κόσμο του έπους. Ανεβείτε στην πλάτη του Τεμεραίρ, δεθείτε δίπλα στον σμηναγό Λόρενς και… καλό σας ταξίδι! Εμείς θα ξανασυναντηθούμε όταν με το καλό κυκλοφορήσει το πέμπτο βιβλίο (ελπίζω όχι σε δύο χρόνια)… πάντως στην Αφρική μην με ψάξετε… είναι πολύ άγρια τα πράγματα εκεί για την ιδιοσυγκρασία μου! Για την δική σας;
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Μια φριχτή τραγωδία έχει χτυπήσει το εναέριο σώμα της Αυτού Μεγαλειότητας, του οποίου οι μεγαλοπρεπείς μοίρες πολεμικών δράκων και οι σμηναγοί τους υπερασπίζονται με ανδρεία τις ακτές της Αγγλίας από την επελαύνουσα στρατιά του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Λόγω μιας επιδημίας, χωρίς γνωστή προέλευση και χωρίς γνωστή θεραπεία, οι γενναίοι δράκοι έχουν αποδεκατιστεί ή περιοριστεί σε καραντίνα. Μόνο ο Τεμεραίρ και μια ομάδα πρόσφατα στρατολογημένων δράκων έχουν μείνει απρόσβλητοι – και αποτελούν τη μόνη εναέρια άμυνα εναντίον μιας όλο και πιο τολμηρής Γαλλίας.
Οι δράκοι του Βοναπάρτη ήδη επιτίθενται στα πλοία της Βρετανίας. Υπάρχει μόνο μία λύση: ο Τεμεραίρ και ο σμηναγός του, ο Γουίλ Λόρενς, πρέπει να φύγουν για την Αφρική, στις ακτές της οποίας μπορεί να κρύβεται η θεραπεία για τη μυστηριώδη και θανατηφόρα αυτή επιδημία. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο σ’ αυτή την αποστολή και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι τους περιμένει εκεί. Όπως κανείς δε γνωρίζει τι περιμένει αυτούς που μένουν πίσω, ελπίζοντας και φυλάγοντας την πατρίδα.