Δώδεκα χρόνια πέρασαν που ο Ιερεμίας, αρνήθηκε του κόσμου αυτού τη ματαιοδοξία. Σε μοναστήρι επέστρεψε ψηλά σε οροπέδι, στης ύλης τα προστάγματα βάζοντας τροχοπέδη. Όπως του αποκάλυψε των κόσμων ποντοπόρος, να διαμορφώσει την ψυχή να μην την φάει ο χρόνος. Το πνεύμα του εξασκήθηκε και έγινε σπουδαίο, μα όλο και πλησίαζε της σάρκας το μοιραίο. Ξαπλώθηκε στην κλίνη του άρρωστος βαριά τώρα, και μες στο παραμιλητό δεν έβλεπε την ώρα για την τρανή συνάντηση που του ‘χε πει ο γυράρης, πως τάχα θα συντελεστεί σα διάσταση αλλάξει.
…
Εκεί, πάνω στο ψυχομαχητό του, αναρωτιέται αν το πνεύμα που του είχε εμφανιστεί πριν δώδεκα ολόκληρα χρόνια σε εκείνο το πάρκο (Μυστικό Ταξίδι) θα έρθει τελικά όπως του είχε υποσχεθεί ή αν τον ξέχασε. Και να, ξάφνου εκεί που τον τύλιγε το σκοτάδι, τον περικύκλωσε ένα έντονο φως και ο φίλος μας ο Ιερεμίας βρέθηκε σε μια απέραντη, ηλιόλουστη έρημο. Μια έρημο στην οποία κυκλοφορούσε ένα γεροντάκι ντυμένο στα λευκά με ιδίου χρώματος γενειάδα και ασκητική μορφή. Με τη βοήθεια αυτού του γέροντα, κατάφερε ο ήρωάς μας να αντιμετωπίσει την ζέστη, την δίψα, την εξάντληση, την αμμοθύελλα, την οφθαλμαπάτη και τελικά να οδηγηθεί σε μία όαση. Στην όαση που αντί να είναι ο προορισμός, είναι η αφετηρία. Και όσο για το νέο του φίλο; Δεν είναι και τόσο νέος. Τον είχε συναντήσει πριν δώδεκα χρόνια… Δεν είχε ξεχάσει λοιπόν.
Ο γυράρης πληροφορεί τον Ιερεμία ότι η ψυχή του έχει το πολυπόθητο εισιτήριο για τον Παράδεισο. Ο Άδης δεν πρόκειται -δεν μπορεί- να την διεκδικήσει. Όμως έχει και την δυνατότητα μιας επιλογής: ή να αναπαυθεί αιώνια στο παραδείσιο φως, ή να τον ακολουθήσει στην αναζήτησή του για απαντήσεις σε ερωτήματα, στην εξερεύνηση άλλων κόσμων, στην περιπλάνηση στον χώρο και στον χρόνο. Ο γυράρης είναι έτοιμος να αποχωρήσει από τον κόσμο μας. Μόνο ένα θέμα του έχει μείνει ακόμα να εξερευνήσει: αυτό της Ανάστασης!
Για να ανακαλύψει όμως όσα μυστικά κρύβονται πίσω από την Ανάσταση, χρειάζεται την βοήθεια του Ιερεμία. Το σχέδιο είναι απλό. Θα κρυφτεί μέσα στην ψυχή του ενώ ο Ιερεμίας θα παραδοθεί οικειοθελώς στους δαίμονες για να τον κατεβάσουν στον Άδη. Μόλις βρεθούν εκεί. θα ταξιδέψουν πίσω στον χρόνο, στην στιγμή ακριβώς που κατέβηκε στα Τάρταρα ο Χριστός.
…
Ετοιμαζόταν να πει ένα τελευταίο ευχαριστώ στο φίλο του και πως δεν ήταν διατεθειμένος να υποφέρει άλλο για χάρη καμίας γνώσης. Ήθελε απλά να ησυχάσει, να αναπαυθεί ύστερα από μια τόσο κοπιαστική και βασανισμένη ζωή, γεμάτη στερήσεις, ταπεινώσεις, περιφρόνηση και φτώχεια. Βαρέθηκε να σφίγγει τα δόντια, να κάνει υπομονή, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο, που ποτέ δεν βρήκε όσο ήταν ζωντανός. Ήθελε επιτέλους, να γευθεί τους καρπούς των κόπων του.
…
Ποιόν δρόμο άραγε θα επιλέξει ο Ιερεμίας; Της αιώνιας ανάπαυσης και ηρεμίας, ή τον άλλο, τον δύσκολο, της αναζήτησης; Και ποια ανάγκη εξυπηρετούσε η περιπέτεια στην έρημο; Ω, μα αυτό είναι εύκολο να απαντηθεί. Οδηγήθηκε εκεί για να διδαχθεί ότι πρέπει να ακολουθεί πιστά και χωρίς καμία παρέκκλιση τον οδηγό του, στην περίπτωση που αποφασίσει να ακολουθήσει την πορεία της εξερεύνησης. Γιατί ο Άδης είναι γεμάτος κινδύνους και το παραμικρό λάθος μπορεί να εγκλωβίσει την ψυχή του σε μια αιώνια κόλαση. Προς τα που τελικά θα κατευθυνθεί ο φίλος μας; Επάνω στο φως ή κάτω στο σκοτάδι; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα καθώς και η εξέλιξη της ιστορίας του Ιερεμία σας περιμένει στο δεύτερο βιβλίο του Παύλου Κουτρουμπά που φέρει τον τίτλο «Ταξίδι στην Ανάσταση».
Το «Ταξίδι στην Ανάσταση» είναι η συνέχεια και η κατάληξη μιας ιστορίας που ξεκίνησε στο πρώτο βιβλίο του συγγραφέα, στο «Μυστικό ταξίδι». Όπως εκεί, έτσι και εδώ, έχουμε να κάνουμε με ένα αλληγορικό μυθιστόρημα όπου στο κέντρο του βρίσκεται ο άνθρωπος και ο αγώνας του για να βρεθεί σε ένα κόσμο πιο αληθινό, σε ένα κόσμο καλύτερο, σε ένα κόσμο γεμάτο φως και όχι σκοτάδι.
Όπως σε κάθε αλληγορικό έργο, το τι θα ξεπηδήσει από τις σελίδες του εξαρτάται άμεσα από τον αναγνώστη. Από το τι κουβαλάει στην ψυχή του, από τα βιώματά του, και από το ανοιχτό μυαλό του. Εσείς θα ανακαλύψετε τι έχει να σας πει το «Ταξίδι στην Ανάσταση»;