Τον Σεπτέμβριο του 2016 ένα ακόμα μέλος της σειράς «Μυστική Αποστολή», της Μαρίας Δασκαλάκη, εμφανίστηκε στα βιβλιοπωλεία. Με τίτλο «Τα μυστικά του πέτρινου γεφυριού» και πάντα μέσα από τις εκδόσεις Μίνωας, έρχεται να ταξιδέψει τους μικρούς αναγνώστες, στην Ιστορία και στο μαγευτικό Ζαγόρι!
Υπόθεση βιβλίου
Ο δεκατριάχρονος Κωνσταντίνος κοκαλωμένος από φόβο, καθισμένος δίπλα στον πατέρα του Δήμο, περιμένει να προσγειωθεί το αεροπλάνο στο αεροδρόμιο Μακεδονία στη Θεσσαλονίκη για να χαλαρώσει και να ηρεμήσει…
…
Πρώτη φορά ταξίδευε με αεροπλάνο. Δηλαδή, είχε ταξιδέψει και παλαιότερα, αλλά ήταν μωρό και δεν το θυμόταν καν, οπότε… δεν μετρούσε. Φαίνεται, όμως, πως την ίδια σκέψη έκανε και ο πατέρας του.
– Έχουμε να έρθουμε στο χωριό απ’ όταν ήσουνα τριών! παρατήρησε. Πώς περνάει έτσι ο καιρός… Τη θυμάσαι άραγε καθόλου τη γιαγιά σου;
– Αφού, μπαμπά, τους βλέπουμε όλους στο σκάιπ, απάντησε το παιδί ξεφυσώντας. Μα πότε επιτέλους θα προσγειωθεί; πρόσθεσε αμέσως νευρικά.
…
Μα, να, το αεροπλάνο προσγειώνεται και ο θείος Νάκος τους περιμένει για να τους μεταφέρει 300+ χιλιόμετρα μακρύτερα στο χωριό Άγιος Μηνάς, στα Ζαγοροχώρια.
Η διαδρομή κυλά ομαλά με τα δύο αδέρφια -τον Δήμο και τον Νάκο- χαρούμενα που ξαναβρίσκονται μετά από τόσα χρόνια, να συζητούν, να λένε τα νέα τους και να σχεδιάζουν εξορμήσεις στα γύρω μέρη. Όσο για τον Κωνσταντίνο; Μετά το άγχος του αεροπορικού ταξιδιού, αποκοιμιέται εξουθενωμένος στο πίσω κάθισμα.
Μη νομίζετε, πέρασε κι έναν χειμώνα δύσκολο στην Γερμανία. Αρρώσταινε συνεχώς, αργούσε να αναρρώσει και μπαινόβγαινε στο νοσοκομείο. “Αλλαγή περιβάλλοντος” συνέστησε ο γιατρός και οι γονείς το αποφάσισαν! Επιτέλους θα επισκεπτόταν το χωριό του πατέρα του, όπου ο συνδυασμός του καθαρού αέρα, του μεσογειακού κλίματος και η μοναδικά νόστιμη μαγειρική της γιαγιάς Σμαρώς ήταν σίγουροι πως θα έκαναν το θαύμα τους!
Να, δείτε τον, ξύπνησε ο Κωνσταντίνος με όρεξη μεγάλη! Ακόμα και τα σάντουιτς που έφαγε δεν κατάφεραν να δαμάσουν την πείνα του! Κοιτάζει το υπέροχο τοπίο έξω από το τζάμι του αυτοκινήτου και τα μάτια του δεν χορταίνουν ομορφιά.
…
Η βλάστηση αλλού πυκνή κι αλλού αραιή. Δέντρα και φυτά σε όλες τις αποχρώσεις του πράσινου. Πλάτανοι, βελανιδιές και πρίνοι. Κυπαρίσσια κι έλατα. Θεόρατοι οι κορμοί τους. Θαρρείς κι έφταναν ως τον ουρανό. Στα φύλλα τριγύρω πάσχιζαν να ισορροπήσουν οι χοντρές δροσοσταλίδες. Μια ανάσα απόσταση από το να βρεθούν στο χώμα και να χαθούν για πάντα. Η διάχυτη υγρασία μαρτυρούσε την καταιγίδα που είχε προηγηθεί αποβραδίς.
Σήμερα, όμως, ήταν μια ηλιόλουστη μέρα. Οι παιχνιδιάρικες αχτίδες του ήλιου έπαιζαν κρυφά ανάμεσα στα πλούσια φυλλώματα των δέντρων, και το ελαφρύ αεράκι, που τα κούναγε, τις άφηνε να φανερώνονται, τις βοηθούσε να κρυφτούν ξανά και κατόπιν να εμφανίζονται πάλι.
…
Το χωριό είναι μικρό με διώροφα πέτρινα σπίτια και λίγους κατοίκους. Με το που σταματά το αυτοκίνητο… γέλια, αγκαλιές, χαρές και συγκίνηση πλημμυρίζουν τις καρδιές όλων τους. Η γιαγιά, η θεία, ο ξάδερφός του δεν σταματούν να τους δείχνουν την αγάπη τους! Μέχρι και οι συγχωριανοί καλωσορίζουν τους ξενιτεμένους!
Κάτω από το χαγιάτι του σπιτιού έχει στρωθεί μέγα τραπέζι που το τιμά δεόντως ο Κωνσταντίνος. Και τι καλύτερο για μετά, από την ξενάγηση που προτείνει ξάδερφός του, ο Κωστής; Αρχή της Μεγάλης Εβδομάδας και δεκαπέντε ολόκληρες, ελεύθερες σχολείου, ημέρες ανοίγονται μπροστά τους. Τα δύο ξαδέρφια συζητούν, ονειρεύονται, συμβουλεύονται το ένα το άλλο και μια γερή, πραγματική φιλία δένεται ακόμη περισσότερο.
Οι μέρες της εξερεύνησης αρχίζουν…
…
Ξεκίνησαν “πουρνό πουρνό”, καταπώς έλεγε η γιαγιά Σμαρώ. Η ανατολή τους βρήκε φορτωμένους με τα σακίδιά τους να διασχίζουν το γεφύρι της Κλειδωνιάς, πάνω από τον ποταμό Βοϊδομάτη. Ευτυχώς, είχε καλή μέρα. Οι πρώτες αχτίδες του ήλιου τρύπωναν ήδη λαθραία ανάμεσα από τα κλαδιά των πλατάνων που θέριευαν στις δυο όχθες του ποταμού, δημιουργώντας το πλούσιο δάσος της περιοχής. Ο Κωνσταντίνος τραβούσε συνέχεια φωτογραφίες, μαγεμένος για μια ακόμα φορά από το τοπίο.
– Δεν έχετε πράσινο, παιδί μου, στη Γερμανία; τον πείραξε ο θείος του. Κάνεις λες και δεν έχεις ξαναδεί!
– Έχουμε, θείε, και άφθονο μάλιστα, αποκρίθηκε εκείνος, μα εδώ είναι αλλιώτικα… Ο αέρας που ανασαίνω είναι αλλιώς… δεν ξέρω πώς να σ’ το εξηγήσω!
– Εδώ είναι οι ρίζες σου, Κωνσταντή, αυτό νιώθεις! Σε τραβά σαν μαγνήτης ο τόπος.
…
Εκεί, μέσα στις ομορφιές τις φύσης ο Κωνσταντίνος θα μάθει το πως κατασκεύαζαν τα παλιά χρόνια τα γεφύρια αλλά και την ιστορία του γεφυριού της Κλειδωνιάς που στέκεται αυτή τη στιγμή πάνω του και δεν χορταίνει να το θαυμάζει. Τα θαυμαστά δεν έχουν τέλος, η πεζοπορία συνεχίζεται δίπλα στα καθάρια γαλαζοπράσινα νερά του Βοϊδομάτη γεμίζοντας τους μικρούς μα και τους μεγάλους με ενθουσιασμό, γαλήνη, θαυμασμό και πλήρωση.
Το βράδυ, η γιαγιά Σμαρώ διηγείται ιστορίες δίπλα στο αναμμένο τζάκι και τα παιδιά σχεδιάζουν τις επόμενες περιηγήσεις τους! Όμως ο καιρός δεν τους βοηθά. Οι ουρανοί έχουν ανοίξει, η βροχή διαρκής, όλος ο τόπος μουσκεμένος, και οι επόμενες βόλτες τους περιορίζονται στο καφενείο του χωριού. Ευτυχώς, την Μεγάλη Παρασκευή η βροχή κοπάζει και έτσι ο Κωνσταντίνος και ο Κωστής επισκέπτονται τον ανταριασμένο και μανιασμένο πλέον Βοϊδομάτη. Εκεί συναντούν και τον Αυγέρη, φοιτητή της Ιατρικής, με μεγάλο πάθος για την πεζοπορία, την ιστορία του τόπου τους, μα και όλες του τις ομορφιές. Έχει μάλιστα προγραμματίσει να πάει σε λίγες μέρες στην Δρακολίμνη! Ένα μέρος πανέμορφο όπως -όταν μένουν μόνοι- το περιγράφει ο Κωστής στον Κωνσταντίνο, καθώς και ο ίδιος την έχει θαυμάσει μόνο σε φωτογραφίες.
Μα, ένα παράξενο, ακαταλαβίστικο μουρμουρητό διακόπτει τις συζητήσεις τους και…
…
Σταμάτησαν τη συζήτηση κι αφουγκράστηκαν. Μέσα από τα πλατάνια εμφανίστηκε μια μικροκαμωμένη γυναικεία μορφή, μαυροφορεμένη, με δεμένο στο κεφάλι της ένα μαύρο μαντίλι. Κουβαλούσε ένα σωρό τσουβαλάκια και σακουλάκια στην πλάτη, που την έκαναν να γέρνει μπροστά, και μουρμούριζε έναν ακαταλαβίστικο σκοπό.
– Άι στο καλό και τρόμαξα! ξεφύσησε ο Κωστής. Η Σαλιγκαρού είναι.
…
Τα παιδιά βλέποντάς την να κλυδωνίζεται και να κινδυνεύει να γλιστρήσει σπεύδουν να την βοηθήσουν. Όμως εκείνη τρομάζει και όλη η πραμάτεια της -μαζεύει χόρτα, μανιτάρια, σαλιγκάρια, βότανα και τα πουλάει- πέφτει. Ευχαριστεί τα παιδιά για την βοήθειά τους και φεύγει για το μοναχικό σπιτάκι της. Ένα από τα σακουλάκια της μένει πίσω. Το περιεχόμενό του αφήνει άφωνα τα παιδιά. Ένα παλιό, ξεθωριασμένο, υφασμάτινο αστέρι!
Την επόμενη ημέρα επισκέπτονται το απομονωμένο σπιτάκι της, όπου βρίσκουν μόνο την κυρά-Λέγκω που την βοηθά συχνά. Τους λέει πως το αληθινό όνομα της Σαλιγκαρούς είναι Άννα Κοέν. Καθώς φεύγουν από εκεί την συναντούν και της επιστρέφουν την σακούλα της που την δέχεται με απέραντη χαρά, λες και είναι θησαυρός. “Είναι ότι απέμεινε” τους λέει και τους ευχαριστεί.
Τα παιδιά γεμάτα με απορίες και χιλιάδες ερωτήσεις, που δεν έχουν απάντηση, γυρίζουν στο χωριό διερωτώμενα για την ιστορία που έκρυβε το παρελθόν της, την παράξενη γλώσσα που μιλούσε, τα κίτρινα αστέρια αλλά και το τατουάζ που πρόσεξαν πως είχε στο χέρι της. Άραγε θα μάθουν ποτέ τις απαντήσεις;
[grbk https://www.greekbooks.gr/maria-daskalaki.person%5D
Κριτική και εντυπώσεις
Το «Μυστική Αποστολή: Το μυστικό του πέτρινου γεφυριού», της Μαρίας Δασκαλάκη, είναι ένα βιβλίο άρτιο, πολύτιμο και θαυμαστό. Οι υπέροχες περιγραφές, η καλοδουλεμένη ιστορία, το πλούσιο λεξιλόγιο, η ανθρώπινη υπόσταση του κάθε της χαρακτήρα, αλλά κυρίως τα ανεκτίμητα μηνύματα που περιέχει το καθιστούν απαραίτητο ανάγνωσμα για όλα τα παιδιά από 9 ετών και άνω.
Η ταλαντούχα και πολυγραφότατη συγγραφέας, Μαρία Δασκαλάκη, σε αυτό το βιβλίο της μας μιλά για ένα κομμάτι της ιστορίας που μόνο αν το γνωρίσουμε, το κατανοήσουμε και το θυμόμαστε θα καταφέρουμε να αποφύγουμε την επανάληψή του. Μας μιλά για το Ολοκαύτωμα! Για να μάθουν οι νέοι και να μην ξεχάσουν οι παλιοί.
Ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα δοσμένο με τέτοιον τρόπο ώστε να προβληματίσει τον μικρό αναγνώστη, να αναφέρει την ιστορία με τέτοιο τρόπο ώστε να μην τραυματίσει την ψυχή του, αλλά να οδηγήσει τον νου του σε σκέψεις βαρύτιμες για όλη του τη ζωή. Και όλα αυτά δοσμένα με έναν τρόπο απλό, καθημερινό, χωρίς κορώνες και περιττές λεπτομέρειες αλλά και χωρίς να υπάρχουν περιθώρια παρανόησης. Ανθρώπινα αλλά κάθετα· ο ρατσισμός σκοτώνει!
Τοπία, τόποι, ήθη, έθιμα, μύθοι, θρύλοι, ιστορία, όλα άριστα πλεγμένα σε μια ένωση μαγευτική. Ο αναγνώστης διαβάζει απολαμβάνοντας την κάθε πρόταση, την κάθε σελίδα. Μεταφέρεται νοητά στα κατάφυτα χωριά της Ηπείρου, στις προστατευμένες περιοχές, ακούει το γάργαρο νερό και τις συζητήσεις των παιδιών, νιώθει πως αναπνέει καθαρό αέρα, πως γίνεται κι αυτός ένα με την φύση.
Θα ήθελα να δώσω τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια στη συγγραφέα Μαρία Δασκαλάκη για αυτό της το βιβλίο που δεν το κρύβω, έγινε το αγαπημένο μου. Αναμφίβολα είναι απαραίτητο στην εποχή μας, όσο ποτέ μέχρι σήμερα! Με τον διττό του χαρακτήρα -τον ψυχαγωγικό και τον παιδευτικό- αποτελεί μια άριστη επιλογή ενός πολύτιμου δώρου για κάθε μικρό βιβλιόφιλο!
Οπισθόφυλλο:
Ο Κωνσταντίνος θα συναντήσει για πρώτη φορά τον ξάδερφό του στο μικρό χωριό του Ζαγορίου από το οποίο κατάγεται ο πατέρας του. Στη Γερμανία όπου μένουν αρρωσταίνει συνέχεια κι η αλλαγή περιβάλλοντος ελπίζουν να του κάνει καλό. Όμως ποια είναι η ηλικιωμένη γυναίκα με το τατουάζ στο χέρι που πουλά σαλιγκάρια στα γύρω χωριά; Τι σημαίνει το παράξενο όνομά της; Γιατί κουβαλά μαζί της ένα κίτρινο αστέρι; Τα παιδιά μαθαίνουν μια καινούρια λέξη: Ολοκαύτωμα. Ανακαλύπτουν έτσι μια πλευρά της Ιστορίας που δεν είχαν ακούσει ποτέ κι αρχίζουν να σκαλίζουν τη ζωή της ηλικιωμένης…
Θα ρίξουν φως στα μυστήρια που την τυλίγουν;
Θα φέρουν εις πέρας τη μυστική τους αποστολή;
Θέμα: Ταξίδια στην Ελλάδα – Ζαγόρι
[grbk https://www.greekbooks.gr/maria-daskalaki.person%5D
Ταυτότητα βιβλίου
Τίτλος βιβλίου
Τα μυστικά του πέτρινου γεφυριού
Συγγραφέας
Μαρία Δασκαλάκη
Εκδοτικός οίκος
Εκδόσεις Μίνωας
Ημερομηνία έκδοσης
Σεπτέμβριος 2016
Αριθμός σελίδων
224
ISBN
978-618-02-0732-3
Συντάκτης άρθρου
Ολυμπία Κατσένη