Μια φορά κι έναν καιρό, εκεί, στο Κοχύλι, ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριουδάκι στην άκρη του Αμβρακικού κόλπου, ζούσε ένα μικρό αγόρι που το λέγαν Πέτρο. Εκείνη την εποχή -δηλαδή, εδώ κι εξήντα χρόνια πάνω κάτω- το Κοχύλι ήταν επίνειο της Ηπείρου. Κι όταν λέμε επίνειο, εννοούμε το λιμάνι εκείνο απ’ όπου γίνεται η μεταφορά των εμπορευμάτων προς τις πόλεις και τα χωριά του νομού που είναι μακριά από τη θάλασσα. Δεν υπήρχαν μεγάλοι δρόμοι τότε για να κυκλοφορούν αυτά τα τεράστια φορτηγά με τις νταλίκες, που βλέπουμε σήμερα, ούτε κι αυτά τα σύγχρονα λεωφορεία ή τα πούλμαν για να μεταφέρουν τους επιβάτες. Το εμπόριο και η συγκοινωνία γινόταν με τα βαπόρια.
…
Στο μόλο του χωριού, όποτε είχε καράβι, στεκόταν ο μικρός μας ήρωας, παρατηρώντας όλο εκείνο το αλισβερίσι ανθρώπων κι εμπορευμάτων. Αλλά πιότερο απ’ όλα, την ματιά του μαγνήτιζαν τα ίδια τα βαπόρια. Τα κοίταζε άπληστα και ονειρευόταν. Τι; Μα, τι άλλο. Να ταξιδέψει κι εκείνος κάποτε, με ένα από αυτά τα καράβια που “έπιαναν” στον τόπο του. Να γνωρίσει τα πέλαγα αλλά και τις στεριές που βρίσκονταν μακριά από το χωριό του.
Πιο πολύ ήθελε να γνωρίσει τον Πειραιά και την Αθήνα. Δύο πόλεις που, απ’ όσα είχε ακούσει, στη σκέψη του φάνταζαν μαγικές. Υπήρχε όμως και ένα ακόμα μεγαλύτερο όνειρο, που καλά καλά δεν τολμούσε να το μαρτυρήσει ούτε στον ίδιο του τον εαυτό. Ένα ταξίδι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ωκεανού… ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη!
…
Ο Πέτρος δεν ήθελε να γίνει μετανάστης, όπως ο μπάρμπας του, ο Κωστής, ο αδελφός της μάνας του, που πήγε και ρίζωσε στη Βοστόνη και από τότε ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Αυτός ήθελε να γυρίσει όλη τη γη για να γνωρίσει τον κόσμο και να γράψει ύστερα βιβλία μ’ ό,τι είδε κι έμαθε να τα διαβάσουν εδώ, στην πατρίδα του, να φωτιστούν. Ήθελε να γνωρίσει όλους τους μακρινούς παράξενους τόπους που του ιστορούσε ο καπετάν Μελέτης, ο φαροφύλακας.
…
Ένας μεγάλος ονειροπόλος στη μικρή ηλικία των 8 ετών. Μη νομίζετε όμως ότι ο Πέτρος είναι μόνος του σε αυτά “ταξίδια”. Μαζί του είναι και η Ανθούλα. Η επτάχρονη κόρη του νέου τελωνοφύλακα, που έφτασε στο Κοχύλι μόλις λίγες μέρες πριν. Τα δύο παιδιά συναντήθηκαν στο Φάρο και αμέσως έγιναν αχώριστοι φίλοι. Από τη στιγμή αυτή άρχισαν από κοινού οι περιπλανήσεις και τα παιχνίδια. Μάλιστα είχαν και παρέα. Και τι παρέα! Τον Μπουκ Τζόνες, το μικρό κανίς της Ανθούλας, που μεγάλωνε μέρα τη μέρα και ακολουθούσε το δίδυμό μας κατά πόδας.
Όλα δείχνουν πως αυτό το καλοκαίρι θα είναι ξεχωριστό και για τα δύο παιδιά. Άλλωστε μια δυνατή, μια αληθινή φιλία αλλάζει και ομορφαίνει τη ζωή των ανθρώπων, ανεξάρτητα με την ηλικία τους. Πόσο μάλλον τη ζωή των παιδιών που βιώνουν τις φιλίες στην πιο αγνή, στην πιο καθαρή και άδολη μορφή τους!
Η Ανθούλα και ο Πέτρος κάνουν σχέδια πολλά· μικρά, μεγάλα, εφικτά και ανέφικτα. Βασικό και πρωτεύων είναι εκείνο: να μαζέψουν χρήματα για να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο. Δεν θα υπήρχε βέβαια περίπτωση η Ανθούλα να αφήσει μόνο του το νέο της φίλο σε αυτή τη μεγαλειώδη περιπέτεια! Η εύρεση βέβαια των απαραίτητων για τα ναύλα χρημάτων, είναι ένα μεγάλο και δυσεπίλυτο θέμα.
Άραγε η παράσταση του καραγκιόζη που σχεδιάζουν να προσφέρουν στο φιλοθεάμων κοινό του Κοχυλιού, θα τους ανοίξει το δρόμο της “επιχείρησης” η οποία θα τους αποφέρει τα απαραίτητα κονδύλια για το Μεγάλο Ταξίδι; Και, απ’ την άλλη, τι θα γίνει με κάποια “τεχνικά” προβλήματα;
…
– Θα σ’ αφήσουν, όμως, οι γονείς σου;
– Τι να μ’ αφήσουν;
– Να ταξιδέψεις.
– Εσένα;
– Εγώ είμαι άντρας. Δε θα τους ρωτήσω.
– Ούτε κι εγώ θα τους ρωτήσω.
– Τότε πρέπει να παντρευτούμε.
– Εγώ είμαι παντρεμένη.
– Με ποιόν;
– Με τον Ναπολέων.
– Ποιος είναι ο Ναπολέων;
– Ο αρκούδος μου.
– Κι είσαι παντρεμένη με αρκούδο;
– Ναι, τον αγαπούσα πολύ και τον παντρεύτηκα. Ήταν από βελούδο. Ψηλός σαν και μένα, με γαλάζιες χάντρες για μάτια.
…
Χμ, το λύσαμε κι αυτό το πρόβλημα!
Όμως η ζωή έχει γυρίσματα. Εκεί που ονειρεύεσαι το τάδε, πετιέται μπρος σου το δείνα και τα σχέδια αλλάζουν. Οι προτεραιότητες ανακατεύονται. Ποιο είναι το “δείνα” στην περίπτωση των δύο φίλων μας; Ένα άλλο παιδί. Ένα αγόρι που το λένε Πάνο. Μια βασανισμένη ψυχή σε ένα σώμα που πάσχει από φυματίωση. Τη νόσο αυτή των πνευμόνων που εκείνα τα χρόνια -βρισκόμαστε γύρω στα 1930- θεωρούνταν θανάσιμη ασθένεια, και που την είχαν περιβάλλει με πολλές πεποιθήσεις χωρίς επιστημονική βάση -τουλάχιστον για τις περισσότερες εξ αυτών.
Μια ασθένεια, τρία παιδιά (που θα γίνουν τέσσερα), ένα καλόβολο σκυλάκι και μια εξαιρετική ιστορία. Μια μοναδική ιστορία αποτυπωμένη στις 212 σελίδες του «Τα δελφινάκια του Αμβρακικού», που έγραψε ο Ντίνος Δημόπουλος και κυκλοφόρησαν οι εκδόσεις Καστανιώτη το 1988. Το προεφηβικό αυτό μυθιστόρημα είναι κατάλληλο για παιδιά 10+ ετών, αλλά θα μαγέψει ακόμα και τους παππούδες τους. Πλαισιώνεται από την όμορφη εικονογράφηση του Στάθη Σταυρόπουλου και βρίσκεται ήδη στην 21η έκδοση! Έχει δε διακριθεί λαμβάνοντας βραβείο της Διεθνούς Κριτικής Επιτροπής του Πανεπιστημίου της Πάντοβα, το 1989.
Το «Τα δελφινάκια του Αμβρακικού», του Ντίνου Δημόπουλου, προκαλεί έντονα συναισθήματα στον αναγνώστη ανεξάρτητα από την ηλικία του. Τον μεταφέρει σε μια εντελώς διαφορετική Ελλάδα. Πιο απλή, ίσως πιο αληθινή, αλλά πάντα ενδιαφέρουσα και αγαπημένη. Τον κάνει να γελάσει, να χαρεί, να θυμώσει, να στεναχωρηθεί και σε μια δύο περιπτώσεις να χρειαστεί να σκουπίσει τα δάκρυα από τα μάτια του!
Ένας ύμνος στην φιλία, στην αγάπη, στην ωραιότητα του απλού, αλλά και ένα κατηγορώ στις φοβίες και στα μίση που πηγάζουν από την άγνοια και το προσωπικό συμφέρον. Εικόνες άλλων εποχών, ήθη περασμένων χρόνων αλλά χαρακτήρες διαχρονικοί που όποτε και όπου τους συναντήσεις επηρεάζουν την ζωή σου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Τέσσερις παιδικοί ήρωες που διδάσκουν με την ιστορία τους, ότι τα “πρέπει” έχουν υψηλότερη αξία και πιο θεαματικά αποτελέσματα όταν γίνονται “θέλω”. Λαμπρό, από το εξώφυλλο έως το οπισθόφυλλο!
Πιστεύοντας ότι είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας σας το συστήνω ανεπιφύλακτα. Αγοράστε το, κάντε το δώρο και διαβάστε το. Για παιδιά έχει γραφεί αλλά έχει να προσφέρει τόσα μα τόσα πολλά και στους ενήλικους αναγνώστες. Τα σέβη μου κύριε Δημόπουλε!
Η ιστορία του «Τα δελφινάκια του Αμβρακικού» έχει μεταφερθεί και στη μεγάλη οθόνη. Δείτε τις εντυπώσεις μας από την ταινία, κάνοντας κλικ εδώ!
[grbk https://www.greekbooks.gr/dimopulos-ntinos.person%5DΑπό το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Ο Πέτρος κι η Ανθούλα, τα δυο χαριτωμένα «δελφινάκια του Αμβρακικού», παιδιά μιας άλλης εποχής κι ενός παλιού ξεχασμένου κόσμου, ξεκινάν από το μικρό τους θαλασσοχώρι και, ταξιδεύοντας μέσα από το χρόνο και μέσα στο χρόνο, έρχονται κοντά μας για να μας ανιστορήσουν με τη δική τους μαγική γλώσσα το γοητευτικό παραμύθι τους.
Η μεγάλη φαντασία τους, η τρυφερή τους ψυχή, οι χαριτωμένες τους διαβολιές και, προπαντός, η ανεξάντλητη αγάπη για τον διπλανό τους γκρεμίζουν τα σύνορα και τις συμβατικότητες των καιρών μας κι ανοίγουν φωτεινούς δρόμους στη ζωή, αδιανόητους για τη λογική των μεγάλων.
Μια δροσερή, κεφάτη, συγκινητική κι απίστευτη περιπέτεια, που την παρακολουθούν λεπτό το λεπτό, σελίδα τη σελίδα, με κομμένη ανάσα, όχι μόνο οι μικροί αλλά κι οι μεγάλοι αναγνώστες μας.
Ύστερα από τον Μαστρο-Πολύξερο και την παλιοπαρέα του και το Αν όλα τα πιτσιρίκια του κόσμου, ο πολυβραβευμένος συγγραφέας μάς δίνει το καλύτερο ίσως βιβλίο του.