Ο σαραντάχρονος Ορέστης Μανιάτης είναι γόνος Ελλήνων μεταναστών τρίτης γενιάς και δημοσιογράφος στο επάγγελμα. Εργάζεται σε μία από τις πιο μεγάλες καθημερινές εφημερίδες της Νέας Υόρκης ως πολεμικός ανταποκριτής. Εμείς τον συναντάμε σε μία ακόμα επικίνδυνη -όπως οι περισσότερες της επαγγελματικής του πορείας- αποστολή…
…
Σ’ αυτή τη σχετικά μικρή χώρα της Αφρικής, την Φόρτα Γουάνια, φτάσαμε μόλις την προηγούμενη μέρα, για να καλύψουμε μία σημαντική συνέντευξη του προέδρου της Ντάμπα Μπέλε, για τον εμφύλιο που μαίνονταν στην πατρίδα του, να συζητήσουμε με τον αρχηγό της αντίπαλης παράταξης και να ολοκληρώσουμε το ρεπορτάζ με εικόνες από μάχες, αλλά και τις σφαγές που συνήθως τις ακολουθούσαν.
Στην επιστροφή θα συνοδεύαμε τους εκπροσώπους της Διεθνούς Οργάνωσης Προστασίας Παιδιών, τη γνωστή ΔΟΠΠ, που θα μετέφεραν στην Αμερική, πενήντα από τα χιλιάδες ορφανά της Φόρτα Γουάνια και τα οποία θα κατέληγαν σε επιλεγμένες ανάδοχες οικογένειες.
Η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη.
…
Οι δύσκολες καταστάσεις ήταν πλέον κάτι σαν ρουτίνα για τον μάχιμο δημοσιογράφο. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν τον επηρέαζαν. Μετά από κάθε αποστολή νέες χαρακιές εμφανίζονταν στην ψυχή του, μετατρέποντας τον νυχτερινό ύπνο σε ένα γαϊτανάκι εφιαλτών. Όσα έβλεπε στα διάφορα σημεία του πλανήτη, που τον καλούσε το καθήκον, στοίχειωναν την καθημερινότητα του και μετά το πέρας της δουλειάς. Πριν, δε, προλάβουν να ξεθωριάσουν, ερχόταν η επόμενη αποστολή και άντε πάλι από την αρχή…
Το μόνο που απάλυνε λίγο την κατάσταση, ήταν η παράλληλη με αυτή του δημοσιογράφου δραστηριότητα του. Ως μέλος της ΔΟΠΠ, εκτός από καταγραφέας των γεγονότων ήταν και κομιστής ανθρωπιστικής βοήθειας στους ανά την γη φτωχούς και αδύναμους, και κυρίως στα παιδιά που οι πολεμικές συρράξεις άφηναν χωρίς γονείς, χωρίς στήριγμα, χωρίς μέλλον.
Ίδια δραστηριότητα είχαν και άλλοι έξι καλοί του συνάδελφοι και στενοί φίλοι, με τους οποίους σχημάτιζε την «παρέα των επτά»! Όταν, όμως, το ρεπορτάζ απαίτησε ως φόρο την ζωή δύο εξ αυτών, ο Ορέστης πήρε την μεγάλη απόφαση να δώσει άλλη ρότα στην ζωή του. Παραιτήθηκε από την εφημερίδα και μετοίκησε στην Ελλάδα, στην Αγία Θέκλα της Κρήτης από όπου κατάγονταν η οικογένεια του.
Οι αποταμιεύσεις του αλλά και το τμήμα της πατρικής περιουσίας που του ανήκε μπορούσαν να του προσφέρουν μια άνετη ζωή χωρίς να χρειαστεί να ξαναδουλέψει. Μπορούσε πλέον να εξαφανιστεί στην μαγική ελληνική περιφέρεια και να ηρεμήσει, να γιατρέψει τις πληγές της ψυχής του, και να ζήσει χωρίς επικίνδυνες αποστολές και εφιάλτες. Η ειμαρμένη όμως τι λέει; Θα επιτρέψει στον ήρωα μας να βιώσει τον επίγειο παράδεισο ή του επιφυλάσσει και άλλες δοκιμασίες; Δύο γυναίκες θα μπουν στην ζωή του, η Αντιγόνη και η Νάνσι. Τι ρόλο θα παίξουν στην εξέλιξη και κυρίως στην κατάληξη της ιστορίας μας;
Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα βρίσκονται στις 476 σελίδες του μυθιστορήματος της Σουζάνας Σωτηριάδου, που κυκλοφόρησε το 2013 από τις εκδόσεις Φίλντισι και φέρει τον τίτλο «Τα δάκρυα των αστεριών».
Μόλις ξεκινήσετε το διάβασμα, θα έχετε την εντύπωση ότι βρίσκεστε πάνω σε ένα ποδήλατο… πότε θα τρέχετε γρήγορα με ταχείς εναλλαγές των εικόνων, και πότε θα επιβραδύνετε παρατηρώντας όλες τις λεπτομέρειες που βρίσκονται στο οπτικό σας πεδίο. Αυτό βέβαια μέχρι να φτάσετε στον προορισμό σας -στο σημείο όπου ο Ορέστης έρχεται στην Ελλάδα για μόνιμη εγκατάσταση. Στο σημείο που ξεκινά τη νέα του ζωή, την πάλη με κάτι διαφορετικό… όχι με τον πόλεμο, αλλά με την αγάπη που και εκείνη όμως είναι ένα είδος σφοδρής σύρραξης! Καλή ανάγνωση!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Άνοιξε την παλάμη του και στο ρίγος της προσπάθησε να κρύψει την φρίκη του πολέμου. Άφησε ορθάνοιχτη την πόρτα της μνήμης του για να περάσει ορμητικός ο άνεμος και να παρασύρει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα τους εφιάλτες του.
Έκλαψε συντροφιά με την βροχή και τον λυγμό της θάλασσας όταν η αγάπη, το πάθος και η παραφορά τον τύλιξαν στην φλογισμένη δίνη τους.
Πέρασε σαν αστραπή από ανθισμένα λιβάδια κι ένιωσε την ανάσα του να σβήνει φυλακισμένος στα κελιά της ουτοπίας, της άρνησης και του άνισου αγώνα με το πεπρωμένο του.
Ορέστης Μανιάτης, ο πολεμικός ανταποκριτής.
Αντιγόνη, η γιατρός που λάβωσε την ψυχή του.
Νάνσι, η δημοσιογράφος που τον λάτρεψε!
Εικόνες, σκιές, ανθρώπινες φιγούρες άρρηκτα δεμένες μεταξύ τους, ανεβασμένες στο άρμα της κοινής τους μοίρας προσπαθούν να ξεφύγουν από τα δεσμά της. Θα τα καταφέρουν ή θα υποκύψουν στο συγκλονιστικό φινάλε που μόνο εκείνη θα μπορούσε να γράψει;