Στο τσιμεντένιο δάσος
Οι εκδόσεις των φίλων, 1981
Μυθιστόρημα για νέους
Η Κόννη -ή πιο σωστά Κωνσταντίνα – Ελπινίκη- μια 16χρονη κοπέλα, ζει με τους Έλληνες γονείς της στην Βοστώνη. Παίρνει την μεγάλη -αλλά ευχάριστη για την ίδια- απόφαση να κάνει μόνη της το ταξίδι προς την Ελλάδα. Το ταξίδι αυτό το έκανε πάντα με την συνοδεία των γονιών της, τώρα όμως εξαιτίας μιας σειράς αναπάντεχων γυρισμάτων της τύχης θα προσπαθήσει να συνδυάσει τις καλοκαιρινές της διακοπές με την παρεούλα και την ηθική συμπαράσταση που θα προσφέρει στην άρρωστη και πολυαγαπημένη γιαγιά της που βρίσκεται στο νοσοκομείο.
Έχοντας λοιπόν ακόμη στ’ αφτιά της τα “πρόσεχε”, “κάνε”, “μην κάνεις” και ξανά “πρόσεχε” των γονιών της, και με την σκέψη της δοσμένη στην γιαγιά της, κάθεται αναπαυτικά στην θέση του αεροπλάνου και κοιτάζει κάτω της ν’ απλώνεται η αγαπημένη της Αθήνα. Το τσιμεντένιο δάσος, όπως την ονομάζει ο πατέρας της. Δεν βλέπει την ώρα να “χαθεί” στα δαιδαλώδη στενοσόκακα της Πλάκας, να φάει αυθεντικό σουβλάκι και να απολαύσει την επιβλητική ομορφιά της Ακρόπολης από κοντά.
Και η περιπέτεια αρχινά! Η Κόννη στον πρώτο της κιόλας περίπατο γνωρίζει τον ευπρεπέστατο, καλοντυμένο και σοβαρό κύριο Λυκίδη, ο οποίος κατά περίεργη σύμπτωση έχει έναν φίλο του που νοσηλεύεται στο ίδιο νοσοκομείο με την γιαγιά της.
Έτσι κυλούν οι μέρες. Η Κόννη επισκέπτεται καθημερινά την γιαγιά της στο νοσοκομείο προσπαθώντας να την κάνει να περάσει πιο ευχάριστα τις ώρες της και να τις απαλύνει κάπως τον φόβο για τις ενέσεις και τους γιατρούς. Παράξενος φόβος για ενήλικο ε; Μα για να δούμε πως είναι αυτή η γιαγιά:
…
Η γιαγιά Ελπινίκη δεν ήταν μια συνηθισμένη γιαγιά.
Ήταν ολότελα διαφορετική απ’ όλες τις άλλες -όσες, δηλαδή είχε τύχει να γνωρίσει ως τώρα η Κόννη. Μια γιαγιά πάντοτε πρόσχαρη, κεφάτη, ευκίνητη, έτοιμη για παιχνίδια και σκανταλιές, λες και δεν κόντευε τα εβδομήντα, παρά είχε περάσει μόλις τα εφτά.
…
Οι εξετάσεις ατελείωτες μέχρι να επιτρέψει η υγεία της γιαγιάς να γίνει το χειρουργείο που επιβάλει η κατάστασή της, και το βάρος του νοσοκομείου δυσβάσταχτο για τους εφηβικούς ώμους της Κόννη. Ευτυχώς που στον θάλαμο υπάρχει και ο φοιτητής Σωτήρης, γιος μιας ασθενούς. Μαζί θα συζητήσουν ατελείωτες ώρες, θα κοντραριστούν, θα κάνουν και κάποιες βόλτες κάτω από τον Αττικό ουρανό, θα μοιραστούν μυστικά και ανησυχίες τους. Και πρώτη και καλύτερη η αγωνία που νιώθει η ηρωίδα μας για το σβησμένο, παραιτημένο και αδιάφορο βλέμμα της γιαγιάς της. Οι εξετάσεις της που πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο και ο κύριος Λυκίδης που τους έχει γίνει στενός κορσές. Άραγε οι υποψίες του Σωτήρη και της Κόννη είναι αβάσιμες; Ή κάτι άσκημο ξεδιπλώνεται πίσω από τις πλάτες τους;
Ένα βιβλίο που κυλά σαν γάργαρο νερό, γεμάτο με αττικό φως, καλοκαιρινό ήλιο και πλακιώτικα στενά. Περιπέτεια, άψογη πλοκή και ανατροπές μέχρι τελευταίας σελίδας, γραμμένο από την ταλαντούχα συγγραφέα Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου. Θα σας συντροφέψει ευχάριστα και θα σας προβληματίσει για την μάστιγα της εποχής μας, τα ναρκωτικά που δυστυχώς είναι πια εκτός ελέγχου. Η ίδια η συγγραφέας αναφέρει στην τελευταία σελίδα του βιβλίου της: “Πολύτιμο βοήθημα για τούτο το βιβλίο μού στάθηκαν τα Πρακτικά του Σεμιναρίου του Ομίλου Εθελοντών “Η Απειλή των Ναρκωτικών” (Αθήνα 1978)”.
Ο.Κ.