Υπόθεση βιβλίου
Δύο νέοι στην αρχή της εφηβείας… η Λίζα και ο Έκτορας.
Λίζα
Η Λίζα ανεβαίνει με χαρά τα σκαλιά που οδηγούν στο σπίτι του πατέρα της. Έχουν κανονίσει να φάνε μαζί, κάτι που συμβαίνει αρκετά συχνά, μα πάντα το περιμένει με ανυπομονησία. Της μαγειρεύει συχνά λιχουδιές που τις απολαμβάνει όπως ακριβώς και την συντροφιά του. Για σήμερα ειδικά της έχει υποσχεθεί λαζάνια -που λατρεύει η Λίζα- και μάλιστα φτιαγμένα σύμφωνα με μια παλιά Ιταλική συνταγή. Και να που φτάνει στην εξώπορτα!
…
“Έρχομαι! Μισό λεπτό να βγω από το μπάνιο”, τον ακούω να λέει.
Κάτι απροσδιόριστο στο άκουσμα της φωνής του με ξαφνιάζει. Περιμένω να μου ανοίξει ισορροπώντας πότε στο ένα πόδι και πότε στο άλλο. Παίρνω μια βαθιά ανάσα, μετά ακόμα μια βαθύτερη, αλλά τίποτα.
Ξεκλειδώνει και με υποδέχεται με μια ζεστή αγκαλιά. Τότε βεβαιώνομαι ότι πράγματι κάτι περίεργο συμβαίνει. Παρά το χαμόγελό του, δείχνει πιεσμένος, σαν κάτι να τον απασχολεί.
…
Κάτι του έτυχε στη δουλειά και δεν πρόλαβε να μαγειρέψει, της απολογείται. Οκ, αυτό λύνεται εύκολα. Παραγγελία καυτερού κοτόπουλου, κρέμας ρυζιού και σοκολατόπιτας, καλύπτουν την απογοήτευση της Λίζας. Το τραπέζι στρώνεται μα ο πατέρας της εξακολουθεί να είναι στρεσαρισμένος, κατηφής και ανήσυχος.
Ο χαλασμένος του υπολογιστής φαίνεται να είναι η αιτία της κακοκεφιάς του. Έχει και μια σημαντική παρουσίαση σήμερα… Ευτυχώς που δανείστηκε έναν από την δουλειά. Η Λίζα προθυμοποιείται να ρίξει μια ματιά στον χαλασμένο υπολογιστή μήπως έχει κάτι απλό -ο πατέρας της δεν είχε χρόνο ούτε για να τον κοιτάξει- και αρχίζει να τον ξεβιδώνει. “Αν τα καταφέρω θα μου τον δανείσεις” του λέει.
Και ναι! Η Λίζα είναι άσσος στα μαστορέματα! Τα καταφέρνει!
Όταν γυρίζει στο σπίτι που ζει με τη μητέρα της, κρατώντας το λάπτοπ σαν τρόπαιο, οι αντιδράσεις είναι οι αναμενόμενες. Το άμεσο τηλεφώνημα της μητέρας στον πατέρα της, είναι γεμάτο ένταση και θυμό. “Αλέξανδρε σοβαρέψου” η μία, “Φαίη λογικέψου” ο άλλος, ότι δηλαδή γίνεται από τότε που χώρισαν, σε κάθε ευκαιρία, για λόγους που έχουν να κάνουν αποκλειστικά με την Λίζα, μιας και μόνο γι αυτήν επικοινωνούν…
Εντωμεταξύ, η Λίζα με το λάπτοπ αγκαλιά, κατευθύνεται προς το δωμάτιό της, όπου κάθεται στο γραφείο της και το ανοίγει. Όσο παλιομοδίτικο και αν φαίνεται, το αποφάσισε! Θα ξεκινήσει να κρατάει ημερολόγιο.
Έκτορας
Ο Έκτορας συναντιέται με τον σχολικό σύμβουλο του σχολείου του.
…
Αφού λοιπόν κουβεντιάσαμε λίγο για τα αγαπημένα μου μαθήματα, τα ενδιαφέροντά μου και όλα αυτά, μετά άρχισαν να ζορίζουν τα πράγματα. Με ρώτησε για τις σχέσεις μου με τα υπόλοιπα παιδιά και για την οικογένειά μου. Με το ζόρι του απαντούσα, καθώς νιώθω άβολα να μιλώ για τα προσωπικά μου. Και τι να του έλεγα δηλαδή; Για το πόσο μόνος νιώθω; Για την απόρριψη που αισθάνομαι από τα άλλα παιδιά; Για την ντροπή μου να παίξω φλάουτο στη σχολική ορχήστρα; Για την ανικανότητά μου να βάλω έστω και ένα καλάθι στο μπάσκετ;
…
“Ναι, κάποια στιγμή θα πρέπει να ανοιχτώ και να μιλήσω” σκέφτηκε ο Έκτορας, μα δεν ήταν αυτή η φορά που θα το έκανε. Ο σύμβουλος δεν επέμεινε, μα του σύστησε να γράφει κάπου τις σκέψεις του έτσι ώστε να απελευθερώνεται από την πίεση.
Εντάξει, ίσως και να έχει δίκιο, δεν χάνει κάτι να το δοκιμάσει. Ίσως η αποτυχία του -στην μοναδική παράσταση του ωδείου που έπαιξε φλάουτο- να σταματήσει κάποτε να τον κυνηγά, ίσως η Άννα να του δώσει κάποτε σημασία, ίσως και οι συμμαθητές του κάποτε να τον δεχτούν στην παρέα τους…
Λίζα
Μετά την γαλλόφωνη θεατρική παράσταση που δίνει η Λίζα με τους συμμαθητές της από το φροντιστήριο των Γαλλικών, όπου μήνες προετοιμασιών και εξαντλητικών προβών δεν κατόρθωσαν να καταφέρουν να πάνε όλα ακριβώς όπως τα είχε σχεδιάσει… γνωρίζει την κοπέλα του πατέρα της, την Μαίρη. Χμ… δεν χάρηκε καθόλου η Λίζα με αυτήν την γνωριμία…
Έκτορας
Ο Έκτορας έχει πολύ καιρό να δει τόσο χαρούμενη τη μητέρα του. Συγκεκριμένα από την εποχή πριν από το βράδυ που ο πατέρας του με δυό βαλίτσες στα χέρια έφυγε από το σπίτι. Πάνε πέντε χρόνια από τότε.
…
Το θυμάμαι πολύ καλά, γιατί μόλις είχα ακούσει το σήμα των ειδήσεων. Από τότε, όταν τύχει να το ακούσω, μου έρχεται στο μυαλό αυτή η σκηνή, ο μπαμπάς με τις βαλίτσες. Και προσπαθώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Έφυγε ακολουθώντας ένα τσίρκο που πέρασε από την πόλη μας για παραστάσεις. Είχε γνωρίσει μια γυναίκα που δούλευε εκεί, η γνωριμία προχώρησε και στο τέλος αυτή του ζήτησε να την ακολουθήσει ως βοηθός της. Αυτό τουλάχιστον μας είπε.
…
Αν τους είπε αλήθεια ή ψέματα, ο Έκτορας δεν ξέρει. Που και που λαμβάνει κάποιες ταξιδιωτικές κάρτες με παράξενα γραμματόσημα, από σχεδόν άγνωστες χώρες. Μερικές φορές ανοίγει τον άτλαντα και τις βρίσκει. Μα έχει καταλάβει πια από καιρό πως ο πατέρας του δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω. Η μητέρα του δουλεύει σκληρά και άπειρες ώρες για να μην του λείψει τίποτα, μα με το ζόρι καλύπτει τα έξοδά τους…
[grbk https://www.greekbooks.gr/sto-parko-me-tis-nerantzies.html%5D
Κριτική και εντυπώσεις
Η Λίζα και ο Έκτορας, δύο μαθητές του Γυμνασίου. Δυό παιδιά στην εφηβεία, με όλες τις ανασφάλειες, τους προβληματισμούς και τα άγχη της ηλικίας τους, κάνουν διάφορες επιλογές, επιτυγχάνουν, αποτυγχάνουν, σκέφτονται, προβληματίζονται, πληγώνονται, αγαπούν, βρίσκουν λύσεις, διεξόδους, παίρνουν μαθήματα ζωής.
Στις σελίδες του μυθιστορήματος «Στο πάρκο με τις νεραντζιές», της Ιωάννας Αργυρού, η αφήγηση κυλάει σαν νερό, γάργαρο και δροσερό, τα προβλήματα και οι προβληματισμοί των εφήβων, το προσφυγικό, οι οικονομικές δυσκολίες, η ανεργία, οι κάθε είδους διακρίσεις που εδραιώνονται σε αυτές τις ηλικίες, η μη δημοφιλία και η διαφορετικότητα, το διαζύγιο αλλά και οι νέες σχέσεις που κάνουν οι χωρισμένοι γονείς, “φωτίζονται” ενδελεχώς έτσι ώστε να μην μείνει ούτε μια τόση δα σκοτεινή γωνία.
Τα όνειρα που πρέπει να παλέψει ο νέος για να τα κάνει πραγματικότητα, η σημαντικότητα που έχει για τη ζωή του εφήβου να κυνηγήσει το δικό του όνειρο και όχι των γονιών του, οι ευκαιρίες που πρέπει να αρπάζουν αλλά και να παραχωρούν ανάλογα με το αν τις επιθυμούν πραγματικά -και όχι επειδή μπορούν να τις κερδίσουν- είναι κάποια ακόμα από τα πολλά χρήσιμα και ψυχωφελή που θα βρουν σε αυτό το εντέχνως διανθισμένο ανάγνωσμα, οι νεαροί αναγνώστες του.
Θαρρώ πως το νέο αυτό λογοτεχνικό διαμάντι, της Ιωάννας Αργυρού, θα πρέπει να φτάσει στα χέρια όλων των εφήβων της χώρας μας, να τους ψυχαγωγήσει αλλά και να τους βοηθήσει έμπρακτα στα νέα ανοικτά νερά που αρχίζει να ταξιδεύει το καράβι της ζωής τους!
Εξαιρετικό! Μην το χάσετε!
Οπισθόφυλλο:
Τι θα έκανες αν η μητέρα σου επέμενε να ξεχωρίζεις πάντα στο σχολείο αλλά εσύ ονειρεύεσαι κάτι άλλο; Αν αγαπάς το φλάουτο αλλά ντρέπεσαι να παίξεις μπροστά σε κοινό; Αν οι χωρισμένοι γονείς σου προσπαθούν να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους; Αν η παρουσία σου ανάμεσα στους συνομήλικους σου περνά απαρατήρητη;
Η Λίζα και ο Έκτορας, δυο δεκατετράχρονοι έφηβοι, παιδιά χωρισμένων γονιών, ζουν στην ίδια γειτονιά και παλεύουν να αποκτήσουν τη δική τους φωνή και ταυτότητα. Στην προσπάθειά τους αυτή πέφτουν συχνά, αλλά δεν τα παρατούν. Οι δρόμοι τους θα συναντηθούν όταν ο πατέρας της μιας και η μητέρα του άλλου γνωρίζονται. Πώς θα αντιδράσουν; Και πώς θα εξελιχθούν οι σχέσεις και οι ισορροπίες μεταξύ των τεσσάρων ηρώων; Όταν όλα μοιάζουν να αλλάζουν και το μόνο σταθερό σημείο αναφοράς είναι ένα πάρκο με νεραντζιές;
Μια ιστορία ενηλικίωσης γύρω από τη φιλία, την οικογένεια και τα όνειρα που γίνονται πραγματικότητα. Ένα μυθιστόρημα για την δύναμη της προσπάθειας, της αλλαγής και της συμφιλίωσης με τον εαυτό μας.
[grbk https://www.greekbooks.gr/sto-parko-me-tis-nerantzies.html%5D
Ταυτότητα βιβλίου
Τίτλος βιβλίου
Στο πάρκο με τις νεραντζιές
Συγγραφέας
Ιωάννα Αργυρού
Εκδοτικός οίκος
Εκδόσεις Καστανιώτη
Ημερομηνία έκδοσης
Νοέμβριος 2020
Αριθμός σελίδων
150
ISBN
978-960-03-6828-4
Συντάκτης άρθρου
Ολυμπία Κατσένη