Ο Θανάσης μισεί το σχολείο, μισεί τους ξένους που παίρνουν τις δουλειές, που εναρμονίζονται και δε ξεχωρίζουν απ’ τους Έλληνες, μισεί τον πατριό του, που έχει δείρει πολύ κι αυτόν και την μητέρα του. Δεν αντέχει να ζει μέσα στο σπίτι του και γι’ αυτό φροντίζει να λείπει τις περισσότερες ώρες. Δεν αντέχει ούτε και το σχολείο γι’ αυτό έχει μείνει ήδη δύο φορές στην Τρίτη Γυμνασίου. Οι φίλοι του πηγαίνουν πια Δευτέρα Λυκείου, οι συμμαθητές του τον γνωρίζουν ελάχιστα και οι περισσότεροι καθηγητές δεν ξέρουν καν ότι υπάρχει στην τάξη μιας και έχει εκφοβίσει τον απουσιολόγο για να μην του βάζει απουσίες.
Αγάπη του είναι η μουσική. Η μουσική του δίνει ρυθμό. Νιώθει πως η άγρια μουσική που του αρέσει ν’ ακούει τον παρακινεί σε πράξεις βίαιες. Είτε είναι η μουσική, είτε ο θυμός που κοχλάζει μέσα του, οι πράξεις βίας που κάνει γίνονται όλο και περισσότερες. Παρασύρεται και βουλιάζει. Μέχρι πού άραγε μπορεί να φτάσει; Ποιος είναι ο πραγματικός του εαυτός και για πόσο ακόμη θα ζει αυτή την ιμιτασιόν ζωή;
Κάθε κεφάλαιο έχει τον τίτλο ενός τραγουδιού που συνοδεύει τις πράξεις και τα συναισθήματα του Θανάση. Ο συγγραφέας δεν σε αφήνει απλό παρατηρητή. Με τις περιγραφές του σε βάζει να στέκεις δίπλα στον Θανάση και να μοιράζεσαι το ένα ακουστικό του mp3 player του, ακούγοντας κι εσύ την ίδια μουσική.
Το «Στην διαπασών» είναι ένα βιβλίο-γροθιά. Δυνατό, πέρα για πέρα ανθρώπινο, που προβληματίζει. Είναι ένα βιβλίο που θα αγγίξει την ψυχή του κάθε αναγνώστη με ένα ή περισσότερους τρόπους. Είναι ένα βιβλίο που το ζεις μέσα απ’ τον ήρωα του έντονα, δυναμικά, λυτρωτικά με αγωνία και με πάθος, με πόνο και με ελπίδα. Είναι ένα βιβλίο που σε βάζει για τα καλά στον κόσμο των εφήβων και κάνει τους εφήβους να νιώθουν -όντας σε έναν οικείο γι’ αυτούς κόσμο-, να βρίσκουν λύσεις και σωστά μονοπάτια και σκέψεις και προβληματισμούς.
Το «Στη διαπασών» είναι ένα βιβλίο που είναι σαν να το ακούς στη διαπασών, που το ζεις και το νιώθεις στη διαπασών. Είναι ένα βιβλίο που το λάτρεψα, διαβάστε το και είμαι σίγουρη ότι θα το λατρέψετε κι εσείς.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Ο Θανάσης αγαπά το μίσος. Επίσης τρελαίνεται για τη μουσική, αλλά εκνευρίζεται με τους καθηγητές του, τους ξένους και τ’ αδέλφια του. Δέρνει τους συμμαθητές του, μαλώνει με τον πατριό του, εγκαταλείπει το σπίτι του, μπλέκεται σε ρατσιστικές οργανώσεις. Προτιμά τη βία, και ό,τι κάνει το βρίσκει σωστό. Βγάζει γλώσσα στη ζωή και τη μουντζώνει. Τι θα γίνει όμως όταν και η ζωή αποφασίσει να του βγάλει τη γλώσσα; Όταν ο ίδιος καταλάβει ότι εκείνο που μισεί περισσότερο είναι το είδωλό του στον καθρέφτη;
Το Στη διαπασών είναι ένα νεανικό μυθιστόρημα, μελωδικό όσο και η μουσική, σκληρό όσο και η εφηβεία. Μιλά γι’ αυτούς που αισθάνονται νικητές, ενώ οι άλλοι τούς θεωρούν χαμένους, ή γι’ αυτούς που βλέπουν τον εαυτό τους σαν λούζερ, αλλά θέλουν να γίνουν νικητές. Αφορά τελικά και όλους εκείνους που κάποια στιγμή καταλαβαίνουν ότι το ίδιο πράγμα που τους «αρρωσταίνει» είναι συγχρόνως η ίδια τους η γιατρειά. Κυρίως, όμως, είναι ένα βιβλίο για τους νέους που δεν αρκούνται μόνο στο να φαντάζονται τη ζωή τους μέσα από τα τραγούδια που ακούν, αλλά πατάνε το stop, βγάζουν τα ακουστικά και αποφασίζουν να τη ζήσουν.