Το βιβλίο «Σαν το Μεγαλέξανδρο» της Ελένης Παπαφιλίππου απαρτίζεται από επτά διαφορετικές ιστορίες ανθρώπων διακινούμενων στον γαλαξία του Ελληνισμού. Η διακίνηση αυτή, που χαρακτηρίζουμε επίσης με το όνομα «μετανάστευση», δεν είναι μόνον η μετατόπιση των Ελλήνων σε μια ξένη χώρα και δεν αφορά αποκλειστικά την εποχή μας. Η διακίνηση των Ελλήνων είναι φαινόμενο διαχρονικό, αφού και ιστορικά τεκμηριώνεται από αρχαιοτάτων χρόνων η τάση των προγόνων μας για φυγή εκτός συνόρων συγκεκριμένης πολιτείας και περιοχής.
…
Ας ρίξουμε όμως μια γρήγορη ματιά σε αυτές τις επτά ιστορίες…
1. Σαν το Μεγαλέξανδρο
Ο γερό Αλέκος και ο γιος του ο Σταύρος. Έλληνες, από χρόνια μετανάστες στην Αυστραλία. Με λυμένο το “οικονομικό” αλλά με άλυτα κάποια θέματα που έχουν τις ρίζες τους στο παρελθόν, πίσω στη πατρίδα, στο χωριό τους.
2. Μπονεγκίλα
Στο κέντρο υποδοχής μεταναστών της Μπονεγκίλα, ο 14χρονος μελαγχολικός και αμίλητος Άρης, μαζί με την θεία και τον θείο του, βρίσκονται στο κατώφλι της νέας τους ζωής στην Αυστραλία. Μιας ζωής που δεν ξεκίνησε όπως ακριβώς την περίμεναν.
3. Ο Έλληνας
Ο Νίκος, σερβιτόρος στο επάγγελμα, κάνει ένα διάλειμμα μαζί με το σεφ του εστιατορίου για το οποίο εργάζονται. Το τσιγάρο συνοδεύει μια ψιλή αλλά ουσιώδης κουβεντούλα περί μαγειρικής… και όχι μόνο!
4. Απίκο
Ο κυρ Παναγιώτης, ένας ηλικιωμένος που λατρεύει να ψυχαγωγεί το κοινό του -κατά προτίμηση θηλυκού γένους- με όμορφες ιστορίες, αρκεί εκείνο -το κοινό- να δίνει τη δέουσα προσοχή… Να στέκεται απίκο.
5. Βοήθα, Γέρο!
Όταν η Άννα άφησε το χωριό και την οικογένεια της για να μεταναστεύσει στη Γερμανία, γνώριζε μόνο ότι πίσω της ήταν η απάνθρωπη ζωή του καπνοκαλλιεργητή. Πρώτα βήματα το τρένο και μετά ο Κολοκοτρώνης… το πλοίο που από τον Πειραιά μετέφερε κορμιά και ψυχές στην Ιταλία και στο νέο τρόπο και τόπο ζωής. Το Κολοκοτρώνης που έδινε ένα βάπτισμα πυρός για όσα θα ακολουθούσαν.
6. Η κλιβανή
Η Φίφη. Μια σύγχρονη μετανάστρια που ακολουθεί τον ίδιο δρόμο που είχαν πάρει κάποτε οι γονείς της, με αντίθετη όμως φορά… από την Αυστραλία στην Ελλάδα.
7. Η αδερφή του stradioti
…
Το Τζάντε, ή Φιόρο, όπως το ‘λεγαν οι Βενετοί, είχε καταστραφεί μετά το μένος των Τούρκων εναντίων των Φράγκων κατακτητών του. Τώρα, που ο Σουλτάνος δέχτηκε ν’ αναλάβουν οι Βενετοί, εκείνοι έψαχναν τρόπο να γεμίσει με καινούργιες ψυχές το ερημωμένο νησί. Πρόσφεραν λοιπόν δωρεάν γη σε stradioti να χτίσουν τη ζωή τους εκεί και μαζί και το νησί. Δεν θα πλήρωναν φόρους για τέσσερα χρόνια, όποτε όμως τους χρειάζονταν, θα ‘πρεπε να πολεμούν για τη Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας.
…
Μεταξύ αυτών και ο Μάρκος, στις πρώτες στιγμές μιας νέας αρχής. Μακριά από την γενέτειρα Μάνη. Άραγε μακριά και από το παρελθόν;
Μέσα από αυτές τις επτά ιστορίες, η Ελένη Παπαφιλίππου, μας μιλά για τους πολίτες του κόσμου. Για ανθρώπους που -για διαφορετικούς λόγους ο καθένας- άφησαν πίσω τους τον τόπο που γεννήθηκαν και άνοιξαν τα φτερά τους στο άγνωστο, στο αύριο, στο μακρινό… ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο, σε κάτι πιο φωτεινό.
Παιδί μεταναστών η ίδια, γνωρίζει τα της μετανάστευσης εκ των έσω. Την ελπίδα, τις δυσκολίες, τις απογοητεύσεις, τον νόστο… όλα εκείνα που σταλάζουν πάνω στην ψυχή καθενός που ζει μακριά από την πατρίδα του.
Το «Σαν το Μεγαλέξανδρο», της Ελένης Παπαφιλίππου, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Φίλντισι το 2015 και σας περιμένει στα βιβλιοπωλεία της χώρας. Αναζητήστε το, αποκτήστε το και κυρίως αφουγκραστείτε το! Έχει ενδιαφέροντα πράγματα να σας ψιθυρίσει!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Με πόση ταχύτητα εκσφενδονίζει την κατσαρόλα του ένας Έλληνας μάγειρας, όταν συνειδητοποιεί πως η μαγειρική έχει καταντήσει μόστρα και τίποτ’ άλλο;
Και γιατί η Φιφή ικετεύει τον «καλπουζάν» άντρα της να εγκαταλείψουν το Κολωνάκι και να επιστρέψουν στην Αυστραλία;
Ένας πύρινος κύκλος καύτρας σημάδεψε στα χρόνια του πολέμου την αθώα, παιδική ψυχή του Άρη. Εννιά χρόνια αργότερα, όταν ο ίδιος πύρινος κύκλος διαγραφεί πάνω από μια τεχνητή λίμνη στην Μπονεγκίλα, το μίσος που τον πνίγει θα τον καταστρέψει ή θα τον αντριέψει;
Κι αφού θαυμάζουμε τόσο τον Κολοκοτρώνη, γιατί άραγε δεν απαντά, όταν τον εκλιπαρεί ένας απελπισμένος γκασταρμπάιτερ που θυμίζει αρχαίο ελληνικό άγαλμα;
Οι γειτόνισσες του Πάνου πήραν το μάθημά τους για το πώς γίνεται το «αυστραλέζικο μεσημέρι;»
Πόσο μακριά πρέπει να πάει ο μισθοφόρος Μάρκος για να γλιτώσει απ’ τον εαυτό του;
Μα το σημαντικότερο ερώτημα απ’ όλα: Θα βρούμε όλοι εμείς που φεύγουμε ή θέλουμε να φύγουμε, το χρόνο να γυρέψουμε τ’ άλογο μας σε μια ξένη παραλία; Μ’ άλλα λόγια, θα νιώσουμε ποτέ ξανά βασιλιάδες, σαν το Μεγαλέξανδρο;