Χρόνος: Σεπτέμβριος 2008
Χώρος: Χλώρακα, στα δυτικά της Πάφου, Κύπρος
Γενέτειρα και πλέον τόπος εργασίας του εικοσιεξάχρονου ερευνητή. Εκεί στέγασε την πρώτη επαγγελματική του απόπειρα υπό τον τίτλο “Ειδικό Γραφείο Ερευνών”. Τι ακριβώς ερευνά; Ίσως η διαφημιστική καταχώρηση της επιχείρησης σε μια εφημερίδα μας διαφωτίσει…
…
Η σελίδα της εφημερίδας ήταν ολόκληρη μαύρη. Το στοιχείο του εντυπωσιασμού.
…
Στο κατάμαυρο φόντο, με γραμματοσειρά γραφομηχανής, επιμελώς ατημέλητη και ελαφρώς ξεθωριασμένη, ανακοινώνονταν οι υπηρεσίες που αδημονούσαν να προσφέρω στους συντοπίτες και συνανθρώπους μου. Για την ακρίβεια, ανακοινωνόταν η μία και μοναδική υπηρεσία που σκόπευα να τους προσφέρω.
Οι δικοί μας άνθρωποι φεύγουν αφήνοντας πίσω τους ένα αδυσώπητο “γιατί;” Ζητήστε μας να βρούμε την απάντηση για σας.
Έτσι απλά. Άσπρο και μαύρο. Μια λιτή σαφής διατύπωση. Το “αδυσώπητο” ήταν ο κράχτης, αυτό που έκανε όλη τη διαφορά. Δεν ήθελα να με περάσουν για αγράμματο. Στο κάτω μέρος της σελίδας, με μικρότερους χαρακτήρες, υπήρχε η επιγραφή “Ειδικό Γραφείο Ερευνών”, η διεύθυνση και οι αριθμοί του σταθερού και του κινητού τηλεφώνου μου.
…
Το γραφείο στήθηκε, η διαφήμιση δημοσιεύτηκε, και τώρα ένα μόνο πράγμα απομένει… η μαγιά… ο πρώτος πελάτης! Το όνομα του σκαπανέως; Συγκρατήστε το μιας και είναι το πρώτο τέτοιο γραφείο στην ιστορία του ανθρώπινου είδους: Αρσένιος Θησέας!
Μη κουνάτε δύσπιστα το κεφάλι, αμφιβάλλοντας για το επαγγελματικό μέλλον του ήρωά μας. Νωρίς το πρωί, της πρώτης ημέρας λειτουργίας του γραφείου, εμφανίστηκε ο πρώτος πελάτης ή, πιο σωστά η πρώτη πελάτισσα. Μια πανέμορφη και συνεσταλμένη νεαρή γυναίκα. Μια Τουρκοκύπρια, γεννημένη στην Αγγλία, που προσμένει από τον Αρσένιο να διερευνήσει τον θάνατο-δολοφονία του παππού της, από την πλευρά της μητέρας της. Όχι να ανακαλύψει τους ενόχους, αλλά να κάνει μια υπαρξιακή διερεύνηση του συγκεκριμένου θανάτου. Γι αυτό άλλωστε πήγε και σε αυτόν τον ιδιότυπο ερευνητή.
Το αντικείμενο της έρευνας; Ο Ναχίμ Σεκί. Ένας δημοσιογράφος στη Λευκωσία, φυσικά Τουρκοκύπριος, που δολοφονήθηκε την άνοιξη του 1962. Οι δολοφόνοι μπορεί να μην ζουν καν, μισό αιώνα μετά, αλλά ο λόγος που αυτός ο άνθρωπος έχασε τη ζωή του -το τεράστιο αυτό Γιατί- είναι κάτι που η εγγονή του επιθυμεί διακαώς να μάθει. Ένας θάνατος -μια στυγερή δολοφονία- στην αρχή του αναπόφευκτου διχασμού της Κύπρου. Την αυλαία της πιο ζοφερής δεκαετίας στην ιστορία του νησιού. Ενδιαφέρουσα υπόθεση ε; Και που να δείτε την επόμενη που έσκασε μύτη, δυο – τρεις ώρες μετά!
…
Ο Ζακχαίος κρατούσε ακόμα τον μπαλτά στο δεξί του χέρι και νομίζω ότι πρόσεξα μερικές στάλες αίμα να πέφτουν στο δάπεδο. Το ανοιχτό λευκό πουκάμισο που φορούσε ήταν μες στα αίματα όπως και ένα μεγάλο μέρος απ’ το πρόσωπό του και τα μπράτσα του. Μετά τον τοκετό, ήταν η δεύτερη φορά στη ζωή αυτού του ανθρώπου που βρισκόταν βουτηγμένος στο αίμα της μάνας του.
Κόντεψα να κάνω εμετό. Αλλά σκέφτηκα ότι μπορεί και να με σκότωνε καθώς ξέρναγα, έτσι προτίμησα να συγκρατηθώ. Αν ήταν να με βρουν σφαγμένο, ας μην έπρεπε να καθαρίσουν και τον εμετό μου. Δεν θα ακουγόταν καλό και στο βιογραφικό μου, ούτε και στη νεκρολογία μου.
Χριστέ μου!
…
Ποιος είναι ο Ζακχαίος; Ο δολοφόνος, που λίγο πριν εμφανιστεί στο γραφείο του Αρσένιου, είχε σκοτώσει την υπερήλικη μητέρα του με ένα μπαλτά! Τι να ζητά από τον ήρωά μας ένας αιμοσταγής δολοφόνος και μάλιστα αμέσως μετά την διάπραξη του εγκλήματος; Αυτή κι αν είναι πρώτη ημέρα στη δουλειά!
Την εξέλιξη της έρευνας αυτών των δύο υποθέσεων δεν θα σας την μαρτυρήσω για να έχετε αγωνία όταν διαβάσετε το «Ρέκβιεμ για τους απόντες» του Κυριάκου Μαργαρίτη. Ένα μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2009 από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Το μοναδικό που μπορώ να σας πω είναι ότι παρ’ όλο που αυτά τα δύο εγκλήματα έχουν μια χρονική απόσταση μεταξύ τους μεγαλύτερη των σαράντα ετών, διάφορα νήματα τα συνδέουν άμεσα. Νήματα όπως εκείνα που είναι πλεγμένα στην πολυπαθή ιστορία της μεγαλονήσου.
Ο ταλαντούχος Κυριάκος Μαργαρίτης μέσα από μια όμορφη αστυνομικού είδους μυθιστορία φανερώνει στον αναγνώστη του κάποια σημαντικά κομμάτια της πραγματικής ιστορίας της ιδιαίτερης πατρίδας του. Ο τρόπος που γράφει, όπως και στα υπόλοιπα βιβλία του, είναι δροσερός κάνοντας έτσι την ανάγνωση να κυλάει αβίαστα. Ο δε Πρωταγωνιστής του, ο Αρσένιος, είναι μια απίστευτη μούρη που θα λατρέψετε από τις πρώτες κιόλας σελίδες.
Μοναδικό ψεγάδι σε αυτό το βιβλίο είναι οι απαντήσεις που έδωσε στο τέλος του ο Αρσένιος στους δύο πρώτους του πελάτες. Ενώ καθ’ όλη την διάρκεια της ανάγνωσης η αγωνία για την έκβαση συνεχώς αυξανόταν, στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου αυτή η αγωνία ξεφούσκωσε απότομα αφήνοντάς σε με ένα περίεργο συναίσθημα. Κατά τα άλλα, Κυριάκος Μαργαρίτης είναι αυτός, διαβάστε το!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Ύστερα από έξι χρόνια στο εξωτερικό, ο Αρσένιος Θησέας επιστρέφει στην Κύπρο και ανοίγει το Ειδικό Γραφείο Ερευνών. Πρόκειται για μια όντως ειδική μορφή εργασίας, αντικείμενο της οποίας είναι να ερμηνεύει το θάνατο. Οι δύο πρώτες υποθέσεις προκύπτουν σχεδόν ταυτόχρονα. Η Τουρκοκύπρια Σελιχέ Ερκίν έρχεται από την Αγγλία για να αναζητήσει το μεταθανάτιο πεπρωμένο του παππού της, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1962 στη Λευκωσία. Παράλληλα, ο Θεόφιλος-Ζακχαίος Ανδρεάδης, έχοντας μόλις αποκεφαλίσει τη μητέρα του, ζητά από τον Αρσένιο να του πει για ποιο λόγο πέθανε η ηλικιωμένη γυναίκα. Ο Αρσένιος Θησέας μεσολαβεί ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο και επιστρέφει στη δεκαετία του ”60, την πιο σκοτεινή της κυπριακής ιστορίας. Καθώς ερευνά τις πολιτικές συνωμοσίες του παρελθόντος και τα παιχνίδια των μυστικών υπηρεσιών, βρίσκεται αντιμέτωπος με τους βρικόλακες της Ιστορίας που στοιχειώνουν ακόμα τη ζωή στο νησί και επιδιώκει τη δικαίωση των νεκρών συγγενών των πελατών του – τη δικαίωση του ίδιου του θανάτου, υπό τους ήχους ενός επίμονου ρέκβιεμ.