https://www.youtube.com/watch?v=5sx_GfGorXo
Υπόθεση βιβλίου
Μια φορά κι έναν καιρό, όχι μακρινό, υπήρχε μια εφημερίδα… η Πατρίς! Έντυπο με χιλιάδες αναγνώστες που αποτελούσε την αιχμή του δόρατος του εκδοτικού οργανισμού που την εξέδιδε. Ενός οργανισμού που διοικούσε με σιδηρά πυγμή ο τετραπέρατος και ακριβοδίκαιος ιδρυτής και ιδιοκτήτης του.
Ξεναγοί μας και αφηγητές στον κόσμο της Πατρίδας είναι δύο εργαζόμενες σε αυτήν. Η μια είναι η τηλεφωνήτρια που λόγω της θέσης τόσο στο οργανόγραμμα του οργανισμού όσο και του σημείου που βρίσκεται το τηλεφωνικό κέντρο, είναι γνώστρια σχεδόν όλων όσων συμβαίνουν στην εκδοτική επιχείρηση…
…
«Τούτο το καλοκαίρι κλείνω τα πενήντα/ ο θάνατος ασταμάτητα με ροκανίζει». Όποτε επιστρατεύεται ο Μπόρχες, μπόρα μυρίζει.
Είναι η σκιά της στα σκοτεινά. Την πρώτη φορά όταν σκοτώθηκε άδικα ο παιδικός της φίλος. Υπήρξε η Βίβλος της, «τώρα είναι άτρωτος σαν τους θεούς, κανείς δεν μπορεί να τον πληγώσει». Ως και στον τάφο του, ύστατος χαιρετισμός.
Αλλά τι φοβάται σήμερα ότι μπορεί να τον πληγώσει; Παρεκτός απ’ τα χρόνια. Στο Μαρόκο δεν είπε ότι πέρασε καλά;
Τη βλέπω κάθε πρωί πρώτη, «στο γραφείο θα είμαι», μου γνέφει. Εδώ στο τηλεφωνικό κέντρο όλα είναι -ή τουλάχιστον για την ώρα φαίνονται- καλά.
…
Η δεύτερη -και πιο συχνή στην επαφή που θα έχει με εμάς- είναι η υπεύθυνη της πολιτιστικής στήλης με θέμα τα βιβλία, που εργάζεται στην εφημερίδα εδώ και τριάντα χρόνια… μια ολόκληρη ζωή! Μια ζωή που μοιράστηκε ανάμεσα στη δουλειά και στο σπίτι, με τη ζυγαριά της προσοχής να γέρνει σαφώς προς το μέρος της εργασίας.
Λαμπρή η καριέρα και μεγάλη η εκτίμηση που τρέφουν όλοι στον εκδοτικό χώρο για το άτομό της. Μια εκτίμηση που πηγάζει ακόμα και από το αφεντικό της. Δεν είναι και λίγα αυτά που έχουν περάσει μαζί τις τρεις αυτές δεκαετίες αγαστής συνεργασίας! Οπότε, όπως αναρωτιέται και η τηλεφωνήτρια, τι μπορεί να την φοβίζει και έχει επιστρατεύσει ξανά τον Μπόρχες;
Μαύρα σύννεφα έχουν σκεπάσει την κατάσταση στο σπίτι της ηρωίδας μας, από τότε που ο πατέρας της εμφάνισε γεροντική άνοια και άρχισε να διατρέχει ταχύτατα την κατηφορική πορεία αυτής της ασθένειας. Επειδή όμως συνήθως τα κακά δεν εμφανίζονται μόνα τους, εξίσου μαύρα σύννεφα πρόκειται λίαν συντόμως να σκεπάσουν και την εργασία της.
Από τη μια η μείωση του πλήθους των ανθρώπων που διαβάζουν βιβλία και απ’ την άλλη η οικονομικοκοινωνική κατάσταση στη χώρα, οδηγούν σε τροποποίηση της τροχιάς που κινούνται τα ΜΜΕ του οργανισμού. Αν σε αυτά προσθέσετε και την ανεξήγητα ταχεία αποχώρηση από τη διοίκηση του ιδρυτή του, καταλαβαίνετε πως τα πράγματα για την φίλη μας είναι δυσοίωνα.
Όπως ακριβώς δυσοίωνοι είναι και οι ρούνοι -οι χαραγμένοι πάνω σε ακανόνιστες μικρές πέτρες- που φτάνουν καθημερινά τόσο στο δικό της γραφείο όσο και σε εκείνο του επί τριάντα χρόνια αφεντικού της! Θα υπάρξει άραγε φως στο σκοτεινό αυτό τούνελ ή οι ευχάριστες ημέρες της ζωής της έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί;
Αγοράστε το “Προσωπαγνωσία”, της Ελένης Γκίκα, κάνοντας κλικ εδώ!
Κριτική και εντυπώσεις
Όπως αναφέρεται και στο εξώφυλλό του, το μυθιστόρημα “Προσωπαγνωσία”, της Ελένης Γκίκα, είναι ένα δημοσιογραφικό θρίλερ. Και μάλιστα ένα διττό αγωνιώδες ανάγνωσμα!
Δύο παράλληλους δρόμους αγωνίας και στενοχώριας, υποχρεώνεται η κεντρική ηρωίδα της μυθιστορίας να διατρέξει.
Ο ένας έχει να κάνει με την ασθένεια του αγαπημένου της πατέρα. Του ανθρώπου που υπήρξε μια ακλόνητη σταθερά στη ζωή της, μια ανεξάντλητη πηγή αγάπης και έμπνευσης. Αυτός ο δρόμος την φέρνει αντιμέτωπη με όλα όσα ζουν όσοι στο στενό οικογενειακό τους περιβάλλον έχουν ασθενείς με Αλτσχάιμερ και έχουν αναλάβει την καθημερινή φροντίδα τους. Δύσκολο και ψυχοφθόρο!
Ο δεύτερος στενάχωρος δρόμος για την δημοσιογράφο μας, είναι εκείνος που έχει δημιουργήσει η νέα τάξη πραγμάτων στην εργασία της. Ανασφάλεια, απαράδεκτες συμπεριφορές, απαξίωση του έργου της, θλίψη από την φθίνουσα πορεία του οργανισμού σε όλα τα επίπεδα και η σωματική και ψυχική κατάρρευση του αγαπημένου της εργοδότη! Τραγικό και απογοητευτικό!
Ως περιβάλλον σε αυτούς τους δύο παράλληλους δύσβατους δρόμους, λειτουργούν κάποια από τα κείμενα της ηρωίδας κατά την διάρκεια της μακροχρόνιας καριέρας της και μια βαθιά αναφορά στους ρούνους και σε ό,τι έχει να κάνει με την ιστορία και την χρήση τους από τους βόρειους λαούς της Ευρώπης.
Η κατάληξη της ιστορίας, αν και βρίσκεται μέσα στη σφαίρα των επικρατέστερων πιθανοτήτων, δεν παύει να εκπλήσσει και να τροφοδοτεί το νου του αναγνώστη με αρκετή τροφή για σκέψη. O tempora o mores!
Οπισθόφυλλο
«Τούτο το καλοκαίρι κλείνω τα πενήντα/ ο θάνατος ασταμάτητα με ροκανίζει». Έτσι ξεκίνησε. Μεσήλικη, κρίση, αλλαγές – πάνω που ήρθαν «οι δικοί μας άνθρωποι» για να βιώσουμε εκείνο το πικρό «Όταν ο Θεός θέλει να τιμωρήσει τους ανθρώπους, εισακούει τις προσευχές τους» (Όσκαρ Ουάιλντ). Ή, χειρότερα, στέλνει τον Νίκο Αρχιμανδρίτη και για διευθυντή «ένα δικό μας παιδί». Για να γκρεμιστεί μια ζωή, αρκεί ένα καλοκαίρι· και για να αλλάξει μια εφημερίδα χέρια, μερικοί ρούνοι και λίγα παραισθησιογόνα φυτά. Μια δημοσιογράφος βιβλίου και η τηλεφωνήτρια στην εφημερίδα Πατρίς αφηγούνται πώς γκρεμίστηκε μια αυτοκρατορία. Και η Προσωπαγνωσία είναι όλοι εμείς που χάσαμε πρόσωπα, παρελθόν, ιδεολογίες, ζωές, που μέσα σε ένα καλοκαίρι γίναμε «Κανένας», σαν τον Οδυσσέα. Κι όλος ο γνωστός κόσμος μας «φτιαγμένος για να καταλήξει ένα ωραίο βιβλίο», σήμερα που τίποτα πια δεν είναι στη θέση του: ούτε τα αυτονόητα, ούτε οι «σταθερές» μας, ούτε φυσικά η Πατρίς. Μονάχα το καλοκαίρι–
Αγοράστε το “Προσωπαγνωσία”, της Ελένης Γκίκα, κάνοντας κλικ εδώ!
Ταυτότητα βιβλίου
Τίτλος βιβλίου
Προσωπαγνωσία
Συγγραφέας
Ελένη Γκίκα
Εκδοτικός οίκος
Εκδόσεις ΑΩ
Ημερομηνία έκδοσης
Μάιος 2021
Αριθμός σελίδων
150
ISBN
978-618-5363-64-2