Θυμάμαι χρόνια πολλά πριν, μαθητής του δημοτικού ήμουν, που βίωσα τους πρώτους θανάτους κοντινών μου προσώπων. Μια γιαγιά, ένας θείος… έφυγαν! Η εξήγηση που μου έδωσαν οι γονείς μου; «Είχε τον ξορκισμένο»! Έπρεπε να περάσει κάμποσος καιρός μέχρι να καταλάβω ότι αυτό που έκοψε το νήμα της ζωής των προσφιλών μου αυτών ανθρώπων ήταν ο καρκίνος… λέξη απαγορευμένη στο σπίτι και γενικά στο σόι. Ξορκισμένο τον έλεγαν και έφτυναν τον κόρφο τους μήπως αποφασίσει και ξαναεπισκεφθεί κάποιο από τα συγγενικά σπίτια.
Οι εποχές όμως άλλαξαν, τα χρόνια πέρασαν, και η σκέψη των ανθρώπων ωρίμασε -θέλω να ελπίζω- ώστε πλέον να μπορούμε να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Να, όπως ακριβώς κάνει η Έφη Μαϊνέττι στο αφήγημα της «Περούκες φορεμένες με στυλ», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις CaptainBook το 2013.
Ο καρκίνος λοιπόν είναι ο κεντρικός μας άξονας και να τι αναφέρει, μεταξύ άλλων, η συγγραφέας στον πρόλογο του βιβλίου της…
…
Το βιβλίο αυτό έχει σκοπό να απομυθοποιήσει τον καρκίνο, χωρίς επ’ ουδενί να μειώσει τη σοβαρότητα του. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι ένας εχθρός για τον άνθρωπο και, όπως κάθε εχθρός, πρέπει να αντιμετωπιστεί σωστά. Η πρώτη νίκη από την πλευρά του ανθρώπου είναι η πρόληψη. Εάν αιφνιδιαστεί από τον καρκίνο, τότε πρέπει ο καρκίνος να αναγνωριστεί εγκαίρως, γιατί η μισή δύναμη του εχθρού έγκειται στο να καταλάβει εξαπίνης τον αντίπαλο.
…
Ο υπερβολικός φόβος δείχνει αδυναμία, αλλά και η αδιαφορία σημαίνει κακή εκτίμηση του κινδύνου.
…
Χαμογελάστε, γελάστε, ξεκαρδιστείτε, γιατί το σήμερα είναι το μόνο σίγουρο και η ζωή είναι ωραία!
…
Κεντρικός άξονας ο καρκίνος και κεντρική ηρωίδα η Φέη. Η Φέη που μια μέρα, ψηλαφώντας το στήθος της, ανακάλυψε έναν όγκο. Το γεγονός έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία στην οικογένεια. Ο κόσμος γύρω τους συνέχιζε την κανονική του πορεία ενώ εκείνοι είχαν βρεθεί στην σφαίρα όπου ο χρόνος επιβραδύνεται κυλώντας αργά και βασανιστικά. Έτσι όπως γίνεται σε κάθε σπίτι όταν ένα μέλος του ασθενήσει βαριά!
Η πορεία που ακολούθησε; Αγωνία, μαστογραφία, σκιά, γιατροί, στενοχώρια, και μετά τα ζόρια… χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες. Το πιο δύσκολο; Η απώλεια μαλλιών και κατόπιν φρυδιών και βλεφαρίδων… τραυματικές καταστάσεις, ειδικά για μία γυναίκα, εξίσου επώδυνες με τους πόνους που ακολουθούσαν τις χημειοθεραπείες. Έτσι εισέβαλαν στην ζωή της Φέης οι περούκες. Όχι όμως περούκες όπως όπως, αλλά Περούκες φορεμένες με στυλ!
Το αφήγημα της Έφης Μαϊνέττι είναι η αποτύπωση στο χαρτί του δύσκολου δρόμου που διάβηκε η ηρωίδα της, μαζί με τους κοντινούς της ανθρώπους, με τελικό προορισμό -ευτυχώς- την ίαση!
Η αξία του βιβλίου; Μεγάλη! Όχι μόνο γιατί αποτελεί την καταγραφή ενός δύσκολου αγώνα αλλά και γιατί μέσα από αυτή την καταγραφή ξεπηδούν χρηστικές πληροφορίες, ιδιαιτέρως ωφέλημα μηνύματα και πάνω απ’ όλα η Ελπίδα!
Διαβάστε το!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Πέντε περούκες ξεχασμένες μέσα σε ένα κουτί σε μια γωνιά της αποθήκης έρχονται να θυμίσουν στη Φέη μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο της ζωής της, που μόλις έχει αρχίσει να ξεθωριάζει από τον νου και την καρδιά της.
Η ιστορία συνηθισμένη: ένας καταπονημένος οργανισμός, εύκολη λεία για έναν κακοήθη όγκο. Η αντιμετώπιση άμεση. Ο γιατρός της, που της εμπνέει εμπιστοσύνη, η ψυχολογική στήριξη από την οικογένεια και η πολύτιμη βοήθεια έξι γυναικών, φίλων της Φέης στα εύκολα και τα δύσκολα, η επαφή με τη φύση και η εργασιοθεραπεία τής δίνουν τη δύναμη να πολεμήσει.
Οι μεταπτώσεις πολλές. Όπως όμως συμβαίνει πάντα στη ζωή, ακόμα και στις πιο τραγικές στιγμές ο πόνος εναλλάσσεται με τη χαρά, το δάκρυ με το γέλιο, η απογοήτευση με την ελπίδα.
Μια ανθρώπινη ιστορία. Μια γυναίκα με μεταφυσικές ανησυχίες και αρκετό χιούμορ, σωτήριο για την αντιμετώπιση μιας τόσο δύσκολης ασθένειας, μοιράζεται με τον αναγνώστη μια επίπονη διαδρομή με αίσιο τέλος.