Ποίηση
Εκδόσεις Μελάνι, 2016
Σελ. 58
«Υφαίνουμε τον χρόνο
Κατακερματίζουμε τις ώρες
Σβήνουμε τη στιγμή
Μαζεύουμε εικόνες νοσταλγίας
Προχωράμε σε φωτεινές χαραμάδες χαράς
Σκορπίζουμε σύννεφα θλίψης
Αντιλαλούμε φωνήεντα απελπισίας».
«Κλέβω λέξεις
Μετατοπίζω όνειρα
Μεταποιώ συναισθήματα
Αναποδογυρίζω θύμησες
Αφουγκράζομαι σιωπές
Κάποτε γράφω ποιήματα».
Ένα οδοιπορικό των λέξεων στα άνυδρα τοπία του έρωτα, στην πικρή μνήμη του τόπου, στην ξενιτιά των ματαιώσεων και των ποικίλων ανατροπών.
Το βλέμμα πέφτει αμείλικτο επάνω στη φθορά. Δεν της χαρίζεται, δε σπαταλιέται σε ανούσιους εξωραϊσμούς αλλά αποκαλύπτει και σχολιάζει τα κεκρυμμένα.
Ποιήματα ποιητικής αναλαμβάνουν να οριοθετήσουν το πλαίσιο όπου κινούνται τα αδιέξοδα, καταδεικνύοντας τη δυνατότητα του στίχου κι άλλοτε την αδυναμία του να αποκρυσταλλώσει τη βαθιά στιγμή.
Ο έρωτας κι η έντασή του, μοτίβο που επανέρχεται, ευελπιστεί να εγκαταλείψει τη λάμψη του σώματος στο αμείλικτο του χρόνου, ενώ η ύπαρξη, με τη βοήθεια του σαρκασμού και της λεπτής ειρωνείας, παλεύει και αντιστέκεται και φυσικά δεν καταδέχεται να απελπιστεί.
Η Αλεξάνδρα Γαλανού γεννήθηκε στη Λάρνακα. Ζει και εργάζεται στη Λευκωσία. Σπούδασε Κοινωνιολογία στη Νέα Υόρκη κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον ίδιο κλάδο με ειδίκευση στην Κοινωνική Ψυχολογία. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές. Το 2003 τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης Κώστα Μόντη. Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε ποιητικές ανθολογίες, ελληνικές και ξένες και έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, ιταλικά, αγγλικά, γερμανικά, βουλγαρικά και τουρκικά.