Ο Βασίλης είναι ένας έφηβος που αν και έχει μεγαλώσει σε μία οικογένεια που του έχει προσφέρει απλόχερα την αγάπη και την υποστήριξη της, δεν μπορούμε να πούμε ότι είχε και τα πλέον φυσιολογικά παιδικά χρόνια…
…
Μεγάλωσα χωρίς γονείς. Δεν ήξερα πού βρίσκονταν ή τι είχαν απογίνει. Ένας άνθρωπος μόνο ήξερε αυτό το μυστικό, και αυτή ήταν η θεία Ουρανία. Αυτή που με μεγάλωσε. Αυτή που έγινε μάνα μου, η γυναίκα του θείου Χαράλαμπου, που έγινε πατέρας μου, και η μάνα της Ναταλίας, που από ξαδέρφη έγινε αδερφή μου.
Δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια κατάφερε να κρύψει αυτό το μυστικό. Δεν ήταν και δύσκολο. Κάτι το σιωπηλό της χαμόγελο όποτε την ρωτούσα, κάτι η δική μου παραίτηση από ένα σημείο και μετά, άρχισε το σκοτάδι να πυκνώνει, και το μυστικό να χάνεται στο βάθος. Θα ερχόταν όμως η μέρα που θα εκπλήρωνε το σκοπό του.
…
Το μοναδικό πράγμα που είχε από τους γονείς του ο ήρωας μας είναι ένα σπίτι στην θάλασσα και ένας τραπεζικός λογαριασμός στον οποίο κάθε μήνα η θεία του -η αδερφή της μητέρας του- προσέθετε κάποια χρήματα για το «μέλλον του», όπως έλεγε. Τα προηγούμενα δύο, και… τέσσερις φωτογραφίες που ανακάλυψε τυχαία στα δεκαοκτώ του χρόνια, βρισκόμενος στο κατώφλι της ενήλικης ζωής του.
Τότε ήταν που επιτέλους η θεία Ουρανία του μίλησε για την Πηνελόπη και τον Ρόμπερτ -τους γονείς του- αλλά και τον Παύλο, τον δεκατρία χρόνια μεγαλύτερο αδερφό του. Του φανέρωσε την ιστορία των τριών προσώπων που μαζί με εκείνον -σε βρεφική ηλικία- απεικονίζονταν στις φωτογραφίες που βρήκε.
Η απάντηση των χρόνιων ερωτημάτων που τον βασάνιζαν καθώς και τα γεγονότα που έλαβαν χώρα τον αμέσως επόμενο χρόνο, ανάγκασαν τον νεαρό άντρα να γυρίσει σελίδα και να ξεκινήσει μια νέα ζωή που… ε, για σταθείτε λίγο! Δεν θα σας τα αποκαλύψω και όλα! Όταν με το καλό πάρετε στα χέρια ή στην οθόνη σας το «Όσα χωράει μια στιγμή», του Στέφανου Λίβου, θα τα μάθετε… ανυπόμονα πλάσματα!
Και γράφω οθόνη, γιατί το «Όσα χωράει μια στιγμή», εκδόθηκε σε πλατφόρμα αυτοέκδοσης και διατίθεται είτε ως e-book (δωρεάν), είτε ως χαρτόδετη έκδοση, κατόπιν παραγγελίας στην ιστοσελίδα Lulu.com. Για να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας απλά κάντε κλικ εδώ! Αξίζει να αναφέρουμε ότι το εξώφυλλο είναι ένα κολλάζ με περισσότερες από εκατό φωτογραφίες του συγγραφέα, με τη μακέτα και την επιμέλεια να έχουν γίνει από τον ίδιο.
Ο Στέφανος Λίβος έγραψε ένα μυθιστόρημα που όχι απλά θα μπορούσε επάξια να σταθεί δίπλα σε όλα τα δημιουργήματα των σύγχρονων Ελλήνων συγγραφέων αλλά και να ξεπεράσει σε λογοτεχνική αξία την πλειοψηφία αυτών.
Ο λόγος του δροσερός, λογοτεχνικός και ρέοντας σε κερδίζει από τις πρώτες γραμμές και σε κάνει να διαβάζεις το «Όσα χωράει μια στιγμή» απολαμβάνοντας κάθε λέξη, κάθε πρόταση, κάθε δευτερόλεπτο που του αφιερώνεις. Η ματιά του συγγραφέα διεισδυτικότατη, σε κάνει πολλές φορές να σκοντάφτεις πάνω σε μεγάλες αλήθειες. Να, για παράδειγμα…
…
Σιγά σιγά, όσο μεγαλώναμε, άρχισα να καταλαβαίνω ότι τα παιχνίδια που παίζαμε μικροί θα συνεχίζαμε να τα παίζουμε και μεγάλοι, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Έτσι, στο κρυφτό δεν ψάχναμε πλέον κρυψώνες για μας, αλλά για τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας, ενώ στο κυνηγητό δεν τρέχαμε για να μην μας πιάσουν, αλλά για να ξεφύγουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό και τα προβλήματα.
…
…ή…
…
Έτσι είναι η αγάπη, μητέρα της μεγαλύτερης ευτυχίας, και μητριά της τραγικότερης δυστυχίας.
…
…καθώς και…
…
Μην κοιτάς ποτέ πίσω, γιατί το μόνο που μπορείς να βρεις είναι ό,τι άφησες ή ό,τι σε άφησε να φύγεις.
…
Αναμφίβολα το «Όσα χωράει μια στιγμή», του Στέφανου Λίβου, θα σας το πρότεινα ακόμα και αν έπρεπε να πληρώσετε ένα σεβαστό αντίτιμο για να το αποκτήσετε. Το ότι ο νεαρός ταλαντούχος συγγραφέας επιλέγει να μας το προσφέρει δωρεάν -ιδιαιτέρως σε τέτοιες εποχές- είναι κάτι που τον τιμά τόσο ως συγγραφέα, όσο και ως άνθρωπο! Μακάρι το παράδειγμα του -καθώς και κάποιων άλλων που μου έρχονται στο μυαλό- να ακολουθήσουν και άλλοι σύγχρονοι λογοτέχνες του δικού του βεληνεκούς. Εύγε κύριε Λίβο!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Όσο κι αν κρατήσει αυτή η αφήγηση, στην πραγματικότητα κρατάει μόνο μια στιγμή… Με αυτή τη φράση ξεκινάει η αναδρομή του Βασίλη στο παρελθόν, με την αλμύρα της θάλασσας να δροσίζει το πρόσωπό του και τον αέρα να παρασέρνει μακριά τις σκέψεις του. «Μην κοιτάς ποτέ πίσω. Το μόνο που θα βρεις είναι ό,τι άφησες ή ό,τι σ’ άφησε να φύγεις», του είχαν πει κάποτε. Όμως αυτή τη φορά είναι διαφορετικά. Είναι πολλά αυτά που πρέπει να θυμηθεί: το μυστικό που σημάδεψε τη ζωή του, το ταξίδι με το τρένο, τη γέννηση ενός παιδιού, μια προδοσία, το Λονδίνο, έναν καταραμένο έρωτα… Έχει μόνο μια στιγμή. Θα προλάβει;
«Κανένα μυστικό δε μένει για πάντοτε κρυμμένο. Σιωπηλά και υπομονετικά περιμένει στο σκοτάδι. Σ’ αφήνει να χτίσεις τη ζωή σου, να στοιχίσεις με προσοχή τα τούβλα σου, και μετά φανερώνεται. Δίνει μια και σ’ τα γκρεμίζει όλα. Γι’ αυτό και διατηρείται άφθαρτο στο χρόνο, γιατί η μοίρα του είναι στο τέλος να αποκαλυφθεί. Έτσι όπως θα αποκαλυπτόταν και το μυστικό της οικογένειάς μου».