Για άλλη μια φορά -χάρη στις ταλαντούχες συγγραφείς Κάμι Γκαρσία και Μάργκαρετ Στολ– βρισκόμαστε στο Γκάτλιν, της Νότιας Καρολίνας. Μια ήσυχη επαρχιακή πόλη των Η.Π.Α., όπου τα πάντα κυλούν στους δικούς τους ήρεμους ρυθμούς…
…
Οι Κυριακές ήταν για την εκκλησία, οι Δευτέρες για να πηγαίνουμε για ψώνια στο Σταματήστε & Ψωνίστε, το μοναδικό μπακάλικο στην πόλη. Η υπόλοιπη εβδομάδα περιλάμβανε το απόλυτο τίποτα και λίγη περισσότερη πίτα, αν ήσουν αρκετά τυχερός ώστε να ζεις με κάποια όπως είναι η οικονόμος της οικογένειάς μου, η Άμμα, που κάθε χρόνο κερδίζει το διαγωνισμό καλύτερης πίτας που πραγματοποιείται στο πανηγύρι της επαρχίας.
…
…ή για να ακριβολογούμε, σχεδόν τα πάντα. Βλέπετε, στο Γκάτλιν, εκτός από τους κλασσικούς φολκλόρ Αμερικανούς, βρίσκονται και οι Κάστερ, με εξέχον μέλος τους τη Λένα Ντουκέιν. Το κορίτσι στο οποίο χάρισε την καρδιά του, και όχι μόνο, ο Ίθαν Γουέιτ. Δεν νομίζω να τους ξεχάσατε! Μόλις πριν επτά μήνες τους γνωρίσαμε, τους συμπαθήσαμε -και πολλοί από εμάς τους αγαπήσαμε- στο «Όμορφα πλάσματα».
Και να που έφτασε η στιγμή, να διαβάσουμε-ζήσουμε την συνέχεια της ιστορίας τους στο δεύτερο βιβλίο της τετραλογίας «Τα χρονικά των Κάστερ». Ένα ακόμα εξαιρετικό μυθιστόρημα των Κάμι Γκαρσία και Μάργκαρετ Στολ που φέρει τον τίτλο «Όμορφο σκοτάδι» και κυκλοφόρησε το Δεκέμβρη του 2010, από τις εκδόσεις Πλατύπους, σε μετάφραση της Πηνελόπης Τριαδά.
Όπως θα θυμάστε, από το «Όμορφα πλάσματα», η Λένα ήταν η αιτία που ο Ίθαν γνώρισε την άλλη όψη της γενέτειρας του…
…
Μου έδειξε ότι υπήρχε κι άλλος κόσμος μέσα στις ρωγμές των κακοφτιαγμένων πεζοδρομίων μας. Ένας κόσμος που ήταν πάντα εκεί, κρυμμένος μπροστά στα μάτια μας. Το Γκάτλιν της Λένα ήταν ένα μέρος όπου συνέβαιναν διάφορα πράγματα -αδύνατα, υπερφυσικά πράγματα που σου άλλαζαν τη ζωή.
Μερικές φορές σου τερμάτιζαν τη ζωή.
Ενώ οι φυσιολογικοί κάτοικοι ασχολούνταν με το κλάδεμα των τριανταφυλλιών τους ή με το ξεδιάλεγμα των φαγωμένων από τα σκουλήκια ροδάκινων στους υπαίθριους πάγκους των μανάβηδων, οι Φωτεινοί και οι Σκοτεινοί Κάστερ με μοναδικά και ισχυρά χαρίσματα ήταν παγιδευμένοι σε μια αιώνια μάχη -έναν υπερφυσικό εμφύλιο πόλεμο χωρίς ελπίδα ότι θα σηκώσει κάποιος λευκή σημαία. Στο Γκάτλιν της Λένα κυριαρχούσαν οι Δαίμονες, ο κίνδυνος και μια κατάρα που είχε σημαδέψει την οικογένεια της για περισσότερα από εκατό χρόνια. Και όσο πιο κοντά ερχόμουν στη Λένα, τόσο πιο κοντά ερχόταν το δικό της Γκάτλιν στο δικό μου.
…
Τα πράγματα έχουν γίνει, βέβαια, ακόμα πιο σκούρα! Ο Μέικον Μελκιζέντεκ Ρέιβενγουντ είναι πια νεκρός, ενώ η Λένα έχει ήδη γίνει δεκαέξι ετών. Το Δέκατο Έκτο Φεγγάρι της “γέμισε”, την νύχτα που πέθανε ο Μέικον. Ο άνθρωπος που στάθηκε στη Λένα περισσότερο σαν πατέρας παρά σαν θείος, που ήταν η πραγματική τους σχέση.
Έτσι φτάσαμε στο σήμερα, στο «Όμορφο σκοτάδι», με το Δέκατο Έβδομο Φεγγάρι της βρίσκεται στην άκρη του τούνελ. Το Δέκατο Έβδομο Φεγγάρι που θα σημάνει την οριστική Διεκδίκηση της Λένα. Το τελικό σύνορο στο οποίο θα πρέπει να αποφασίσει -χωρίς αναβολές αυτή τη φορά- αν θα γίνει Φωτεινή ή Σκοτεινή…
…
Η Λένα θα έπρεπε ακόμα να Διεκδικήσει τον εαυτό της για να γίνει Φωτεινή ή Σκοτεινή, αποφασίζοντας τη μοίρα της για πάντα. Δεν υπήρχε επιστροφή για τους Κάστερ, δεν υπήρχε τρόπος να αλλάξουν στρατόπεδο. Και όταν θα έκανε επιτέλους την επιλογή της, η μισή της οικογένεια θα πέθαινε γι’ αυτό. Οι Φωτεινοί Κάστερ ή οι Σκοτεινοί Κάστερ -η κατάρα υποσχόταν ότι μόνο η μία πλευρά θα μπορούσε να επιβιώσει.
…
Μέχρι βέβαια εκείνη την στιγμή απομένει σχεδόν ένας ολόκληρος χρόνος. Ένας χρόνος, όμως, χωρίς την πολύτιμη και κρίσιμη συνδρομή του Μέικον. Ένας συναρπαστικός χρόνος που ξεδιπλώνεται στις 533 λαχταριστές σελίδες του «Όμορφο σκοτάδι», των Κάμι Γκαρσία και Μάργκαρετ Στολ. Τι περιμένετε; Ανεβείτε στο “τρένο”… το ταξίδι προμηνύεται αξέχαστο!!!
Στην αρχή αυτού του εξαίσιου ταξιδιού, οι ταλαντούχες συγγραφείς μας θυμίζουν εντέχνως -με μικρές πινελιές- τα όσα έγιναν στο πρώτο βιβλίο της σειράς. Έτσι, από τις πρώτες κιόλας σελίδες του «Όμορφο σκοτάδι», έχουμε θυμηθεί εντελώς την αρχή της μυθιστορίας και μπορούμε πλέον αβίαστα να απολαύσουμε την εξέλιξη της, χωρίς “κενά” και “απορίες”.
Με μεγάλη μου χαρά διαπίστωσα ότι όσα είχα αναφέρει για το «Όμορφα πλάσματα» ισχύουν -και ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό- για το «Όμορφο σκοτάδι». Έντονο άρωμα από τον Αμερικανικό Νότο. Πλοκή εξαιρετική, χαρακτήρες μοναδικοί και εικόνες ολοζώντανες. Γλώσσα ρέουσα με την αγωνία αμείωτη, καθ’ όλη την διάρκεια της ανάγνωσης, και την αδρεναλίνη σε πολλά σημεία να βρίσκεται στο κόκκινο!
Μια εξαιρετική δουλειά, για άλλη μια φορά, από τις Κάμι Γκαρσία και Μάργκαρετ Στολ και μια ακόμα εξαιρετική επιλογή -για πολλοστή φορά- από τις εκδόσεις Πλατύπους! Εσείς, ξέρετε τώρα… βιβλιοπωλείο… γρήγορη επιστροφή στο σπίτι… χουχούλιασμα… και διάβασμα! Για καλό και για κακό έχετε μαζί σας και κάνα φυλαχτό… κάτι ξέρει η Άμμα παραπάνω από εμάς… 🙂 Καλή ανάγνωση!
Από το αυτί του βιβλίου μεταφέρουμε:
Πριν από μερικούς μήνες, πίστευα ότι τίποτα δεν θα άλλαζε ποτέ σε αυτή την πόλη.
Τώρα ήξερα καλύτερα, και απλά ευχόμουν αυτό να ήταν αλήθεια.
Ο Ίθαν Γουέιτ πίστευε πως το Γκάτλιν, η μικρή Νότια πόλη στην οποία μεγάλωσε, ήταν ένα μέρος όπου ποτέ τίποτα δεν άλλαζε. Μετά εμφανίστηκε η αινιγματική Λένα Ντουκέιν, η οποία του αποκάλυψε ένα μυστικό κόσμο που βρισκόταν πάντα εκεί, κρυμμένος μπροστά στα μάτια του. Ένα Γκάτλιν που έκρυβε αρχαία μυστικά κάτω από τις καλυμμένες με βρύα βελανιδιές και τις ρωγμές των πεζοδρομίων. Ένα Γκάτλιν όπου μια κατάρα είχε σημαδέψει την υπερφυσική οικογένεια της Λένα εδώ και γενιές. Ένα Γκάτλιν όπου συνέβαιναν απίστευτα, μαγικά γεγονότα που σου άλλαζαν τη ζωή.
Που μερικές φορές σου τερμάτιζαν τη ζωή.
Ο Ίθαν και η Λένα μπορούν μαζί να αντιμετωπίσουν οτιδήποτε τους επιφυλάσσει το Γκάτλιν, όμως μετά από μια τραγική απώλεια, η Λένα αρχίζει να απομακρύνεται και να κρατάει μυστικά που δοκιμάζουν τη σχέση τους. Όμως τώρα που ο Ίθαν ανακάλυψε τη σκοτεινή πλευρά του Γκάτλιν, δεν υπάρχει επιστροφή. Στοιχειωμένος από παράξενα οράματα που μόνο αυτός μπορεί να δει, ο Ίθαν παρασύρεται βαθύτερα στην μπερδεμένη ιστορία της πόλης και βρίσκεται παγιδευμένος στο επικίνδυνο υπόγειο δίκτυο περασμάτων που διασχίζουν ακατάπαυστα το Νότο, όπου τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται.