Όπως πιθανότατα θα καταλάβατε, οι γραμμές αυτές είναι αφιερωμένες στο τέταρτο και τελευταίο μέλος της μυθιστορηματικής σειράς «Όμορφα πλάσματα», το οποίο κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2012 από τις εκδόσεις Πλατύπους, σε μετάφραση της Πηνελόπης Τριαδά. Ξέρω ότι αδημονείτε, γι αυτό ας περάσουμε κατευθείαν σε όσα βρίσκονται πίσω από το μαύρο εξώφυλλο με τα πράσινα γράμματα.
Θα θυμάστε βέβαια ότι ο Ίθαν, στις τελευταίες σελίδες του προηγούμενου βιβλίου, διάβηκε τον ποταμό της Στυγός, όταν πήδηξε στο κενό από τη δεξαμενή νερού του Σάμερβιλ. Κάνοντας ένα άλμα θανάτου, θέλοντας να σώσει τον κόσμο, να σώσει τους αγαπημένους του, να σώσει την Λένα. Όμως…
…
Δεν περίμενα μαργαριταρένιες πύλες ή γυμνά μωρά χερουβείμ. Αλλά ο γαλάζιος ουρανός ήταν μια καλή πινελιά.
Άνοιξα ξανά τα μάτια μου. Ακόμα γαλάζιο.
Το γαλάζιο της Καρολίνας.
Μια παχιά μέλισσα βούιζε πάνω από το κεφάλι μου, σκαρφαλώνοντας ψηλά στον ουρανό -έως ότου χτύπησε επάνω του, όπως είχε κάνει χίλιες φορές ως τώρα.
Επειδή δεν ήταν ο ουρανός.
Ήταν το ταβάνι.
Και αυτό δεν ήταν ο Παράδεισος.
Ήμουν ξαπλωμένος στο παλιό μου κρεβάτι από μαόνι μέσα στο ακόμα πιο παλιό μου δωμάτιο στο Κτήμα Γουέιτ.
Ήμουν στο σπίτι.
Πράγμα που ήταν αδύνατον.
Ανοιγόκλεισα τα βλέφαρα μου.
Ήμουν ακόμα στο σπίτι.
Μήπως όλα όσα είχαν γίνει ήταν όνειρο; Το ήλπιζα απελπισμένα. Ίσως να ήταν, όπως ακριβώς ήταν κάθε πρωί για τους πρώτους έξι μήνες μετά το θάνατο της μαμάς μου.
Σε παρακαλώ, ας ήταν ένα όνειρο.
…
Δυστυχώς δεν ήταν όνειρο όσα είχαν γίνει. Όντως βρέθηκε στο δωμάτιο του, αλλά το δωμάτιο αυτό δεν βρισκόταν στον κόσμο των ζωντανών. Το παρήγορο είναι ότι εκτός από τον οικείο του χώρο, στην αντίπερα όχθη βρήκε και κάτι ή πιο σωστά κάποια πολύ αγαπημένη του. Εκεί, τον περίμενε η μητέρα του!
Δεν ήταν ακριβώς στον Παράδεισο, έτσι όπως νόμισε αρχικά, αλλά για τον Ίθαν μιας και ήταν ξανά με την λατρεμένη του μητέρα, ήταν σαν να βρισκόταν όντως στον αληθινό Παράδεισο. Στην πραγματικότητα και οι δύο τους -όπως και αρκετοί άλλοι γνωστοί τους πεθαμένοι- βρίσκονταν ένα βήμα μετά τη θνητή ζωή και ένα βήμα πριν την αιώνια.
Ζούσε -αν μπορεί να λεχθεί αυτός ο όρος για ένα νεκρό- σε ένα επίπεδο από το οποίο μπορούσε να δει όσα και όσους άφησε πίσω, αλλά δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί τους ή να κάνει με κάποιο τρόπο την παρουσία του αισθητή σε αυτούς και κυρίως στη Λένα.
Αυτό, χμ, ίσως να μην είναι απολύτως αληθές. Κάποιοι έχουν καταφέρει να μετακινήσουν αντικείμενα στον χώρο των ζωντανών όντας οι ίδιοι φάσματα. Μήπως η θεία Πρου -κάτοικος κι εκείνη του άλλου κόσμου- γνωρίζει κάτι σχετικό με το θέμα; Κάποιο τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε ο Ίθαν να έρθει σε επαφή με την δική μας διάσταση; Ή ακόμα καλύτερα, να επιστρέψει στον κόσμο μας, στον κόσμο των ζωντανών;
Ευτυχώς για εκείνον, εκεί που βρίσκεται, θα βρεθούν κάποιοι που θα τον βοηθήσουν στην προσπάθεια του να διορθώσει το αποτέλεσμα του άλματος από την δεξαμενή. Η θεία Πρου, οι έξοχοι, ο Αφέντης του Ποταμού, ο Φρουρός της Πύλης, και ένα κοράκι.
Αυτά στην αντίπερα όχθη. Γιατί και στην δική μας πλευρά υπάρχουν οι αγαπημένοι του που δεν έχουν καταθέσει τα όπλα, ειδικά μετά τα μηνύματα που έλαβαν από τον Ίθαν με έναν απίστευτο τρόπο. Πρώτη και καλύτερη η Λένα. και αμέσως μετά η Άμμα, ο Λίνκ, ο θείος Μέικον…
Θα έχουν άραγε κάποιο αίσιο τέλος οι προσπάθειες ζωντανών και νεκρών για να αναστρέψουν την κατάσταση; Ποιοι θα σταθούν στο δρόμο τους αρωγοί και ποιοι εμπόδιο; Πως θα μπορέσουν να εξουδετερώσουν εχθρούς αρχαιότερους και σαφώς δυνατότερους από εκείνους;
Όλα αυτά θα σας τα φανερώσουν οι δύο ταλαντούχες συγγραφείς μέσα από το εξαίσιο αυτό φινάλε των Όμορφων Πλασμάτων. Οι αγαπημένοι μας ήρωες για άλλη μια φορά θα ανεβάσουν την αδρεναλίνη μας στα ύψη και θα μας κόβουν ξανά την ανάσα συχνά πυκνά μέσα στις 420+ σελίδες που απαρτίζουν το «Όμορφη λύτρωση».
Στο ίδιο υψηλό επίπεδο όπως και τα προηγούμενα, το τέταρτο αυτό βιβλίο είναι θαρρώ η εντυπωσιακή αυλαία που θα αφήσει τους λάτρεις της σειράς με ένα χαμόγελο στα χείλη και έντονα συναισθήματα στην καρδιά. Έχοντας τις καλύτερες αναμνήσεις από τα χνάρια των δύο πενών -της Κάμι Γκαρσία και της Μάργκαρετ Στολ– στο χαρτί, σας συστήνω (αν είστε κάποιος από τους λίγους που δεν έχουν ταξιδέψει ακόμα στον μαγευτικό κόσμο των δύο Αμερικανίδων συγγραφέων) να το κάνετε το συντομότερο δυνατόν. Η μυθοπλασία τους αξίζει κάθε λεπτό που θα δώσετε και κάθε λεπτό που θα αφιερώσετε.
Από το αυτί του βιβλίου μεταφέρουμε:
Ο Ίθαν Γουέιτ έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του λαχταρώντας να αποδράσει από την αποπνικτικά μικρή πόλη του Νότου, το Γκάτλιν. Ποτέ δεν είχε φανταστεί πως θα συναντούσε το κορίτσι των ονείρων του, τη Λένα Ντουκέιν, η οποία ξεσκέπασε μια μυστική, ισχυρή και καταραμένη πλευρά του Γκάτλιν, που ήταν κρυμμένη μπροστά στα μάτια τους.
Και ποτέ δεν περίμενε πως θα υποχρεωνόταν να αφήσει πίσω του όλους και όλα για τα οποία νοιαζόταν. Έτσι όταν ο Ίθαν ξυπνάει μετά τα τραγικά γεγονότα του Δέκατου όγδοου Φεγγαριού, έχει μόνο ένα σκοπό: να βρει έναν τρόπο να επιστρέψει στη Λένα και σε αυτούς που αγαπάει.
Πίσω στο Γκάτλιν, η Λένα κάνει τα δικά της παζάρια για την επιστροφή του Ίθαν, και ορκίζεται να κάνει ό,τι χρειαστεί -ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να εμπιστευτεί παλιούς εχθρούς ή να ρισκάρει τις ζωές της οικογένειας και των φίλων που ο Ίθαν άφησε για να προστατεύσει.
Ανάμεσα σε δύο κόσμους, ο Ίθαν και η Λένα πρέπει να συνεργαστούν για να ξαναγράψουν τη μοίρα τους σε αυτό το εντυπωσιακό φινάλε στη σειρά των Όμορφων Πλασμάτων.