Υπόθεση βιβλίου
Όσα θα σας διηγηθώ συνέβησαν τον φλογάτο Αύγουστο. Ξέρετε, τον μήνα που οι περισσότεροι κάνουν διακοπές. Και λέω οι περισσότεροι, γιατί κάποιοι δεν κάνουν, ενώ κάποιοι άλλοι συνδυάζουν τη δουλειά με τις διακοπές.
Ένας από αυτούς τους δεύτερους είναι και ο Ήλιος. Κάνει τη δουλειά του, μα ούτε τις βουτιές του στερείται στα ακρογιάλια ούτε τον αέρα του ξεχνά να παίρνει στα βουνά.
Εκείνο το αυγουστιάτικο πρωινό λοιπόν, ο Ήλιος έφτασε στον Ουρανό ορεξάτος, αλλά φανερά καθυστερημένος.
– Ανησύχησα, Ήλιε μου! παρατήρησε ο Αύγουστος που δρόσιζε τα πόδια του στη θάλασσα.
– Αφού τα ξέρεις, Αύγουστε! Αυτές οι γιορτές του Φεγγαριού κάθε χρόνο στις νύχτες σου παίρνουν τα μυαλά! Άργησα να φύγω, άργησα και να επιστρέψω…
εξήγησε ο Ήλιος λαχανιασμένος, φόρεσε τον πρωινό μανδύα του, τον πλεγμένο με χρυσοκίτρινες ηλιαχτίδες, και στάθηκε στο σημείο του Ουρανού που αγαπούσε περισσότερο: λιγάκι πάνω από τη θάλασσα.
…
Όλα τα πλάσματα της θάλασσας -από τα μικρά μικρά ψαράκια, μέχρι τα δελφίνια και τις φάλαινες- τον καλημερίζουν με χαρά! Μα και τα ζώα, τα ζωάκια και τα φυτά της στεριάς δεν έμειναν πίσω στις καλημέρες.
Ο Ήλιος μεγαλόπρεπος, ευγενικός και καταδεκτικός χαμογελούσε και έστελνε την λάμψη του σε όλους. Οι ώρες, οι κόρες του, άλλες ήταν ξύπνιες κι άλλες πιο υπναρούδες. Δεν χαλούσε το χουζούρι τους ο Ήλιος· όταν θα τις χρειαζόταν θα τις ξυπνούσε. Προς το παρόν θα σκαρφάλωνε λίγο ακόμη στον ουρανό! Μα τι όμορφα που ήταν όλα από εκεί πάνω!
Έτσι όπως κατέφθασε λίγο αργοπορημένος όμως ο Ήλιος και βιάστηκε να ανέβει γρήγορα γρήγορα στον ουρανό, δεν πρόσεξε ένα μικρό Συννεφάκι που βολτάριζε από εδώ κι από εκεί, εδώ και ώρα. Τόλμησε μάλιστα να σταθεί και μπροστά του! Αλήθεια σας λέω! Πήγε και στάθηκε μπροστά του! Αν είναι δυνατόν!
Ο Ήλιος, ενοχλημένος ξεροβήχει ελπίζοντας πως το συννεφάκι θα μπει στο νόημα και θα φύγει, θα χαθεί. Αντί γι αυτό όμως, το συννεφάκι… φώναξε και τους φίλους του! Γέμισε ο ουρανός από παχουλά, χαρωπά και γκριζόμαυρα Συννεφάκια!
“- Έι, έι, τι κάνετε εδώ;” τους φώναξε ο Ήλιος. “Για φύγετε… να πάτε αλλού να παίξετε! εδώ ενοχλείτε!” τους είπε.
…
– Ενοχλούμε; Ποιον ενοχλούμε, κύριε Ήλιε; ρώτησαν έκπληκτα δυο τρία συννεφάκια.
– Εμένα! Ακόμη περισσότερο, και αυτό είναι το πιο σημαντικό, τη φύση, τα δέντρα, τα ζώα, τα πουλιά, τα βουνά και τα λουλούδια που περιμένουν το φως μου! Εγώ τους δίνω ζωή! κατέληξε με καμάρι ο Ήλιος.
…
“Α, κύριε Ήλιε μου, με συγχωρείτε μα κι εμείς έχουμε μερίδιο στον ουρανό, κι η δική μας η δουλειά είναι εξ’ ίσου σημαντική με την δική σας κι άλλωστε έχουμε έρθει εδώ από τα αξημέρωτα” απάντησαν λίγο το ένα και λίγο το άλλο. Μα πετάχτηκε και ένα πολύ ευθαρσές και ίσως και λίγο αγανακτισμένο και του τα είπε ένα χεράκι από την καλή και από την ανάποδη.
“Άσε λίγο χώρο και στους άλλους κυρ-Ήλιε, δε βλέπεις στην Αφρική που πεθαίνουν από την ξηρασία, την πείνα και την δίψα;” Και ένα άλλο λίγο αδέξιο και ατσούμπαλο κατά λάθος έσπρωξε τον Ήλιο! Πω, πω! Τι τσακωμός, τι καβγάς, τι φωνές και σαματάς έγινε, τι να σας λέω!
Οι Ώρες ξύπνησαν και έτρεξαν δίπλα στον πατέρα τους.
Ο Αύγουστος κρυφά κρυφά χώθηκε μέσα σ’ ένα αμπέλι γιατί η θέση του θα ήταν πολύ δύσκολη εάν τον έβρισκαν και του ζητούσαν να πει ποιος από τους δύο είχε δίκιο και ποιος άδικο!
Ο Ήλιος ήταν εκτός εαυτού! Ζητά από τις Ώρες να κλείσουν τις πόρτες του Ουρανού. Όμως οι Ώρες, οι ίδιες του οι κόρες, αρνούνται να κάνουν κάτι τόσο παρακινδυνευμένο χωρίς σοβαρότατο λόγο.
Ο Ήλιος θυμωμένος μα και πληγωμένος χαμήλωσε, χαμήλωσε και κρύφτηκε πίσω από ένα βουνό.
Ο Αύγουστος ενοχλήθηκε: δεν ήθελε να χαλάσει η φήμη του από τέτοια καμώματα.
Τα συννεφάκια κοιτάχτηκαν προβληματισμένα… Μήπως το είχαν παρατραβήξει;
…
– Μα τίποτα από αυτά δεν θα γινόταν, αν μας έδινε από την αρχή τη θέση που μας αναλογεί στον Ουρανό.
– Ο Ήλιος όμως λογαριάζει τον Ουρανό μόνο για δικό του βασίλειο! Δεν ήθελε να μας αφήσει να κάνουμε τη δουλειά μας.
…
Και στρώθηκαν στο παιχνίδι. Βροντές, αστραπές, μπουμπουνητά και κυρίως βροχή. Μια βροχή δυνατή και πυκνή που ξεδίψαγε τη γη και τα ζώα και τους ανακούφιζε από το δυνατό λιοπύρι.
Ο Ήλιος, εκεί, κρυμμένος πίσω από το βουνό, πολύ στενοχωρημένος και προβληματισμένος, κάνει την αυτοκριτική του και σκέφτεται σοβαρά να μείνει κρυμμένος από όλους.
Ο δε Αύγουστος, αχ ο καημένος, όσα γλυκά σύκα και να φάει, δεν μπορεί να γλυκάνει την πίκρα που θα πάρει αν ο Ήλιος πραγματοποιήσει την σκέψη του.
Τα συννεφάκια κουρασμένα και άδεια από βροχή φεύγουν αργά αργά για άλλο Ουρανό, για άλλη Γη που θα τους χρειάζεται…
…
όμως πίσω τους ο Ουρανός έμενε άδειος, Χωρίς Σύννεφα και χωρίς Ήλιο. Ούτε γκρίζος, ούτε γαλάζιος. Άχρωμος και θολός. Τι Ουρανός θα ήταν αυτός;
[grbk https://www.greekbooks.gr/oi-zografoi-toy-oyranoy.html%5D
Κριτική και εντυπώσεις
Πω, πω, τι συνέβει στον ουρανό!!! Θα μείνει έτσι γκρίζος; Χωρίς χρώμα, χωρίς ζωντάνια; Και τα δέντρα; Τα φυτά; Τα ζώα και τα πουλιά; Τι θα γίνουν όλα αυτά;
Το ευχάριστο είναι πως δε χρειάζεται να ζήσετε με την αγωνία. Όλα σας τα ερωτήματα θα απαντηθούν, όταν με το καλό διαβάσετε το παιδικό βιβλίο «Οι ζωγράφοι του ουρανού», που έγραψε η Χρυσάνθη Τσιαμπαλή και εικονογράφησε η Μαριάννα Φραγκούλη.
Πρωτότυπο, εξαιρετικά απολαυστικό και ενδιαφέρον, θα διευρύνει την σκέψη των μικρών αναγνωστών του και θα ενισχύσει την αντίληψή τους. Θα τους διδάξει πως να εξετάζουν τα θέματα σφαιρικά έτσι ώστε να μπορούν να καταλήγουν στην αλήθεια και όχι σε αυτό που μπορεί να φαντάζει ως αλήθεια.
Ένα αξιαγάπητο παραμύθι γεμάτο ήλιο και καλοκαίρι το «Οι ζωγράφοι του ουρανού» που τόσο με τις προσεκτικά διαλεγμένες λέξεις όσο και με τις υπέροχες και μαγευτικές εικόνες του, θα ζεστάνει τις παιδικές καρδούλες και θα χορτάσει με υπέροχα χρώματα τα παιδικά ματάκια.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι έχει τιμηθεί με Εύφημο Μνεία, τον Δεκέμβριο του 2014, στο Διαγωνισμό της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς.
Αγοράστε το σε κάποιο βιβλιοπωλείο ή απλά και εύκολα δώστε την ηλεκτρονική σας παραγγελία εδώ και θα το παραλάβετε στην πόρτα σας. Οι μικροί αναγνώστες του σπιτιού σας θα το απολαύσουν, θα το λατρέψουν και θα σας δώσουν ένα ζουμερό φιλί για την επιλογή του δώρου τους! Καλή ανάγνωση!
Οπισθόφυλλο:
Ένα αυγουστιάτικο πρωινό ο Ήλιος κατέφτασε στον Ουρανό ορεξάτος, μα λιγάκι καθυστερημένος. Πάνω στη βιασύνη του δεν πρόσεξε ένα παχουλό, γκρίζο Συννεφάκι, που σεργιάνιζε δίπλα του. Μέχρι που εκείνο στάθηκε μπροστά του κρύβοντάς τον από τα πλάσματα της φύσης.
Γερός καβγάς ξέσπασε ανάμεσά τους. Ο Ήλιος, θυμωμένος και προσβεβλημένος, κρύφτηκε πίσω από ένα βουνό αποφασισμένος να μην ξαναβγεί ποτέ!
Θα μπουν στην άκρη το πείσμα και ο εγωισμός; Ή μήπως αυτός ο καβγάς θα γίνει η αφορμή να μείνει για πάντα σκοτεινή η φύση;
[grbk https://www.greekbooks.gr/oi-zografoi-toy-oyranoy.html%5D
Ταυτότητα βιβλίου
Τίτλος βιβλίου
Οι ζωγράφοι του ουρανού
Συγγραφέας
Χρυσάνθη Τσιαμπαλή
Εικονογράφος
Μαριάννα Φραγκούλη
Εκδοτικός οίκος
Εκδόσεις Ελληνοεκδοτική
Ημερομηνία έκδοσης
Απρίλιος 2019
Αριθμός σελίδων
37
ISBN
978-960-563-162-8
Συντάκτης άρθρου
Ολυμπία Κατσένη