Εκδόσεις Ψυχογιός, 2016
Σελ. 378
Ένα πολύ καλό βιβλίο της Ιζαμπέλ Αλιέντε που δίνει φωνή στα γερατειά. Ένα βιβλίο που δείχνει την επίμονη βούληση των ατόμων τρίτης ηλικίας να διεκδικούν το δικαίωμά τους στη ζωή και τον έρωτα. Ένα έξυπνο βιβλίο με ανατρεπτικό τέλος.
Το 1939, λίγο προτού εισβάλουν οι ναζί στην Πολωνία, οι γονείς της νεαρής Άλμα Μέντελ τη στέλνουν να ζήσει στην ασφάλεια της έπαυλης των θείων της στο Σι Κλιφ, του Σαν Φρανσίσκο. Εκεί συναντά τον Ιτσιμέι, τον ήσυχο και ευγενικό γιο της οικογένειας του Ιάπωνα κηπουρού. Η σχέση τους ανθίζει σαν λουλούδι. Εκείνη και ο Ιτσιμέι κόντεψαν να πνιγούν από αγάπη, καθώς προσπαθούσαν να την πιουν όλη. Η Άλμα τον λάτρευε, αλλά ήξερε πως τα μειονεκτήματα της φτώχειας θα σκότωναν τον έρωτά της. Ο παιδικός τους έρωτας όμως ήταν καταδικασμένος. Η σχέση τους δεν είχε μέλλον. Δεν μπορούσε να παντρευτεί τον Ιτσιμέι, αλλά ούτε και να πάψει να τον αγαπάει. Χωρίς αυτόν θα ξεραινόταν σαν φυτό στην έρημο, θα πέθαινε. Η Άλμα Μέντελ ενδιαφέρεται τώρα για τα ταξίδια της, τα καινούργια σχέδιά της, τη ζωγραφική στο μετάξι, την άνετη ζωή της στο Σι Κλιφ. Ο Ιτσιμέι Φουκούντα, που ήταν ένας απλός κηπουρός, ενδιαφέρεται για τα φυτά του, το φυτώριο λουλουδιών και τα φυτά εσωτερικού χώρου, ασχολούνταν επίσης με τον διαλογισμό και την εσωτερική του γαλήνη. Ο Ιτσιμέι είχε μια αύρα, μια αόρατη αχλή. Ο Ιτσιμέι άξιζε απεριόριστη αγάπη, ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, ένας σοφός, ένας άγιος, μια αγνή ψυχή, ένας ευαίσθητος και στοργικός εραστής. Ο Ιτσιμέι με το κορμί του από ξύλο, τα σκληρά του μαλλιά, τα «Πράσινα δάχτυλά» του, τα τρυφερά του μάτια, το γέλιο που πήγαζε από τα βάθη της ψυχής του. Ήρθαν αντιμέτωποι οι δυο τους με αξεπέραστα εμπόδια. Η Άλμα δεν τολμούσε να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο με τον Ιτσιμέι, διότι την εμπόδιζαν οι κοινωνικές συμβάσεις και πιέσεις, οι φυλετικές προκαταλήψεις, υπάκουε στους οικογενειακούς και κοινωνικούς κανόνες, ο φόβος της απέναντι στη φτώχεια. Η Άλμα, ήταν παγιδευμένη στις συμβάσεις και την ασφάλειά της. Οι δυο τους προέρχονταν από πολύ διαφορετικούς κόσμους, ανήκαν σε άλλη φυλή, σε άλλη κοινωνική τάξη, σε άλλον πολιτισμό, σε άλλη θρησκεία και ο καθένας τους έπρεπε να αποδεχτεί τη δική του μοίρα. Ίσως να ξανασυναντηθούν κάτω από καλύτερες συνθήκες ή σε μια άλλη ζωή… Ίσως αγαπηθούνε αργότερα σαν ένα ζευγάρι γεροντάκια.
Μετά την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, οι δυο νέοι χωρίζουν, καθώς οι Ιάπωνες κηρύσσονται εχθροί από το αμερικανικό κράτος και στέλνονται σε στρατόπεδα.
Η Άλμα Μέντελ στα οκτώ της χρόνια είχε ερωτευτεί τον Ιτσιμέι με την ένταση που χαρακτηρίζει τους έρωτες της παιδικής ηλικίας, και τον Ναθάνιελ Μπελάσκο, το σύζυγό της, με τη γαλήνη που διακρίνει τους έρωτες της γεροντικής ηλικίας. Μέσα στην καρδιά της εκείνοι οι δυο έπαιζαν διαφορετικούς ρόλους και της ήταν εξίσου απαραίτητοι, αντικατέστησε με τον παθιασμένο έρωτά της για τον Ιτσιμέι Φουκούντα και την αποκλειστική της φιλία με τον Ναθάνιελ Μπελάσκο, τον οποίο δε θυμόταν ως σύζυγο παρά ως τον καλύτερο της φίλο. Στην τελευταία φάση της ζωής της, η Άλμα Μέντελ-Μπελάσκο στα ογδόντα της, είχε κοντά της πάλι τον Ιτσιμέι, τον θρυλικό εραστή της. Είναι ερωτευμένοι από το 1955 ως το 2013. Ένας έρωτας αιώνιος.
Η εικοσιτριάχρονη Ιρίνα Μπαζίλι, που έφυγε από ένα χωριό της Μολδαβίας, άλλαξε ταυτότητα και τόπο διαμονής, έχασε τη μητέρα της και όλους τους ανθρώπους που γνώριζε και βρέθηκε να ζει κυριολεκτικά κρυμμένη σε μια Πολιτεία της Αμερικής. Έπιασε δουλειά σε ένα γηροκομείο του Μπέρκλεϊ, το 2010. Το ίδρυμα αυτό για ηλικιωμένους, είναι μια ανοιχτή κοινότητα, όπου οι άνθρωποι μπορούν να έρχονται και να φεύγουν όποτε τους κάνει κέφι. Η Άλμα Μέντελ-Μπελάσκο βρίσκεται πλέον σε αυτόν τον οίκο ευγηρίας.
Η Ιρίνα αγαπάει τους γέροντες στο «Σπίτι του Κορυδαλλού», αυτόν τον οίκο ευγηρίας. Αλλά κυρίως αγαπάει την ογδοντάχρονη Άλμπα Μέντελ-Μπελάσκο. Την Ιρίνα τη συγκινούσαν εκείνοι οι αργοκίνητοι, αδέξιοι, αδύναμοι, φιλάσθενοι γέροντες και γιαγιάδες. Τους ενθαρρύνει, τους βοηθάει και τους παρηγορεί. Ένιωθε τρυφερότητα για τις ρυτίδες, τα παραμορφωμένα τους δάκτυλα και τα θολωμένα τους μάτια. Ο Σεθ Μπελάσκο, ο εγγονός της Άλμα, είναι ερωτευμένος με την νοσηλεύτρια Ιρίνα Μπαζίλι. Η Άλμα στον οίκο ευγηρίας, δέχεται κάποια παράξενα γράμματα, παίρνει γαρδένιες και κάνει κάποια μυστικά ταξίδια. Η Άλμα έφευγε με τη βιασύνη ερωτευμένης κοπέλας, δίχως να λέει που πηγαίνει και πότε σκοπεύει να γυρίσει. Περνούσαν δυο τρεις μέρες χωρίς νέα της και άξαφνα επέστρεφε. Όλα αυτά τα μυστήρια έρχεται η Ιρίνα και ο εγγονός της Άλμπα, ο Σεθ, να τα ανακαλύψουν. Πιστεύουν ότι έχει ένα αόρατο εραστή. Η γιαγιά ίσως γυρίζει στα ξενοδοχεία με κάποιον εραστή. Μήπως τον Ιάπωνα εραστή της;
Η Άλμα τον αγαπάει τον Ιτσιμέι, από τότε που ήταν και οι δύο, οκτώ χρονών, αλλά ως εραστές ήταν περίπου πενήντα οκτώ χρόνια από το 1955, με μερικά παρατεταμένα διαλείμματα. Μετά από τόσα πολλά χρόνια, συνειδητοποιούν πως εξακολουθούν να είναι πάλι ερωτευμένοι…
Από το βιβλίο αυτό βγαίνουν κάποια διδάγματα:
Άνθρωποι ηλικιωμένοι που κρατάνε ζωντανό το όνειρο του μεγάλου έρωτα της ζωής τους.
Σχεδόν όλες οι πληγές θεραπεύονται από την αγάπη.
Υπάρχουν πάθη που είναι σωστές πυρκαγιές.
Τα γηρατειά είναι η καλύτερη περίοδος για να είναι και να κάνει κάποιος ό,τι του αρέσει.
Ο έρωτας μπορεί να προκύψει σε κάθε ηλικία.
Αρχίζουμε να γερνάμε από τη στιγμή που γεννιόμαστε.
Στα γηρατειά οι ιστορίες του παρελθόντος αποκτούν ζωή και κολλούν πάνω τους.
Τα γηρατειά είναι η πιο εύθραυστη και δύσκολη φάση της ζωής, γιατί δεν έχει άλλο μέλλον πέρα από το θάνατο.
Σε κάθε ηλικία χρειάζεται να έχεις ένα σκοπό στη ζωή σου.
Ο έρωτας και η φιλία δε γερνούν ποτέ…
Πρόκειται για μια ιστορία ενός κρυφού πάθους που άντεξε στο χρόνο. Ένα συγκλονιστικό βιβλίο για την φιλία, την ευτυχία, τον έρωτα της παιδικής ηλικίας, την αγάπη, την μνήμη, τα φρικτά φαντάσματα της μνήμης, τις επίμονες αναμνήσεις, τις ερωτικές αναμνήσεις, τις παραλείψεις, τις αποσιωπήσεις, τις προδοσίες, τα ψέματα, την τρίτη ηλικία, την ασχήμια των γηρατειών, την ευθανασία, την πλήξη, τον φόβο του θανάτου, την μοναξιά, τον Άλλο και την ταυτότητα.
Πρόκειται για αριστούργημα.
Η ΙΖΑΜΠΕΛ ΑΛΙΕΝΤΕ γεννήθηκε το 1942 στο Περού και μεγάλωσε στη Χιλή. Είναι ανιψιά του προέδρου της Χιλής, Σαλβαδόρ Αλιέντε. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε 35 γλώσσες και έχουν πουλήσει πάνω από 65 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως. Μέσα από τα βιβλία της έχει στόχο να ψυχαγωγεί αλλά και να επιμορφώνει τους αναγνώστες της, συνδέοντας τις ιστορίες της με σημαντικά ιστορικά γεγονότα. Η ίδια χαρακτηρίζει το έργο της «ρεαλιστική λογοτεχνία», επηρεασμένη τόσο από την απίστευτη παιδική της ηλικία όσο κι από τους μαγικούς ανθρώπους και τα γεγονότα που πυροδότησαν τη φαντασία της. Εκτός από το συγγραφικό της έργο, ασχολείται ενεργά με την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μετά τον θάνατο της κόρης της το 1992, ίδρυσε στη μνήμη της ένα ίδρυμα αφιερωμένο στην προστασία και χειραφέτηση των γυναικών και των παιδιών σε όλο τον κόσμο. Από το 1987 ζει μαζί με τον δεύτερο σύζυγό της και την οικογένειά τους στην Καλιφόρνια, αλλά, όπως δηλώνει, βρίσκεται πάντα με το ένα πόδι στην Καλιφόρνια και με το άλλο στη Χιλή.
[grbk https://www.greekbooks.gr/allende-isabel-aliente-izabel.person%5DΑπό το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Το 1939, λίγο προτού εισβάλουν οι ναζί στην Πολωνία, οι γονείς της νεαρής Άλμα τη στέλνουν να ζήσει στην ασφάλεια της έπαυλης των θείων της στο Σαν Φρανσίσκο. Εκεί, κι ενώ τα βαριά σύννεφα του πολέμου έχουν τυλίξει για τα καλά την Ευρώπη, συναντά τον Ιτσιμέι, τον ήσυχο και ευγενικό γιο της οικογένειας του Ιάπωνα κηπουρού. Η σχέση τους ανθίζει σαν λουλούδι, αθέατη από τα μάτια όλων. Μετά την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, οι δυο νέοι χωρίζουν, καθώς οι Ιάπωνες κηρύσσονται εχθροί από το αμερικανικό κράτος και στέλνονται σε στρατόπεδα.
Δεκαετίες αργότερα, η Ιρίνα, μια κοπέλα που προσπαθεί να συμφιλιωθεί με το βαρύ παρελθόν της, συναντά την ηλικιωμένη πια Άλμα και τον εγγονό της τον Σεθ στο Σπίτι του Κορυδαλλού, ένα γηροκομείο διαφορετικό από τα άλλα. Η Ιρίνα και ο Σεθ γίνονται φίλοι και μάρτυρες της αποστολής μυστηριωδών δώρων και επιστολών στην Άλμα από έναν κρυφό αποστολέα.
Μέσα από ένα ταξίδι στις ηπείρους και στις γενιές, η Ιζαμπέλ Αλιέντε ξετυλίγει την ιστορία ενός κρυφού πάθους που άντεξε στον χρόνο και θέτει θέματα ταυτότητας, λύτρωσης, συμφιλίωσης. Ένα μυθιστόρημα-ύμνος στη σταθερή αξία της ανθρώπινης αγάπης σ’ έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει.