Ο ήλιος έχει ανατείλει και οι ζωογόνες ακτίνες του λούζουν με φως μια τροπική παραλία. Μια ερημική τροπική παραλία που μετά το τέλος της χοντρής άμμου ξεκινά ένα δάσος με φοίνικες. Για μια στιγμή… μα ναι, δεν είναι εντελώς ερημική… μόλις ξεπρόβαλαν μέσα από τα δέντρα δύο μικρά παιδιά. Για να πλησιάσουμε όμως να μάθουμε τι δουλειά έχουν εκεί.
Το ένα παιδί, το αδύνατο, ονομάζεται Ραλφ. Είναι δώδεκα ετών και ο πατέρας του είναι αξιωματικός του Βρετανικού Πολεμικού Ναυτικού. Το άλλο, το γεματούτσικο με τα γυαλάκια, είναι ορφανό. Ζει με τη θεία του που έχει ζαχαροπλαστείο -εξού και τα παχάκια- και όλοι στο σχολείο το φωνάζουν Πίγκυ. Τι δουλειά όμως έχουν δύο μαθητές σε μια παραλία που προφανώς δεν μπορεί να βρίσκεται στις ακτές της Μεγάλης Βρετανίας; Από όσα λένε, το αεροπλάνο που τους μετέφερε μακριά από τον τόπο τους -σε μια προσπάθεια των γονιών τους να τους απομακρύνουν από την απειλή του πολέμου- έπεσε σε αυτό τον τόπο.
Όμως ο Ραλφ και ο Πίγκυ -ας χρησιμοποιήσουμε κι εμείς αυτό το παρατσούκλι μιας και μας είναι άγνωστο το πραγματικό του όνομα- δεν ήταν οι μόνοι επιβάτες του αεροπλάνου! Που βρίσκονται τα άλλα παιδιά που ταξίδευαν μαζί τους; Μήπως αυτό το κοχύλι μπορεί να τους βοηθήσει; Ο Πίγκυ λέει ότι είχε δει στην πατρίδα ένα παρόμοιο που όταν το φύσαγες έβγαζε ένα δυνατό ήχο σαν να ήταν βούκινο! Για φύσα το βούκινο σας Ραλφ, να δούμε τι θα γίνει.
…
Σημάδια ζωής φάνηκαν τώρα στην αμμουδιά. Η άμμος, τρεμουλιαστή κάτω από τη θολούρα της ζέστης, έκρυβε πολλές μορφές στα μίλια του μήκους της. Αγόρια προχωρούσαν προς την πλατφόρμα μέσα από την καφτή, χοντρή άμμο.
…
Ο Ράλφ συνέχιζε να φυσάει σύντομα, διαπεραστικά σαλπίσματα. Ο Πίγκυ πηγαινοέρχονταν ανάμεσα στο πλήθος, ρωτώντας ονόματα και σμίγοντας τα φρύδια του στην προσπάθειά του να τα συγκρατήσει.
…
Ανάμεσα στα παιδιά που ατάκτως έφτασαν στο μέρος που στέκονταν οι δύο μας φίλοι, ήταν και μια χορωδία! Μια ομάδα παιδιών που φορούσαν μαύρα καπέλα -μέλη αυτής της χορωδίας- με τον αρχηγό τους, τον Τζακ Μέριντιου, να επιβάλλει τάξη και πειθαρχία.
Όταν μαζεύτηκαν όλοι οι διασωθέντες, και αφού διαπίστωσαν ότι ανάμεσα τους δεν υπάρχει ούτε ένας ενήλικος, αποφάσισαν να ανακηρύξουν ένα αρχηγό που θα έχει το γενικό πρόσταγμα. Αν και ο Τζακ θεωρούσε ότι δικαιωματικά έπρεπε να λάβει αυτό το αξίωμα, η ομήγυρη δια βοής εξέλεξε τον Ραλφ.
Κάθε αρχή και δύσκολη, δεν λέει ο σοφός λαός μας; Η κοινωνία των μικρών παιδιών έχει ξεκινήσει μόλις να κάνει δειλά τα πρώτα της βήματα. Αρχικό μέλημα τους είναι να διαπιστώσουν αν όντως βρίσκονται σε νησί, όπως υποψιάζονται. Η γνώση αυτή θα καθορίσει τις επόμενες ενέργειές τους τόσο ως προς τη διαβίωση, όσο και ως προς το τι θα μπορέσουν να κάνουν για να επισπεύσουν την πολυπόθητη διάσωση και επιστροφή στα σπίτια τους.
…
Πέρα από την πίστα ήταν η τετράγωνη κορφή του βουνού και σε λίγο βρέθηκαν εκεί. Είχαν μαντέψει κιόλας ότι επρόκειρο για νησί: ενώ σκαρφάλωναν τους ρόδινους βράχους, με τη θάλασσα κι από τις δύο πλευρές, και τον κρυστάλλινο αέρα, είχαν μαντέψει από κάποιο ένστικτο ότι απ’ όλες τις πλευρές υπήρχε θάλασσα. Αλλά τους είχε φανεί πιο ταιριαστό ν’ αφήσουν την τελευταία λέξη μέχρι να βρεθούν στην κορφή, απ’ όπου έβλεπαν ένα κυκλικό ορίζοντα από νερό.
Ο Ράλφ στράφηκε στους άλλους.
«Όλο τούτο είναι δικό μας».
…
Νησί λοιπόν! Για να δούμε, τι θα κάνουν τώρα οι μικροί μας ήρωες; Πως θα καταφέρουν να επιβιώσουν και πόσο άραγε θα παραμείνουν σε αυτό το νησί; Θα φτάσει γρήγορα βοήθεια; Αυτά και χίλια άλλα ερωτήματα θα απαντηθούν με την ανάγνωση του βιβλίου. Ποιού βιβλίου; Ουπς! Ξεχάστηκα. Αυτό θα έπρεπε να σας το είχα ήδη πει. Λοιπόν! Τα παραπάνω και φυσικά η εξέλιξη και η κατάληξη της ιστορίας ξεδιπλώνονται στο «Ο άρχοντας των μυγών», του Γουίλιαμ Γκόλντινγκ, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1954. Στην χώρα μας έφτασε μέσω των εκδόσεων Γράμματα το 1981, σε μετάφραση της Ρένας Χατχούτ.
Το εξαιρετικό αυτό μυθιστόρημα ανήκει πλέον -δικαίως- στις τάξεις των κλασικών λογοτεχνικών έργων και διδάσκεται-αναλύεται σε πλήθος σχολείων και σχολών σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο ταλαντούχος συγγραφέας, μέσα από μια απλή φαινομενικά εφηβική περιπέτεια, βουτά -και μαζί του παρασύρει και τον αναγνώστη- στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής. Παρουσιάζει πως ο πολιτισμένος και εξελιγμένος άνθρωπος μπορεί να διαβεί τον Ρουβίκωνα και να βρεθεί στην αρχέγονη άγρια ζωώδη κατάστασή του.
Έχοντας ως ήρωες μικρά παιδιά, ο Γουίλιαμ Γκόλντινγκ, στηλιτεύει τα κακώς κείμενα τόσο της δικής μας κοινωνίας όσο και αυτής των μακρινών προγόνων μας. Τοποθετεί αυτές τις δύο κοινωνίες σε μια παράλληλη πορεία με σκοπό να δείξει τόσο τις διαφορές όσο και τα κοινά τους σημεία. Θέτει τα γρανάζια του μυαλού των αναγνωστών του σε κίνηση, βοηθώντας τους έτσι μετά από τη συγκλονιστική και άγρια πολλές φορές κολυμβήθρα του Σιλωάμ -που είναι η ανάγνωση του βιβλίου- να αναδυθούν σοφότεροι, με ευρύτερους ορίζοντες.
Το «Ο άρχοντας των μυγών», του Γουίλιαμ Γκόλντινγκ, πρέπει οπωσδήποτε να το διαβάσετε και να το έχετε στην βιβλιοθήκη σας. Μη θαρρείτε ότι ως εφηβικό ανάγνωσμα δεν έχει να προσφέρει σε εσάς που έχετε πατήσει τα πρώτα ή και τα δεύτερα -άντα. Κάθε σελίδα του βιβλίου αυτού κρύβει ανεκτίμητους θησαυρούς, ωφέλιμους για την διαμόρφωση ή και την αναδιαμόρφωση ενός χαρακτήρα. Διαβάστε το και αναλύστε το με την πρώτη ευκαιρία! Έχετε να αποκομίσετε πολλά, πάρα πολλά, από τις σελίδες του.
Το βιβλίο μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη δύο φορές. Η πρώτη ήταν το 1963 με σκηνοθέτη τον Peter Brook και η δεύτερη το 1990 με σκηνοθέτη τον Harry Hook. Δείτε τις εντυπώσεις μας από τις δύο αυτές ταινίες κάνοντας κλικ στους αντίστοιχους συνδέσμους:
Ο άρχοντας των μυγών – Lord of the Flies – 1963
Ο άρχοντας των μυγών – Lord of the Flies – 1990