Πώς ονειρεύεστε τα τέλεια Χριστούγεννα; Μικροί και μεγάλοι θα ξεκινούσαν λέγοντας: Χιονισμένα! Τα καιρικά φαινόμενα όμως δεν έρχονται κατά παραγγελία. Ή μήπως όχι; Στο Κολοράντο Σπρίνγκς, από το 1955, κάθε χρόνο, χιονίζει από τις 23 μέχρι και τις 25 Δεκεμβρίου! Εκεί βρίσκεται η αεροπορική βάση NORAD όπου αυτές τις Άγιες μέρες ανοίγουν οι πύλες της για να υποδεχτεί στον μαγικό κόσμο που στήνεται -ειδικά γι’ αυτή την περίσταση στο προαύλιό της αλλά και στο εσωτερικό της-, μικρούς και μεγάλους. Μα… σαν γρήγορα σας τα λέω ε; Για ελάτε να κρυφοκοιτάξουμε λίγο, να ρίξουμε μια ματιά, στο χιονισμένο αυτό χώρο.
…
Άι Βασίληδες με μπαλόνια και δώρα περιμένουν σε κάθε γωνιά τα παιδάκια για να φωτογραφηθούν μαζί τους, μια τεράστια φάτνη δεσπόζει μπροστά στο κτίριο της Διοίκησης και μικρά σπιτάκια, που στήθηκαν τις τελευταίες ώρες, περιμένουν τους επισκέπτες, να κάτσουν στους πάγκους και να γευτούν γιορτινά κέικ, μπισκότα, και άλλες λιχουδιές. Μυρωδιές και χρώματα παντού. Για δύο ημέρες το στρατόπεδο μεταμορφώνεται σε μια παραμυθένια πόλη για τα παιδιά.
…
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά: Μέσα σε αυτήν, στο αμφιθέατρό της συγκεκριμένα, οι μικροί επισκέπτες παρακολουθούν την διαδρομή του Άι Βασίλη σε πόλεις, χωριά, ακόμη και στις πλέον απομακρυσμένες περιοχές της γης. Ενώ, ένας άλλος Άι Βασίλης, που βρίσκεται εκεί, γέρος και εξασθενημένος, λέει στο ακροατήριό του την πιο παράξενη, την πιο ξεχωριστή χριστουγεννιάτικη ιστορία. Τα όσα δηλαδή συνέβησαν στις 24 Δεκέμβρη του 1955 και έγιναν η αιτία να ξεκινήσει η χριστουγεννιάτικη αυτή παράδοση.
Είναι παραμονή Χριστουγέννων και στην αεροπορική βάση NORAD επικρατεί χριστουγεννιάτικη διάθεση, αναμνηστικές φωτογραφίες, μα πάνω απ’ όλα ανυπομονησία να τελειώσει η βάρδια και να βρεθούν όλοι στα σπίτια τους να γιορτάσουν με τις οικογένειές τους τα Χριστούγεννα. Και ξαφνικά παγώνουν όλα από τον ήχο ενός τηλεφώνου που χτυπά. Ενός κόκκινου τηλεφώνου που το χτύπημά του σημαίνει “πόλεμος”…
…
“Στα ραντάρ δεν βλέπω τίποτα”, φώναξε ο Άνταμ, φοβίζοντας ακόμα περισσότερο τους υπόλοιπους. Μα που πήγε ο εχθρός; Πόσο αόρατοι μπορούσαν να γίνουν οι κόκκινοι; Ο Χάρυ πήρε επιτέλους την απόφαση και σήκωσε το ακουστικό με χέρια που έτρεμαν. Περίμενε να ακούσει κάποιον ανώτατο αξιωματικό να του λέει για πόλεμο.
“Ο…ορίστε;” είπε με φωνή που προσπαθούσε να την κρατήσει ήρεμη. Ο φόβος του όμως δεν τον άφηνε. Και τότε, από την άλλη άκρη της γραμμής, άκουσε…
…
Τι άκουσε; Δεν μπορώ να σας το πω, μπορώ όμως να σας βεβαιώσω πως αυτό που άκουσε τον άφησε με το στόμα ανοιχτό!
Ο Άι Βασίλης και ο χοντρός Γιαννάκης
Ο Γιαννάκης είναι στεναχωρημένος. Στο σχολείο ή στο σπίτι, τον ακολουθούν παντού τα άσχημα πειράγματα των συμμαθητών του που αφορούν τα παραπανίσια κιλά του. Τον κυνηγούν, τον απελπίζουν, τον κυριεύουν και τον απασχολούν διαρκώς, μην αφήνοντάς τον να διαβάσει τα μαθήματά του ή να παίξει έξω με τα γειτονόπουλα.
…
Αχ, γιατί να είναι χοντρός; Γιατί να μην μπορεί να έχει έναν έστω φίλο που να παίζει μαζί του; Γιατί να τον κοροϊδεύει ο Νίκος και τα άλλα παιδιά; Και γιατί ο δάσκαλος να του κάνει συνέχεια παρατηρήσεις; Αχ, πόσο ήθελε ν’ αλλάξει…
…
Αυτές τις σκέψεις κάνει ο Γιαννάκης κι αποφασίζει, μιας και η Πρωτοχρονιά πλησιάζει, να γράψει ένα γράμμα στον Άι Βασίλη. Και αφού από παιχνίδια, βιβλία και όλα αυτά που ζητούν συνήθως τα παιδάκια ήταν γεμάτος, αποφάσισε να γράψει αυτό που τον έκαιγε περισσότερο, κάτι που δεν θα μπορούσε να εξομολογηθεί εύκολα σε άλλον, και σίγουρα κάτι που δεν θα μπορούσε να του κάνει δώρο κάποιος άλλος. Τι λέτε; ο Άι Βασίλης θα βοηθήσει τον μικρό Γιαννάκη να βρει την δύναμη να αλλάξει την ζωή του, και να μοιράσει απλόχερα την καλοσύνη;
Χριστός γεννάται σήμερον
Γιορτινή ατμόσφαιρα, παραμονή Χριστουγέννων, φωτισμένα σπίτια, πολύχρωμα λαμπιόνια και καταστόλιστες βιτρίνες. Χριστουγεννιάτικες μυρωδιές και λιχουδιές, παιδιά, νέοι και γέροι στροβιλίζονται -σαν τις νιφάδες που πέφτουν από τον ουρανό- στην κεντρική πλατεία. Η μικροκαμωμένη Μαιρούλα κοιτάζει και δεν χορταίνει να χαίρεται με την χαρά των άλλων, να ξεχνά την φτώχεια της και να ονειρεύεται πως θα αγοράσει αυτό που ποθεί περισσότερο από όλα. Ένα μπαλόνι. Δεν χορταίνει να βλέπει αυτό που την γοητεύει, την γαληνεύει και την κάνει να χαίρεται. Την φάτνη…
…
Η Μαιρούλα καθόταν εκεί δίπλα της και ηρεμούσε βλέποντας τα προβατάκια, το γαϊδουράκι, τους μάγους και τους βοσκούς γύρω από την κούνια του μωρού. Της άρεσε πολύ αυτή η εικόνα, την είχε συνέχεια στο μυαλό της όταν τριγυρνούσε στην πλατεία, ή όταν επέστρεφε πάλι στο μέρος όπου έμενε. Μακάρι να ζούσε κι αυτή σε μια φάτνη! Ήταν όλα τόσο ζεστά εκεί!
…
Η Μαιρούλα βρίσκει πεσμένο στο δρόμο ένα νόμισμα που μπορεί να κάνει το όνειρό της για το μπαλόνι, πραγματικότητα. Προσέχει όμως και μια νεαρή φτωχικά ντυμένη κοπέλα που προσπαθεί να σκεπάσει όσο καλύτερα γίνεται το μωράκι που κρατά στην αγκαλιά της, ενώ όλοι τριγύρω την αποδιώχνουν. Φαίνεται να χρειάζεται περισσότερο εκείνη το νόμισμα αυτό! Θα απαρνηθεί η Μαιρούλα το όνειρο του μπαλονιού που πετά ψηλά στον ουρανό για να βοηθήσει την φτωχή μητέρα και το μωρό της;
Το τυχερό ελατάκι
Το μικρό ελατάκι χαίρεται το χιόνι που έχει σκεπάσει την πλάση γύρω του, τα γέλια, τις φωνές και τα πειράγματα των παιδιών που του μεταφέρει ο άνεμος από την γειτονική πολιτεία. Όμως νιώθει και μια ανησυχία γνωρίζοντας πως αυτές τις μέρες, άνθρωποι με τσεκούρια έρχονται στο δάσος του και κόβουν έλατα. Τους φοβάται τους ανθρώπους. Δεν είναι και λίγα τα κακά και τα άσχημα που είδε στην σύντομη ζωή του να κάνουν στο δάσος του αλλά και στο ίδιο…
…
Το ελατάκι θυμήθηκε τη μέρα εκείνη που είχαν έρθει κάποια αγόρια να παίξουν στο δάσος και είχαν χαράξει τον κορμό του με ένα μαχαίρι. Πόσο είχε πονέσει τότε! Είχε γυρίσει κι είχε κοιτάξει τον παππού του, που ήταν κι αυτός γεμάτος χαρακιές, ζητώντας βοήθεια.
“Μη φοβάσαι”, του είχε πει εκείνος καθησυχαστικά, “θα το συνηθίσεις”.
…
Ευτυχώς που υπάρχουν και τα μικρά φιλικά ζωάκια του δάσους, όπως ο λαγός και η χελώνα που συντροφεύουν το ελατάκι μας και του μεταφέρουν τα νέα του δάσους.
Μέχρι που μια μέρα, άνθρωποι το πλησιάζουν, και τα παιδιά φωνάζουν πως ναι, αυτό είναι το έλατο που πάντα ονειρευόντουσαν να στολίσουν για τα Χριστούγεννα! Όμως δεν το κόβουν, αλλά το φυτεύουν σε μια τεράστια γλάστρα Έτσι το ελατάκι μας θα δει κι άλλα πράγματα… και εκεί που νομίζει πως όλα τελείωσαν, ίσως όλα να αρχίζουν!
Το «Ο Άι Βασίλης στο ραντάρ» του Βασίλη Παπαθεοδώρου αποτελείται από τέσσερα διαλεχτά διηγήματα που βάζουν μικρούς και μεγάλους στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Με ένα χιουμοριστικό εξώφυλλο εμπνευσμένο από το πρώτο διήγημα θα κεντρίσει την προσοχή σας και με το περιεχόμενό του θα σας μεταφέρει το μήνυμα της ελπίδας – το μήνυμα των Χριστουγέννων.
Ξεκινώντας με ένα διήγημα εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα με διαρκή αγωνία και απίστευτες ανατροπές και εκπλήξεις συνεχίζει με το δεύτερο όπου αποδεικνύει πως η λύση βρίσκεται στη δράση και όχι στη μοιρολατρία. Το τρίτο διήγημα είναι ένα χάδι στην ψυχή μας, ένα τρυφερό άγγιγμα που μας απογειώνει, για να τελειώσει με το τέταρτο γεμίζοντάς μας αισιοδοξία και χαρίζοντάς μας ένα ευτυχισμένο χαμόγελο.
Όποια και αν είναι η ηλικία σας το «Ο Άι Βασίλης στο ραντάρ» του Βασίλη Παπαθεοδώρου έχει πολλά να σας πει με αφορμή τις Άγιες ημέρες των Χριστουγέννων. Ζητήστε το σε όλα τα βιβλιοπωλεία -από τις εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορεί- και κάντε το δώρο στα παιδιά σας. Όμως μην αμελήσετε να το απολαύσετε κι εσείς… άλλωστε αυτές τις μέρες, σε όλους μας εμφανίζεται δειλά δειλά το μικρό παιδάκι που κρύβεται μέσα μας! Καλή ανάγνωση και καλές γιορτές!
Ολυμπία Κατσένη