Από τότε που τα βρόντηξα και μέχρι να φύγω, απ’ όλους άκουγα το ίδιο: «Και τώρα τι σκέφτεσαι να κάνεις»; Κι ήταν αυτονόητο ότι μιλούσαν για δουλειά. Για εκείνη τη δουλειά που θα μ’ έπαιρνε απ’ το χέρι και θα μ’ άφηνε όταν το χέρι θα γερνούσε. Εγώ ήθελα ν’ απαντήσω: «Σκέφτομαι να ζήσω». Όμως αυτό δεν απαντούσε την ερώτηση. Νομίζω, κιόλας, ότι από εκεί που έρχομαι δεν υπάρχει ερώτηση γι’ αυτή την απάντηση.
…
Έτσι, στα τέλη Οκτώβρη του 2009 ο Δημήτρης Μαμάκος βρέθηκε στο πολυπληθές Κατμαντού, την πρωτεύουσα του Νεπάλ, από όπου ξεκίνησε το περιπετειώδες ταξίδι του. Έφυγε με ένα σακίδιο στην πλάτη και για τέσσερις γεμάτους μήνες περιπλανήθηκε από το ορεινό Νεπάλ έως τις παραλιακές περιοχές της Νότιας Ινδίας. Στο σακίδιο -εκτός από τα απολύτως απαραίτητα- υπήρχε και ένα δερμάτινο ημερολόγιο. Δώρο μιας φίλης, που όσο περνούσαν οι μέρες τόσο εκείνο γέμιζε. Όσα έγραψε σε αυτό το ημερολόγιο τα μετουσίωσε σε ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα υπό τον τίτλο «Νομαδικόν». Από τον Φεβρουάριο του 2012 βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία και μας γνέφει… όχι απλά να το διαβάσουμε, αλλά να ακολουθήσουμε τον συγγραφέα του βήμα βήμα σε αυτή την εκπληκτική περιπλάνηση!
Τι λέτε; Ξεκινάμε; Βήμα σταθερό και μάτι στο «rec» κολλημένο…
Νεπάλ. Πρώτος σταθμός το Κατμαντού… με το κατακλυσμένο από τουρίστες Ταμέλ και την μεσαιωνική Πατάν…
…
Σήμερα πήγα στην Πατάν, αφού πρώτα διέσχισα το μισό Κατμαντού με τα πόδια. Με εξαίρεση μια χούφτα κεντρικών δρόμων, η πόλη δεν έχει πεζοδρόμια. Δεξιά κι αριστερά από την ξεφτισμένη άσφαλτο, βλέπεις χώματα και πέτρες, νερόλακκους και σκουπίδια. Είναι και δρόμοι που απ’ τα παραπάνω λείπει η άσφαλτος. Πεζοί, ρίκσο, οχήματα, μηχανάκια και αγελάδες συνθέτουν το χείμαρρο που σαρώνει τα κενά ανάμεσα από τα κτήρια, ώσπου να πέσει η νύχτα. Ο αέρας της πόλης είναι αποπνικτικός -έχω δυσκολία στην αναπνοή. Τα μηχανάκια είναι αναρίθμητα και κορνάρουν συνεχώς. Κορνάρουν ακόμα κι όταν δεν υπάρχει όχημα ή άλλο εμπόδιο κοντά τους.
…
Ακολουθούν η πόλη της λίμνης, η Ποκάρα, η περιπλάνηση στα μοναδικά μονοπάτια των Ιμαλαΐων (Αναπούρνα), και η «Γη της Θεραπείας». Η πρότυπη φάρμα ανάμεσα στη Ποκάρα και το Κατμαντού, που λειτουργεί με τρόπους που ακολουθούν τις επιταγές της αειφόρου καλλιέργειας και διαχείρισης ενός τόπου. Μια στείρα περιοχή που με φυσικές μεθόδους απέκτησε ένα εξαιρετικά γόνιμο έδαφος. Αναπόσπαστο κομμάτι της «Γης της Θεραπείας» ο βαθιά φιλοσοφημένος Μπάκτι…
Τελευταίος σταθμός στο Νεπάλ, η αφετηρία του ταξιδιού, το Κατμαντού, όπου ο Δημήτρης Μαμάκος εργάζεται εθελοντικά για ένα μικρό διάστημα στα γραφεία της φάρμας, προσφέροντας τις γνώσεις και την εμπειρία από την μέχρι τότε επαγγελματική του ζωή.
Αμέσως μετά; Μα φυσικά η Ινδία…
Οι πρώτες εικόνες της χώρας του Γκάντι που αντικρίζει, είναι από το Σιλιγκούρι όπου παίρνει το τρένο για την πόλη με τους 400.000 αστέγους, την Καλκούτα. Ο Δημήτρης είναι ήδη δύο μήνες στο δρόμο και την παραμονή των μοναχικών Χριστουγέννων την περνάει στο Τσενάι όπου και εκεί οι άστεγοι συναγωνίζονται σε πληθυσμό τα κουνούπια. Οι εικόνες, οι σκέψεις και τα συναισθήματα αλλάζουν ριζικά με την άφιξή του στην Γκοκάρνα…
…
Κάποτε το μονοπάτι βγήκε από το δάσος σε μια οριακή γραμμή, που σχηματίζουν σκουρόχρωμα βράχια που υψώνονται εβδομήντα ογδόντα μέτρα ψηλότερα από εκεί που σκάει το κύμα. Κάτω από τα πόδια μου άρχιζε το βαθύ μπλε κι έφτανε σε ένα μακρινό ορίζοντα -εκεί ξεθώριαζε. Ο καιρός ήταν καθαρός και μπορούσα να διακρίνω καΐκια με ψαροπούλια πίσω τους και εμπορικά πλοία να περνούν στ’ ανοιχτά. Φαινόταν και η ακτή της Καρνάτακα, μίλια μακριά, στο νότο.
…
ακολουθούν το γραφικό Χάμπι, η μαγευτική Βάτα και πολλά ακόμη μαγευτικά και μυστηριώδη μέρη. Μέσα από τις γραμμές του «Νομαδικόν» θα δείτε όσα γνώρισε ο συγγραφέας σε αυτήν την περιπλάνησή του, αλλά θα γίνετε και κοινωνοί των σκέψεων και των συναισθημάτων του. Ξεκίνησα να διαβάζω το «Νομαδικόν – ημερολόγιο δρόμου» ένα βράδυ, και αν εξαιρέσεις ελάχιστες ώρες (3-4, δεν ήταν παραπάνω) αφιερωμένες -αναγκαστικά- στον ύπνο, το άφησα από τα χέρια μου 325 σελίδες μετά, όπου βρίσκεται και η τελευταία του σελίδα.
Η καταγραφή του εξαίσιου αυτού ταξιδιού που έζησε και μετέφερε μοναδικά στο χαρτί ο Δημήτρης Μαμάκος, σε απορροφά ολοκληρωτικά πλημμυρίζοντάς σε από ολοζώντανες -μαγευτικές ή συνταρακτικές, πέρα για πέρα πάντως αληθινές- εικόνες, και αυτό χωρίς την χρήση ούτε μίας φωτογραφίας! Μόνο με τον μεστό, κελαρυστό και φρέσκο τρόπο που γράφει ο συγγραφέας.
Όταν με το καλό διαβάσετε το «Νομαδικόν» -κάτι που σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να κάνετε- θα διαπιστώσετε ότι ο Δημήτρης έκανε στην πραγματικότητα δύο ταξίδια. Το προφανές, και ένα δεύτερο -εσωτερικό- ταξίδι νου και ψυχής. Αυτό το διττό ταξίδι καλείστε να κάνετε και εσείς ως αναγνώστες. Ο προορισμός του πρώτου είναι γνωστός: Νεπάλ και Ινδία. Του δεύτερου όμως, εξαρτάται αποκλειστικά από εσάς. Σας εύχομαι να τα ζήσετε αμφότερα με όλο σας το είναι! Να ταξιδέψετε μαζί με τον Δημήτρη στους μαγευτικούς τόπους που εκείνος βρέθηκε και το δεύτερο παράλληλο ταξίδι να σας πάει πολύ πολύ μακριά!
Προσωπικά οφείλω να συγχαρώ τον νέο αυτό συγγραφέα, για όσα με έκανε να νιώσω και να σκεφτώ διαβάζοντας το εξαίσιο συγγραφικό του δημιούργημα! Το ότι θα ξαναβρεθώ στα μονοπάτια του «Νομαδικόν», λίαν συντόμως, είναι το μόνο σίγουρο! Μπορεί κάπου να με συναντήσετε… να απολαμβάνω ένα Ντάαλ μπατ, συνοδεύοντας το με Τζίντζερ-μέλι-λεμόνι, ή να παίρνω δυνάμεις για τον δρόμο τρώγοντας μια Παρότα με φρούτα και μέλι, ξεδιψώντας με τσάι Μασάλα. 🙂
Οφείλουμε να σημειώσουμε ότι:
Το φινίρισμα του ιδιαιτέρας αισθητικής αξίας εξωφύλλου του βιβλίου -σχεδιασμένου από την Έλλη Σούτη- έχει γίνει με βερνίκι νερού (βιολογικά διασπώμενο) και τα μελάνια που χρησιμοποιήθηκαν για την εκτύπωση δεν περιέχουν αλκοόλη. Είναι, δε, τυπωμένο σε χαρτί που προέρχεται από δάση πιστοποιημένα για την πλήρη συμμόρφωσή τους με τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές προδιαγραφές κατά FSC.
Το 50% των καθαρών εσόδων από την πώληση του βιβλίου θα διατίθεται για την υποστήριξη των προγραμμάτων προστασίας των τροπικών δασών της οργάνωσης “RAINFOREST CONSERVATION FUND”
Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα https://www.nomadikon.com/. Θα βρείτε πολλές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το βιβλίο!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Κι άρχισα και θυμόμουν. Από τότε που τα βρόντηξα και μέχρι να φύγω, απ’ όλους άκουγα το ίδιο: «Και τώρα τι σκέφτεσαι να κάνεις»; Κι ήταν αυτονόητο ότι μιλούσαν για δουλειά. Για εκείνη τη δουλειά που θα μ’ έπαιρνε απ’ το χέρι και θα μ’ άφηνε όταν το χέρι θα γερνούσε. Εγώ ήθελα ν’ απαντήσω: «Σκέφτομαι να ζήσω». Όμως αυτό δεν απαντούσε την ερώτηση. Νομίζω, κιόλας, ότι από εκεί που έρχομαι δεν υπάρχει ερώτηση γι’ αυτή την απάντηση.
Η ιστορία κάποιου που άφησε την πόλη, την καριέρα και τους αγαπημένους του, για ν’ αναζητήσει τη ζωή. Η καταγραφή του οδοιπορικού του από τα μονοπάτια των Ιμαλαΐων ως τις μεσαιωνικές πόλεις του Κατμαντού. Από τις εξωτικές παραλίες του ινδικού νότου μέχρι τα ορεινά χωριά του Ταμίλ Νάντου. Στα αγροτοχώρια του Τεράι και στους δρόμους της Καλκούτα. Στις ζούγκλες της Καρνάτακα.
Το χρονικό της γνωριμίας ενός “homo urbanus” με την κουλτούρα του δρόμου και των ταξιδευτών· με την πνευματικότητα της Ανατολής· με τη νηφάλια παρατήρηση. Η απόπειρα της αποτύπωσης των συναισθημάτων της πρώτης του πορείας δίχως προκαθορισμένο σκοπό. Η καταγραφή της διαδρομής ανάμεσα στο βίωμα του απόλυτου αδιεξόδου και στην αυτοψία του άπειρου των εναλλακτικών. Το χρονικό μιας συνεχώς παρούσας εσωτερικής διεργασίας, μιας περιπέτειας διανοητικών συσχετισμών, που βάζει στο στόχαστρο τον εγωισμό και τελικά αλλάζει τον κόσμο…
Τον τρόπο που εκείνος τον κοιτά.
Αποσπάσματα βιβλίου:
Νομαδικόν – Η απογείωση
https://www.nomadikon.com/Refs/chapter1.pdf
Νομαδικόν – Η πόλη της λίμνης
https://www.nomadikon.com/Refs/chapter2.pdf
Νομαδικόν – Η γη της θεραπείας
https://www.nomadikon.com/Refs/chapter4.pdf