Κωνσταντινούπολη, 2 Αυγούστου 1911.
Το πρώτο κλάμα της Μαρίας – Ελένης ακούγεται στο σπίτι του Σωκράτη και της Έμμας Σαριβαξεβάνη. Η νεογέννητη Νινέτ (έτσι θα καλούν την Μαρία – Ελένη σε όλη της την ζωή) είναι το πρώτο παιδί του ζευγαριού. Ένα μήνα θα ζήσει η Νινέτ σε αυτό το σπίτι μιας και όλη η οικογένεια μετακομίζει στην Οδησσό όπου ο Σωκράτης έχει διοριστεί καθηγητής γαλλικών στην Εμπορική Σχολή της πόλης. Μέσα στο Μπέλλα Ρόσσια, το πλοίο που τους μεταφέρει από την Κωνσταντινούπολη στην Οδησσό, έχουν φορτώσει τα λιγοστά πράγματα και τα πολυάριθμα όνειρα τους για το μέλλον.
Εκεί θα καταφέρουν να πραγματοποιήσουν αρκετά από αυτά μέσα στο διάστημα των οκτώ ετών που μεσολαβούν από την άφιξη τους έως την εσπευσμένη αναχώρηση τους από την πόλη το 1919, λόγω των πολιτικών αναταραχών που έχει προκαλέσει η ρωσική επανάσταση του 1917.
Το ίδιο πλοίο που τους έφερε στην Οδησσό, το Μπέλλα Ρόσσια, τους παίρνει τώρα μακριά από αυτήν με προορισμό την Ελλάδα και την Θεσσαλονίκη. Αμέσως μετά την άφιξη τους στην Νύφη του Θερμαϊκού, φεύγουν για την Αθήνα όπου θα προσπαθήσουν να ξαναφτιάξουν την ζωή τους. Βοηθός τους, σε αυτήν την προσπάθεια, θα σταθεί η αδερφή του Σωκράτη που τους φιλοξενεί στο μικρό ημιυπόγειο διαμέρισμα της. Μια νέα ζωή, όμορφη, θα καταφέρουν να δημιουργήσουν στην Αθήνα και θα αποκτήσουν δύο ακόμα παιδιά, την Ειρήνη και την Ζωή.
Λίγο καιρό μετά την «άφιξη» της Ζωής, η Νινέτ φεύγει για την Γαλλία όπου θα φοιτήσει εσωτερική σε ένα κολλέγιο στο Παρίσι. Στο ίδιο κολλέγιο είχε φοιτήσει τόσο η μητέρα της όσο και η γιαγιά της από την Σενεγάλη. Μόλις τελείωσε το κολλέγιο, συνέχισε τις σπουδές της, για δύο χρόνια, στην Ecole des Hautes Etudes d’ Enseignement (Σχολή Ανώτατων Εκπαιδευτικών Σπουδών) από την οποία πήρε το δίπλωμα καθηγήτριας γαλλικών. Μαζί με το δίπλωμα πήρε και μια πρόσκληση από την γιαγιά της να πάει στην Σενεγάλη, την οποία και αποδέχτηκε.
Έτσι από το Παρίσι και αφού πέρασε από τη Μασσαλία, το Αλγέρι, την Ταγγέρη, την Καζαμπλάνκα και το Ντακάρ, βρέθηκε στο Σαιν Λουί της Σενεγάλης, την ιδιαίτερη πατρίδα της μητέρας της. Είκοσι χρονών ήταν τότε η Νινέτ και εκεί στην Σενεγάλη την βρήκε ο Θεός του Έρωτα και την λάβωσε με τα βέλη του. Ερωτεύθηκε τον Πολ την ίδια στιγμή που ένας παιδικός φίλος ζήτησε από την μητέρα της το χέρι της Νινέτ στην Ελλάδα.
Για να διαβάσετε την υπέροχη αυτή ιστορία καθώς και την κατάληξη της αναζητήστε το βιβλίο της Ζωρζ Σαρή με τίτλο «Νινέτ». Κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 1993 από τις εκδόσεις Πατάκη και από τότε έχει ανατυπωθεί πολλές φορές, σημειώνοντας επιτυχία, όπως όλα άλλωστε τα βιβλία της Ζωρζ Σαρή.
Η συγγραφέας σε αυτό το βιβλίο μας εξιστορεί την ιστορία της αδερφής, της Νινέτ, και της οικογένειας τους από τότε που οι δύο γονείς τους παντρεύτηκαν έως λίγα χρόνια πριν το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την γερμανική κατοχή. Μας «ζωγραφίζει» την προ και μετά επαναστατική Ρωσία, την προπολεμική Αθήνα και την εξωτική Σενεγάλη. Με την ταλαντούχα πένα της, η Ζωρζ Σαρή, δημιούργησε άλλο ένα ευχάριστο στην ανάγνωση βιβλίο που δεν στερείται μηνυμάτων. Ένα βιβλίο που εκτός από συντροφιά και απόλαυση, της ώρες της ανάγνωσης του, σε κάνει να σκεφτείς τόσο πολιτικά όσο και κοινωνικά ζητήματα που σχεδόν ένα αιώνα μετά παραμένουν επίκαιρα. Το ότι σας προτείνω να το διαβάσετε είναι αυτονόητο, φαντάζομαι. Καλή ανάγνωση!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Μήπως ο καθένας μας δε θα ήθελε να ζήσει στην Κωνσταντινούπολη, στην Οδησσό, στην Αθήνα, στο Παρίσι ή στο Σαιν Λουί της Σενεγάλης; Ποιος δε θα ζήλευε τη Νινέτ, που έζησε σε τόσα μέρη; Η Νινέτ, κορίτσι ατίθασο και γεμάτο ερωτήματα, μοιάζει να έχει «σηκώσει μπαϊράκι» από τη στιγμή σχεδόν που γεννήθηκε. Τι ψάχνει να βρει στις πόλεις και στις χώρες όπου έζησε; Τι είναι εκείνο που κάνει τις αδερφές της να τη θαυμάζουν, τις θείες της ν’ απορούν, τους φίλους της να στέκουν αμήχανοι μπροστά της; Το μυστικό της Νινέτ θα μας αποκαλυφθεί άραγε;