Ήταν μόλις πριν πέντε μήνες όταν διάβασα το πρώτο βιβλίο της Στέφενι Μέιερ, Λυκόφως, το οποίο όπως μπορείτε να δείτε και στην παρουσίαση του μέσα από τις σελίδες της Ματιάς, εδώ, με μάγεψε. Πέντε μήνες που φάνηκαν όμως ατελείωτοι -ως προς αυτό το γεγονός- περιμένοντας να κυκλοφορήσει η συνέχεια του. Και έφτασε επιτέλους η ώρα, τέλη Σεπτέμβρη του 2008, που από τις εκδόσεις Πλατύπους κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο της ταλαντούχας συγγραφέως με τίτλο «Νέα Σελήνη», σε μετάφραση -όπως και το Λυκόφως– της Βασιλικής Λατσίνου.
Στην αρχή της Νέας Σελήνης, η Μπέλλα Σουάν και ο Έντουαρντ Κάλεν είναι πλέον ζευγάρι. Η Μπέλλα γίνεται δεκαοκτώ ετών και, παρά την αντίθετη θέληση της, η Άλις -αδερφή του Έντουαρντ- έχει ετοιμάσει στο σπίτι των Κάλεν ένα πάρτυ γενεθλίων. Όλα πηγαίνουν σύμφωνα με το σχέδιο, όταν η Μπέλλα κόβει ελαφρά το δάκτυλο της προσπαθώντας να ανοίξει ένα από τα δώρα που της έχουν προσφέρει. Μια μικρή σταγόνα αίμα εμφανίζεται μπροστά σε επτά, μόνιμα «διψασμένους», βρικόλακες… Ο κίνδυνος περνάει με την παρέμβαση των πιο φρόνιμων μελών της οικογένειας όμως το γεγονός αυτό σηματοδοτεί μια σειρά εξελίξεων.
Η μακροβιότητα τους, ανάγκαζε τους Κάλεν να αλλάζουν τόπο κατοικίας ανά τακτά χρονικά διαστήματα πριν ανακαλύψουν οι γύρω τους ότι -ενάντια στους νόμους της φύσης- δεν γερνάνε. Έτσι φτάνει η στιγμή να φύγουν από το Φορκς αφήνοντας την εκεί ζωή τους και την Μπέλλα πίσω. Ο Έντουαρντ της είχε υποσχεθεί ότι θα έμενε δίπλα της για όσο τον χρειαζόταν. Φεύγοντας και αφήνοντας την, αθέτησε την υπόσχεση του αυτή. Έτσι η Μπέλλα, μόνη πια, θεώρησε σωστό να αθετήσει κι εκείνη μια δική της υπόσχεση. Την υπόσχεση, να μείνει μακριά από μπελάδες. Το ζην επικινδύνως γίνεται το νέο μότο στην ζωή της -κάτι που δεν χρειαζόταν και πολλή προσπάθεια μιας και τα «ατυχήματα» είναι ένα μέρος της φύσης της.
Ο καιρός περνάει και τα πράγματα για την νεαρή ηρωίδα μας, τουλάχιστον φαινομενικά, έχουν μπει σε ένα ρυθμό, με την βοήθεια του στενού της φίλου Τζέικομπ Μπλακ. Μια συνάντηση, όμως, με ένα πρόσωπο από το πρόσφατο και απίστευτο παρελθόν της Μπέλλας θέτει την ύπαρξη της για άλλη μια φορά σε σοβαρό κίνδυνο. Ο μόνος που θα μπορούσε να την βοηθήσει στην δραματική κατάσταση που έχει βρεθεί είναι ο Έντουαρντ, αλλά εκείνος είναι μακριά… Όλες οι ελπίδες μοιάζει να έχουν στερέψει όταν σαν από μηχανής Θεός ο Τζέικομπ την ξελασπώνει, φανερώνοντας σχεδόν ταυτόχρονα ότι δεν είναι ακριβώς αυτό που θα λέγαμε ένας φυσιολογικός έφηβος…
Όπως το Λυκόφως έτσι και η Νέα Σελήνη, της Στέφενι Μέιερ, με κατενθουσίασε. Η ανάγνωση του κυλούσε τόσο άνετα που από παύση σε παύση είχα διαβάσει τουλάχιστον 70 – 80 σελίδες. Αν δεν υπήρχαν επείγουσες επαγγελματικές υποχρεώσεις θα το είχα διαβάσει μονορούφι. Ακόμα και με αυτές όμως, η ανάγνωση του διήρκεσε δύο βράδια με το μεταξύ τους διάστημα να κυλάει βασανιστικά.
Ο ρομαντισμός, η δροσιά των νεαρών ηρώων, η αγωνία, ο φόβος, η λύπη αλλά και η χαρά κρύβονται μέσα στις γραμμές αυτού του καταπληκτικού βιβλίου και περιμένουν να κατακλύσουν τον αναγνώστη του. Ο τρόπος γραφής της συγγραφέως και η πλοκή του δημιουργήματος της μαγευτικά! Αν σε όλα αυτά προσθέσεις και την πολύ προσεγμένη έκδοση του εκδοτικού οίκου Πλατύπους -ο οποίος μας έχει κακομάθει ευχάριστα σε πολύ αξιόλογα βιβλία- έχεις ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα που κυκλοφορούν αυτή την στιγμή στην Ελλάδα.
Αν έχετε διαβάσει το Λυκόφως το μόνο που χρειάζεται να σας πω είναι ότι η συνέχεια του, η Νέα Σελήνη, βρίσκεται στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Αν δεν έχετε γνωρίσει τον κόσμο της Στέφενι Μέιερ, σας προτείνω, αύριο κιόλας, να μπείτε στο πρώτο βιβλιοπωλείο και να αγοράσετε και τα δύο βιβλία της. Μην κάνετε το λάθος να πάρετε μόνο το πρώτο… μόλις το τελειώσετε θα εμφανίσετε συμπτώματα στέρησης -κρύο ιδρώτα, τρεμούλες- τα οποία μόνο η Νέα Σελήνη μπορεί να σας εξαφανίσει. Εγώ έχοντας ήδη τέτοια συμπτώματα περιμένω με αγωνία το τρίτο βιβλίο που θα φέρει τον τίτλο «Έκλειψη». Μέχρι να έρθει… υπομονή… τα έχουμε ξαναπεράσει…
Α! Καλό είναι να αρχίσετε το διάβασμα του Παρασκευή απόγευμα για να μην χρειαστεί είτε να το αποχωριστείτε, είτε να πάρετε άδεια από την σημαία την επομένη… Καλή ανάγνωση!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Ήξερα ότι βρισκόμασταν και οι δυο σε θανάσιμο κίνδυνο. Όμως, εκείνη τη στιγμή, ένιωθα καλά. Ολόκληρη. Ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή στο στήθος μου, το αίμα να πάλλεται καυτό και γρήγορο μέσα στις φλέβες μου ξανά. Τα πνευμόνια μου είχαν γεμίσει ως το πιο βαθύ τους σημείο με το γλυκό άρωμα που ανέδιδε το δέρμα του. Ήταν σαν να μην υπήρξε ποτέ καμία τρύπα στο στήθος μου. Ένιωθα τέλεια -όχι γιατρεμένη, αλλά σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ καμία πληγή.