Πριν λίγες μέρες -Απρίλης του 2010- κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μπατσιούλας ένα εξαιρετικό βιβλίο με τίτλο: «Ναύαρχος Νίκος Παππάς». Συγγραφέας του βιβλίου αυτού είναι ο Αντιναύαρχος εν αποστρατεία Κωστής Γκορτζής ο οποίος μέσα από το πόνημα του, παρουσιάζει την δράση – ιστορία ενός συναδέλφου του, του Ναυάρχου Νίκου Παππά: ενός εκ των πρωτεργατών του Κινήματος του Ναυτικού, κατά της χούντας των συνταγματαρχών, τον Μάη του 1973.
Τι οδήγησε άραγε τον συγγραφέα να ασχοληθεί με τον Νίκο Παππά και να γράψει αυτό το βιβλίο; Σε αυτό το ερώτημα, απαντά ο ίδιος, στον πρόλογο του. Ένα πρόλογο – κραυγή, διαβάστε τον με την δέουσα προσοχή όταν πάρετε το βιβλίο στα χέρια σας, στον οποίο καταλήγει…
…
Γράφω τις εμπειρίες, τις σκέψεις μου, τα γεγονότα όπως τα είδα και τα έζησα. Με όλες τις αισθήσεις μου. Τύχη αγαθή μου επιφύλαξε να διασταυρώσω την πλώρη της ζωής μου με αυτή ενός από τους λίγους άξιους αυτής της γενιάς, και να συμπλεύσουμε σε ταραγμένα νερά και φουρτουνιασμένες θάλασσες. Τότε που κάρφωσε το ΒΕΛΟΣ του στην καρδιά της δικτατορίας υπερασπιζόμενος τη δημοκρατία.
Γράφω, γι’ αυτόν, επειδή δεν εξαργύρωσε για προσωπικές ματαιοδοξίες τις δάφνες που η ιστορία του τόπου και η αγαθή του Τύχη του απένειμε.
Κι επιπλέον γράψω γι’ αυτόν, επειδή κάποιοι προσπαθούν να τον σκιάσουν μήπως και λάμψει λαμπρότερο το φως του από το δικό τους καντήλι.
Γράφω για τους νέους, για τα παιδιά μου, για να μάθουν ότι δεν είναι όλοι της γενιάς που φεύγει σκάρτοι.
Γράφω για τον Κυβερνήτη μου, τον Αντιπλοίαρχο τότε Ναύαρχο τώρα, Νίκο Παππά.
…
…τον Νίκο Παππά, του Βελισσαρίου και της Μαρίας, από την Κύμη Ευβοίας. Έχοντας την ιστορία και την δράση του Ανδρός αυτού ως σκελετό, ο συγγραφέας μας μεταφέρει το κλίμα της εποχής και όχι μόνο. Αναλύει τους λόγους που οδήγησαν στην χούντα και παρουσιάζει την στάση που κράτησαν πολλά από τα στελέχη και των τριών στρατιωτικών Σωμάτων (Ναυτικό, Αεροπορία, Στρατός Ξηράς). Στελέχη που πέρασαν και πήραν μια γερή γεύση από τα κολαστήρια των ΕΑΤ και ΕΣΑ, όπως πολλοί δημοκρατικοί πολίτες εκείνα τα μαύρα χρόνια.
Εκτενή αναφορά κάνει φυσικά στο Κίνημα του Ναυτικού. Στις απαρχές του…
…
Τον Αύγουστο του ’68, κατά τη διάρκεια της φοίτησης στη Ναυτική Σχολή Πολέμου της τάξης του ’48, δημιουργείται ο πρώτος πυρήνας από τους Αντιπλοιάρχους Ν. Παππά, Θ. Σέκερη (Μηχανικό), Π. Μάλλιαρη, Αλ. Παπαδόγγονα και Π. Παναγιωταρέα (Μηχανικό). Συναντώνται στο σπίτι του Παππά, συνομολογούν την αντίθεσή τους στη χούντα και αποφασίζουν να σχεδιάσουν κίνημα για την ανατροπή της και την αποκατάσταση των συνταγματικών ελευθεριών και της λαϊκής κυριαρχίας. Ο Παππάς, βενιζελικός από τα γεννοφάσκια του. Οι Σέκερης, Μαλλιάρης στη συντηρητική πλευρά και οι Παπαδόγγονας, Παναγιωταρέας άκρως συντηρητικοί, πιστοί στη μοναρχία. Μέλη από όλο το νόμιμο δημοκρατικό φάσμα δηλαδή.
…
…άλλα και στα γεγονότα πριν και κατά τον Μάη του 1973 όπου θα εκδηλωνόταν, σύμφωνα με τον σχεδιασμό, το Κίνημα. Ακολουθούν η εγκατάλειψη της νατοϊκής άσκησης από το αντιτορπιλικό ΒΕΛΟΣ -υπό την διοίκηση του Παππά-, η άφιξη του στο Φιουμιτσίνο (Fiumicino) και η αίτηση πολιτικού ασύλου στην Ιταλική κυβέρνηση από τον Ν. Παππά και τους τριάντα (6 αξιωματικοί και 24 υπαξιωματικοί) που θέλησαν να σταθούν πλάι του και να μοιραστούν την τύχη του, μεταξύ αυτών και ο συγγραφέας -και σημαιοφόρος τότε- Κωστής Γκορτζής.
Το άσυλο δόθηκε και από εκείνη την στιγμή ξεκινά ένας νέος Γολγοθάς για τους Έλληνες Πατριώτες του αντιτορπιλικού ΒΕΛΟΣ… Απίστευτες καταστάσεις και γεγονότα που φτάνουν σχεδόν έως το 2000 (όπου αποστρατεύτηκε ο συγγραφέας). Γεγονότα που θα μάθετε όταν πάρετε στα χέρια σας το «Ναύαρχος Νίκος Παππάς», του Κωστή Γκορτζή.
Τι περίπου θα βρείτε μέσα στο βιβλίο του Αντιναυάρχου (με αυτό τον βαθμό αποστρατεύτηκε) Γκόρτζη σας το έγραψα. Αυτό που δεν σας είπα ακόμα είναι ότι ο Αντιναύαρχος είναι ένας εξαιρετικός συγγραφέας. Ένα βιβλίο καθαρά ιστορικό κατάφερε και το έκανε τόσο ενδιαφέρον και τόσο απολαυστικό που το διαβάζεις μονορούφι θέλοντας και μη.
Το χιούμορ που αναμφισβήτητα διαθέτει, είναι ένα από τα όπλα που χρησιμοποίησε γι’ αυτό τον σκοπό. Υπήρξαν στιγμές που σταμάτησα την ανάγνωση επειδή τρανταζόμουν από τα γέλια. Ναυτικός και Αξιωματικός με τα όλα του, που ναι μεν τα λέει τσεκουράτα αλλά όχι και ξερά. Η γραφή του δροσερή και γεμάτη θάλασσα. Οι δε φωτογραφίες (22 ανάμεσα στο κείμενο και 35 στο αρχείο φωτογραφιών που θα βρείτε πριν το οπισθόφυλλο) κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρουσα την ανάγνωση και μεταφέρουν ένα άρωμα από τους ανθρώπους και την εποχή που απεικονίζονται σε αυτές.
Στην αρχή του βιβλίου του, ο Κωστής Γκορτζής γράφει: «Δεν είμαι συγγραφέας. Ούτε ιστορικός αναλυτής». Αγαπητέ Αντιναύαρχε, ευπειθώς αναφέρω ότι όχι μόνο είστε και τα δύο αλλά και τα φέρετε εις πέρας αμφότερα με μοναδική επιτυχία. Όπως θα ξέρετε καλύτερα εσείς από εμένα, οι τίτλοι και οι βαθμοί οφείλουν να αντικατοπτρίζουν και να ακολουθούν τις πράξεις του ανδρός. Γι’ αυτό είστε και πετυχημένος συγγραφέας και εξαιρετικός ιστορικός αναλυτής. Και μιας και η ζωή σας είναι -απ’ ότι φαντάζομαι- μια εγκυκλοπαίδεια, περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία τον 2ο τόμο!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Ο Νίκος Παππάς ήταν ένας από τους πρωτεργάτες στο Κίνημα του Ναυτικού το οποίο εκδηλώθηκε τον Μάιο του 1973 και αποτέλεσε τη σημαντικότερη αντίσταση κατά της χούντας ως τότε. Το Κίνημα οργανώθηκε με σκοπό την απελευθέρωση της Ελλάδας και συμμετείχαν εκτός από αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού και αξιωματικοί από την Αεροπορία και τον Στρατό. Ο Νίκος Παππάς ήταν κυβερνήτης στο αντιτορπιλικό ΒΕΛΟΣ και ενώ το κίνημα είχε ήδη προδοθεί, αποφάσισε να αποχωρήσει από την άσκηση του ΝΑΤΟ, στην οποία συμμετείχε, και να ζητήσει πολιτικό άσυλο στην Ιταλία καταφέροντας μεγάλο πλήγμα στη χούντα, ανανεώνοντας την αντίσταση και δημιουργώντας αίσθηση στο εξωτερικό, κάνοντας την ανταρσία του ΒΕΛΟΣ πρωτοσέλιδο από την Ευρώπη μέχρι την Ιαπωνία.
Ο Νίκος Παππάς έγραψε τη δική του σελίδα στην Ιστορία, διετέλεσε αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, υπουργός, τιμήθηκε από την επίσημη πολιτεία, την ιδιαίτερη πατρίδα του την Κύμη αλλά και από τους απλούς πολίτες αυτής της χώρας στα τέσσερα σημεία του ορίζοντά της. Από τη Μυτιλήνη μέχρι την Πάτρα και από την Κω μέχρι τα Γρεβενά.
«Τον ακολούθησα γιατί από την πρώτη στιγμή που τον συνάντησα ένιωσα σιγουριά δίπλα του.
Γιατί πάντοτε έλεγε αυτό που εννοούσε και καταλάβαινε αυτό που εννοούσα…
Γιατί, παρά τον… συγγενή πρωτογονισμό στη συμπεριφορά και στις εκφράσεις του, ποτέ δεν με πρόσβαλε.
Γιατί με μάθαινε να διοικώ διοικούμενος και να διοικούμαι διοικώντας.
Γιατί με εμπιστευόταν στα 20 μου χρόνια και μου άφηνε τα περιθώρια να είμαι εγώ.
Γιατί στην προοπτική της φυγής του αισθάνθηκα ανασφαλής και απροστάτευτος.
Γιατί στην προοπτική της φυγής του αισθάνθηκα υποχρεωμένος να είμαι δίπλα του και να τον προστατεύω. Γιατί μ’ έκανε να πιστεύω, στα εικοσιδύο μου χρόνια, ότι το μπορούσα…»