Μπορείτε να φανταστείτε μια ομάδα μπάσκετ, που πρόκειται να λάβει μέρος μάλιστα και στο σχολικό πρωτάθλημα, να απαρτίζεται από τους παλιούς μας γνώριμους (από τη στοιχειωμένη αίθουσα); Ο Νώντας, που μπάσκετ έχει παίξει μόνο στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, ο Ιορδάνης, ο στρουμπουλός της παρέας που βάζει τρίποντα μόνο στα ντόνατς και ο Πάνος που τον είδαμε στο προηγούμενο βιβλίο να εξιχνιάζει υποθέσεις αλλά από μπάσκετ δεν έχει ιδέα;
Πάντως ο γυμναστής τους ο κύριος Παντελής δεν μπορεί ούτε γι αστείο να φανταστεί τέτοιο πράγμα. Άλλωστε το επαναλαμβάνει κάθε τόσο στα παιδιά: “Ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος είναι τίποτα”. Έλα όμως που με το αγαπημένο απόφθεγμα του γυμναστή διαφωνεί κάθετα ο αυστηρός διευθυντής Ανδρόνικος…
…
“Ο αθλητισμός είναι για όλους. Η νίκη δεν είναι το παν. Εκείνο που μετράει είναι η προσπάθεια και η ευγενής άμιλλα”.
…
Αν και τις περισσότερες ελπίδες (αλλά μη φανταστείτε πως είναι και πολλές) τις συγκεντρώνει η ομάδα των κοριτσιών -έχει την πανίσχυρη Κλάρα- που έχει ήδη περάσει στον δεύτερο γύρο, δυστυχώς δεν φτάνει πιο μακριά. Έτσι το βάρος πέφτει στους ώμους των αγοριών που ξεκινούν εξοντωτικές προπονήσεις…
…
Έπειτα από κάθε προπόνηση τα αυτιά μας βούιζαν από τις αγριοφωνάρες του. Τα χέρια μας, τα πόδια μας, οι πλάτες μας, οι παλάμες μας, τα πάντα τέλος πάντων πονούσαν. Και πως να μην πονάνε; Όταν ένας από εμάς έδινε μια λανθασμένη πάσα… φρουουτ! ο κύριος Παντελής φυσούσε τη σφυρίχτρα του. “Στοπ!” φώναζε. “Όλη η ομάδα δέκα κάμψεις! Θα σας μάθω εγώ να πουλάτε την μπάλα”.
…
Όπως καταλαβαίνετε δεν αστειευόταν καθόλου. Επιτέλους, όμως, η μέρα του αγώνα φτάνει. Ημέρα που την περιμένουν με λαχτάρα, ημέρα που γεμίζει με χαρά τους μαθητές… Τι λέω; Μα βέβαια! Θα δώσουν αυτόν τον ευλογημένο τον αγώνα, θα χάσουν, δεν θα περάσουν στην δεύτερη φάση και έτσι δεν θα χρειάζεται να προπονούνται υπό τις αγριοφωνάρες και τα σφυρίγματα του κυρίου Παντελή. Η επιλογή των παικτών και των θέσεων γίνεται με συνοπτικές διαδικασίες και τα απόλυτα δικαιολογημένα επιχειρήματα του γυμναστή τους:
…
“Λοιπόν”, είπε. “Όπως έχουμε πει στη θέση 1 παίζει ο πιο γρήγορος και καλύτερος χειριστής της μπάλας. Σ’ αυτή τη θέση θα παίξει ο Πάνος, γιατί είναι ελάχιστα πιο γρήγορος από μια χελώνα. Οι υπόλοιποι είστε ακόμη πιο αργοί. Στη θέση 2 παίζει ο καλύτερος σουτέρ της ομάδας. Σ’ αυτή τη θέση θα παίξει ο Νώντας, γιατί έχει περάσει ώρες παίζοντας μπάσκετ στα βιντεοπαιχνίδια και κάτι θα του έχει μείνει. Στη θέση 3 θα παίξει ο Ντρίταν, γιατί στους στραβούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος. Στη θέση 4 θα παίξει ο Κωνσταντίνος, γιατί κάποιον πρέπει να βάλω. Και στη θέση 5 θα παίξει ο Ιορδάνης, γιατί είναι βαρύς και δε θα μπορούν να τον σπρώξουν εύκολα”.
…
Το κοινό τους, λιγοστό και μαζεμένο, σχεδόν βαριεστημένο, περιμένει να ξεκινήσει ο αγώνας. Ένας αγώνας που όλοι ήξεραν την έκβασή του. Θα έχαναν. Νεύρα, ασυνεννοησίες, έλλειψη συνεργασίας, παράπονα, και μικροεγωισμοί κυριαρχούν στην ομάδα. Η ήττα, τους αφήνει κατάκοπους αλλά με μοναδική θετική σκέψη πως τελείωσαν οι προπονήσεις και κατ’ επέκταση τα βάσανά τους. Θα μπορέσουν να αφοσιωθούν στον πλάγιο και τον ευθύ λόγο που τους διδάσκει η κυρία Μαργαρίτα, που φαντάζει τώρα σαν εξαίσια μελωδία στα αυτιά τους.
Ένα χτύπημα στην πόρτα όμως, την ώρα της Γλώσσας, γκρεμίζει τα όνειρά τους για ξεκούραση, ηρεμία, ανάπαυση και οποιοδήποτε παιχνίδι εκτός του μπάσκετ. Αδύνατον να λάβει μέρος στον αγώνα η νικητήρια ομάδα του 26ου. Βάσει των κανονισμών, η ομάδα του σχολείου μας θα πρέπει να παίξει με αυτήν του 5ου Νεαπόλεως. Και μη νομίζετε πως μόνο οι μαθητές είναι βουτηγμένοι στην απελπισία… Τον κύριο Παντελή να δείτε…
…
Ο κύριος Παντελής κάθισε εξουθενωμένος στο πεζούλι και έκρυψε το πρόσωπό του στις παλάμες του. Ήταν να τον λυπάσαι. «Ελάτε, κύριε, μην κάνετε έτσι», του είπα. Κούνησε το κεφάλι του. «Πως να μην κάνω έτσι;» είπε. «Με τους γυμναστές του 5ου Νεαπόλεως και του 3ου Άνω Πόλης, το Θανάση και το Βαγγέλη, δηλαδή, ήμασταν συμφοιτητές. Μαζί τελειώσαμε τη Γυμναστική Ακαδημία. Πως θα τους αντικρίσω τώρα; Αυτοί έχουν φτιάξει φοβερές ομάδες. Ενώ εγώ…»
…
Άραγε τα παιδιά θα καταφέρουν να πετάξουν από πάνω τους το κοροϊδευτικό παρατσούκλι «Πορτοκαλί Ανέκδοτο» που τους φόρτωσαν αντίπαλοι και δημοσιογράφοι; Θα καταφέρουν να παίξουν ομαδικά και με αυταπάρνηση ώστε να υπερπηδήσουν τα εμπόδια που μπαίνουν μπροστά τους, να νικήσουν την περίφημη ομάδα του 3ου Άνω Πόλης και να γίνουν οι πρωταθλητές;
Το «Να τοι οι πρωταθλητές» του Γιώργου Κ. Παναγιωτάκη -όπου συμβαίνουν όλα τα παραπάνω- είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο που κυκλοφόρησε το 2011 από τις εκδόσεις Κέδρος. Είναι το δεύτερο μέλος της σειράς «Αταξίες στην τάξη» και πλαισιώνεται από μια εξαιρετική εικονογράφηση που έχει φιλοτεχνήσει ο Χρήστος Δήμος. Ο ταλαντούχος συγγραφέας έχει χτίσει με τόση μαεστρία τους χαρακτήρες που δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς παρά να νιώσεις κι εσύ μέλος της παρέας τους. Μέσα από το χιούμορ αλλά και από τις διάφορες καταστάσεις που ζουν οι μικροί ήρωές του μας μιλά για την ευγενή άμιλλα, για την συνεργασία, για την υπομονή, για την επιμονή, για το τι είναι τελικά σημαντικό και τι δεν είναι σε αυτή την ζωή.
Στην αρχή του βιβλίου (όπως και στου προηγούμενου της σειράς) θα γνωρίσετε τους ήρωες της ιστορίας με έναν πρωτότυπο τρόπο που συνδυάζει τις πληροφορίες του συγγραφέα και τα σκίτσα του εικονογράφου. Έτσι θα μπορέσετε να απολαύσετε πιο πολύ τα όσα συμβαίνουν στις επόμενες σελίδες και να παρακολουθήσετε απρόσκοπτα την εξέλιξη της ιστορίας που κυλά σαν γάργαρο νερό.
Διδακτικό, εθιστικό, διασκεδαστικό, πλούσιο περιεχομένου, το «Να τοι οι πρωταθλητές» του Γιώργου Κ. Παναγιωτάκη, είναι ένα άριστο ανάγνωσμα για μικρούς και μεγάλους. Όταν με το καλό το πάρετε στα χέρια σας δεν θα θέλετε να τελειώσει! Κι όταν συμβεί αυτό, εκεί στην τελευταία φράση, θα φουντώσει η αγωνία και η προσμονή για το επόμενο βιβλίο της σειράς, το οποίο εύχομαι να κυκλοφορήσει σύντομα για να απολαύσουμε τις νέες περιπέτειες των αγαπημένων μας ηρώων!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Η ομάδα μπάσκετ της τάξης μου είναι για κλάματα. Παίζουμε λες και έχουμε τσακωθεί με τα καλάθια. Αφήστε που τρωγόμαστε συνέχεια αναμεταξύ μας… Ο κύριος Παντελής, ο γυμναστής μας, βγάζει καπνούς από τα νεύρα του σε κάθε προπόνηση. Φανταστείτε τι έχουμε να πάθουμε στο σχολικό πρωτάθλημα. Οι άλλες ομάδες θα μας ισοπεδώσουν! Εκτός βέβαια αν γίνει κάποιο θαύμα. Άλλωστε στον αθλητισμό τα πάντα μπορούν να συμβούν, έτσι δεν είναι;
Σε αυτό το βιβλίο της σειράς ATAΞΙΕΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ο Πάνος και οι συμμαθητές του παίρνουν μέρος στο πιο τρελό πρωτάθλημα μπάσκετ που έγινε ποτέ. Άραγε θα χάσουν με κατεβασμένα τα χέρια ή θα αποκτήσουν ομαδικό πνεύμα και θα παλέψουν για τη μεγάλη έκπληξη;
Από το αυτί του βιβλίου σας μεταφέρουμε:
Η νέα σειρά ATAΞΙΕΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ έχει για ήρωες τους μαθητές και τις μαθήτριες ενός συνηθισμένου ελληνικού σχολείου. Οι αστείοι χαρακτήρες και οι κεφάτες περιπέτειές τους θα φέρουν στο μυαλό όλων μας γνώριμες καταστάσεις. Και το κυριότερο: Θα μας θυμίζουν ότι το καθημερινό ταξίδι της γνώσης μπορεί να γίνει πολύ, μα πολύ διασκεδαστικό!
Ολυμπία Κατσένη