Τι θα λέγατε για ένα σύντομο -92 σελίδων- αλλά ιδιαίτερο ταξίδι; Οδηγός μας ο Παύλος Κουτρουμπάς και όχημα το «Μυστικό ταξίδι», που κυκλοφόρησε το 2012 από τις εκδόσεις CaptainBook.
…
Στον κυκεώνα του μυαλού, στους άπειρους λαβύρινθους της σκέψης ατέρμονο ταξίδι όποιος αρχίζει, αιχμάλωτος ο ίδιος της παρόρμησης, μα και γενναίος εξερευνητής του αγνώστου, θα δει πολλά και θαυμαστά. Θα ψάξει, αρχικά, μεγάλο αφιλόξενο καλά κρυμμένο ξένο. Τον ίδιο του τον εαυτό. Θα αγγίξει όλα εκείνα που φαντάζουν μες στο λογισμό του απόμακρα κι ανείπωτα. Που πότε πότε φαίνονται δειλά και φευγαλέα μες στον ορίζοντα του νου του, σαν τους μετεωρίτες στον καλοκαιρινό ουρανό, κι εκείνος βιάζεται να τα αποδιώξει φοβισμένα. Σπεύδει να τα σβήσει, μήπως και κάποτε αποκαλυφθούν και διαταράξουν την εικόνα που ‘χει για τον εαυτό του. Να μη χαθεί η ηρεμία και η τάξη που έστησαν οι άνθρωποι, συνήθως για να βολευτούν στις υλικές ανάγκες τους. Κι ακόμα, αποφεύγει, όπως η Μέδουσα, να δει τον εαυτό του στον καθρέπτη, μήπως κι ο αληθινός του εαυτός τον πετρώσει μόλις δει το πόσο, αλήθεια λίγος είναι.
…
Ο Ιερεμίας -άφοβος εξερευνητής όπως αποδείχθηκε- είναι ένας από τους πολλούς αστέγους που ζουν στην Αθήνα των ημερών μας. Μόνος, χωρίς βοήθεια από κανέναν, φτωχός, γεμάτος χρέη, ταλαιπωρημένος, προσπαθεί με τα χαρτόκουτα να επιβιώσει άλλη μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα στον δρόμο. Παραμονή Χριστουγέννων. Βράδυ που το έθιμο θέλει όλοι να βρίσκονται μαζί με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, σε ένα ζεστό σπιτικό, σε ένα τραπέζι με λογιών λογιών καλούδια.
Η ζωή όμως είναι σκληρή. Οι δε άνθρωποι; Ακόμη σκληρότεροι! Έτσι ψυχές σαν τον Ιερεμία, ανεβαίνουν τον προσωπικό τους Γολγοθά, χωρίς ελπίδα, με το τέλος της ανάβασης να μην σηματοδοτείται από την ύπαρξη κάποιου φωτός. Όμως, να που ποτέ δεν ξέρεις πότε μια λαμπερή ακτίδα θα διαλύσει τα σκοτάδια του νου και της ψυχής.
Λίγες στιγμές πριν ο Μορφέας αγκαλιάσει τον ήρωα μας, εμφανίστηκε μπροστά του ένα υπερκόσμιο ον. Δημιούργημα του Θεού ή γέννημα της φαντασίας του ανθρώπου, δεν μας απασχολεί. Αυτό που έχει σημασία είναι τα όσα λέχθηκαν μεταξύ τους. Τα όσα θέλησε να μάθει ο Ιερεμίας. Οι απαντήσεις που έλαβε στα ερωτήματά του. Και πάνω από όλα, όσα αποκόμισε από το ταξίδι στο χρόνο -στο μακρινό μέλλον- που έκανε μαζί με την φωτεινή οντότητα.
Ένα ταξίδι στην Αθήνα, επτά χιλιετίες μετά την εποχή μας, όπου οι άνθρωποι έχουν εξελιχθεί σε όντα με καθαρή σκέψη, απαλλαγμένα από τα βαρίδια της ύλης, του χρήματος, της μιζέριας, του εγωισμού, της ματαιότητας, της ρουτίνας. Άνθρωποι που ζουν σε αρμονία με το σύμπαν και τον πλανήτη, έχοντας εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, επιμονή στον αγώνα τους, και αναγνωρίζοντας την αξία και την μοναδικότητα του διπλανού τους. Με παιδεία, ήθος, αγάπη στον Θεό, και ευγενικές προθέσεις, σκέψεις και πράξεις.
Μέσα από όσα αντίκρισε ο Ιερεμίας σε αυτή την Αθήνα του μέλλοντος, όσα του φανέρωσαν δύο μακρινοί μας απόγονοι -ο Φαέθωνας και η Φαίδρα- αντιλαμβανόμαστε πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή στον κόσμο μας αν ήταν διαφορετικοί οι άνθρωποι που ζουν σε αυτόν. Πόσο ονειρεμένα θα ζούσαμε όλοι μας αν σκεπτόμαστε και πράτταμε διαφορετικά.
Με έναν φρέσκο κελαρυστό τρόπο γραφής -που έχει μέσα του μέτρο, αρμονία, μουσικότητα-, ο Παύλος Κουτρουμπάς μας δείχνει ένα δρόμο. Μια πιθανή πορεία που θα οδηγήσει σε ένα αξιοζήλευτο μέλλον για όλους μας. Δεν είναι μια έκθεση ιδεών. Είναι μια σειρά δράσεων που αν ο καθένας από εμάς τις κάνει πράξη στην καθημερινότητα του, θα αλλάξουν πολλά. Πρώτα από όλα θα αλλάξει η ίδια του η ζωή και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να αλλάξει κατόπιν και η ζωή των μελών της οικογένειας του.
Βήματα. Μικρά στην αρχή, μεγαλύτερα στην συνέχεια. Όσο περισσότεροι κάνουν, κάνουμε, αυτά τα βήματα τόσο πιο γρήγορα θα έρθει η αλλαγή… η ομορφιά… η αρμονία… η ευτυχία… αυτό που στις μέρες μας φαντάζει ως ουτοπία. Τι λέτε; Ξεκινάμε;
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Αντέχετε μια περιπλάνηση «στον κυκεώνα του μυαλού, στους άπειρους λαβύρινθους της σκέψης»; Τολμάτε να αρχίσετε ταξίδι για «το άπιαστο, τ’ ανέφικτο, τ’ αφάνταστο και το καινούριο»; Για πόσο μπορείτε να περιπλανηθείτε με πίστη στον κόσμο του στοχασμού και της συνείδησης; Μέχρι πού αποδέχεστε το ελεύθερο πέταγμα της σκέψης; Κι όταν γυρίσετε «στο παρόν, στη λογική στο “πρέπει”» δε θα πείτε ότι ήταν «όνειρο, παράκρουση, ή μέθη»;
Σε έναν χρεωκοπημένο, άστεγο γέρο, τον Ιερεμία, εμφανίζεται ένα μυστηριώδες υπερκόσμιο ον. Αυτός, λοιπόν, βρίσκει την ευκαιρία να το ρωτήσει σχετικά με συμπαντικές και υπαρξιακές αλήθειες. Κατόπιν το παρακαλεί να τον ταξιδέψει στο μέλλον κι εκεί ερευνά την κοινωνία, τη σκέψη και τον πολιτισμό των ανθρώπων. Τελικά το ον αποφασίζει να διακόψει την έκσταση του γέρου Ιερεμία κι εκείνος επιστρέφει στο σήμερα και στην άθλια κατάστασή του με αγανάκτηση και δυσπιστία προς το προηγούμενο όραμα. Το ερώτημα που απομένει να απαντηθεί είναι αν όλα αυτά τα θαυμαστά που είδε ήταν απλά ένα όνειρο μιας χειμωνιάτικης νύχτας ή μήπως ένα σεργιάνι σε έναν κόσμο απόλυτα αληθινό, μα ακόμα εντελώς ανεξερεύνητο και απρόσιτο.