Όταν έφυγαν από την Κοπεγχάγη για να μετακομίσουν μόνιμα πια, στην Ελλάδα, η Μελίτη ήταν πια σχεδόν επτά χρονών και ο Νικόλας δώδεκα. Η Τηθύα και ο Μιχάλης το συζητούσαν εδώ και χρόνια να αφήσουν την κρύα Κοπεγχάγη για να εγκατασταθούν στην Ελλάδα, αλλά δεν το έπαιρναν απόφαση. Το σκέφτονταν από τότε που ο Νικόλας πήγαινε στην πρώτη δημοτικού. Είναι ευκαιρία, έλεγε ο Μιχάλης. Το παιδί θα πάει κατευθείαν σε ελληνικό σχολείο…
Έλα να φύγουμε… Πάμε στην Ελλάδα!
…
Να ‘τοι τώρα λοιπόν, ο Νικόλας και η Μελίτη να βρίσκονται ήδη στην Ελλάδα, πανέτοιμοι να ξεκινήσουν τα μαθήματα στο νέο τους σχολείο. Οι γονείς τους θα βρίσκονται για λίγες ακόμη μέρες στην Κοπεγχάγη μέχρι να διευθετήσουν τις λιγοστές εκκρεμότητες της μετακόμισής τους. Σε όλους τους θα λείψουν αγαπημένα πρόσωπα της καθημερινότητάς τους, ο παππούς, η γιαγιά, καλοί φίλοι, αλλά και τόποι, τοπία, συνθήκες και κυρίως… η μικρή γοργόνα. Το άγαλμά της βρίσκεται δυό βήματα από την γειτονιά των γονιών της Τηθύας και μητέρα και κόρη έχουν συνηθίσει να επισκέπτονται συχνά την προβλήτα Λανγκελίνι και να την βλέπουν καθισμένη στον βράχο της.
Ο Νικόλας προσαρμόζεται άμεσα στην ζωή του στην Ελλάδα και στο καινούργιο του σχολείο. Ακόμη και ο πολύ -κατ’ εξαίρεση- βροχερός καιρός του αρέσει. Όλα του αρέσουν, όλα τα αγαπά και ποτέ δεν θα ήθελε -ούτε γι’ αστείο- να επιστρέψει στην Κοπεγχάγη. Ούτε καν για διακοπές!
Η Μελίτη όμως πραγματικά έχει αφήσει την καρδιά της στην Δανία. Τίποτα μα τίποτα δεν είναι τόσο όμορφο ή τόσο καλό στην Ελλάδα. Δυστυχώς αυτή η δυσαρέσκειά της είναι εμφανέστατη και στο σχολείο. Οι συμμαθητές της πιστεύουν ότι είναι ψηλομύτα και το γεγονός αυτό κάθε τι άλλο παρά αγαπητή την κάνει στην τάξη. Σε μια συζήτηση που έχει με τον Νικόλα αντιλαμβάνεται τον λανθασμένο τρόπο σκέψης της και καταλαβαίνει καλύτερα τι μηνύματα στέλνει στους γύρω της.
Οι διακοπές του Πάσχα έρχονται, η άνοιξη γεμίζει με χρώματα και μυρωδιές την φύση και η Μελίτη έχει πια πραγματικά αγαπήσει την Ελλάδα και χίλια δυό πράγματα σε αυτήν. Όταν δε πάνε στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς στο χωριό, και βρίσκει την φίλη της Αντιγόνη, τότε η ευτυχία της ολοκληρώνεται.
…
– Σιγά, σιγά θα σου δείξουμε κι εμείς τις ομορφιές της δικής μας Κοπεγχάγης, Μέλι, έλεγε η Αντιγόνη στη Μελίτη, κι εκείνη καμάρωνε που η φίλη της την έλεγε έτσι γιατί, λέει, ήταν γλυκιά σαν μέλι.
– Να σου πω την αλήθεια, απαντούσε η μικρή, το χωριό μου αρέσει περισσότερο απ’ ότι η Χώρα…
– Σου αρέσει περισσότερο κι από την Κοπεγχάγη, μικρό σπόρι; τη ρώτησε ο αδερφός της.
– Νικόλα, νομίζω ότι μου αρέσει τόσο πολύ όσο η Κοπεγχάγη ίσως και περισσότερο.
– Αυτό κι αν είναι νίκη! φώναζε ο Νικόλας και χοροπηδούσε στη μέση του χωματόδρομου. Σήφη, εδώ κι ένα χρόνο μας λέει πόσο σιχαίνεται την Ελλάδα και πόσο της λείπει η Δανία! Καταλαβαίνεις τι είπε τώρα το σποράκι μας; Είπε επιτέλους ότι της αρέσει εδώ!
…
Ο Σήφης είναι ο αδερφός της Αντιγόνης και πολύ καλός φίλος του Νικόλα. Οι τέσσερίς τους κάνουν κρυφές μεσημεριανές βόλτες, στη θάλασσα, στα λιόδεντρα, μέχρι και για μπάνιο στο ποτάμι πηγαίνουν στο στοιχειωμένο δάσος…
…
Λίγα λεπτά αργότερα, άκουγαν καθαρά το κελαρυστό νερό του ποταμού κι ο Σήφης πλέον δεν χρειάστηκε να τους υποδείξει προς τα που έπρεπε να περπατήσουν. Ακολούθησαν απλώς τον ήχο του νερού. Όταν πλέον αντίκρισαν το ποτάμι ο Νικόλας και η Μελίτη έμειναν άφωνοι από την ομορφιά του μέρους.
Ανάμεσα στα πανύψηλα δέντρα, που τα κλαδιά τους έγερναν προς το ποτάμι, κυλούσε αργά το πεντακάθαρο νερό του. Ορισμένα κλαριά έγερναν μέχρι τόσο χαμηλά, που σχεδόν ακουμπούσαν το νερό, προσφέροντας έτσι στα παιδιά μια εικόνα μαγική βγαλμένη από παραμύθι.
…
Μια τέτοια ομορφιά μπορεί να είναι στοιχειωμένη; Ο θρύλος πάντως λέει πως “Τα νερά είναι μαγεμένα… Το ποτάμι το φυλάει η αφανταξά”. Η γιαγιά Αντιγόνη και η γιαγιά της Μελίτης της αφηγούνται διαφορετικές εκδοχές του θρύλου που οι ρίζες του χάνονται στο βάθος του χρόνου. Συμφωνούν βέβαια στην ύπαρξη μιας πανέμορφης γοργόνας που κολυμπά στα νερά του ποταμού. Τα παιδιά μπορεί να μην την έχουν δει ποτέ αλλά υπάρχει η κοινή διαπίστωση πως το δάσος του Δέδε είναι ένα σιωπηλό -σαν φοβισμένο- πανέμορφο δάσος. Στο δάσος αυτό βρίσκεται και η σπηλιά της νεράιδας! Όπως καταλαβαίνετε η Μελίτη θα κάνει τα πάντα για να την επισκεφθεί.
Στην παρέα τους σε λίγες μέρες θα προστεθεί και η Μαρία, πρώτη ξαδέρφη του Νικόλα και της Μελίτης. Οι μέρες κυλούν συναρπαστικά, με άπειρα παιχνίδια, πειράγματα, πολύωρα μπάνια στη θάλασσα και γέλια. η ευχή όλων να κρατήσουν για πάντα αυτές οι καλοκαιρινές διακοπές! Στο νου τους όμως πάντα έχουν να μάθουν τα μυστικά που κρύβει το βουβό δάσος και να λύσουν το μυστήριο της στοιχειωμένης σπηλιάς. Άραγε θα τα καταφέρουν;
Το «Μυστική αποστολή – Εξερεύνηση στη στοιχειωμένη σπηλιά» της Μαρίας Δασκαλάκη είναι ένα συναρπαστικό νεανικό μυθιστόρημα γεμάτο περιπέτειες, θρύλους, αγωνία, ζεστό ελληνικό καλοκαίρι, παιδικά όνειρα και μυστικά, μυστήριο και δράση. Διαβάζεται μονορούφι τόσο εξ’ αιτίας της αγωνίας που κορυφώνεται όσο και από τον τρόπο γραφής της συγγραφέως η οποία έχει το ταλέντο να σε μεταφέρει στους τόπους που σου περιγράφει.
Το βιβλίο «Μυστική αποστολή – Εξερεύνηση στη στοιχειωμένη σπηλιά» της Μαρίας Δασκαλάκη πρωτοεκδόθηκε το Ιανουάριο του 2012 από τις εκδόσεις Μίνωας και βρίσκεται ήδη στην 3η του έκδοση έχοντας μάλιστα πάρει και βραβείο από την Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά. Ανήκει στη σειρά “Λογοτεχνικές εξερευνήσεις 9+ και στο Θέμα: Ταξίδια στην Ελλάδα.
Στο υπέροχο αυτό μυθιστόρημα, εκτός των άλλων, ο αναγνώστης έχει την τύχη να “περιηγηθεί” και στην Κοπεγχάγη, την όμορφη πρωτεύουσα της Δανίας και πατρίδα του παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Να αγγίξει με το βλέμμα του το γλυπτό της μικρής γοργόνας και να περιπλανηθεί στις σκοτεινές γυάλινες αίθουσες του ενυδρείου στο προάστιο του Σαρλότενλουντ.
Από εκεί ο αναγνώστης μεταφέρεται δια μιας στον εκτυφλωτικό ήλιο της Ελλάδας, στο πανέμορφο νησί της Κρήτης με τα κρι-κρι και τα αγρίμια ψηλά σκαρφαλωμένα στα βράχια, με τα τζιτζίκια να “σκάνε” από τη ζέστη, με τις μύγες να δίνουν πόλεμο με τη μυγοσκοτώστρα, με τον παππού και τη γιαγιά να προσέχουν, να φροντίζουν και να λατρεύουν τα εγγόνια τους, με τις πεντακάθαρες παραλίες να σε καλούν και τα σκιερά δάση να σου αποκαλύπτουν τα μυστικά τους. Είναι όλα τόσο ζωντανά, ξεχύνονται από τις σελίδες αυτού του υπέροχου βιβλίου και σου χαρίζουν ώρες ψυχαγωγίας, χαμόγελα στα χείλη και μια ζέστη στην καρδιά. Διαβάστε το είναι υπέροχο!
[grbk https://www.greekbooks.gr/maria-daskalaki.person?filters=TotalSales&pageNo=1%5DΑπό το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Η ζωή δύο αδελφών αλλάζει απότομα όταν από την Κοπεγχάγη μετακομίζουν στην Κρήτη.
Μα δε νοιάζεται κανείς που στη Μελίτη δεν αρέσει η ζωή στην Ελλάδα;
Από την άλλη, ο αδελφός της φαίνεται να το διασκεδάζει.
Όλα φαίνονται διαφορετικά το καλοκαίρι, όταν οι δυο τους περνούν τις διακοπές στο χωριό με τους φίλους τους.
Η παρέα των παιδιών τριγυρίζει κρυφά στο δάσος του Δέδε όπου κυλά ένα ποτάμι, το οποίο καταλήγει σε μια σπηλιά.
Για το ποτάμι αυτό υπάρχει ένας θρύλος αλλά τα παιδιά τολμούν να το επισκεφτούν.
Τώρα ξεκινά η περιπέτεια της εξερεύνησης.
Μήπως οι θρύλοι είναι τελικά πραγματικότητα;
Ποιο μεγάλο μυστικό θα ξεσκεπάσουν τα παιδιά στη στοιχειωμένη σπηλιά;
Κατσένη Ολυμπία